Τέλος εποχής

Για πάνω κάτω 1,5- 2 χρόνια εκατάφερα να κρατήσω τη ζωή μου στο Βέλγιο (τζαι την Ερυκίνη-Βελγίου) χώρκα που τη ζωή μου στην Κύπρο (τζαι την Ερυκίνη- Κύπρου).

Αλλά τωρά που έρκουμαι (έρκουμαι γαμώτο μου, έρκουμαι πετώντας κυριολεκτικά τζαι μεταφορικά) κολιαντρίζοντας τζαι τον Γάλλο παρέα στες κυπριακές ακτές, ο διαχωρισμός πάει περίπατο. Οριστικά. Ίσως για καλό.

Χάτες κοπέλια, θα σας δω στα πάτρια εδάφη (σε θκυόμιση εφτομάδες δηλαδής). Αααααχ πως θα περάσουν οι μέρες, ώσπου να επιπλεύσω πάνω σου αγαπημένη θάλασσα της Κύπρου μας (που εφκήκες τζαι πρώτη σε καθαριότη, λαλείτε να έχουμεν κανέναν γνωστό στην επιτροπή που αποφασίζει;;;;), ώσπου να κρούσεις τα πόθκια μου αγαπημένη κυπριακή άμμος, ώσπου να σας φορήσω αγαπημένα γαλαζούθκια σανταλούθκια μου, τζαι να σε χουμίσω αγαπημένη κυτταρίτιδα που έμεινες χωσμένη μέσα στα μακριά τα παντελόνια, ώσπου να πιώ τη λεμονάδαν την σπιθκιάσιμη, τζαι να φάω παττίχαν αληθινήν.

Έρκουμαι. Πακκετάρω γάλλον τουρίστα τζαι Ερυκίνη-Βελγίου τζαι ΕΡΚΟΥΜΑΙ!!!!