Να λέμεν τζαι τα καλά

Κάπου εθκιάβασα ότι ο αριθμός των θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων το 2011 στην Κύπρο ήταν 38 (ελαλούσαν το με αφορμή ένα πρόσφατο θανατηφόρο). τζαι μπορεί να μας φαίνεται πολλύν (έστω τζαι έναν θα ήταν πολλύν) αλλά εγώ προσωπικά εντυπωσιάστηκα.

Το 2006-2007 (εν θυμούμαι ακριβώς) που εδουλεύκαμε κάποιοι ψυχ σε έρευνα του Πανεπιστημίου για τα τροχαία ατυχήματα, οι νεκροί ήταν κάπου στους 80-90 που ήταν σαφώς λλιόττεροι που του 120 (πάνω κάτω) του 2004 (θυμούμαι ότι ήταν η χειρότερη χρονιά για την Κύπρο). Στο συνέδριο που εκάμαμεν τότε για την παρουσίαση των αποτελεσμάτων, ήταν τζαι ο Δημήτρης Δημητρίου, ένας άνθρωπος της Τροχαίας, ο οποίος έκαμεν την παρουσίασην του. Τον άνθρωπον εν τον ηξέρω αλλά θυμούμαι ότι εμίλαν πολλά παθιασμένα τζαι θυμούμαι ελάλεν ότι έθελεν ακόμα να φτάσουμε στο μισό, να υπάρξει δηλαδή μια μείωση 50%. Θυμούμαι εσκέφτηκα ότι ήταν λλίον υπερβολικός. Τζι όμως, επήρεν 5-6 χρόνια μεν, αλλά ο στόχος επιτεύχθει.

Τζαι μπράβο τους. τζαι μπράβο μας. Μακάρι τζαι για λλιόττερα.

Νεύρων συνέχεια

Ας πούμεν πως μπορεί να ξυπνήσει κανείς δίχα νεύρα άμαν πρωίν πρωίν θκιαβάζει το εξής άρθρο:

http://www.politis.com.cy/cgibin/hweb?-A=217469&-V=articles

Περιληπτικά εν έναν άρθρο για μιαν έρευναν για τες συνέπειες του αντι-καπνιστικού νόμου που χμμμμ, διενεργήθηκε για λογαριασμό του Συνδέσμου Κέντρων Αναψυχής, στην οποία εσυμμετείχαν, χμμμμ, ιδιοκτήτες κέντρων αναψυχής τζαι γουάτ ε σαρπράιζζζζ, αποφάσισε ότι ο αντι-καπνιστικός έκαμεν κακό στα κέντρα αναψυχής.

Το πόσον αντικειμενικά ή όι εγίνηκεν η έρευνα εν θα το σχολιάσω γιατί δεν ξέρω τζαι δεν έχω λόγο να αμφιβάλλω (λέμε τώρα) αλλά άψαν τα λαμπούθκια μου που την εισαγωγή του "δημοσιογράφου" (ή όποιος το έγραψε τέλοσπάντων).

"Μάλλον πλανήθηκαν πλάνην οικτράν όσοι βουλευτές έβαζαν την υπογραφή τους στην καθολική απαγόρευση του καπνίσματος και νόμιζαν, ενδεχομένως, πως με αυτό τον τρόπο θα έκοβαν οι καπνιστές το τσιγάρο. Εκείνο που σίγουρα φαίνεται να πέτυχαν είναι τη μείωση του κύκλου εργασιών των κέντρων αναψυχής και ταυτόχρονα την άνθιση της παρανομίας, λόγω της μη εφαρμογής της νομοθεσίας."

τζείνον που μας λαλεί με λλία λόγια ο ποιητής εν ότι ο λόγος που εγίνηκεν ο αντι-καπνιστικός εν για να κόψουν το τσιγάρο οι καπνιστές τζαι αφού ο σκοπός δεν επιτεύχθει, τότε δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσει να υφίσταται ο νόμος. Τούτον μας λαλεί.

Τζαι μετά για να στηρίξει την άποψη (που εμμέσως λαλεί ότι λανθασμένα εψηφίστηκεν ο νόμος εξαρχής) παραθέτει τα αποτελέσματα της έρευνας που δείχνει μείωση του τσίρου των κέντρων αναψυχής. Πουθενά δεν αναφέρεται πως ελέγξαν οι ερευνητές ότι η μείωση του τσίρου οφείλεται στο τσιγάρο αποκλειστικά τζαι όι σε άλλους παράγοντες πχ. χμμμ οικονομική κρίση (ένδειξη ότι το ποσοστό μείωσης ήταν διπλάσιο τον δεύτερο χρόνο, ενώ θα ανέμενες ότι τον πρώτο που ήταν η αρχική εφαρμογή του νόμου θα είσιεν την παραπάνω μείωση).

