Χτυποκάρδια (όχι στα θρανία)

Καταρχήν, πριν πάω παρακάτω, θέλω να ξεκαθαρίσω, να δηλώσω ευθαρσώς και με το χέρι στην καρδιά, ότι εγώ τη σχέση, τη συζυγική, τζαι πριν γινεί συζυγική δηλαδή, μιλούμεν... κορόνα στο κεφάλι μου που λαλούσιν. Θορώ τον μες τα μμάθκια. Τζαι άλλους αρσενικούς εν έσιει. Εν γυρεύκουμαι ρε παιδί μου. Ότι εγύρευκα, ήβρα το. Τέλος αναζήτησης.

Τούτων λεχθέντων ακούστε τι μου εσυνέβηκε προχτές.

Εκαρτέρουν τον συμμετέχοντα της ημέρας (είπαμεν κάμνουμεν ηλεκτροσοκ του κόσμου), εν έτρεχα εγώ το πείραμα (ευτυχώς), εγώ έκαμνα τον επιστάτη, απλά να βεβαιωθώ ότι ούλλα παν καλά. Τζαι πάω στην είσοδο να συνάξω τον συμμετέχοντα, τζαι με το που τον είδα, ούτε καν που κοντά, μια φιγούρα που μακριά, σαν εστέκετουν στο ρεσέψιον τζαι ερώταν ποια εν η Ερυκίνη, εχτύπησε το φυλλοκάρδι μου. Έτσι πάνω σ' άνεμο. Ξέρετε πόσα χρόνια έσιει να μου συμβεί έτσι πράμαν; Ούτε εγώ εν αθθυμούμαι πλέον.

Αλλά εχτύπησεν. Στην αρκήν εν εκατάλαβα τι εγίνηκεν, τόσος τζαιρός επέρασεν που την τελευταία φορά. Εσκέφτουμουν προς τι αυτή η αναστάτωση. Γιατί υπήρξεν αναστάτωση. Μετά αθθυμήθηκα.

Τζαι να πεις, εν ήταν τζαι κανένας αντικειμενικά ωραίος. Ήταν που τζείνους που αντικειμενικά έννεν ωραίοι, αλλά... υπάρχει κάτι τέλοσπάντων. Τζαι μιτσής. Παναγία μου, τζαι που το λαλώ ντρέπουμαι. Μιτσής, φοιτητούιν ας πούμεν, αναμαλλιασμένος, λέτσης.

Τι να σου λαλώ τωρά. Εν έσιει τζαι σημασία βέβαια.

Μετά που επόκατσεν η αναταραχή, σαν έκαμνεν ο συνάδελφος το πείραμαν τζαι έκαμνεν ηλεκτροσοκ του μιτσή, εγώ αντί να ελέγχω ότι ούλλα παν καλά,εκάθουμουν στη γωνιά τζαι εσκέφτουμουν, επροσπαθούσα να ζυγίσω μέσα μου, εαν ήταν κάτι κακό, ηθικά κακό. Εαν θα έπρεπε να νιώσω άσιημα που εκαρδιοχτύπησα για κάποιον που έννεν η σχέση. Εν εξαναβρέθηκα σε τούτην τη θέση πριν, οπόταν υποθέτω δεν έξερα τα ηθικά μου κριτήρια (παρεμπιπτόντως, αποφάσισα ότι εν ένι. Στο τέλος την ημέρας, δεν έκαμα τζαι τίποτε, δεν θα έκαμνα ποττέ βέβαια. έτο ήταν έναν στιγμιαίον καρδιοκτύπιν τζαι επέρασεν. Εν το ίδιον πράμαν με το να περνά μια θεά με κάτι μίνια ας πούμεν τζαι μεινίσκει ένας άντρας τζαι χάσκει. Εν το ίδιον έννεν; ..... Εν η αλήθκεια, εν το ένιωσα ακριβώς το ίδιο... Λλλίον σιηρόττερον... ).

