Πάσχα στο χωριό

Είμαι σε φάση που εν πολλοσυγκεντρώνομαι στο μπλογκ τελευταίως (ή σε οτιδήποτε άλλο να είμαι ειλικρινής) τζαι άφηκα το λλίον, αλλά ξέρω ότι υπάρχει λαός άουτδέαρ (αφήστε την ψωνάρα τη μπλόγκερ να έσιει αυταπάτες ολάν) που αγωνιά πως επιβίωσεν η σχέση το Πάσχα στην κυπριακή επαρχία. Οπόταν είπα να μεν σας αφήκω έτσι.

Που λέτε, όπως είπαμεν, φέτι η σχέση τζαι εγώ εκατεβήκαμεν στη νήσο για Πάσχα. Το πρώτο πάσχα στην Κύπρο μαζί, για μέναν το πρώτο πάσχα πίσω σπίτι που το 2009. Οπόταν αντιλαμβάνεστε τζαι τον ενθουσιασμό τζαι την αγωνία.

Ενθουσιασμός γιατί εμέναν αρέσκει μου το όλο πασχαλινό σκηνικό τζαι επεθύμησα το. Εν έναν πολιτισμικόν τζαι όι μόνον θρησκευτικό γεγονός ελαλούσαμεν με κάτι φίλους στο χαράτσι (με μουσική υπόκρουση έναν μείγμα που το καλέσμαν του ιμάμη τζαι τους στίχους του φοίβου που κάτι παιθκιά στο διπλανόν τραπέζι). Η κύπρος τζαι οι αντιθέσεις της. Τέλος παρένθεσης.

Τέλοσπάντων, ενθουσιασμός που τη μια, αλλά τζαι αγωνία που την άλλη. Γιατί, είπαμεν, στο χωρκόν μου το να μπαίνεις στην εκκλησιάν συνοδευόμενος/η, έναν πράμα σημαίνει: οσονούπω τζαι με νυφικό. Τζαι η σχέση εν τζαι εξ Ιρλανδίας, άσπρος τζαι κοτζινογένης, έν τζαι εν ότι μπόρει εύκολα να κάμει μπλεντ ιν στο πλήθος. Τέλοσπάντων, υπήρχεν αγωνία για την αντιμετώπισην του εκκλησιαστικού κουτσομπολιού. Σάββατο απόγευμα εκαταστρώνναμεν σχέδιον (ανάμεσα σε άλλα λαφαζαννίκια) εντοπίζοντας στρατηγικά σημεία στον εκκλησιαστικό χώρο για να περάσουμεν όσο το δυνατόν απαρατήρητοι στον καλό λόο. Εν τέλει επίαμεν με το πλάνο "στεκούμαστεν μπροστά μπροστά", έτσι ούλλα τα κουτσομπολιά ναν πίσω που τη ράσιη μας. Η συμβουλή του μήνα αναμφισβήτητα. Γιατί μες την εκκλησιάν με το που εμπήκαμεν, ούλλα τα βλέμματα εππέσαν πάνω στη σχέση τζαι δεν εταράξαν. Ίνταλως να περάσεις απαρατήρητος; Αριστερά επίεννεν η σχέση, κλίιιιινατε επ αριστερά ούλλη η εκκλησιά. Δεξιά η σχέση, κλίιιινατε επί δεξιά. ένιωθες τα βλέμματα στη ράσιη σου, αλλά ως τζιαμέ. Έτσι όπως ήμασταν ομπρός ομπρός, εν ήρτεν κανένας να αρκέψει τα "τίνος είσαι εσού", "συγχαρητήρια, εχαρτωθήκετε" τζαι άλλα όμορφα.

Φυσικά που εγλυτώσαμεν την ενέδρα στην εκκλησιά εν σημαίνει ότι το πάσχαν ήταν ανώδυνο για τη σχέση. όοοοοιιιι βέβαια. Γιατί η σχέση (ήταν αναμενόμενον εν η αλήθκεια τζαι επροετοιμαστήκαμεν ψυχολογικά), φέτι εγνώρισεν τζαι το σόι. Όι ούλλον φυσικά. Μέρη του. τη νούνα, τον τατά τζαι τα καλαδέρφκια μου, τον θείο μου που ήρτεν για το κλασσικόν τραπέζιν την Κυριακή του Πάσχα με όλη την οικογένεια του, τζαι έναν άλλο θείο που ήρτεν ακάλεστος έτσι για επίσκεψη (τυχαία, επί σκοπού ποιος ξέρει;). Ούλλοι τούτοι εν τω μεταξύ εγγλέζικα γρι. άτε καμιά λέξη ποτζεί ποδά. άρα καταλαβαίνετε, λοστ ιν τρανσλέισιον Πάσκα. Που ίσως να ήταν τζαι καλό εν τέλει, γιατί έτσι τούτοι ούλλοι εν εμπορούσαν να  κόψουν πολλές κουβέντες με τη σχέση, η σχέση πάλε εν εκαταλάβαινεν κυπριακά οπόταν τα "ε, ε, ετελειώσετε τα;" που εππέφταν ώρες ώρες (ψυθιριστά στη μάνα μου, γιατί οι συγγενείς μου φοούνται να απευθύνουν έτσι ερωτήσεις σε μένα) εν τα επιασε. εγώ έκαμνα την επίσημη μετάφραση (που εν ήταν επί λέξη, έππεφτεν τζαι λλίη λογοκρίσία) τζαι επιβιώσαμεν τζαι την Κυριακή του Πάσχα.

