(συγγνώμη αλλά είμαι τόσο έξω φρενών που εν αδύνατον να συγκρατηθώ)
Κακομαθημένα, σκατο-μαλακισμένα, καθυστερημένα, βλαμμένα, γ******να κωλόπαιδα του κερατά, μαννοκοπελλούθκια, καθυστερημένα παλιο 15χρονα. Ξεφτίλες. Τα γέριμα εν ξέρω τζαι άλλες βρισιές.
Δεν έχω νιώσει τόσο μα τόσο ξεφτίλα στη ζωή μου. Όι μόνον επειδή 15 μεθυσμένα βλαμμένα κυπριόπουλλα εβάλαν μιαν κινεζούλαν στην μέση τζαι επειράζαν την, επεριπαίζαν την, εκουντούσαν την, έτσι για να κάμουν χάζιν στο κέντρο της Λευκωσίας πριν λλίον, αλλά επειδή εγώ, όπως τζαι τόσα πλάσματα που ερέσσαν, εσιέσαμεν πάνω μας να τους πούμεν μιαν κουβένταν, να κάμουμεν κάτι να τους σταματήσουμε...
Εν μπόρω, ώρες ώρες ντρέπουμαι τόσον πολλά που είμαι Κυπραία.
(τούτη εν η ελπιδοφόρα νέας γενιά άραγες? όσον υπάρχουν πλάσματα σαν τούτους τζαι πλάσματα σαν εμέναν, της λογικής μεν ανακατωθείς για να μεν φάεις την κκελλέ σου, τίποτε εν αλλάσσει)
Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010
Δεν αντέχω άλλο....
την ασφαλτοποίηση της Λευκωσίας.... (που πάει μαζί με την αποκοπή των λλίων δέντρων της πρωτεύουσας τζαι το ξεφύτρωμα στη θέση τους τζι άλλων πολυκατοικιών/κτηρίων).
Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010
Όταν η Ερυκίνη κρυφακούει V (νομίζω)
(επιστρέφουμε τελικώς στα ποσταρίσματα γιατί άμαν κάμνεις σχέδια το σύμπαν περιπαίζει)
Σε ένα σταματημένο, παρκαρισμένο, θαμμένο στο χιόνι αεροπλάνο γεμάτο Κυπραίους κάπου μεταξύ 6ης και 7ης ώρας εγκλεισμού η που πίσω λαλεί στην παρέαν της την ατάκα της εβδομάδας:
- Ούφφου εν ιμπόρω άλλον δαμέσα. Ακόμα λλίον εννά μας βάλουν να ψηφίσουμεν για αποχώρηση!
Εγώ πάντως θα εψήφιζα τζείνον τον τύπον που έπαιζεν τον παράγονταν. 8 ώρες επάεεννεν πάνω κάτω τζαι ελάλεν με ύφος επιστήμονα. "ξεχάστε το εν τζαι πετούμεν πόψε. Γιατί παίρνει τόσην ώραν τα καθάρισμαν του αερολιμένα, γιατί η χιονόπτωση θα συνεχιστεί, γιατί ο πιλότος εκουράστηκεν, γιατί ο Ερμής εν ανάδρομος κλπ κλπ...". "ξεχάστε το εν πετούμεν ούτε αύριο... που δευτέρας πάλε τζαι άλλα αισιόδοξα..... Ρε κουμπάρε, είμαστεν δαμέ 8 ώρες τα γέριμα, εκαταλάβαμεν το το μαντάτον. εν χρειαζούμαστεν υπενθύμιση...
ΥΓ: φέτος για πρώτη φορά έστειλα νοερό γράμμα στον Άη Βασίλη. Εζήτησα του έναν de-icing machine, αλλά ήταν πριν τα Χριστούγεννα τζαι εν το έφερεν....!!!!!
Σε ένα σταματημένο, παρκαρισμένο, θαμμένο στο χιόνι αεροπλάνο γεμάτο Κυπραίους κάπου μεταξύ 6ης και 7ης ώρας εγκλεισμού η που πίσω λαλεί στην παρέαν της την ατάκα της εβδομάδας:
- Ούφφου εν ιμπόρω άλλον δαμέσα. Ακόμα λλίον εννά μας βάλουν να ψηφίσουμεν για αποχώρηση!
Εγώ πάντως θα εψήφιζα τζείνον τον τύπον που έπαιζεν τον παράγονταν. 8 ώρες επάεεννεν πάνω κάτω τζαι ελάλεν με ύφος επιστήμονα. "ξεχάστε το εν τζαι πετούμεν πόψε. Γιατί παίρνει τόσην ώραν τα καθάρισμαν του αερολιμένα, γιατί η χιονόπτωση θα συνεχιστεί, γιατί ο πιλότος εκουράστηκεν, γιατί ο Ερμής εν ανάδρομος κλπ κλπ...". "ξεχάστε το εν πετούμεν ούτε αύριο... που δευτέρας πάλε τζαι άλλα αισιόδοξα..... Ρε κουμπάρε, είμαστεν δαμέ 8 ώρες τα γέριμα, εκαταλάβαμεν το το μαντάτον. εν χρειαζούμαστεν υπενθύμιση...
ΥΓ: φέτος για πρώτη φορά έστειλα νοερό γράμμα στον Άη Βασίλη. Εζήτησα του έναν de-icing machine, αλλά ήταν πριν τα Χριστούγεννα τζαι εν το έφερεν....!!!!!
Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010
Χρωστούμενα...
