Περπατώ στο δρόμο έξω που το πανεπιστήμιο τζαι ακούω (εντελώς τυχαία, εν τζαι κάθουμαι να κρυφακούω αγνώστους, μόνο γνωστούς) την εξής κουβέντα:
άντρας: άκουσες για την Τάδε;
γυναίκα: όι, τι;
άντρας: επαντρεύτηκεν έναν καλαμαρά
γυναίκα: (η θεϊκή απάντηση) μα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ;
Κατ' ακρίβειαν του καλαμαράες συζύγους παντρεύκεσαι τους μόνον για 5 μήνες. Υπάρχει και σχετικός νόμος που ψηφίστηκε πρόσφατα από την ελληνική βουλή. Εν σαν το test drive, ένα πράμα. Στους 5 μήνες, άμαν εν σου κάμνει δικαιούσαι να τον επιστρέψεις στη μάναν του, τζαι παίρνεις τζαι το 70% των λεφτών σου πίσω.
5 σχόλια:
αχαχαχαχαχαχα! Τέλεια η κοπέλα αλλά εσύ είσαι ακόμα πιο τέλεια!
γεια σου τσαρτελλούιν! έπρεπε να ήσουν τζιαμέ να άκουες τζαι το ύφος. θεά! Θεά!
Erxomaste kai me eggyhsh?Ama spasoume sto pentamhno mas kanoun serbis dwrean?????
Νομίζω ότι η περίπτωση καλαμαράς χρίζει μεγάλης ψυχολογικής έρευνας, ίσως αξίζει να ασχοληθείς ερευνητικά ως η καθ'υλην αρμόδια!
Τελικά, τι ρόλο παίζει ο καλαμαράς στην ψυχοσύνθεση του Κυπραίου και της Κυπραίας;
Είναι ένας τύπος "ξένου" διαφορετικού από τους άλλους;
Είναι ένας τύπος που έχει συνδεθεί με όλα τα δεινά, τους αδιόριστους δασκάλους, την ανεπροκοπιά, το 74, τις κορασίδες που γκαστρώνονται από εκμαυλιστές ΕΛΔΥΚάριους, το νερό που δεν φτάνει στην ώρα του;
Είναι εκείνος τον οποίο κοροϊδεύουμε όταν μιλάει, αλλά όλοι προσπαθούμε να τον μιμηθούμε όταν βγαίνουμε στην τηλεόραση ή όταν θέλουμε να το παίξουμε high class στο cafe?
Είναι εκείνος που τρελλαινόμαστε όταν η Ανόρθωση κερδίζει τις ομάδες τους, και την ίδια στιγμή σεβαστό τμήμα της ενδεκάδας της αποτελείται από καλαμαράες;
Βοήθεια!
Ενας απεγνωσμένος καλαμαράς
φίλε Πλανητα,
επεθυμήσαμεν σε στο ταπεινό ετούτο βλογ!!! το πως οι κυπραίοι (στην πλειοψηφία τους, όχι όλοι βέβαια) αντιμετωπίζουν τους Ελλαδίτες εν όντως πολλά περίεργο. θα ήθελα να το αναλύσω και ψυχολογικά σε ένα ποστ, αλλά θα πρέπει να το σκεφτώ και να το ψάξω πρώτα, να μεν σας λαλώ τζαι πελλάρες.
αλλά εν πραγματικά παράδοξο το πως κάποιοι θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες της Κύπρου, αλλά τους Έλληνες ως ξένους, το πως κάποιοι χαίρονται με τις διακρίσεις της Ελλάδας (Euro, Eurovision) σαν να είναι δικές τους, αλλά σπεύδουν να βρίσουν τους καλαμαράες στον πρώτο αγώνα ποδοσφαίρου. Όπως τα κομπλεξικά μωρά, που θαυμάζουν και μισούν παράλληλα τον μεγάλο αδελφό τους και προσπαθούν να δείξουν ότι και αυτά ειναι καλά ή καλύτερα τζαι στο τέλος καταλήγουν να ακολουθούν τα βήματα του μεγάλου αδελφού. μόνο που ακόμα εν εκατάλαβα ποιου την αγάπη διεκδικούμεν. άσε εννά το σκεφτώ τζαι να επανέλθω επιστημονικά στο θέμα.
Δημοσίευση σχολίου