Μετά εσκέφτουμουν ότι τέλοσπάντων, έσιει πολλά πράματα που μπορεί να πει κανείς για τον έρωταν, να γράψει τόμους τζαι τόμους, αλλά έσιει έναν κομμάτι, που δεν σηκώνει συζήτηση, που δεν έσιει τζαι κάτι να πεις, που δεν είναι αντικείμενον σκέψης, επιχειρηματολογίας λογικής, τίποτες,  σκέττη νέττη χημεία ή βιολογία αν προτιμάτε.

Εθθύμησεν μου η φάση (τζι ας ήταν για αστείον ο τίτλος) τους έρωτες του σχολείου. Που δεν ήταν έρωτες, ήταν απλά εκφάνσεις τζείνου του σύστηματος που εξύπναν, ήταν ανατριχίλες, τζαι κοτσινίσματα, τζαι ναι, χτυποκάρδια, σαν επαίρναν κάποιος που ούτε του εμίλησες ποττέ. 'Ηταν έρωτας με την ιδέαν του έρωτα.

Ίσως εν τέλει να μεν εγέρασα τόσον όσον νομίζω.     

Ηλεκτροσοκ

Ο τίτλος αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια δεν είναι μεταφορικός.

Όταν λέω ηλεκτροσοκ, εννοώ κανονικό, που τζείνο με το ρεύμα. 

Τι εννοείς δεν ξέρεις για τι μιλώ; Εν σου είπα τι δουλειάν κάμνω; 

Ναι, ναι, αγαπητέ/ή αναγνώστη/αναγνώστρια, ήρτεν τζείνη η φάση στη ζωή μου που εβρέθηκα στο εργαστήριο, τζαι επάτησα τζείνον το κουμπίν, το κουμπίν που έδωκεν σε έναν άλλον πλάσμαν ηλεκτροσοκ. 4 χρόνια διδακτορικό στο Βέλγιο επεριτριγυρίζουμουν που πλάσματα που εκάμναν πειράματα με ηλεκτροσοκ, υπήρξα μεν σας πω τζαι πειραματόζωον τους τζαι εδοκίμασα τα τζαι η ίδια (έννεν τόσον άσιημον όσον το φαντάζεται κανείς, αλλά έννεν ακριβώς ωραίον τζιόλις), τζαι επερίπαιζα τους, εγώ η κυρία Ηθική, ελάλουν τους ότι εγώ ποττέ, ποττέ εν θα έκαμνα πειράματα με σοκ. Έννεν του στυλ μου ρε παιδί μου. 

Ποτέ μη λες ποτέ που λαλεί τζι ο Καρβέλας (εν ο Καρβέλας που το λαλεί έννε;). Γιατί αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια, αυτή είναι η καινούργια μου δουλειά. Πειράματα με ηλεκτροσοκ. Τζαι με άλλα ενδιαφέροντα πράματα βέβαια, αλλά ναι, ηλεκτροσοκ. Την πρώτη φορά που ήταν να κάμουμε εξάσκηση με το συνάδελφο ήταν μια φάση εξω-πραγματική, είχα πλήρην επίγνωση κάθε δευτερολέπτου, λες τζαι είσιεν σταματήσει ο χρόνος, εθόρουν το δάκτυλο μου σαν εκόντευκεν να πατήσει το κουμπίν τζαι ελάλουν που μέσα μου "έτο τωρά εννά του κάμω ηλεκτροσοκ, σε λλία δευτερόλεπτα, τωρά, τωρά", εδίστασα για λλίον είπα "θεέ μου τι κάμνω" (ναι ναι είπα τη λέξη θεέ) τζαι έκαμα το. Τζαι τζείνον ήταν. Παν οι ηθικοί δισταγμοί. 