πολλά, πάρα πολλά αλλά άτε. Βλέπετε (ένα το κρατούμενο) είμαι φυρμένη της δουλειάς, πίζυ πίζυ που λαλούμεν στα κυπριακά, τζαι επιστρέφω και στα πάτρια εδάφη μεθαύριο (δεύτερον) άρα είμαι έξτρα πίζυ για να τελειώσω ούλλες τες εκκρεμότητες πριν να έρτω. Παρόλα αυτά εσιόνισεν like crazy (τρίτον) τζαι στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών έλειψεν τους το de-icing liquid ιμιsh τζαι εν πετούν αεροπλάνα, πράγμα που είχε δύο συνέπειες: συνεχήν έννοιαν της υποφαινόμενης τζαι της λοιπής οικογένειας κατά πόσον θα πετάσουμεν την Πέμπτην (3α) τζαι παραμονή στην πόλη της επαφής/γνωριμίας/σχέσης δύο παραπάνω μέρες, μια και τρένα, αεροπλάνα και βαπόρια εμείναν ούλλα μαγκωμένα (3β). Ο συνδυασμός του 3α και του 3β κάμνει αδύνατην την οποιαδήποτε συγκέντρωση σε θέματα διδακτορικού και άρα δυσχερένει το πρόβλημα νούμερο 1.
Άσε που έχουμε τζαι την οργάνωση προγράμματος για την κάθοδο στην κύπρο. έχουμε και λέμε μέχρι στιγμής:
-ραντεβού με την κομμώτρια
-ραντεβού με την αισθητικό
-ραντεβού με τη γυναικολόγο
-ραντεβού με τον οδοντίατρο
-ραντεβού με πρωην επόπτρια στο ΠανΚυ (γιατί ο διδακτορικός φοιτητής δεν ξαποσταίνει, δεν τον σκιάζει φοβέρα καμιά αλλιώς πρώτα φκαίνει η ψυσιή τζαι μετά το χούιν)
-ραντεβού με γιαγιά η οποία πήρε παράταση μέχρι νεωτέρας και όοοοοολο το υπόλοιπο σόι μαζί
-ραντεβού με κολλητές Σ. και Μ.#3 για σινεμά, χόλλυγουντ, υπο-κουλτούρα φούλ με ποπ-κορν στο Κ-Σίνεπλεξ
-ραντεβού για κρέπα με νουτέλλα με τη Μ. (απόλυτη προτεραιότητα)
-καθημερινές επισκέψεις στα στέκια τα παλιά κλπ κλπ....
Με λλία λόγια είμαστεν καμένοι που σιέριν. Εν έσιει ποστ πριν το 2011 κατά που μου φαίνεστε. Που να κάθουμαι τωρά να σας λαλώ για τα christmas market της Γερμανίας, για τη συγκλονιστική μου προσαρμογή στο χιόνι (NOT!!!), για την παντελή ασυνεννοησία (still!!) με τον επόπτη μου, για την bitch συναδέλφισσα που μεινίσκει στον πάνω όροφο, τα dinner party, τα μπλουζ μπαρ των Βρυξελλών, τες επισκέψεις σε Μάαστριχ και Aachen και πολλά άλλα όμορφα της ζωής στη Λουέβεν.
στέλνω σας μόνο μερικές φωτογραφίες ξεχασμένες μέσα στη κάμερα, που τες εχρώστουν εδώ και καιρό
Βρυξέλλες σε "όταν κοιτάς από ψηλά μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα" κατάσταση
Ε τζαι μετά αρκέψαν τα σιόνια (παρουσιάζω εδώ αντικείμενα με ακριβώς αντίθετες χρήσεις σε Κύπρο και υπόλοιπο κόσμο)
Άσε που έχουμε τζαι την οργάνωση προγράμματος για την κάθοδο στην κύπρο. έχουμε και λέμε μέχρι στιγμής:
-ραντεβού με την κομμώτρια
-ραντεβού με την αισθητικό
-ραντεβού με τη γυναικολόγο
-ραντεβού με τον οδοντίατρο
-ραντεβού με πρωην επόπτρια στο ΠανΚυ (γιατί ο διδακτορικός φοιτητής δεν ξαποσταίνει, δεν τον σκιάζει φοβέρα καμιά αλλιώς πρώτα φκαίνει η ψυσιή τζαι μετά το χούιν)
-ραντεβού με γιαγιά η οποία πήρε παράταση μέχρι νεωτέρας και όοοοοολο το υπόλοιπο σόι μαζί
-ραντεβού με κολλητές Σ. και Μ.#3 για σινεμά, χόλλυγουντ, υπο-κουλτούρα φούλ με ποπ-κορν στο Κ-Σίνεπλεξ
-ραντεβού για κρέπα με νουτέλλα με τη Μ. (απόλυτη προτεραιότητα)
-καθημερινές επισκέψεις στα στέκια τα παλιά κλπ κλπ....
Με λλία λόγια είμαστεν καμένοι που σιέριν. Εν έσιει ποστ πριν το 2011 κατά που μου φαίνεστε. Που να κάθουμαι τωρά να σας λαλώ για τα christmas market της Γερμανίας, για τη συγκλονιστική μου προσαρμογή στο χιόνι (NOT!!!), για την παντελή ασυνεννοησία (still!!) με τον επόπτη μου, για την bitch συναδέλφισσα που μεινίσκει στον πάνω όροφο, τα dinner party, τα μπλουζ μπαρ των Βρυξελλών, τες επισκέψεις σε Μάαστριχ και Aachen και πολλά άλλα όμορφα της ζωής στη Λουέβεν.
