Cafe-restaurant Athenes

Προχτές είχα ένα που τα πιο παράξενα τζαι ωραία δείπνα μέχρι στιγμής σε τούτη τη χώρα. Με τη γνωριμία παύλα επαφή που πλέον έγινε σχέση (μήπως να του έβρω κανένα παρατσούκλι για το βλογ; μπα, εν πολλά νωρίς για τέθκοια σοβαρά βήματα) είμαστε στες Βρυξέλλες, στο σταθμό των τρένων (τούτη η σχέση εξελίσσεται κατά βάση στους σταθμούς των τρένων), λυσσιασμένοι της πείνας, ψάχνουμε εστιατόριο κάπου κοντά. Πιάννουν τζαι τα νερά, με ομπρέλλα με τίποτε, μπαίνουμε που λαλείτε στο πρώτο στενό που βρίσκουμεν ομπρός μας με πινακίδες εστιατορίων.

Γεριμία, βρωμισμένα τα πεζοδρόμια, κάτι κατάμαυρα λεσιασμένα στρώματα στην άκρη του δρόμου... παρακμιακή κατάσταση. Συνειδητοποιώ σιγά σιγά ότι τα 2-3 εστιατόρια του δρόμου εν ελληνικά.

Το δεύτερο στη σειρά που στα παράθυρα είσιεν το όνομα "Αthenes" είσιεν φως, αλλά ήταν όφκερον, μόνον μια παρέα 3 άτομα εκάθουνταν στο βάθος. Τούτον συνήθως εν ανησυχητικόν, αλλά κάτι η πείνα κάτι η βροχή εμπήκαμεν μέσα. Διακόσμηση, μηδέν. Από μηδέν, μηδέν. Τίποτε απολύτως στους τοίχους. Κάτι σκέττα νέττα ξύλινα τραπέζια, ξύλινες καρέκλες. Στο βάθος εκάθετουν ένας κύριος, μεγάλος σε ηλικία, με μιαν πανχοντρη γάτα στα πόδια του. Ένας πιο νέος τύπος υποδέχεται μας, διά μας μενού στα γαλλικά, τζαι μιλά γαλλικά με μια καλαμαρίστικη προφορά. Σκέφτουμαι "να μιλήσω ελληνικά να συνεννοηθούμεν;" Αλλά άτε, είμαι λλίον αντροπιάρα, τζαι αρκέφκει η γνωριμία/επαφή/σχέση συνεννόησην στο αγγλικό.
Με λλία λόγια ο τύπος είπεν μας "που το μενού δέτε μόνον τα ποτά, τα φαγιά ελάτε μέσα στην κουζίναν, θορείτε τζαι θκιαλέετε".

Εχασκιαστήκαμεν για λλίον. Εν μου εξανάτυχεν έτσι πράμαν στην Κύπρον. Πόσον μάλλον της γνωριμίας/επαφής/σχέσης, που τόσον τζαιρόν με τους εγγλέζους εσιοκκαρίστηκεν που το πόσον "informal" ήταν το εστιατόριο. Άτε τωρά; τι να του εξηγάς;;; Ότι τζιαμέ που ζούμεν, τα πράματα εν διαφορετικά;

Με το που εμπήκαμεν στην κουζίναν, ο παρέας έδειξεν μας μια σειρά με τεράστια ταψιά, ένα ταψί γεμιστά, ένα ταψί μουσακά, μοσχαράκι κοκκινιστό, τζείνον το φαίν με το κρέας τζαι το αυγολέμονο (εν αθθυμούμαι το όνομαν τωρά), γίγαντες, μπιζέλι, πατατούες του φούρνου, κους-κους, κριθαράκι και τα λοιπά. Λες τζαι εμαείρεψεν η μάνα μου. Έτσι εμύριζεν η κουζίνα.

Στη θέα του φαγιού άρκεψα τα ελληνικά. "Μίλα ελληνικά κοπέλα μου να συνεννοηθούμε" είπεν ο τύπος με πολλήν εγκαρδιότηταν... Έβαλεν μας φαίν στα πιάτα μας τζαι έδωκεν μας τα. Εφάαμεν με υπόκρουσην Ελένη Τσαλιγοπούλου έναν που τα ωραιότερα δείπνα που έφαα εδώ και καιρόν. Γεμιστά, γίγαντες, μοσχαράκι τζαι πατάτες του φούρνου. Ειδικά οι γίγαντες..... θεϊκοί....

