Αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια,
Όπως θα κατάλαβες ακολουθεί τζιάλλον ποστάκιον για το χρονικόν μιαν άνεργης διδακτόρισσας. Ακολουθεί τζιάλλον ποστάκιον τόσο σύντομα, γιατί είχα τζιάλλον ίντερβιου, τόσο σύντομα (ούφφου).
Τζαι είπαμεν τα την προηγούμενη εβδομάδα, εγώ με τες συνεντεύξεις δεν, απλά δεν....
Το πρόβλημα μου βασικά αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια, εν ότι είμαι λλίον υπερβολικά ειλικρινής. Δηλαδή στα ιντερβιου, όπως τζαι στη ζωή, εν προσπαθώ να δημιουργήσω μιαν εικόνα. Εν μου αρέσκει να δημιουργώ προσδοκίες στες οποίες δεν μπορώ να ανταποκριθώ.
Βασικά η στρατηγική μου μέχρι πρότινος στα ίντερβιου ήταν το να μεν προετοιμάζουμαι καθόλου (ναι, ναι). Με τη λογική ότι στο ίντερβιου πρέπει να δείξω τζείνον που είμαι, λλίον "τούτη είμαι, εάν σας κάμνω προσλάβετε με".
Ξέρω, καταλάβω ότι έννεν τούτον το άττιτιουτ (καθαρά κυπριακά) που σου διά μια θέσην εργασίας. Ότι ούλλος ο κόσμος πάει στα ιντερβιου με ένα σκοπό, να πείσει ότι εν το κατάλληλον πλάσμαν για τη δουλειά.
Ε, εχτές είπα ας το δοκιμάσω τζι εγώ. Που ξέρεις; Τζαι αγαπημένε/η μου αναγνώστη/στρια, τι να σου πω. Είπα τα καλά. Νομίζω δηλαδή. Θα ήσουν περήφανος/η για μένα. Δηλαδή είπα τα σωστά πράματα, τες παραπάνω φορές. Τέλοσπάντων, δεν έκαμα ματσουτσιές, τζαι δεν είπα ούλλα μου τα αΐπια πρώτα πρώτα, εν τα είπα καθόλου κατακρίβειαν. Μα γιατί είμαι τόσο μετριόφρων; ήμουν θεά, σε σύγκριση με άλλες συνεντεύξεις μου τουλάχιστον, απλά θεά.
Αλλά που τότε που ετέλειωσεν η συνέντευξη, πέραν της χαλάρωσης που επήλθεν που ετέλειωσεν τζαι επίεν τζαι σχετικά καλά, ήρτεν τζαι το άγχος τζαι η ενοχή. Τζαι το άγχος (άγχος θκυό φορές γιατί εν πολλύν). Μιλούμεν εψές είχα έναν ύπνον άστα να πάνε. Γιατί έδωκα των ανθρώπων την λάθος εντύπωση, ότι εγώ είμαι τζαι η πάσh ακαδημαικός, ότι έχω εμπειρίαν ουυυυυ (ενώ δεν ξέρω που παν τα τέσσερα), τζαι απαναγία μου αν με πιάσιν; Τι εννά κάμω; Εννά πρέπει να μετατραπώ σε τούτην την πάσh ακαδημαικό. Πάνικ, πάνικ, πανικ (τζαι εν έσιει τζαι κουμπίν να πατήσει το πλάσμαν).
Πριν 15 λεπτά αγαπητέ αναγνώστη ήρτεν το ήμειλ, που τον ευγενέστατο τζαι καλοσυνάτον κύριο του HR που εγνώρισα εχτές. Ξανά, πάνικ, πάνικ, πάνικ. Έμεινα τζαι εθόρουν το στα εισερχόμενα τζαι δεν ετόλμουν να το ανοίξω. Δεν ξέρω τι με τρομοκρατεί παραπάνω, να μεν με επιάσαν ή να με επιάσαν;
Ούφφου.... Παίρνω 2 βαθιές ανάσες τζαι τζιλλώ το ημέιλ.
"κυρία Ερυκίνη ευχαριστούμεν που ήρτες εχτές για τη συνέντευξη. Εννά σε ενημερώσουμεν για το αποτέλεσμα τη Δευτέρα."
Ασσιχτιρ, ολάν. Εσυντρόμαξες με.
(ο πανικός αναβάλλεται για που βδομάδας. Προς το παρόν, καλό σουκού)
UPDATE 11/10/16
Άκυρος ο πανικός αγαπητοί αναγνώστες.