στέλνω σας μόνο μερικές φωτογραφίες ξεχασμένες μέσα στη κάμερα, που τες εχρώστουν εδώ και καιρό
Η τεχνητή λίμνη λλίον έξω που τη Λουέβεν μέσα Νοεμβρίου
Μααστριχτ (όπως λέμε Συνθήκη του Μάαστριχτ) κάπου μέσα στο Νιόβρη (ρε μα να θορείς το γαλάζιο του ουρανού;;; Θαύμα, θαύμα)
Βρυξέλλες σε "όταν κοιτάς από ψηλά μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα" κατάσταση
Ε τζαι μετά αρκέψαν τα σιόνια (παρουσιάζω εδώ αντικείμενα με ακριβώς αντίθετες χρήσεις σε Κύπρο και υπόλοιπο κόσμο)
Αφιερωμένη στη φίλη Μ.#2 που λάτρεψε τα ποδήλατα στην πόλη μας. που να τα θόρεν θαμμένα μες το χιόνι...
Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010
Εννοιολογικά ζητήματα
Βασικά εγώ που πολιτική δεν ξέρω, αλλά εντάξει παρακολουθώ ειδήσεις μέσα μέσα (τες παραπάνω φορές αποφεύγω τες, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης βλέπετε). Τζαι εν εκατάλαβα. Τι ακριβώς θεωρούμεν τρομοκράτη και τρομοκρατική οργάνωση. Τζαι τι είναι (στη συγχρονη κοινωνία) επανάσταση;
δηλαδή αν μια ομάδα πιάσει τα όρη τζαι τα παραρά τζαι κάμνει επιθέσεις σε όργανα της κυβέρνησης (αστυνομία κλπ κλπ) θεωρείται επαναστατική (τύπου κάμνει αντάρτικο;) ή τρομοκρατική;
είναι η διαφορά θέμα κινήτρου; δηλαδή μια επαναστατική ομάδα θέλει να ρίξει την κυβέρνηση/δικτατορία/μοναρχία/εξουσία ενώ η τρομοκρατική απλά να.... τρομοκρατήσει (τι θέλουν ακριβώς οι τρομοκρατικές ομάδες εν μας είπαν).
ή μήπως είναι θέμαν οπτικής (τύπου το ποτήρι μισογεμάτο/μισοάδειο). Πάρτε για παράδειγμα τη γνωριμία/επαφή/σχέση. Εγώ για τον ΙΡΑ έξερα ότι εν τρομοκρατική οργάνωση, αλλά πριν λλίον τζαιρόν που στες εκλογές εφκήκεν ο πρόεδρος του ΙΡΑ στην εξουσία είπεν μου η σχέση "the revolution has started" τζαι εγιάλλιζεν τζαι το μμάτιν του λλίον (που νά ξερα ότι τα έχω με τον κοκκινογένη Βελουχιώτη της Ιρλανδίας;).
τελοσπάντων, θεωρητικά ποιες είναι οι διαφορές γιατί εγώ είμαι λλίον ξανθή (τζι ας τα βάφω πιο σκούρα λόγω image) τζαι εν καταλάβω.
δηλαδή αν μια ομάδα πιάσει τα όρη τζαι τα παραρά τζαι κάμνει επιθέσεις σε όργανα της κυβέρνησης (αστυνομία κλπ κλπ) θεωρείται επαναστατική (τύπου κάμνει αντάρτικο;) ή τρομοκρατική;
είναι η διαφορά θέμα κινήτρου; δηλαδή μια επαναστατική ομάδα θέλει να ρίξει την κυβέρνηση/δικτατορία/μοναρχία/εξουσία ενώ η τρομοκρατική απλά να.... τρομοκρατήσει (τι θέλουν ακριβώς οι τρομοκρατικές ομάδες εν μας είπαν).
ή μήπως είναι θέμαν οπτικής (τύπου το ποτήρι μισογεμάτο/μισοάδειο). Πάρτε για παράδειγμα τη γνωριμία/επαφή/σχέση. Εγώ για τον ΙΡΑ έξερα ότι εν τρομοκρατική οργάνωση, αλλά πριν λλίον τζαιρόν που στες εκλογές εφκήκεν ο πρόεδρος του ΙΡΑ στην εξουσία είπεν μου η σχέση "the revolution has started" τζαι εγιάλλιζεν τζαι το μμάτιν του λλίον (που νά ξερα ότι τα έχω με τον κοκκινογένη Βελουχιώτη της Ιρλανδίας;).
τελοσπάντων, θεωρητικά ποιες είναι οι διαφορές γιατί εγώ είμαι λλίον ξανθή (τζι ας τα βάφω πιο σκούρα λόγω image) τζαι εν καταλάβω.
Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010
Παλιοφτομάδα
Τίποτε, να τελειώσει να φεύκει. τζι ας ήταν η εφτομάδα του international dinner party (εκάμαμεν κολοκυθοκεφτέδες τελικώς, το απόλυτο σουξέ της βραδιάς). τζι ας ήταν η εφτομάδα που έβρεξεν στην κύπρο που ταλήθκεια επιτέλους. Τίποτε να έρτει το αύριο να τελειώνει να φεύκει.
έχουμε και λέμε μέσα σε μια εφτομάδα εμάθαμεν για:
2 θανάτους ηλικιωμένων ατόμων σε αυτό τον κόσμο
2 εγχειρήσεις συγγενών μου
2 εισδοχές της πολυαγαπημένης (τζαι απίστευτα μελό, Καλημέρα Ζωή και Λάμψη μαζί) γιαγιάς μου στες Πρώτες Βοήθειες τζαι οριστική παραμονή της στο νοσοκομείο
2 καρκίνους (άσχετα πλάσματα σε μένα)
εξέχασα τίποτε άλλον? τούτα νομίζω....
