Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Notes from Ireland

Η Ερυκίνη σας εχάθηκεν που μπλόκ και προσώπου γης γιατί έλειπεν ταξίδιν, ταξίδια κατ'ακρίβειαν, για διακοπές (εντελώς μεταξύ μας τούτο γιατί όσον αφορά στη δουλειά είχα "προσωπικά ζητήματα"). Μετά γκόμενου/σχέσεως στην ωραία Ιρλανδία για να παρευρεθούμε σε ένα γάμο (ναι ναι αρκέψαν τζαι τούτα..... η κκελλέ μου εν μες τη βούρκα που λαλεί η μάνα μου) τζαι με τες κολλητές σημαντική συνάντηση για μεζεκλίκια τζαι κρασιά στην Αθήνα με φόντο την Ακρόπολή τζαι βουθκιές στην Αίγινα (καθυστερημένες καλοκαιρινές διακοπές).

αφήνοντας τον ιρλανδικό γάμο πόξω γιατί εν ποστ που μόνος του, ιδού οι εντυπώσεις από την πρώτη μου εμπειρία στην Ιρλανδέζικη επαρχία.

- Μην έχοντας δει καθόλου το Δουβλίνο, αλλά όλο το δυτικό μέρος της Ιρλανδίας, έχω να πω ότι η Ιρλανδία εν κατά βάσει επαρχία. τέσσερεις μέρες δεν είδα ούτε μιαν πολυκατοικία. Ή μάλλον τζαι τζείνες που είδα, στην πόλη που ονομάζεται Galway, ήταν το πολλύν 5 ορόφοι. Επαρχία. Τζαι όταν λέμε επαρχία, εννοούμεν λιβάδι, αγελάδα, άλογο, πρόβατο. Αλλά πολλύν λειβάδιν, πολλή αγελάδα, πάάααααρα πολλή αγελάδα τζαι πολλύν πρόβατον. τζαι έναν σπίτι μες στη μέση. Το μικρό σπίτι στο λιβάδι. Όσο εφιαλτικό κι αν ακούγεται, ναι, το μικρό σπίτι στο λιβάδι είναι υπαρκτή κατάσταση.

- Στην ιρλανδέζικη επαρχία που λαλείτε, τα σπίτια λόγω του ότι συνοδεύονται από λιβάδι-αγελάδα-πρόβατο έχουν μιαν απόσταση το ένα που το άλλο άστα να πάνε. Μιλούμεν άπλα. άπλα καμπόση. όσοι κυπραίοι νεόπλουτοι γυρεύκουν στρέμματα για να κτίσουν τες επαύλεις τους προσέλθετε.

- Στη διαμονή μου στην Ιρλανδία έμαθα που λαλείτε τα 2984 είδη αγελάδας, το πως οι άνθρωποι μέχρι και σήμερα χρησιμοποιούν έναν είδος ξεραμένης λάσπης ας το πούμε, που λέγεται turf, για θέρμανση (πράσινη από όλες τες απόψεις η Ιρλανδία), έμαθα με το χειρότερο τρόπο ότι οι αγελάδες αγχώνουνται με το παραμικρό με απρόσμενες συνέπειες (όπως τζαι το πόσον κατούρημαν μπορεί να φκάλει μια αγελάδα).

- Έμαθα επίσης τι σημαίνει να είσαι απλός άνθρωπος. Όι ότι εν το έξερα τζαι που πριν δηλαδής, τζαι εγώ απλός άνθρωπος είμαι, τζαι ζω σε χωρκό (όι κκάρεντλυ, αλλά γενικότερα) με πολλούς απλούς ανθρώπους. Αλλά το να θορείς νέους ανθρώπους που εν αντρέπουνται που εν που χωρκόν, που ξέρουν να αρμέγουν αγελάδες τζαι να φυτεύκουν, που δεν θέλουν να φύουν που το χωρκόν τους (γιατί έναν ιρλανδέζικον χωρκόν μπορεί να προσφέρει πολλά πράματα, αποκέντρωση που λένε), έννεν κάτι που είχα συνηθίσει.

- Έμαθα επίσης τα βασικά της ιστορίας της Ιρλανδίας. 800 χρόνια αγγλοκρατία λαλεί σου. 800. διπλάσια που τα 400 χρόνια τα τούρτζικα. 800 χρόνια που απαγορεύετουν δια νόμου στα πλάσματα να μιλούν την γλώσσαν τους (τα ιρλανδέζικα είναι ξεχωριστή γλώσσα και όχι απλά αγγλικά με προφορά, εν τέλει) με αποτέλεσμα σήμερα πολλοί ιρλανδοί δεν ξέρουν ιρλανδέζικα σχεδόν καθόλου. 800 χρόνια οι αγρότες (οι ιρλανδοί εν κατά βάση αγρότες/κτηνοτρόφοι) εχάσαν την κυριότητα της γης τους τζαι εδουλεύκαν δούλοι της αγγλικής αριστοκρατίας. Ούτε καν το εθνικό τους άθλημα το Γκαελικό ποδόσφαιρο δεν εδικαιούνταν να παίξουν. Όπως είπεν τζαι η σχέση η Ιρλανδική ιστορία έχει τίτλο "Γιατί μισούμε τους Άγγλους". απόλυτα κατανοητό αν με ρωτάς.

