Δεν ξέρω αν το σεξ ήταν ποτέ το ζητούμενο. Ή το άγγιγμα, η αγκαλιά. Ίσως ήταν απλώς προαπαιτούμενο. Δεν έχει και τόση σημασία. Το σώμα μου είναι ακόμη ζεστό στα σημεία που με άγγιξαν τα δάχτυλά του, λες κι έπλεξε ένα στρώμα χάδια και με κάλυψε.
Ξαπλώνω ακόμη γυμνή στο κρεβάτι. Δεν χρειάζομαι ρούχα, ούτε σεντόνια. Τίποτα που να βεβηλώνει το πέρασμά του, τα σημάδια της παρουσίας του.
Η μυρωδιά των τσιγάρων του ανακατεύτηκε με την ανάσα μου, με τα μαλλιά μου. Αγαπώ τη μυρωδιά των τσιγάρων του κι ας μην καπνίζω.
Το σώμα μου μυρίζει ιδρώτα, λίγο δικό μου και λίγο δικό του, και υγρά, λίγα δικά μου και λίγα δικά του.
Θα μπορούσα να ξαπλώνω εδώ μαζί του για ώρες. Μόνο που τα σεντόνια δίπλα μου είναι άδεια.
Και δεν με πειράζει που έφυγε αμέσως μετά. Ούτε που κλείνοντας την πόρτα άφησε στο χαλάκι ένα τυπικό «Θα τα πούμε».
Είναι που μου χρωστά ακόμη μια αγκαλιά…
1 σχόλιο:
Γειά σαζ
Δημοσίευση σχολίου