όποτε χτυπά το τηλέφωνο εν θέλω να το απαντώ πιον. άτε να φύει τζαι κανεί.... μια πιο χαρούμενη εφτομάδα την επόμενη φορά....
έχουμε και λέμε μέσα σε μια εφτομάδα εμάθαμεν για:
2 θανάτους ηλικιωμένων ατόμων σε αυτό τον κόσμο
2 εγχειρήσεις συγγενών μου
2 εισδοχές της πολυαγαπημένης (τζαι απίστευτα μελό, Καλημέρα Ζωή και Λάμψη μαζί) γιαγιάς μου στες Πρώτες Βοήθειες τζαι οριστική παραμονή της στο νοσοκομείο
2 καρκίνους (άσχετα πλάσματα σε μένα)
εξέχασα τίποτε άλλον? τούτα νομίζω....
όποτε χτυπά το τηλέφωνο εν θέλω να το απαντώ πιον. άτε να φύει τζαι κανεί.... μια πιο χαρούμενη εφτομάδα την επόμενη φορά....
Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010
Σκόρπιες παρατηρήσεις...
'Ασχετο πως αλλά τούτες ούλλες οι συζητήσεις για τους μετανάστες στην Κύπρο και τα λοιπά εφέραν μου στο νου πριν λλίες μέρες κάποιες παρατηρήσεις, εως και πολιτισμικά σοκ θα έλεγα που εβίωσα σε τούτην τη χώρα που ήρτα να σπουδάσω.
Η πρώτη που το επαρατήρησεν δηλαδής ήταν η φίλη μου η Μ.#2. "Μα ίντα ωραία παιθκιά εν οι χτιστάες στο Βέλγιον ολάν;" Τζαι μετά συστηματικά επαρατήρησα το τζαι εγώ σε ούλλες τες οικοδομές που έρεξα. Στην Κύπρο στα χτίσματα θα δεις σταθερά μεσήλικες Κυπραίους (με τζοίλιον σταθερά) τζαι ξένους. Εν θα δεις πολλούς 20χρονους στα χτίσματα (εκτός που μερικούς που το κάμνουν κανέναν μήνα για να πιαν το χαρτζιλίκι να παν ταξίδιν στες διακοπές). Κύριε ελέησον λαλείς. έτσι σουξέ το επάγγελμαν;
Τζαι μετά επαρατήρησα ότι τζαι στην καφετέρια τα πλάσματα που μας σερβίρουν, εντάξει έσιει τζαι μεσήλικες, τζαι μερικούς μαύρους, αλλά τζαι πολλά νεαρά πλάσματα, για κάποιους είμαι σίουρη ότι τους ρέσσω 5-6 χρόνια. Στέκουμαι τζαι κάμνω flashback στην καφετέρια του ΠανΚυ, τζι αναρωθκιούμαι πόσοι αλήθκεια φοιτητές στην Κύπρο θα εδουλεύκαν στην καφετέρια;;;; χμμ....
τζαι μετά ήρτεν το σοκ όταν η συγκάτοικος μου είπεν μου ότι εδούλεψεν για ένα διάστημα σε ένα κασαπειό. Μα σε κασαπειόν;;;; Εντάξει τζι εγώ εδούλεψα στους φούρνους Ζορπά κάποτε, αλλά εγώ δεν ήμουν vegetarian, που εκράταν ούλλη μέρα τα κρέατα!!!! Στην έκφραση της έκπληξης η συγκάτοικος απάντησεν, "έθελα λεφτά, εθέλαν υπάλληλο". Ναι αλλά σε κασαπειόν;;;
τζαι μετά η κολλητή της συγκατοίκου, τζαι τζείνη πάνω στα 24-25, δουλεύκει μερικές ώρες σε ένα οργανισμό για αιτητές πολιτικού ασύλου τζαι τα απογεύματα λαλεί σου φκάλλει το χαρτζιλίκιν της καθαρίζοντας σπίτια. Κάγκελο η Ερυκίνη. Κάγκελο όμως. Η συγκάτοικος μου πάλε καμία έκπληξη. Το μόνο σχόλιο ήταν "ε τζαι ξέρεις να καθαρίζεις;" (η συγκάτοικος δεν είναι Μαίρη Παναγιωταρά αππάρεντλυ). Τζαι εγώ κάγκελο....
Τζαι μετά εσκέφτουμουν πόσον κακομαθημενον παιδίν είμαι. Τζαι ας είμαι παιδίν του λαού (εγώ τζι ο Ξανθόπουλος), που οικογένειαν εργατών, με γονιούς που πιστεύκουν πως ότι κάμεις στη ζωήν κάμνεις το με τα σιέρκα σου, άνθρωποι του μόχθου ρε παιδί μου. Αν τους ελάλουν ότι πάω σε σπίθκια τζαι καθαρίζω θα εππέφταν που τα σύννεφα. ούτε θα το εδέχουνταν. Το παιδί μου καθαρίστρια;
Δε όμως που σε κάποιες χώρες καμιά δουλειά έννεν ντροπή, καμιά δουλειά έννεν δουλειά που γίνεται αποκλειστικά που ξένους, που "γέριμα μαυρούθκια", καμιά δουλειά έννεν τομέας εκμετάλλευσης (γιατί εν νομίζω ούλλοι τούτοι οι νέοι Βέλγοι να δέχουνται να δουλεύκουν για ψίχουλα ή χωρίς δικαιώματα) τζαι καμιά ομάδα εργαζόμενων εν θεωρείται κατώτερη. ώρες-ώρες σκέφτεσαι, "Ευρώπη όι πελλάρες".
