Τι θέλει να πει ο ποιητής ;

Η αλήθεια είναι ότι ακόμα εν αποφάσισα εάν το βλογ θα είναι σοβαρό ή όχι, ίσως γιατί ακόμη δεν αποφάσισα εάν παίρνω τον εαυτό μου σοβαρά ή όχι, αλλά τούτον εν έναν άλλο θέμα. Ούτε αποφάσισα τι ακριβώς θα γραφω εδώ. Το μόνο σίγουρο είναι πως που και που θα ανεβάζω κανένα κείμενο που γράφω έτσι για να έχω τη ψευδαίσθηση ότι κάποιος τα διαβάζει....
Όπως και να έχει, ξεκινώ με αυτό.

Η τρύπα

Εχω μια τρύπα στο στόμα μου.

Όχι αυτή στο κέντρο, το φάρυγγα, που έχουν όλοι οι άνθρωποι, μια άλλη, πιο μικρή, κάτω αριστερά, πίσω ακριβώς από το τελευταίο δόντι. Διευκρινίζω: όχι πάνω στο δόντι (αυτό θα σήμαινε απλά κακή στοματκή υγιεινή, τίποτα ενδιαφέρον δηλαδή), πίσω απ’το δόντι.

Δεν πονάω, δεν τρέχει αίμα. Απλά δεσπόζει εκεί μια τρύπα. Μια τρύπα. Πραγματική. Την κοιτάζω μέρες τώρα. Με κάθε τρόπο προσπαθώ να τη μελετήσω εξονυχιστικά. Αν δεν ήτανε στο βάθος του στόματός μου, θα την έβαζα κάτω από το μικροσκόπιο που δεν έχω. Δεν είμαι σίγουρη τι ακριβώς προσπαθώ να βρω. Πάντως, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτα εκεί. Τίποτα. Κενό. Μια τρύπα άδεια. Ούτε αίμα, ούτε κανένας ξεχασμένος μικροοργανισμός που βρήκε καταφύγιο στη στοματική μου κοιλότητα, τίποτα.

Η αλήθεια είναι ότι με ενοχλεί λίγο· δεν πονάω, μα με ενοχλεί. Μόνο όταν μετά από ένα λαμπρό γεύμα από πατάτες τηγανιτές, μακαρονάδες και άλλα συναφή, η τρύπα καλύπτεται πλήρως από ένα στρώμα μασημένης τροφής και νιώθω καλά. Κάπως έτσι βέβαια πάει περίπατο η στοματική υγιεινή που λέγαμε. Οι πιθανότητες μόλυνσης είναι πράγματι μεγάλες, μα δεν ξέρω εάν αυτό με ανησυχεί. Πιο πολύ με ανησυχεί η ύπαρξή της. Γιατί και πως; και πάνω από όλα γιατί είναι άδεια; πως μπορεί να είναι άδεια;

Στέκομαι μπροστά στον καθέφτη και κοιτάζω άλλη μια φορά. Προσπαθώ να δω μέσα από το κενό. Δεν φαίνεται καν ο πάτος, αν υπάρχει πάτος. Τίποτα που να υποδεικνύει το άδυτο του οργανισμού μου. Τα κύτταρα και τα αιμοφόρα αγγεία, τους νευρώνες, τους μυικούς ιστούς. Δε θα έπρεπε να περιέχει κάτι ή τουλάχιστον να οδηγεί κάπου; Σαν υπόγεια σήραγγα, ας πούμε, στα έγκατα της στοματικής μου κοιλότητας. Μόνο που στην περίπτωσή μου δε φαίνεται να οδηγεί πουθενά, δε φαίνεται να περιλαμβάνει κάτι, δε φαίνεται να εξυπηρετεί κάτι, απλά υφίσταται.

Ξέρω τι σκέφτεσαι αγαπητέ αναγνώστη κι έχεις δίκιο. Μπορώ απλά να πάω στον οδοντίατρο.