Εκτός που το ναν το μέιν αττράξιον στο χωρκό τζαι την οικογένεια, η σχέση εβίωσεν όλα τα υπόλοιπα του Πάσχα. Εκουβάλησεν το φώς έσσω δίχα να σβήσει, επίεν στην λαμπρατζιάν, εφάεν σούπαν τζαι ετσουγκρίσεν αυκά που έβαψεν ο ίδιος (ανακάλυψεν τζαι τον τρόπο να κερτίζει ιμίσιη μου). Στο τραπέζιν της Κυριακής έφαεν σούβλαν τζαι τα υπόλοιπα εδέσματα του τραπεζιού, εννοείται φλαούναν τζαι τσουρέκιν τζαι ήπιεν μπύρες με τον Πατέρα σε ένα νον-βέρπαλ επικοινωνούμεν-με-νοήματα πλαίσιο. Επίσης εβίωσεν τα παιχνίθκια του πασκάτου, έμαθεν τι εν ο ζίζιρος τζαι είδεν τα γαούρκα του διπλανού χωρκού.

Είπεν ότι που ούλλα τα ταξίθκια του στην Κύπρον τούτον ήταν η πιο έντονη πολιτισμική εμπειρία. Αλλά που ούλλα άρεσεν του παραπάνω η βόλτα κάτω Λευκωσία τζαι ο φραπές κάτω που τον απογευματινόν ήλιο, να καθούμαστεν στο παγκάκι κάτω που το Μανώλη πριν να γινεί πανικός στη Φανερωμένη τζαι να λιαζούμαστεν.
Τζαι μέναν.

ΥΓ: το πόσες φορές έπρεπε η σχέση να απαντήσει την ερώτηση "αρέσκει σου η Κύπρος" (με το υπονοούμενο "για να έρτεις να μείνεις", που σε κάποιες περιπτώσεις δεν έμεινεν υπονοούμενο) δε λέγεται. Η σχέση επίεν με το ναι, σε ότι μας ρωτούν λέμε ναι. ως πάρατζει.
ΥΓ2: αν έξερεν τζαι 2 ελληνικά η σχέση με την ποσότητα των κυπριακών που άκουσεν τούτη τη φορά, εσαντάνωσεν τα τζαι τζείνα.
ΥΓ3: που την Κύπρο τούτη τη φορά επιστρέψαμε με σμίλες για σουβλάκια (το όνειρο για φουκού που φορεί 5 σούβλες είπε να το αφήκει για άλλη φορά). Η σχέση εν αποφασισμένη να έβρει μπάρμπεκιου κάπου για να ψήσει σουβλούθκια στο Λάντον. Τόσον πολλύν πάθος.  

Seeing - Jose Saramago

Έσιει μέρες που θέλω να γράψω κάτι για τούτον το βιβλίο, που την ημέρα που το ετέλειωσα. Αλλά έτο δουλειές. Έθελα τζιόλις να το σκεφτώ, να το αφήκω να σινκ ιν που λεν τζι οι εγγλέζοι (έχουν καμιά φορά πετυχημένες φράσεις τζαι τούτοι).

Εν πουτζείνα τα βιβλία. Που εν τα ξεπετάς ρε παιδί μου. Θέλουν το χρόνο τους. Ψιλοδιστάζω να ξεκινήσω άλλον. Όπως τζαι με το προηγούμενο του Saramago που εθκιάβασα. Εν τέλει ο Saramago εξελίσσεται σε μεγάλη αγάπη. Θκυό εθκιάβασα δηλαδής, αλλά ήταν έρωτας που την πρώτη σελίδα που λένε. Ξέρεις, τζείνον το συναίσθημα που θέλεις να θκιεβάσεις ότι έγραψεν. Τέλος.

Εν είμαι σίουρη πόθθεν να ξεκινήσω. Υποθέτω για να σας πω για το Seeing πρέπει να σας πω για το Blindness, που εν θυμούμαι αν έγραψα πόστ τότε που το εθκιάβασα. Τέλοσπάντων, ούλλα εξεκινήσαν στη Λέβεν μια μέρα που είσιεν ένα φεστιβάλ χορού στην πλατεία τζαι επίαμεν τζαι είδαμεν μια πολωνέζικη ομάδα χορού που ελάλεν το πρόγραμμαν ερμηνεύσαν μέσα που την παράστασή τους το βιβλίο του Saramago, Blindness. (Ξέρω τι εννά μου πείτε, είσιεν τζαι μεγάλη χολυγουντιανή ταινία, αλλά ναι είμαι μερικές φορές αχάπαρη. Που να συνδέσω πράματα?)

