tag:blogger.com,1999:blog-5813467504283262393.post7683322245019579835..comments2023-09-27T19:51:44.152+03:00Comments on Ερυκίνη: ΜαταιότηςΕρυκίνηhttp://www.blogger.com/profile/05412929440166230651noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-5813467504283262393.post-44121740344865110202008-12-06T19:18:00.000+02:002008-12-06T19:18:00.000+02:00λυπαμαι αλλα «αυριο» δεν θαναι μια καλυτερη μερα, ...λυπαμαι αλλα «αυριο» δεν θαναι μια καλυτερη μερα, αστα αυτα για τη scarlet που ειχε και την paramount και το σεναριογραφο απο πισω της. το αυριο θα φερει περισσοτερους συμβιβασμους, ηθικη και βιολογικη καταπτωση, καταναγκσμους, πρεπει και ψυχικη εξαθλιωση. Συμφωνω οτι η ζωη δεν εχει απολυτωσ κανενα νοημα και οτι δεν διαφερουμε απο τα μυρμηγκια. το γεγονος δε οτι εμενα μου παιρνει 5 χρονια στο πολυτεχνειο για να φτιαχνω υπογεια εργα ενω αυτα το κανουν πολυ πιο πετυχημενα απο γεννησημιου τους(!) με κανει να νιωθω ακομα πιο καραγκιοζης. Τελος (ξερω οτι δεν θα το πιστεψετε!αλλα προβλημα σας κυριολεκτικα) επειδη ακριβως η ζωη δεν εχει νοημα και εγω δεν εχω κανενα απολυτωσ φοβο για το θανατοονήσιλος παυλίδηςhttps://www.blogger.com/profile/11292960351257649590noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5813467504283262393.post-31310027524285760422008-11-23T16:10:00.000+02:002008-11-23T16:10:00.000+02:00εγω πιστεύω στην επόμενη και αιώνια ζωή και ότι απ...εγω πιστεύω στην επόμενη και αιώνια ζωή και ότι απο εδώ είμαστε περαστικοί. Κάποιες φορές κατάφερα να το νιώσω τούτο, αλλά μετά ξεχάννω :)<BR/><BR/>Πρόσφατα άκουσα το εξής:<BR/><BR/>η παρούσα ζωή είναι ο χώρος αναμονής για την επόμενη. Όπως οι 9 μήνες που είμαστε στην κοιλιά της μάνας μας και αυτός είναι ο κόσμος μας όλος και δεν γνωρίζουμε τι υπάρχει μετά, έτσι και η ζωή αυτή. Η γέννησή μας ήταν η έξοδος από τη προηγούμενη κατάσταση και η είσοδος σ' αυτή. Ο "θάνατός" μας θα είναι η 2η γέννησή μας και η είσοδός μας στην άλλη ζωή.<BR/><BR/>ελπίζω να μην ακούστηκα μακάβρια ορ σαμθιγκ, εμένα μου άρεσε πολύ αυτή η ιδέα, με αυτή τη διατύπωση... Για κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου, μου κάνει την ιδέα του θανάτου και του άγνωστου έως και not as unwelcome! :PSikehttps://www.blogger.com/profile/18008318116601231567noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5813467504283262393.post-9689248606321392672008-11-22T10:16:00.000+02:002008-11-22T10:16:00.000+02:00υπάρχειένα ρεύμα στη ψυχολογία που λαλεί ότι τα ψυ...υπάρχειένα ρεύμα στη ψυχολογία που λαλεί ότι τα ψυχολογικά μας προβλήματα έχουν τη ρίζα τους σε κάτι πάρα πολλά βαθύ, σε τούτον ακριβώς, το άγχος του θανάτου. τζαι η μεγαλλύτερη υπέρβαση που μπορεί να κάμει ένας άνθρωπος εν το να ξεπεράσει τούτον το φόβο, να συμφιλιωθεί με την ιδέα. τζαι εν πολλά δύσκολον πιστεύκω να συμφιλιωθείς με τούτον το πράμαν (εγώ τελοσπάντων ζορίζουμαι). όι μόνον με την ιδέα ότι κάποτε εννά πεθάνεις, αλλά ότι τούτον το κάποτε μπορεί να είναι το επόμενο λεπτό, την επόμενη εβδομάδα, σε 40 χρόνια, εν μπορείς, μα ποττέ εν μπορείς να ξέρεις. <BR/><BR/>ο κάθε ένας χειρίζεται τούτον το φόβο διαφορετικά. κάποιοι