Για τες εκλογές

(ακολουθούν 3 κείμενα σε ένα, σόρυ έγραψα τα ούλλα μαζίν πασανάκατα).


Για τες εκλογές απέφυγα να γράψω γιατί κατά βάσην δεν ξέρω τζαι τι να πω.

Εσκέφτηκα πολλά αν θα ψηφίσω ή όι. Γιατί εν είμαι σίουρη τι θα ψηφίσω, τζαι γιατί εσκέφτουμουν αν τελικά το σύρω λευκόν/άκυρον (που εν πιθανόν), να κόψω να πάω βρυξέλλες, 10.40 ευρά εισητήριον (ακρίβωσεν το γέριμον) για έναν λευκό?

Που την άλλη θέλω να ψηφίζω, εν το θεωρώ υποχρέωσην, εν δικαίωμαν, μακάρι να εμπορούσαμεν να το εκάμναμεν πιο συχνά για πιο πολλά θέματα (σε τοπικό επίπεδο για παράδειγμα). Εν συμμετοχή.  έτσι όταν ήμουν κύπρον εκανόνισα το (τζαι μάλιστα ον-λαιν) να ψηφίσω βρυξέλλες (μετά βεβαίως εξίασα τες εκλογές τζαι εκανόνισα ταξίδιν την ίδιαν κυριακήν έτσι εν ξέρω αν θα προλάβω να πάω Βρυξέλλες να ψηφίσω πριν κλείσει η κάλπη).

Αλλά είπα ας είμαι γραμμένη. Γιατί θέλω να ψηφίσω. Τζαι θα έθελα να ψηφίσω κάποιον. θα έθελα να μεν σύρω λευκόν (αλλά ζόριν). να ξεκαθαρίσουμεν. η φράση "ούλλοι τα ίδια σ***α ένι" εν με εκφράζει τζαι θεωρώ την επικίνδυνην τζιόλις. Υποτίθεται στην δημοκρατίαν θκιαλέει ο λαός (εντάξει η κουβέντα για το αν η δυνατότητα επιλογής εν ουσιαστικά μια ψευδαίσθηση εν μεγάλη), τζαι κάτι τέθκοιες νοοτροπίες βολεύκουν το σύστημαν πολλά. έννεν ούλλοι το ίδιον. ως τζαι τα σ****ά έχουν διαβαθμίσεις. Για μέναν τζείνος που ξεχωρίζει εν ο Λιλλήκκας. Αν φκει ο Λιλλήκκας (που εν θα φκει αλλά λεμεν) θα κρούσω το διαβατήριο μου, προτιμώ να πιάω βελγικήν υπηκοότητα (παρά κυβέρνηση με Λιλλήκκα καλλύττερα καθόλου κυβέρνηση). Έτσι ψηφίζω αρνητικά, ψηφίζω οποιονδήποτε εκτός που τον Λιλλήκκαν.

Φυσικά εννά μου πεις ποιον. Τζαι είπα να πιάω τζαι εγώ τη βοήθεια του κοινού (τουτέστιν της στατιστικής) που είπεν ότι ο Μαλάς εν ο υποψήφιος που εν πιο κοντά στες απόψεις μου, συμφωνούμεν σε έναν 33% σε αντίθεσην με το 12% του Αναστασιάδη. 33%. δηλαδής διαφωνούμεν στο υπόλοιπον 67%, που έννεν λλίον.

Ακόμα εν αποφάσισα τι εννά ψηφίσω να σας πω την αλήθκεια. Τζαι ξέρω ότι πολλοί έχουν παρόμοια διλήμματα. Που εν λογικό. Παρόλαυτά το σιηρόττερον μου που τούτην την περίοδο εν το πόσον  έντονον εν το "ούλλοι οι υποψήφιοι εν πιας τον έναν φάκκαν τον πας τον άλλον" (τζαι παλαιότερα αλλά κυρίως σε τούτες τες εκλογές). Όι ότι εν ψέματα. Αλλά εγώ λαλώ... ότι λαλεί ο Θεός George Carlin (παρά το ότι διαφωνώ στο δεύτερο μέρος). Οι πολιτικοί εν όπως εν ο λαός που τους ψηφίζει.

Έτσι κατά βάσην ελάχιστα με ανησυχεί ο Λιλλήκκας ή ο κάθε Λιλλήκκας, Ανησυχούν με τζείνοι για τους οποίους λαλεί τζείνα που λαλεί. Τζείνοι που το παίζουν κλαψομαρίες για το πολύπαθον νησίν μας που καρτερά να φυσήσει ένας αέρας κλπ κλπ., αλλά στην ουσία ΔΕΝ θέλουν καμία λύση του κυπριακού τζαι δεν θα συναινέσουν ποττέ, τουλάχιστον καμιάν που να περιλαμβάνει τζαι τουρκοκύπριους μέσα ή οποιοδήποτε μοίρασμαν της πίτας (τζαι εν για τούτους που επήρεν τζαι ο Αναστασιάδης πίσω το ναι του, λες τζαι ήταν τίποτε αμαρτία για την οποία πρέπει να μετανοήσει).