Η πρώτη που το επαρατήρησεν δηλαδής ήταν η φίλη μου η Μ.#2. "Μα ίντα ωραία παιθκιά εν οι χτιστάες στο Βέλγιον ολάν;" Τζαι μετά συστηματικά επαρατήρησα το τζαι εγώ σε ούλλες τες οικοδομές που έρεξα. Στην Κύπρο στα χτίσματα θα δεις σταθερά μεσήλικες Κυπραίους (με τζοίλιον σταθερά) τζαι ξένους. Εν θα δεις πολλούς 20χρονους στα χτίσματα (εκτός που μερικούς που το κάμνουν κανέναν μήνα για να πιαν το χαρτζιλίκι να παν ταξίδιν στες διακοπές). Κύριε ελέησον λαλείς. έτσι σουξέ το επάγγελμαν;
Τζαι μετά επαρατήρησα ότι τζαι στην καφετέρια τα πλάσματα που μας σερβίρουν, εντάξει έσιει τζαι μεσήλικες, τζαι μερικούς μαύρους, αλλά τζαι πολλά νεαρά πλάσματα, για κάποιους είμαι σίουρη ότι τους ρέσσω 5-6 χρόνια. Στέκουμαι τζαι κάμνω flashback στην καφετέρια του ΠανΚυ, τζι αναρωθκιούμαι πόσοι αλήθκεια φοιτητές στην Κύπρο θα εδουλεύκαν στην καφετέρια;;;; χμμ....
τζαι μετά ήρτεν το σοκ όταν η συγκάτοικος μου είπεν μου ότι εδούλεψεν για ένα διάστημα σε ένα κασαπειό. Μα σε κασαπειόν;;;; Εντάξει τζι εγώ εδούλεψα στους φούρνους Ζορπά κάποτε, αλλά εγώ δεν ήμουν vegetarian, που εκράταν ούλλη μέρα τα κρέατα!!!! Στην έκφραση της έκπληξης η συγκάτοικος απάντησεν, "έθελα λεφτά, εθέλαν υπάλληλο". Ναι αλλά σε κασαπειόν;;;
τζαι μετά η κολλητή της συγκατοίκου, τζαι τζείνη πάνω στα 24-25, δουλεύκει μερικές ώρες σε ένα οργανισμό για αιτητές πολιτικού ασύλου τζαι τα απογεύματα λαλεί σου φκάλλει το χαρτζιλίκιν της καθαρίζοντας σπίτια. Κάγκελο η Ερυκίνη. Κάγκελο όμως. Η συγκάτοικος μου πάλε καμία έκπληξη. Το μόνο σχόλιο ήταν "ε τζαι ξέρεις να καθαρίζεις;" (η συγκάτοικος δεν είναι Μαίρη Παναγιωταρά αππάρεντλυ). Τζαι εγώ κάγκελο....
Τζαι μετά εσκέφτουμουν πόσον κακομαθημενον παιδίν είμαι. Τζαι ας είμαι παιδίν του λαού (εγώ τζι ο Ξανθόπουλος), που οικογένειαν εργατών, με γονιούς που πιστεύκουν πως ότι κάμεις στη ζωήν κάμνεις το με τα σιέρκα σου, άνθρωποι του μόχθου ρε παιδί μου. Αν τους ελάλουν ότι πάω σε σπίθκια τζαι καθαρίζω θα εππέφταν που τα σύννεφα. ούτε θα το εδέχουνταν. Το παιδί μου καθαρίστρια;
Δε όμως που σε κάποιες χώρες καμιά δουλειά έννεν ντροπή, καμιά δουλειά έννεν δουλειά που γίνεται αποκλειστικά που ξένους, που "γέριμα μαυρούθκια", καμιά δουλειά έννεν τομέας εκμετάλλευσης (γιατί εν νομίζω ούλλοι τούτοι οι νέοι Βέλγοι να δέχουνται να δουλεύκουν για ψίχουλα ή χωρίς δικαιώματα) τζαι καμιά ομάδα εργαζόμενων εν θεωρείται κατώτερη. ώρες-ώρες σκέφτεσαι, "Ευρώπη όι πελλάρες".
Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010
Γιαγιά Π.
όι η δική μου μια άλλη γιαγιά. Η γιαγιά μιας φίλης.
Τούτη η γιαγιά που λαλείτε, ιστορία μεγάλη. Η φίλη μου ούυυ είσιεν να πει ιστορίες, του άλλου κόσμου. Φταίει μπορεί που η γιαγιά είσιεν λλίον άνοιαν, λλίον Αλτζχάιμερ, ξέρετε τωρά, τα κλασσικά των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας. Τούτη η γιαγιά είσιεν μνήμην σούπερ, τζαι η εγγονή της (η φίλη μου) αγαπούσεν να τη βάλλει στην εξέταση. Γιαγιά πως τη λένε τούτη;; Γιαγιά πόθεν ένι;;; Τζαι έξερεν ότι δεν υπήρχεν περίπτωση η γιαγιά να θυμηθεί την Ερυκίνην.