πιστεύκουν στη μετά θάνατον ζωή ή σε κάποια συνέχεια τέλοσπάντων, άλλοι (σχεδόν ψυχαναγκαστικά) προσπαθούν να ζουν κάθε στιγμή σαν ναν η τελευταία τους, να κάμνουν πράματα και να κερδίζουν εμπειρίες κλπ. <BR/><BR/>ναι, το μόνον πράμαν που εν σίουρον στη ζωή εν ο θάνατος. γιαυτό τζαι πλησιάζω όλο και περισσότερο στην ιδέα ότι η ζωή εν έσιει κανέναν απολύτως νόημα. αποκτούμε ύπαρξη εντελώς συμπτωματικά τζαι μετά απλά διανύουμε τον κύκλο, όπως το διανύει ένα φυτό, ένα σκουλουκούι, έναν καττούιν. με μας τους ανθρώπους το πράμαν γίνεται ενδιαφέρον γιατί έχουμε συνείδηση τζαι ανώτερες λειτουργίες, τζαι που τη στιγμή που μπορούμε να αναλογιζούμαστεν για τον εαυτό μας, προσπαθούμεν ακριβώς να του δώκουμεν νόημαν, λόγον, τζαι να απαντήσουμε σε ερωτήματα που απλώς εν έχουν απάντηση. όσον λογικόν τζι αν ακούεται όμως κατά βάθος κανένας εν το αποδέχεται, ούτε τζι εγώ νομίζω. τζαι τούτον εν καλό. τούτη η διαρκής αναζήτηση των αιωνίων ερωτημάτων ήταν η αρχή για πολλά αξιοθαύμαστα πράματα, έννεν;Ερυκίνηhttps://www.blogger.com/profile/05412929440166230651noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5813467504283262393.post-30403097498361726122008-11-22T00:08:00.000+02:002008-11-22T00:08:00.000+02:00το λυπητερό κατά τη γνώμη μου δεν είναι που υπάρχε...το λυπητερό κατά τη γνώμη μου δεν είναι που υπάρχει ο θάνατος παντού, αλλά που μεγαλώνουμε αποφεύγοντάς τον, αγνοώντας τον και έτσι αναβάλλοντας πράγματα, φτιάχνοντας ένα σχέδιο στη ζωή σου, ασχολείσαι με τα ασήμανταρίτσαhttps://www.blogger.com/profile/04530016172685185251noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5813467504283262393.post-75146699005420487432008-11-21T13:12:00.000+02:002008-11-21T13:12:00.000+02:00Οοοh yesss... προσωπικά θεωρώ θλιβερό που ενώ ο θά...Οοοh yesss... προσωπικά θεωρώ θλιβερό που ενώ ο θάνατος είναι το *μόνο* σίγουρο πράγμα στη ζωή μας, εντούτοις συμπεριφερόμαστε λες και είμαστε αθάνατοι!<BR/><BR/>Συμφιλιώθου όμως με την ιδέα, μπορείς. Ίσως σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, προσγειωμένο αλλά και θετικό :)Sikehttps://www.blogger.com/profile/18008318116601231567noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5813467504283262393.post-61836069417371904192008-11-20T22:06:00.000+02:002008-11-20T22:06:00.000+02:00φίλη cake ήταν να σου απαντήσω αναπτύσσοντας τη μα...φίλη cake ήταν να σου απαντήσω αναπτύσσοντας τη ματαιότητα του κάθε στόχου στη ζωή, αλλά να είμαι ειλικρινής εν έχω αντοχές τωρά για άλλην απαισιοδοξία έτσι θα το αφήσω έτσι ασχολίαστον. ευχαριστώ για το σχόλιο πάντως. <BR/>αύριον εννάν μια πιο ωραία μέρα. Παρασκευή. Εν τζαι της Παναγίας (έχουμεν παναϊριν στο χωρκόν). εννά ξυπνήσω τζαι να γράψω ένα χαρούμενο πόουστ. Παναϊρκώτικο.Ερυκίνηhttps://www.blogger.com/profile/05412929440166230651noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5813467504283262393.post-74018106916814410822008-11-20T15:37:00.000+02:002008-11-20T15:37:00.000+02:00akrivws! tzai gia tounton logo, en kairos na arkep...akrivws! tzai gia tounton logo, en kairos na arkepseis na ta kamneis tzina oulla pu eipesAnonymousnoreply@blogger.com