Εν τζαι εν ότι θέλω να παραπονιούμαι.
Για να είμαι ειλικρινής επέρασα μιαν πολλά ωραίαν εφτομάδαν στη Λευκωσία, που άποψη μουσικής ευχαρίστησης, τζαι εν έναν πράμαν που αγαπώ στα καλοτζαίρκα στην Κύπρο, που έσιει συναυλίες τζαι φεστιβάλ τζαι μπορείς να κάθεσαι (έστω τζαι σε πλαστικήν καρέκλαν Λόρδος) τζαι να ακούεις μουσική κάτω που τον έναστρον ουρανόν τζαι να έσιει που τ'αλήθκεια αστέρκα (όι να χώννουνται μες τα σύννεφα) τζαι να μεν εν κρυάδα, ίσια ίσια λλίη δροσιά να φύει η πυρά της μέρας.
Αλλά ρε παιδί μου 6 μήνες στην Κύπρο, κανένα μα κανένα που τα δρώμενα που επία να παρακολουθήσω που είχαν ώραν έναρξης (με συναυλία, με θέατρο, ούτε καν σινεμά τα γέριμα) δεν εξεκίνησεν στην ώραν του. Το πιο σύντομον ήταν το εψεσινόν, τζαι τούτο γιατί ο κόσμος στα 15 λεπτά καθυστέρησης εξεκίνησεν να χειροκροτά μπας τζαι ξεκινήσουμεν (πρώτη φοράν είδα έτσι πράμαν).
Τζαι τζείνον το κλασσικον το πήεννε έλα του Κυπραίου. Ξεκινά η συναυλία η ώρα 9, αλλά αντί να έρτει ο κόσμος λλίον πριν τες 9 να έβρει τόπο να κάτσει κλπ, έρκουνται ούλλοι 9 - 9 και 10 τζαι πάνω κάτω να έβρουν που να κάτσουν, ή βρίσκουν κάτι γνωστούς στην άλλην πάντα τζαι παν να πουν ένα γεια (η συναυλία εξεκίνησε αλλά εν πειράζει, θκυό λεπτά να πεις γεια του Κωτσιου εν θα πειράξουν τον καλλιτέχνη). Η να γυρεύκουν τους φίλους τους τζαι να έσιει 3 πλάσματα σαν εξεκίνησεν η συναυλία να στέκουνται τζαι να νεύκουν ώσπου να τους δει ο παρέας τους λες τζαι θα σαλπάρει το πλοίο.
Τζαι το μουρμουρκόν. Τζείνον το πράμαν που κάθεσαι να ακούσεις μουσική τζαι ακούεις που πίσω σου το βουητό του κόσμου που κοινωνικοποιείται.
Ναι, ναι, ξέρω, εμείς είμαστεν μεσογειακοί εν είμαστεν ξενέρωτοι (εγώ είμαι λλίον κατ'ακρίβειαν) να καθούμαστεν μούγκα στη στρούγκα να ακούμεν μουσική. Τζαι εν οκ για κάποια πράματα, για κάποια άλλα είδη μουσικής που εν by default λλίον ξενερουά (πχ. τζαζ), απλά εν λλίον παράξενον.
Τέσπα... όπως τζαι να ναι εν ωραία. Πολλά ωραία.
ΥΓ: Αρέσκει μου που παραπονιούμαι για τους άλλους, αλλά μπορώ να φανταστώ κάποιον που το εψεσινό κονσέρτο κλασσικής μουσικής ναν κάπως "Παναγία μου, έσιει κάτι Λευκωσιάτισσες, που τζοιμούνται σαν ακούουν κλασσική μουσική, ας πούμεν τίποτε επίπεδο, τίποτε".
Για να είμαι ειλικρινής επέρασα μιαν πολλά ωραίαν εφτομάδαν στη Λευκωσία, που άποψη μουσικής ευχαρίστησης, τζαι εν έναν πράμαν που αγαπώ στα καλοτζαίρκα στην Κύπρο, που έσιει συναυλίες τζαι φεστιβάλ τζαι μπορείς να κάθεσαι (έστω τζαι σε πλαστικήν καρέκλαν Λόρδος) τζαι να ακούεις μουσική κάτω που τον έναστρον ουρανόν τζαι να έσιει που τ'αλήθκεια αστέρκα (όι να χώννουνται μες τα σύννεφα) τζαι να μεν εν κρυάδα, ίσια ίσια λλίη δροσιά να φύει η πυρά της μέρας.