Αφού οι συμμετέχοντες ξέρουν τι να περιμένουν, διουν τη συγκατάθεσην τους. μπορούν να σταματήσουν όποτε θέλου, τζαι εν τζαι πονουν τζαι πολλά. Εν οκ. έννε;

Προχτές αγαπητοί αναγνώστες είχα τον πρώτο συμμετέχοντα, το πρώτο κανονικό άτομο να κάμνει το πείραμα (όχι συνάδελφοι τζαι φοιτητές για εξάσκηση). τζαι ήμουν εγώ, μόνη μου που επάτουν το κουμπιν, τζαι κάθε φοράν ο γέριμος ο συμμετέχοντας επετάσσετουν ίσιαπάνω, ελαχτάραν σαν το ψάριν, ή τουλάχιστον τούτη ήταν η νοητική εικόνα που επέρναν που τον νου μου. Τζαι με κάθε ηλεκτροσοκ, να τον ακούω να πετάσσεται ίσιαπανω, τζαι να νιώθω πιο άσιημα, τζαι πιο άσιημα, τζαι πιο άσιημα. Ως το τέλος του 20λεπτου έθελα να κάμω εμετόν, τόση ήταν η αναστάτωση μου. Τζείνος δε, όταν του εμίλησα μετά, χαλάρας, "μα τούτον ήταν"; Τι λαλείς άνθρωπε μου ήταν να του πω....

Τέλοσπάντων, ένιωθα απαίσια, απαίσια. Τύψεις φουλ, δε διανοείστε αγαπητοί αναγνώστες. Την επομένη εξανάρτεν στο εργαστήριν ο ίδιος για το δεύτερο μέρος του πειράματος, που ευτυχώς εν είσιεν ηλετροσοκ, μόνο ΙQ testing, στο οποίο έπρεπεν να τον ρωτήσω διάφορα πράματα. Τζαι ξεκινά να απάντα σε ούλλα τσιόφτες. Στην αρκήν ενόμισα ότι εν εκατάλαβεν τες οδηγίες, αλλά μετά εκατάλαβα, εκατάλαβα το που το υφάκιν, αλλά είπεν μου το τζιόλις, ότι έκαμνεν το επίτηδες, απάνταν τσιόφτες γιατί διαφωνεί με την ιδέα των τεστ νοημοσύνης. έθελεν να κάμει έναν πόιντ (καθαρά κυπριακά) ιδεολογικόν. Ιμίσιη μου. Μια ώρα τωρά που τη ζωή μου τζαι 50 λίρες μείον (γιατί επιερώθηκεν τζιόλις για τούτες τες τσιόφτες). Αψαν τα λαμπούθκια μου μιλούμεν. Τζαι με κάθε τσιοφτο-απάντησην, με καθε υφάκιν ψευτοδιανοουμενίστικης σνομπαρίας (μόνον έτσι μπορώ να το χαρακτηρίσω), να νευριάζω ακόμα παραπάνω. 

Ώσπου να τελειώσει το δεύτερο ραντεβού είσιεν μου τσακρίσει τόσον πολλά τα νεύρα που είπα που μέσα μου (εσυγκρατήθηκα τζαι εν το είπα πόξω μου): "καλά να πάθεις, αξίζαν σου τα ηλεκτροσοκ, ούλλα ως το ένα. Εγώ φταίω που είχα τζαι τύψεις." 

Τζαι εννοούσα το. Παναγία μου, λαλείτε να γίνουμαι τέρας;  

ΥΓ: το άλλο θέμα που έχω στη δουλειά εν ότι πρέπει να γράψω έναν ποστ για το μπλογκ της δουλειάς (ναι το εργαστήρι έχει μπλογκ), τζαι εγώ επαγγελματίας μπλογκερού, με 600 ποστ σε τούτο το ταπεινό τσαρδί, δεν μπορώ να γράψω λέξη. εμπλοκκαρίστηκα. Δε ξέρω τι να κάμω... ως πότε θα μπόρω να το αποφεύγω δεν ξέρω...