Εφύαμεν με τζοιλιάν γεμάτη μαειρευτό φαίν, η γνωριμία/επαφή/σχέση με την απορία του "πως γίνεται τούτον το πράμαν;" τζαι εγώ με λλίην νοσταλγίαν....

Ποττέ δεν ξέρεις τι μπορεί να έβρεις σε ένα γέριμον, σκοτεινόν στενό των Βρυξελλών υποθέτω.

Ποδηλατιστές-Ερυκίνη 1-0

Μια, θκυό, τρεις, τέσσερεις....

πόσες φορές ολάν; σε κάποια φάση εννά σε ιγκώσει κάποιος, που εννά πάει;

Αχάπαρη κυπραία, εν τζαιν τυχαίον που κανένας άλλος εκτός που σένα δεν περπατά στη λωρίδα των ποδηλάτων. Πόσες φορές. Τζαι αφού είπαν σου "άμαν έρκεται κατά πάνω σου το ποδήλατο ΜΕΝ κινηθείς, το καλλύττερον που έσιεις να κάμεις έιναι να μείνεις τζιαμέ, τζαι το ποδήλατο θα σε αποφύγει"....
μα πως να μεν κινηθείς ολάν; ενστικτωδώς ενεργοποιείται η φυγή μπροστά στον κίνδυνο τι να κάμουμεν;

Το καλόν εν ότι επροσγειώθηκα με τον κώλο που έσιει τάχα απόθεμαν τζαι αν μη τι άλλον εν μαλακή προσγείωση.

Το κακόν εν ότι από ότι φαίνεται εν έχω όσον απόθεμαν εχρειάζουμουν (τούτον σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίσω να τρώω πατάτες τηγανιτές με μαγιονέζα τζαι γύρους τζαι να κόψω τες βλακείες περί υγιεινής ή έστω πιο ισορροπημένης διατροφής) γιατί πονώ.

τζαι που να πεις ότι κάθεσαι στην καρέκλα με ταχύτητα 10 μίλια 10 ώρες επειδή έδωκεν σου την το ποδήλατο;

καταραμένοι ποδηλατιστές...

Όταν η Ερυκίνη (δεν) κρυφακούει

Άφηκα τούτην την στήλη γιατί δαμέ τζαι να κρυφακούσω εν τζαι να καταλάβω τζαι τίποτε. Αλλά έχω σας διάλογον που δεν άκουσα εγώ (γιατί ζω σ' άλλη γη σ' άλλα μέρη που κανείς δεν τα ξέρει) αλλά εμεταφέραν μου τον πλάσματα που ήταν τζιαμέ (τούτες τες μέρες ήρταν βόλτα δαμέ θκυό κοπέλες που Funky ΠανΚυ τζαι μα τω θεώ στην πρώτη κουβέντα για τες παρατάξεις αθθυμήθηκα πως ένι να φκαίνεις που τα ρούχα σου, να αφταίνουν τα λαμπούθκια σου, να τα παίρνεις στην κράνα κλπ. Είσιεν τζαιρόν να το νιώσω εν η αλήθκεια)

Πανεπιστήμιο Κύπρου, μάθημα "ανθρώπινη σεξουαλικότητα", τζαι (σύμφωνα με την αναμετάδοση της Φ. τζαι της Ε.) ο καθηγητής μιλά για την παρθενιά τζαι τα κοινωνικά ήθη κλπ.

Καθηγητής: Αλλά τα τελευταία χρόνια, οι γυναίκες δεν περιμένουν το γάμο για να κάνουν σεξ....
Φοιτητής του Πανεπιστημίου Κύπρου: Ίντα.... άμμαν εννά γοράσω αυτοκίνητον εννά γοράσω μεταχειρισμένον της Ιαπωνίας; Εν θα γοράσω τζαινούρκον;;;;;

Φοιτητής του Πανεπιστημίου Κύπρου τούτος ούλλος.... Εν έτη 2010..... Τζαι το πιο τραγικόν εν ότι (από ότι μου είπαν) οι υπόλοιπες κοπέλες στην αίθουσαν εγελούσαν.... τζαι εν είπαν τίποτε. Εν αντιδράσαν..... Επειδή θεωρείται αστείον τούτον το πράμαν; Επειδή εν το θεωρούν τζαι τόσο σημαντικόν που ένας συμφοιτητής τους μιλά με τούτον τον τρόπον, εν τες προσβάλλει να τες παρομοιάζουν με αυτοκίνητα; τζαι μεταχειρισμένα τζιόλις, της Ιαπωνίας...
Ναι, ναι κυρίες και κύριοι, το νησί μας πάει μπροστά, εν πράμαν που φαίνεται, γιατί οι νέοι άνθρωποι έχουν νέες, ολόφρεσκες ιδέες τζαι απόψεις......