Τελοσπάντων, κατά ένα περίεργο τρόπο η γιαγιά που δεν αθθυμάτουν ονόματα τζαι λοιπές λεπτομέρειες, εθθυμάτουν πολλά καλά πως φτιάχνουνται ούλλα τα φαγιά, πότε έπρεπεν να ξυπνήσει ο παππούς, πότε έπρεπεν να γινεί το έναν, το άλλον, ότι είσιεν να κάμει με τα άλλα πλάσματα εθθυμάτουν το, το να πιεί τα χάπια της όι, αλλά ας ένι... Τούτη η γιαγιά μπορεί να μεν εθθυμάτουν τα βασικά, αλλά εθθυμάτουν πως να εν ένας δοτικός άνθρωπος, ένας φιλόξενος άνθρωπος, ένας καλός άνθρωπος. Εμένα εσκλάβωνε με η καλοσύνη, τζαι η απλότητα του πλασμάτου. Κάπως έτσι όριζα μες το νου μου την κυπριακήν προσωπικότητα. Τζαι εν απίστευτον πράμαν το πως μπορεί κάποιος να μεν θυμάται τες πιο απλές σημαντικές πληροφορίες, αλλά να κρατά τζείνες τες μιτσιές λεπτομέρειες που τον κάμνουν τζείνον που ένι.
Εχτές που έμαθα ότι επέθανεν θκυό πράματα μου ήρταν στο νου. Ούλλοι τζείνοι οι κυπραίοι που θυμούνται ούλλες τες σημαντικές πληροφορίες, αλλά κάπου εξεχάσαν το πως να εν κυπραίοι. Αλλά τζαι τζείνον το άρθρον που εθκιάβασα πριν λλίον τζαιρόν που ελάλεν πως αν η καλοσύνη εν μες το γενετικό μας υλικό, καθαρά βάσει της θεωρίας της φυσικής επιλογής του Δαρβίνου, σε κάποια φάση τούτη η γενετική προδιάθεση θα εξαφανιστεί που το ανθρώπινο είδος γιατί η καλοσύνη στον κόσμο σήμερα δεν βοηθά την επιβίωση, το αντίθετο ίσως τζαι ως αχρείαστον χαρακτηριστικό του είδους μας κάποτε θα χαθεί. πόσο τρομακτική σκέψη εν τούτη αλήθκεια....
Τούτη η γιαγιά που λαλείτε, ιστορία μεγάλη. Η φίλη μου ούυυ είσιεν να πει ιστορίες, του άλλου κόσμου. Φταίει μπορεί που η γιαγιά είσιεν λλίον άνοιαν, λλίον Αλτζχάιμερ, ξέρετε τωρά, τα κλασσικά των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας. Τούτη η γιαγιά είσιεν μνήμην σούπερ, τζαι η εγγονή της (η φίλη μου) αγαπούσεν να τη βάλλει στην εξέταση. Γιαγιά πως τη λένε τούτη;; Γιαγιά πόθεν ένι;;; Τζαι έξερεν ότι δεν υπήρχεν περίπτωση η γιαγιά να θυμηθεί την Ερυκίνην.
Τελοσπάντων, κατά ένα περίεργο τρόπο η γιαγιά που δεν αθθυμάτουν ονόματα τζαι λοιπές λεπτομέρειες, εθθυμάτουν πολλά καλά πως φτιάχνουνται ούλλα τα φαγιά, πότε έπρεπεν να ξυπνήσει ο παππούς, πότε έπρεπεν να γινεί το έναν, το άλλον, ότι είσιεν να κάμει με τα άλλα πλάσματα εθθυμάτουν το, το να πιεί τα χάπια της όι, αλλά ας ένι... Τούτη η γιαγιά μπορεί να μεν εθθυμάτουν τα βασικά, αλλά εθθυμάτουν πως να εν ένας δοτικός άνθρωπος, ένας φιλόξενος άνθρωπος, ένας καλός άνθρωπος. Εμένα εσκλάβωνε με η καλοσύνη, τζαι η απλότητα του πλασμάτου. Κάπως έτσι όριζα μες το νου μου την κυπριακήν προσωπικότητα. Τζαι εν απίστευτον πράμαν το πως μπορεί κάποιος να μεν θυμάται τες πιο απλές σημαντικές πληροφορίες, αλλά να κρατά τζείνες τες μιτσιές λεπτομέρειες που τον κάμνουν τζείνον που ένι.
Εχτές που έμαθα ότι επέθανεν θκυό πράματα μου ήρταν στο νου. Ούλλοι τζείνοι οι κυπραίοι που θυμούνται ούλλες τες σημαντικές πληροφορίες, αλλά κάπου εξεχάσαν το πως να εν κυπραίοι. Αλλά τζαι τζείνον το άρθρον που εθκιάβασα πριν λλίον τζαιρόν που ελάλεν πως αν η καλοσύνη εν μες το γενετικό μας υλικό, καθαρά βάσει της θεωρίας της φυσικής επιλογής του Δαρβίνου, σε κάποια φάση τούτη η γενετική προδιάθεση θα εξαφανιστεί που το ανθρώπινο είδος γιατί η καλοσύνη στον κόσμο σήμερα δεν βοηθά την επιβίωση, το αντίθετο ίσως τζαι ως αχρείαστον χαρακτηριστικό του είδους μας κάποτε θα χαθεί. πόσο τρομακτική σκέψη εν τούτη αλήθκεια....
Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010
Ποτέ ξανά..
Εγώ στοργή σε κάττο ούτε με πόμπες....
απολογούμαι στο γατόφιλο αναγνωστικό κοινό εξαρχής.
Εγώ τους κάττους δεν τους επάεννα ποττέ. Τους σιύλλους, ουυυυ, αρέσκουν μου πολλά, τζαι να τους παίξω (με μέτρο) τζαι να τους μιλήσω μωρίστικα (εν εκατάλαβα ακόμα γιατί μιλούμεν των σιύλλων μωρίστικα), αλλά τους κάττους ούτε να τους δω ομπρος μου.