Τέλοσπάντων, η παράσταση ήταν τόσον συγκλονιστική, που την επόμενη μέρα επαράγγειλα το βιβλίο να το θκιαβάσω. Το Blindness, λοιπόν, για όσους δεν το ξέρουν ήδη σκιαγραφεί μια κοινωνία αντιμέτωπη με μια κρίση, μιαν επιδημία ανεξήγητης τύφλωσης. Τζαι η τύφλωση που εξαπλώνεται έννεν μόνον κυριολεκτική τύφλωση. Εν έναν που τζείνα τα βιβλία που σου δείχνουν τον άνθρωπο στα πρόθυρα. Τον άνθρωπο του ενστίκτου, τζείνην την ευάλωτη, αλλά τζαι άγρια ζωώδη φύση μας. Τούτο το πρώτο βιβλίο εντυπωσίασεν με. Ο τρόπος γραφής, ο τόσον καινούργιος (όσοι εθκιαβάσετε ξέρετε ότι έννεν τζαι το πιο εύκολον πράμαν), αλλά τζαι η πολυ-επίπεδη προσέγγιση του θέματος. Είσιεν πολλά έντονον κοινωνικόν, τζαι πολιτικόν κομμάτιν το Blindness, παράλληλα με το ατομικό τζαι τζείνες τες διεργασίες τες προσωπικές του κάθε πλασμάτου. Είσιεν πολλά κομμάθκια που αγγίζουν το πως δομούνται τα πολιτικά συστήματα μέσα στες κοινωνίες, τη χρήση τζαι κατάχρηση εξουσίας κλπ.

Αλλά τζιαμέ που το πράμαν γίνεται άκρως πολιτικό εν στο σίκουελ βιβλίο, το Seeing, όπου βλέπουμεν την ίδια κοινωνία μερικά χρόνια μετά να έρκεται αντιμέτωπη με μιαν άλλην κρίση, κατά κάποιον τρόπον ακριβώς αντίθετη. Όλα ξεκινούν με εκλογές, όι σημαντικές στυλ προεδρικές, απλές δημοτικές εκλογές (εν τζαι επίκαιρο το θέμα). Στες οποίες ο λαός ξαφνικά βλέπει πιο καθαρά από ποτέ εννά μπορούσεν κάποιος να πει τζαι σύρνει λευκό. Εσκέφτηκες ποττέ τι θα εσυνέβαινεν αν η μεγάλη πλειοψηφία επίεννεν στες εκλογές τζαι έσυρνεν λευκό; Ακριβώς τούτον εν το θέμα του βιβλίου που ονομάζεται Seeing. Το πως μια σύγχρονη δυτική "δημοκρατία" ξεγυμνώνεται. Το πως το σύστημα αντιδρά σε μιαν πρωτοφανή απώλεια νομιμοποίησης της εξουσίας του, τι γίνεται όταν τζείνη η βιτρίνα πέφτει. Τζαι έννεν έκπληξη, το σύστημα μπροστά στην κρίση ξιάννει τζαι την δημοκρατικότητα, ξιάννει τα ούλλα. Με τον ίδιο τρόπο που εχάθηκεν η αξιοπρέπεια, η ανθρωπιά αν μπορούμεν να πούμεν στην προηγούμενη κρίση, τζείνη της τύφλωσης. Τζαι όπως πάνω κάτω γίνεται στην πραγματικότητα, που επίεν περίπατον η δημοκρατικότητα που τότες που εξεκίνησεν η κρίση στες γειτονιές μας. Μάλλον η αίσθηση δημοκρατικότητας, γιατί πραγματική δημοκρατία εν μπορείς να πεις ότι είχαμεν για να χάσουμεν.

Τέλοσπάντων, όι ενόψει εκλογών αλλά γενικότερα συστήνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο (καλλύττερα θκιαβάστε το Blindness πρώτα γιατί εννά βοηθήσει στην κατανόηση).        

ΥΓ: ένα πολλά ενδιαφέρον θέμα που θίγεται στο βιβλίο του Saramago εν τζαι το πως το σύστημα χρησιμοποιεί τα μέσα ενημέρωσης για να ελέγξει τον κόσμο.
ΥΓ2: εννά επανέλθω με παραπάνω Saramago γιατί υπολογίζω να πάω σε μια συζήτηση στη βιβλιοθήκη για το Blindness που βδομάδας. Προς το παρόν αφήνω σας με ένα κομματούιν που το Seeing:

"The most common occurrence in this world of ours is to come across men and women mature in years and ripe in prosperity who, at eighteen were not just beaming beacons of style, but also, and perhaps above all, bold revolutionaries determined to bring down the system supported by their parents and to replace it, at last, with a fraternal paradise, but who are now equally firmly attached to convictions and practices which, having warmed up and flexed their muscles on any of the many available versions of moderate conservatism, become, in time, pure egotism of the most obscene and reactionary kind. Put less respectfully, these men and these women, standing before the mirror of their life, spit every day in the face of what they were with the sputum of what they are."

άτε τζι ακόμα έναν τελευταίο, πάλε επίκαιρο. Ρισπεκτ Σαραμαγο ρισπετ.