Όπως θα κατάλαβες ακολουθεί τζιάλλον ποστάκιον για το χρονικόν μιαν άνεργης διδακτόρισσας. Ακολουθεί τζιάλλον ποστάκιον τόσο σύντομα, γιατί είχα τζιάλλον ίντερβιου, τόσο σύντομα (ούφφου).
Τζαι είπαμεν τα την προηγούμενη εβδομάδα, εγώ με τες συνεντεύξεις δεν, απλά δεν....
Το πρόβλημα μου βασικά αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια, εν ότι είμαι λλίον υπερβολικά ειλικρινής. Δηλαδή στα ιντερβιου, όπως τζαι στη ζωή, εν προσπαθώ να δημιουργήσω μιαν εικόνα. Εν μου αρέσκει να δημιουργώ προσδοκίες στες οποίες δεν μπορώ να ανταποκριθώ.
Βασικά η στρατηγική μου μέχρι πρότινος στα ίντερβιου ήταν το να μεν προετοιμάζουμαι καθόλου (ναι, ναι). Με τη λογική ότι στο ίντερβιου πρέπει να δείξω τζείνον που είμαι, λλίον "τούτη είμαι, εάν σας κάμνω προσλάβετε με".
Ξέρω, καταλάβω ότι έννεν τούτον το άττιτιουτ (καθαρά κυπριακά) που σου διά μια θέσην εργασίας. Ότι ούλλος ο κόσμος πάει στα ιντερβιου με ένα σκοπό, να πείσει ότι εν το κατάλληλον πλάσμαν για τη δουλειά.
Ε, εχτές είπα ας το δοκιμάσω τζι εγώ. Που ξέρεις; Τζαι αγαπημένε/η μου αναγνώστη/στρια, τι να σου πω. Είπα τα καλά. Νομίζω δηλαδή. Θα ήσουν περήφανος/η για μένα. Δηλαδή είπα τα σωστά πράματα, τες παραπάνω φορές. Τέλοσπάντων, δεν έκαμα ματσουτσιές, τζαι δεν είπα ούλλα μου τα αΐπια πρώτα πρώτα, εν τα είπα καθόλου κατακρίβειαν. Μα γιατί είμαι τόσο μετριόφρων; ήμουν θεά, σε σύγκριση με άλλες συνεντεύξεις μου τουλάχιστον, απλά θεά.
Αλλά που τότε που ετέλειωσεν η συνέντευξη, πέραν της χαλάρωσης που επήλθεν που ετέλειωσεν τζαι επίεν τζαι σχετικά καλά, ήρτεν τζαι το άγχος τζαι η ενοχή. Τζαι το άγχος (άγχος θκυό φορές γιατί εν πολλύν). Μιλούμεν εψές είχα έναν ύπνον άστα να πάνε. Γιατί έδωκα των ανθρώπων την λάθος εντύπωση, ότι εγώ είμαι τζαι η πάσh ακαδημαικός, ότι έχω εμπειρίαν ουυυυυ (ενώ δεν ξέρω που παν τα τέσσερα), τζαι απαναγία μου αν με πιάσιν; Τι εννά κάμω; Εννά πρέπει να μετατραπώ σε τούτην την πάσh ακαδημαικό. Πάνικ, πάνικ, πανικ (τζαι εν έσιει τζαι κουμπίν να πατήσει το πλάσμαν).
Πριν 15 λεπτά αγαπητέ αναγνώστη ήρτεν το ήμειλ, που τον ευγενέστατο τζαι καλοσυνάτον κύριο του HR που εγνώρισα εχτές. Ξανά, πάνικ, πάνικ, πάνικ. Έμεινα τζαι εθόρουν το στα εισερχόμενα τζαι δεν ετόλμουν να το ανοίξω. Δεν ξέρω τι με τρομοκρατεί παραπάνω, να μεν με επιάσαν ή να με επιάσαν;
Ούφφου.... Παίρνω 2 βαθιές ανάσες τζαι τζιλλώ το ημέιλ.
"κυρία Ερυκίνη ευχαριστούμεν που ήρτες εχτές για τη συνέντευξη. Εννά σε ενημερώσουμεν για το αποτέλεσμα τη Δευτέρα."
Ασσιχτιρ, ολάν. Εσυντρόμαξες με.
(ο πανικός αναβάλλεται για που βδομάδας. Προς το παρόν, καλό σουκού)
UPDATE 11/10/16
Άκυρος ο πανικός αγαπητοί αναγνώστες.