- Τα 800 χρόνια αγγλοκρατίας ελυθήκαν μετά την Ιρλανδική επανάσταση το 1922 που είσιεν την τύχη της δικής μας (μερικές δεκαετίες μετά). Οι εγγλέζοι αποφασίσαν με λλία λόγια να κάμουν έναν διακανονισμόν ανεξαρτησίας, τουτέστιν, "οκ αφού θέλετε να είσαστεν ανεξάρτητον κράτος με γεια σας με χαρά σας, αλλά εννά κρατήσω κάτι τζαι για μέναν. τι στα κομμάθκια τόση μεγαλοψυχία;". Το κάτι τους, η Βόρεια Ιρλανδία, τζείνη που ακόμα τζαι σήμερα εν βυθισμένη στη σύγκρουση.

- highlight της Ιρλανδικής ιστορίας το Bloody Sunday, όταν η εγγλέζικη αστυνομία εμπούκαρε σε έναν αγώνα γκαελικού ποδοσφαίρου τζαι έκαμεν τα γυαλιά καρφιά. "Μπορείς να φανταστείς να είσαι στο γήπεδο τζαι να ξεκινούν πυροβολισμοί που την αστυνομία;" ρωτά η σχέση. Ποιος μπορεί αλήθκεια; (επιστρέφοντας σπίτι έψαξα το Bloody Sunday στη Wikipedia. Εν απίστευτο πόσα έσιει στην παγκόσμια ιστορία. Όλες οι αιματοχυσίες γίνονται τες Κυριακές, εν πράμα;).

- ταξιδεύοντας προς το δυτικό άκρο της Ιρλανδίας, το πιο γεμάτον φύσην, μπορεί κανείς να δει τη θάλασσα (που καμιά σχέση με τη δική μας ή τζείνην της Αίγινας), το λιμάνι τζαι τες αποβάθρες, μπορείς ακόμα να φάεις τζαι το ψαρούιν σου by the sea (by the rain drops επίσης, είμαστεν Ιρλανδίαν είπαμεν). Μπορείς να δεις στην αγορά ζωντανούς κάβουρες τζαι αστακούς (γιάξ) τζαι γενικώς που το βουκολικό μεταφέρεσαι στο θαλασσινό με σχετική ευκολία. Τζείνον που εν θα δεις (τουλάχιστον στα μέρη που επία) εν το αστικό. Τη βουή τζαι τον θόρυβο της μεγαλούπολης.



- γενικώς, όμορφη η Ιρλανδία ρε παιδί μου (έκαμεν μας τζαι ήλιον καμπόσον στο κατά τύχην)

- ωραίοι άνθρωποι τζαι απλοί, πολλά ανοικτόκαρδοι

- αλλά τα γέριμα.... δεν τους καταλάβεις γρι τζι ας μιλούν αγγλικά
ΥΓ: λίαν συντόμως θα λάβετε τζαι τες περιπέτειες των μικρών κυπριοπούλων στας Αθήνας, καθώς τζαι το κρας τεστ (αγγλικά με ελλαδίτικη προφορά) ορθόδοξος vs καθολικός γάμος, αλλά λάου λάου εφόσον είμαστε τζαι σε οργασμό μετακόμισης (η λέξη οργασμός χρησιμοποιείται ως σχήμα λόγου, έννεν τζαι τόοοοσον ευχάριστη διαδικασία).

2 σχόλια:

Noor είπε...

Ως ορθόδοξη (στο όνομα μόνο) που θα παντρευτεί πολύ σύντομα καθολικό και που δεν έχει πάει ποτέ σε καθολικό γάμο, ανυπομονώ για το crash test. Hurry up please!

Moonlight είπε...

είμαστε τζαι σε οργασμό μετακόμισης (η λέξη οργασμός χρησιμοποιείται ως σχήμα λόγου, έννεν τζαι τόοοοσον ευχάριστη διαδικασία).

Ούλλον το ποστ ήταν ευχάριστο, αλλά η κατακλείδα έφυρεν με.
Πάντα καλά να περνάς!
And (I hope) the best is yet to come! ;)
Cheers!