Γι'αυτόν όταν ήταν να κλείσω τούτον το δωμάτιον εσκέφτηκα το διπλά, γιατί εντάξει, τέλεια η κουζίνα (τζαι με φούρνο), τζαι το μπάνιο, τζαι το ψιλοτάβανον, αλλά έξερα ότι εκυκλοφόραν τζαι ένας κάττος στην αυλήν. Ο κάττος του μακαρίτη του σπιτονοικοκύρη, τζαι μεγάλη του αδυναμία. έτσι για τη σπιτονοικοκυρά μας τζαι τα θκυό της παιθκιά ο κάττος εν μέλος της οικογένειας. Εν μπορείς με λλία λόγια να ξινίζεις τα μούτρα σου.
Αλλά λαλώ σιγά. Πόσην αλληλεπίδρασην θα έχω με τον κάττο; τζείνοσ εν κάτω στην αυλήν εμείς πάνω. με γειά του με χαρά του. Ο κάττος που λαλείτε αραιά τζαι που εμφανίζεται στην βεράντα της κουζίνας. τούκκου τούκκου φακκά την μπαλκονόπορταν. είδα ότι ο προηγούμενος ένοικος είσιεν έναν κουτίν τροφήν τζαι ετάιζεν τον. έτσι κάθε φορά αννοίω την πόρτα βάλλω του ψυχρά φαίν τζαι κλείω την πάλε. Θορεί με με το γατίσιο το βλέμμα το έχω σε χεσμένο είμαι για το φαίν δαμέ, θορώ τον πίσω με το βλέμμα το "επειδή σου βάλλω φαίν εν τζαι σημαίνει ότι συμπαθώ σε". τζαι τέλος. Που έλειψεν η τροφή του προηγούμενου ένοικου είπα έτο εννά ησυχάσουμεν, αλλά κάτι με εκούντισεν στο σούπερμάρκετ τζαι τα γέριμα εγόρασα του άλλον φαίν, άμπα τζαι εν τον ταίσω.
Σήμερα, τέταρτη ημέρα (κατά τας Γραφάς) υπό το χιόνιν, τζαι τέταρτη ημέρα χωρίς θέρμανση στο γραφείο, αποφασίσθην να σκολάσουμεν που τες 12 τζαι να χαλαρώσουμεν (όπως εχτές εσκολάσαμεν που τες 4, χαλαρότητες). Πάω που λαλείτε σπίτιν, κάθομαι ωραία τζαι βραστά στο δωμάτιο μου, μπροστά στο λάπτοπ, βάλλω τη μουσικούα μου, πιάννω τες σμίλες μου (ναι, ναι, πλέκουμεν την σιάρπαν της Πίζας), τζαι τζιαμέ που εχαλαρώσαμεν, τσουπ πετάσσεται έναν ον στο παράθυρο. Ο παλιοκαττος. Εθόρεν με που το γυαλλίν μες τα μμάθκια τζαι ενιαούριζεν. Σιώπα λαλώ του τζαι γυρίζω που την άλλην. Αλλά ο γέριμος επέμενεν. εστέκετουν τζαι έτρεμεν το κακομάζαλον, τζαι κλάαααμαν.
Εν άντεξεν η καρδιά της μάνας (λέμε τώρα), είπα να του ανοίξω. λαλώ έτο εννά έρτει να βράσει να κουλουριαστεί στο γαμάτο χαλί μου τζαι εγώ να πλέκω, τέλεια σαν την γιαγιά μας την καλή. Τζαι μετά φκάλλω την έξω. Αμ δε. Με το που αννοίω το παράθυρο, η ίλαρη αθώα γατούλλα μεταμορφώννεται στον Εξορκιστή the cat version, λες τζαι είπιεν πέντε LSD, εμούνταρεν μέσα στο δωμάτιον, επετάχτηκεν πάνω στο γραφείο, πάνω στο ΛΑΠΤΟΠ (ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ), στην καρέκλα, τον ας τον πούμε καναπέ, εμούνταρεν παντού τζαι μετά βουρητή εχώθηκεν στην μισάνοικτη πόρτα τζαι βουρ μες το σπίτι.
Σημειωτέον μεινίσκω στον δεύτερον όροφον, έτσι το σπίτιν έσιει θκυό ορόφους που κάτω μου τζαι έναν υπόγειο. σκαλί καλέ μου σκαλί. Τζαι εγώ να ανησυχώ γιατί ο παλιόκαττος ενιαούυυυριζεν δεν διανοήστε. τζαι άτε να κατεβαίνω τα σκαλιά να τον έβρω. τζαι μετά να μου φεύκει το βλαμμένο. τζαι να παέννει η Ερυκίνη πάνω κάτω στα σκαλιά να πιάσει τον κάττον. Αλί, το δαιμονισμένον ήταν απλά too fast. Εδοκιμάσαμεν όλες τες τεχνικές, το καλό, το άγριο, να δελεάσουμεν το τέρας με τροφήν, τίποτε. ο παλαβό καττος. Μετά που μισήν ώραν εκατάφερα να τον φκάλω που το υπόγειο (που εκατέληξε) τζαι επήραν τον δίπλα στο σπίτι της σπιτονοικοκυράς.
ωραία χαλάρωση. Αμ εν τζαι φταίει κανένας άλλος. εγώ που είμαι φτανόκαρτη.
απολογούμαι στο γατόφιλο αναγνωστικό κοινό εξαρχής.