Εθθυμήθηκα συνειρμικά μετά που ώραν τη συζήτηση που είχαμε με τη Μ. πριν κανένα χρόνο, συζήτηση του Αμστερνταμ τούτη, για το πως το ότι εγεννηθήκαμεν, εμεγαλώσαμεν τζαι ζούμε στην Κύπρον εκατακρεούργησε τη θηλυκότητα μας, για το πως δεν μπορείς στην Κύπρο να νιώσεις καλά με το σώμα σου, τη θηλυκότητα σου, τη σεξουαλικότητα σου.... απορούσαμεν τζιόλις..... τς τς τς....

Ημέρα της γυναίκας

Γενικώς τες ημέρες που έχουν να κάμουν με κάτι εν τες πολλοακολουθώ, εν με ενοχλούν που υπάρχουν, αλλά εν τες ακολουθώ. Οι "σκοποί" που με ενδιαφέρουν, τζαι ασχολούμαι μαζίν τους (γιατί εν μπορείς να ασχολείσαι με τα πάντα), ενδιαφέρουν με πάντα. Υπάρχουν όμως κάποια πράματα που με ενοχλούν.

Έναν που τούτα εν το λουλουδικόν την ημέραν της γυναίκας. Ή ακόμα σιηρόττερα η αντίδραση των γυναικών την ημέρα της γυναίκας. Εντάξει τούτον νομίζω εσταματήσαν να το κάμνουν ευτυχώς (το "πρέπει να φκούμεν έξω να δείξουμεν ότι είμαστεν φιλελεύθερες γυναίκες", λες τζαι ελευθερία εν το να πάεις μόνη σου χωρίς τον άντρα/γκόμενο σου στα μπουζούκια να χορέψεις πας τα τραπέζια, what the fuck???).

Τελοσπαντων, τζείνον το λουλούδιν, το "θέλουμεν να σας δείξουμεν πόσον σας εκτιμούμεν", φακκά μου. Ενοχλεί με. Εν υποκριτικό. Πως το λένε; Τζαι εν λαλώ ότι ο συγκεκριμένος που σου διά το λουλούδιν εν σε εκτιμά.....

Αλλά.... συγγνώμην τζιόλις..... όσον ζούμεν σε μιαν κοινωνίαν που γεννά κοπελλούθκια σαν τζείνον τον 15χρονο που πριν λλίες μέρες εμάθαμεν στες ειδήσεις ότι ανέβασε στο Φατσοβιβλίον έναν βίντεο μιας 13χρονης, για πλάκα ή δεν ξέρω τζι εγώ για ποιο λόγο, εγώ το λουλούδιν δεν το πιστεύκω. Τζι όσον ζούμεν σε έναν τόπον που η αντίδραση του μέσου Κυπραίου (τζαι Κυπραίας) θα είναι α) μα πόσο χαζή ήταν τούτη η μιτσιά ή β) πόσον τσούλα ήταν τούτη η μιτσιά, αλλά κουβέντα για τζείνον τον μιτσήν, που μπορεί να εξευτελίζει έτσι έναν άνθρωπο.... το λουλούδιν δεν το θέλω.....

(τζαι εν αναφέρω το συγκεκριμένο συμβάν επειδή εν το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε μια γυναίκα σε τούτον τον κόσμο, ούλλοι ξέρουν το τι υποφέρουν οι απανταχού γεναίκες, αλλά γιατί εν έναν καθόλου σπάνιο φαινόμενο για γυναίκες όλων των ηλικιών σε τούτες τες τοοόσο εξελιγμένες χώρες που τα τιμούν τα δικαιώματα των γυναικών. Τα δικαιώματα των γυναικών φίλοι άντρες, έννεν απλά πράματα που εκερδίσαν επειδή επαλέψαν. Εν πράματα που έρκουνται με τη φύση τους ως άνθρωποι. Τζι όσον δεν μπορείτε να σεβαστείτε μιαν γεναίκα ως άνθρωπο, με ούλλη τη σημασία της λέξης άνθρωπος, τα δικαιώματα μας εν τα τιμάτε.)