Ανησυχούν με τζείνοι οι κάτοχοι των αναθεματισμένων των αξιόγραφων (που τι ένουν ακόμα εν εκαταλάβαμεν). Φοβίζουν τζείνοι που καρτερούν να μας δώκουν ριάλλια οι ρώσσοι επειδή εν φίλοι μας (πόσον ηλίθιος/αποχαυνωμένος πρέπει να είσαι να πιστεύκεις ότι ο κόσμος λειτουργεί έτσι). Που καρτερούμεν ως λαός να φκάλουμεν πετρόλαα που τη θάλασσαν μας την όμορφην για τα ριάλλια τα γέριμα. Φοβίζουν με τζείνοι που θέλουν να διαφυλάξουμεν τον εταιρικό φόρο άμπα τζαι πιάει κανένας άλλος τα ριάλλια τα κλεψιμιά. Οι εργοδότες που αποφασίσαν να δώκουν μέσα τωρά που είδαν γαίμαν. Οι ντιβελοππερς που εν θέλουν να αφήκουν λλίον που το κέρδος που εφκάλλαν τόσα χρόνια.

Τσακρούν με τζείνοι που ακόμα τζαι σήμερα γοράζουν άι-φόουν των 12-χρονων κοπελλουθκιών τους, τζαι ποτζείνα τα καγιεν τα αυτοκίνητα λες τζαι εννά παν σαφάρι στην γρίβα διγενή, γιατί η κρίση-κρίση αλλά τζαι το χουμίσιν-χουμίσιν. Λυπούν με τζείνοι που κάμνουν παράνομα 3 δουλειές για να πιερώννουν τούτες ούλλες τες μαλακίες ενώ υπάρχουν τόσα πλάσματα που δεν έχουν ούτε μιαν (δουλειά). Τζείνοι που ακόμα τζαι τωρά θεωρούν ότι το μέγεθος των σπιθκιών στην Κύπρον εν φυσιολογικό τζαι δικαιολογημένο. Τζαι προπάντως τζείνοι που όπως το λαλεί η Μάνα μου "τωρά με την κρίση κλαιν επειδή εχάσαν τζείνον το παραπάνω που εβάλλαν στην πάντα, δίχα να σκέφτουνται ότι δίπλα τους έσιει πλάσματα που δεν έχουν ριάλλια να πιερώσουν το ρεύμα ή να ψουμνίσουν στον μπακάλλη".

Τζαι πάνω που ούλλα τζείνοι που χρησιμοποιούν την αχρηστοσύνην (αν υπάρχει έτσι λέξη) των πολιτικών ως δικαιολογία για την δική τους αδιαφορία (διαχωρίζω: δεν είναι ούλλοι όσοι χρησιμοποιούν το επιχείρημαν αδιάφοροι). Οι πολιτικοί α) λαλούν τζείνα που θέλουν να ακούσουν (αν όι οι πολλοί) κάποιες ομάδες τζαι β) κάμνουν όσα τους παίρνει να κάμουν.

Αφού τούτοι εν άχρηστοι που εν οι χρηστοί ? (που λαλεί τζαι ο Carlin) θα περίμενε κανείς ότι μετά που τόσην "απαξίωσην της πολιτικής" θα εφκαίναν καινούργια άτομα, καινούργιες ιδέες, καινούργιες ομάδες να καλύψουν το κενό. Αντ'αυτού που το κενόν εφκήκεν η Μακαρία... Τουτον τζι αν εν ανησυχητικό...

ΥΓ: έτο είπα τα ούλλα σε ένα. εν χρειάζεται να γράψω άλλον ποστ για τες εκλογές. Κανεί.
ΥΓ2: παραπάνω ανησυχεί με η τόση δύναμη που θεωρείται ότι έσιει ένας άνθρωπος. Ανησυχεί με που θεωρείται ότι ένας Χριστόφκιας τζαι μόνον ο οποιοσδήποτε Χριστόφκιας εκατάστρεψεν τη χώρα τζαι φταίει για ούλλα τζαι παράλληλα ότι ένας άλλος (οποιοσδήποτε) θα τα διορθώσει ούλλα λες τζαι ο κόσμος δεν έσιει τίποτε να κάμει απολύτως. Τζαι τούτον εν πρόβλημαν συστημικόν. Που πρέπει να αλλάξει (αλλά πρέπει να το απαιτήσει ο κόσμος, ο οποίος εν μπορεί βαρκέται).