Τι το' θελα?

Εν τούτον που λαλούν η περιέργεια εσκότωσε τη γάτα. Ε, η περιέργεια εσκότωσε μου τον ενθουσιασμό...

ακούω που λαλείτε στη δουλειά διάφορα πράματα (ραδιόφωνο κυπριακό, ραδιόφωνικο βελγικό, playlists του youtube που Βαμβακάρη σε Paolo Nutella, Locomondo στες μέρες που όλα πάνε σκατά). Στο λαπτοπ της δουλειάς εν έχω πολλή μουσική, μόνον θκυό τρια τραούθκια της Nina Simone, της Aretha τζαι της Πασπαλά που μου τα έδωκεν η κολλητή Μ. όταν ήμουν Κύπρο. Πασπαλά μιλούμε γουστάρω πάρα πολλά, στην αρκήν άκουα κυρίως για το Λευκό μου Γιασεμί, αλλά μετά που τες πρώτες φορές εκόλλησεν μου ρε παιδί μου τούτον το τραούδιν στο νου... Το πρόβλημα με το Mare maje εν ότι εν καταλάβεις ίντα μπου λαλεί. Μιλούμεν άκουσα το πολλές φορές, πάρα πολλές. Τζαι τα γέριμα πόσον να τραουδάς, να λαλείς τες λέξεις, τους στίχους χωρίς να ξέρεις τι λαλούν;;;



Ε σήμερα αποφάσισα να το γκουγκλάρω (άκου τωρά λέξη). Τζαι ήβρα τούτην την μετάφραση.

Βαλτοτόπια και μαύρη θάλασσα
εσύ είσαι πεθαμένος κι εγώ τι θ' απογίνω
σαν κουρέλια οι πλεξίδες μου
πέφτουν στο πρόσωπό μου
τα βαλτοτόπια τα βαλτοτόπια
κι η μαύρη, μαύρη θάλασσα
κι εγώ να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να σκοτωθώ
να χαθώ.

Είμαι μια ψυχή χαμένη
ο άνθρωπός μας μ' άφησε για πάντα
το σκυλί πια δεν γαυγίζει
τα παραθύρια κλείσαν
τα βαλτοτόπια τα βαλτοτόπια
κι μαύρη, μαύρη θάλασσα
κι εγώ να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να σκοτωθώ
να χαθώ.

Είχα κάποτε ένα καλυβάκι
τώρα είμαι μόνη κι έρημη
δίχως σπίτι και κρεβάτι
δίχως ψωμί και συντροφιά
τα βαλτοτόπια τα βαλτοτόπια
κι μαύρη, μαύρη θάλασσα
κι εγώ να σκοτωθώ, να σκοτωθώ, να σκοτωθώ
να χαθώ.

Τζαι συγγνώμην, εν θέλω να υποτιμήσω τους στίχους ή το νόημα, αλλά πραγματικά, πραγματικά εχαλάστηκα. Εν επερίμενα τόση μαυρίλα....

αααααααααχ. Γιατί, γιατί, γιατί να το γυρέψω;; Εν εμπορούσα απλά να μεν ξέρω;