Αλλά ρε παιδί μου 6 μήνες στην Κύπρο, κανένα μα κανένα που τα δρώμενα που επία να παρακολουθήσω που είχαν ώραν έναρξης (με συναυλία, με θέατρο, ούτε καν σινεμά τα γέριμα) δεν εξεκίνησεν στην ώραν του. Το πιο σύντομον ήταν το εψεσινόν, τζαι τούτο γιατί ο κόσμος στα 15 λεπτά καθυστέρησης εξεκίνησεν να χειροκροτά μπας τζαι ξεκινήσουμεν (πρώτη φοράν είδα έτσι πράμαν).
Τζαι τζείνον το κλασσικον το πήεννε έλα του Κυπραίου. Ξεκινά η συναυλία η ώρα 9, αλλά αντί να έρτει ο κόσμος λλίον πριν τες 9 να έβρει τόπο να κάτσει κλπ, έρκουνται ούλλοι 9 - 9 και 10 τζαι πάνω κάτω να έβρουν που να κάτσουν, ή βρίσκουν κάτι γνωστούς στην άλλην πάντα τζαι παν να πουν ένα γεια (η συναυλία εξεκίνησε αλλά εν πειράζει, θκυό λεπτά να πεις γεια του Κωτσιου εν θα πειράξουν τον καλλιτέχνη). Η να γυρεύκουν τους φίλους τους τζαι να έσιει 3 πλάσματα σαν εξεκίνησεν η συναυλία να στέκουνται τζαι να νεύκουν ώσπου να τους δει ο παρέας τους λες τζαι θα σαλπάρει το πλοίο.
Τζαι το μουρμουρκόν. Τζείνον το πράμαν που κάθεσαι να ακούσεις μουσική τζαι ακούεις που πίσω σου το βουητό του κόσμου που κοινωνικοποιείται.
Ναι, ναι, ξέρω, εμείς είμαστεν μεσογειακοί εν είμαστεν ξενέρωτοι (εγώ είμαι λλίον κατ'ακρίβειαν) να καθούμαστεν μούγκα στη στρούγκα να ακούμεν μουσική. Τζαι εν οκ για κάποια πράματα, για κάποια άλλα είδη μουσικής που εν by default λλίον ξενερουά (πχ. τζαζ), απλά εν λλίον παράξενον.
Τέσπα... όπως τζαι να ναι εν ωραία. Πολλά ωραία.
ΥΓ: Αρέσκει μου που παραπονιούμαι για τους άλλους, αλλά μπορώ να φανταστώ κάποιον που το εψεσινό κονσέρτο κλασσικής μουσικής ναν κάπως "Παναγία μου, έσιει κάτι Λευκωσιάτισσες, που τζοιμούνται σαν ακούουν κλασσική μουσική, ας πούμεν τίποτε επίπεδο, τίποτε".
2 σχόλια:
Μαζί σου σε αυτά που λες.
Να προσθέσουμε και εμάς που προσπαθούμε να πάρουμε και τα παιδιά μαζί μας και να τους μάθουμε όλα αυτά που λες με το κόστος να φεύγουμε στα 20 λεπτά για να μην ενοχλούμε. :)
Α δεν με ενοχλούν οι γονιοί με τα κοπελλούθκια τους, γιατί τα κοπελλούθκια δικαιολογούνται τουλάχιστον (τζαι οι γονιοί έχουν την αμέριστη κατανόηση μου, τραβούν αρκετά). Εκτός εαν εν που τζείνους τους γονιούς, που κάμνουν παραπάνω θόρυβο που τα κοπελλούθκια τους, αμπα τζαι εν το μάθουμεν ότι εν γονιοί.
Δημοσίευση σχολίου