Παναϋρκώτικο

Είπαμεν, σήμερα εν της Παναγίας, τζαι στο χωρκόν έσιει παναϋριν.

Το σκασμένο της γειτόνισσας μου για τα τελευταία 10 λεπτά εφώναζεν: Θέλω να πάω στο παναϋριν, θέλω να πάω στο παναϋριν, θέλω να πάω στο παναϋριν, θέλω να πάω στο παναϋριν, θέλω να πάω στο παναϋριν, θέλω να πάω στο παναϋριν....... (non-stop)

Τωρά έσκασεν. Υποθέτω επήραν το στο παναϋριν να του γοράσουν πράματα να ησυχάσει η κκελλέ τους (τζι η δική μου). Κακομαθημένο κωλόπαιδο. Σε κάτι τέθκοιες φάσεις η Μήδεια εν φαίνεται τζαι τόσο παράλογη πάντως.
Εκαταλάβετε φαντάζουμαι πόσον αγαπώ τα μωρά.

Εντάξει εν τζαι φταιν τα σκασμένα, εν οι γονιοί τους που φταιν που αντί να τα αφήκουν τζιαμέ να κλαιν ώσπου να σπάσουν, βουρούν να τους κάμουν ούλλα τα χαττίρκα για να σιωπήσουν. τζαι ίντα μπου έμαθεν το μωρό; ότι άμαν κλάψει πολλά τζαι φωνάξει δυνατά, εννά πιάσει τζείνον που θέλει. Απλός συμπεριφορισμός.

ΥΓ1: Για κάποιο λόγο που τον τζαιρό που θυμούμαι, στο παναϋριν της Παναγίας πάντα, μα πάντα έβρεχε, ακόμα τζι αν δεν είσιεν βρέξει ούλλον το μήνα. φέτος εν το θορώ.
ΥΓ2: που τα παναϊρκα αρέσκουν μου οι μάντολες, ο σιουσιούκκος τζι ο ππαλουζές. Οι λουκουμάες όι τόσον, αν τζαι εν λαλώ όι.

UPDATE: πέτε μου, όι πέτε μου, τι επίεν τζαι εγόρασεν το κωλόπαιδο που το παναϊριν; ε, άμαν είσαι γκαντέμα, πάει τζαι γοράζει ποτζίνον το ψεύτικο το πιστόλι με τες ψευτικές κότζινες σφαιρούες (ιντα μπου τα λαλούν εν ιξέρω) που τέλοσπάντων ακούεται πάαρα πολλά, τζαι ξεκινά να παίζει. Αν ακούσετε τίποτε πόψε στες ειδήσεις, εννά είμαι εγώ να το ξέρετε.