Παρατήρηση

Μέσα που τη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, που επιτέλους ζω σε έναν τόπο που μπορώ να κάμνω καθημερινά, έκαμα μιαν παρατήρησην. Που κάποιους μπορεί να τους ακούεται κάτι θετικό, αλλά εμέναν επροκάλεσεν μου θλίψην.

Οι άνθρωποι σήμερα, οι άνθρωποι της νέας γενιάς, προτιμούν να περνούν την ώραν τους μόνοι τους τζαι να την ευκαριστιούνται 100%, παρά να την περνούν σε αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους τζαι να την ευκαριστιούνται 60%. Κάποιος προτιμά να ακούει ακριβώς τη μουσική που γουστάρει (τζαι έσιει τζείνον τον θκιάολον μες τα φκιά, τζαι τα συρματούθκια να χάννουνται μες τα ρούχα σαν τζαι εγεννηθήκαν ενσωματωμένοι με το i-pod) αποκλεισμένος που τα πλάσματα γυρόν του, παρά να ακούει το ράδιον του λεωφορείου που παίζει παλιές δοξασμένες επιτυχίες της ντίσκο (αν ήταν στην Κύπρο θα ήταν η Βίσση για ο Χατζηγιάννης), τζαι να σχολιάσει με τον/την δίπλα το πόσον χάλιν εν η μουσική (εμέναν η ντίσκο αρέσκει μου)....

Τζαι ανακαλείς μετά τες τυπικές εκθέσεις που μας εβάλλαν να γράψουμεν στο σχολείο: "Η μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου...".

Τζαι εν αλήθκεια. Νομίζω ο σύγχρονος άνθρωπος εν λλίον πιο μόνος του, όι γιατί ανακάλυψεν παραπάνω τεχνολογίαν (τωρά έχεις τη δυνατότητα, έσιεις το μέσον, μπορείς να έσιεις έναν ραδιούιν τοοοοοσον μιτσιν που χάννεται μες τα ρούχα σου τζαι παίζει τζαι ότι μουσικήν του βάλεις μέσα, τωρά μπορείς να δώκεις ψηφιακές αγκαλιές, ψηφιακά φιλιά, ψηφιακούς οργασμούς), αλλά γιατί άλλαξεν προτεραιότητες.

Τζαι σε τούτες τες προτεραιτότητες η απόλυτη προσωπική ευκαρίστηση έρκεται πρώτη. Εν ξέρω αν θα το ονόμαζα εγωισμό.... έννεν εγωισμός, εν κάτι άλλον που εν μπορώ να εκφράσω λεκτικά, αλλά τούτη ευχαρίστηση που βιώννουμεν όποτε χανούμαστεν στον κόσμον μας, νομίζω ότι εν κάτι που οι προηγούμενες γενιές εν θα μπορούσαν εύκολα να συλλάβουν.... όπως ίσως εν θα μπορούσαν να συλλάβουν γιατί κάποιος θα προτιμούσεν τούτον παρά την ψιλοκουβέντα με άλλα πλάσματα.

Τζι εγώ.....έσιει ώρες που βιώνω τούτην την ευχαρίστησην, αλλά τζαι άλλες....

τζείνες τες ώρες που είσαι στο τρένον τζαι θορείς τους ανθρώπους να καθουνται δίπλα δίπλα, κολλητά, ο καθένας με τη μουσικήν του, κλείουν τα μάθκια τζαι βυθίζουνται σε τζείνον που ευκαριστιούνται παραπάνω, τζαι περνά μια ολόκληρη ώρα χωρίς να ρίξουν μιαν μαθκιάν στο δίπλα άτομο, χωρις να συνειδητοποιούν καν ότι ο δίπλα εσηκώστηκεν τζαι έκατσεν άλλος στη θέση του. Χωρίς να τους "ενοχλεί" κανένας.

Τζαι η κοπέλα απέναντι να μιλά στο τηλέφωνο τζαι να εύχεται "να μεν κάτσει δίπλα της κανένας ενοχλητικός που θα αρκέψει κουβένταν".

τζαι εγώ να προτιμώ χίλιες φορές την αλληλεπίδραση με έναν πρήχτη Εγγλέζο που μιλά full speed εγγλέζικα με βρεττανική προφορά τζαι προσβάλλει τον τρόπο που περπατώ, παρά το να κλειστώ τζαι εγώ στον κόσμο μου,

σε ένα βαγόνι γεμάτο κόσμους, τζι όι γεμάτο ανθρώπους......