Εγώ τους κάττους δεν τους επάεννα ποττέ. Τους σιύλλους, ουυυυ, αρέσκουν μου πολλά, τζαι να τους παίξω (με μέτρο) τζαι να τους μιλήσω μωρίστικα (εν εκατάλαβα ακόμα γιατί μιλούμεν των σιύλλων μωρίστικα), αλλά τους κάττους ούτε να τους δω ομπρος μου.
Γι'αυτόν όταν ήταν να κλείσω τούτον το δωμάτιον εσκέφτηκα το διπλά, γιατί εντάξει, τέλεια η κουζίνα (τζαι με φούρνο), τζαι το μπάνιο, τζαι το ψιλοτάβανον, αλλά έξερα ότι εκυκλοφόραν τζαι ένας κάττος στην αυλήν. Ο κάττος του μακαρίτη του σπιτονοικοκύρη, τζαι μεγάλη του αδυναμία. έτσι για τη σπιτονοικοκυρά μας τζαι τα θκυό της παιθκιά ο κάττος εν μέλος της οικογένειας. Εν μπορείς με λλία λόγια να ξινίζεις τα μούτρα σου.
Αλλά λαλώ σιγά. Πόσην αλληλεπίδρασην θα έχω με τον κάττο; τζείνοσ εν κάτω στην αυλήν εμείς πάνω. με γειά του με χαρά του. Ο κάττος που λαλείτε αραιά τζαι που εμφανίζεται στην βεράντα της κουζίνας. τούκκου τούκκου φακκά την μπαλκονόπορταν. είδα ότι ο προηγούμενος ένοικος είσιεν έναν κουτίν τροφήν τζαι ετάιζεν τον. έτσι κάθε φορά αννοίω την πόρτα βάλλω του ψυχρά φαίν τζαι κλείω την πάλε. Θορεί με με το γατίσιο το βλέμμα το έχω σε χεσμένο είμαι για το φαίν δαμέ, θορώ τον πίσω με το βλέμμα το "επειδή σου βάλλω φαίν εν τζαι σημαίνει ότι συμπαθώ σε". τζαι τέλος. Που έλειψεν η τροφή του προηγούμενου ένοικου είπα έτο εννά ησυχάσουμεν, αλλά κάτι με εκούντισεν στο σούπερμάρκετ τζαι τα γέριμα εγόρασα του άλλον φαίν, άμπα τζαι εν τον ταίσω.
Σήμερα, τέταρτη ημέρα (κατά τας Γραφάς) υπό το χιόνιν, τζαι τέταρτη ημέρα χωρίς θέρμανση στο γραφείο, αποφασίσθην να σκολάσουμεν που τες 12 τζαι να χαλαρώσουμεν (όπως εχτές εσκολάσαμεν που τες 4, χαλαρότητες). Πάω που λαλείτε σπίτιν, κάθομαι ωραία τζαι βραστά στο δωμάτιο μου, μπροστά στο λάπτοπ, βάλλω τη μουσικούα μου, πιάννω τες σμίλες μου (ναι, ναι, πλέκουμεν την σιάρπαν της Πίζας), τζαι τζιαμέ που εχαλαρώσαμεν, τσουπ πετάσσεται έναν ον στο παράθυρο. Ο παλιοκαττος. Εθόρεν με που το γυαλλίν μες τα μμάθκια τζαι ενιαούριζεν. Σιώπα λαλώ του τζαι γυρίζω που την άλλην. Αλλά ο γέριμος επέμενεν. εστέκετουν τζαι έτρεμεν το κακομάζαλον, τζαι κλάαααμαν.
Εν άντεξεν η καρδιά της μάνας (λέμε τώρα), είπα να του ανοίξω. λαλώ έτο εννά έρτει να βράσει να κουλουριαστεί στο γαμάτο χαλί μου τζαι εγώ να πλέκω, τέλεια σαν την γιαγιά μας την καλή. Τζαι μετά φκάλλω την έξω. Αμ δε. Με το που αννοίω το παράθυρο, η ίλαρη αθώα γατούλλα μεταμορφώννεται στον Εξορκιστή the cat version, λες τζαι είπιεν πέντε LSD, εμούνταρεν μέσα στο δωμάτιον, επετάχτηκεν πάνω στο γραφείο, πάνω στο ΛΑΠΤΟΠ (ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ), στην καρέκλα, τον ας τον πούμε καναπέ, εμούνταρεν παντού τζαι μετά βουρητή εχώθηκεν στην μισάνοικτη πόρτα τζαι βουρ μες το σπίτι.
Σημειωτέον μεινίσκω στον δεύτερον όροφον, έτσι το σπίτιν έσιει θκυό ορόφους που κάτω μου τζαι έναν υπόγειο. σκαλί καλέ μου σκαλί. Τζαι εγώ να ανησυχώ γιατί ο παλιόκαττος ενιαούυυυριζεν δεν διανοήστε. τζαι άτε να κατεβαίνω τα σκαλιά να τον έβρω. τζαι μετά να μου φεύκει το βλαμμένο. τζαι να παέννει η Ερυκίνη πάνω κάτω στα σκαλιά να πιάσει τον κάττον. Αλί, το δαιμονισμένον ήταν απλά too fast. Εδοκιμάσαμεν όλες τες τεχνικές, το καλό, το άγριο, να δελεάσουμεν το τέρας με τροφήν, τίποτε. ο παλαβό καττος. Μετά που μισήν ώραν εκατάφερα να τον φκάλω που το υπόγειο (που εκατέληξε) τζαι επήραν τον δίπλα στο σπίτι της σπιτονοικοκυράς.
ωραία χαλάρωση. Αμ εν τζαι φταίει κανένας άλλος. εγώ που είμαι φτανόκαρτη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)