Επίσης λαλεί ότι α) ανθίζει η παρανομία τζαι β) αυξάνονται τα έξοδα των κέντρων γιατί πρέπει να κάμουν εξωτερικούς χώρους καπνίσματος τζαι πρέπει να πιερώσουν πρόστιμα.

Το ότι ανθίζει η παρανομία δεν είναι πρόβλημα του νόμου αλλά των κέντρων αναψυχής που χμμμμ δεν θα έπρεπε να παρανομούν (τζαι το όριο ταχύτητας πολλοί παραβιάζουν το, εν νομίζω να το καταργήσουμεν). τζαι όσον αφορά τα έξοδα, πάλε σύμφωνα με το άρθρο τη μεγαλύτερη μείωση στο τσίρο είχαν την τζείνοι που δεν εκάμαν εξωτερικούς χώρους (άρα οι εξωτερικοί χώροι μπορεί να είναι έξοδο αλλά αποφέρει τζαι κάποιο εισόδημα). όσο για τα πρόστιμα, αν δεν θέλεις να πιερώνεις πρόστιμο, ΜΕΝ παρανομείς ρε κουμπάρε.

Σημειωτέον οι ερευνητές (όποιοι τζαι να ήταν) δεν εμπήκαν στον κόπο να πάρουν δεδομένα που τον κόσμο που πάει στα μπαρ τζαι τα νυχτερινά κέντρα. άρα στην πραγματικότητα ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ γιατί εσταματήσαν να πιέννουν. τζαι εφόσον ΔΕΝ έχουμε δεδομένα ΔΕΝ μπορούμε να μιλούμεν για αιτιακές σχέσεις, δηλαδή ότι εν ο νόμος που οδήγησε στο φαινόμενο.

Τούτον το τραγικόν άρθρον εν μια ακόμα απόδειξη ότι η έρευνα θέλει κάποιον που να ξέρει να την κάμει αλλά τζαι κάποιον που να ξέρει να την θκιαβάσει τζαι άσχετοι δημοσιογραφίσκοι, παρακαλώ να σκέφτεστε τζαι λλίον πριν παραδώσετε το θέμα σας (εκτός τζι αν ο Πολίτης τωρά κάμνει τζαι λόμπυινγκ να καταργήσει τον αντι-καπνιστικό).

ΥΓ: ο αντι-καπνιστικός νόμος όσο τζι αν φαίνεται παράδοξο για μένα τουλάχιστον εν για τους μη καπνιστές, γιατί όσον έσιει δικαίωμαν ένας καπνιστής να καταστρέφει τους πνεύμονες τους, άλλο τόσο έχω τζαι εγώ να θέλω τους δικούς μου δίχα καπνόν. Τζαι που τούτην την άποψη ο αντι-καπνιστικός μπορεί να θεωρηθεί πετυχημένος (αν εφαρμόζετουν δηλαδής).

Pissed off

Γράφω σας ποστ αντί να δουλεύκω (που σπίτι σήμερα τάχα για καλύτερη συγκέντρωση)

γιατί δεν μπορώ.

ΤΣΑΚΡΩ.

ΤΣΑΚΡΩ.

ΤΣΑΚΡΩ.

Γιατί ο επόπτης μου δεν εκατάλαβε ακόμα, 2.5 χρόνια μετά, ποιον εν το θέμαν του διδακτορικού μου.

ότι εγώ στον εγκέφαλο μου μέσα έχω άλλα πράματα που το τι έσιει τζείνος.

Ότι τα ΓΕΡΙΜΑ ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ. Είμαστεν σε άλλο θέμα. Σε άλλο θέμα. Σε άλλο θέμα.

Ελαλούσαν μου τα εμένα. Κάμε τζείνον που σου λαλεί ο επόπτης σου, μεν προσπαθείς να κάμεις το δικό σου. Αλλά όοοοοιι. Εγώ η μαζόχα επέμενα, που θα πάει εννά τον πείσω.

Λες τζαι εν έξερα ίντα πείσμαν έσιει (σαν το δικό μου πάνω κάτω).

έτα τωρά.

Να ξαναγράφεις το κείμενο σου δεύτερη φορά (παρά το ότι η πρώτη ήταν μια χαρά) για να του αρέσκει, τζαι να το πιάννεις πίσω με 2 ολοκληρες παραγράφους (ας πούμε το δικό μου ινπουτ που λέμεν στα ελληνικά) εξαφανισμένες εντελώς, τζαι στη θέση τους πράματα που ΚΑΜΙΑ ΚΑΜΙΑ ΚΑΜΙΑ σχέση δεν έχουν με το θέμα (ας πούμεν τζείνα που εξαρχής έθελεν ο επόπτης).

όι πέτε μου, τι να κάμω. τι να κάμω? όσον τζαι να λαλώ του εαυτού μου "ούσσου τζαι κάμε τζείνον που λαλεί ο μάστρος" δεν μπορω. ΤΣΑΚΡΩ. ΤΣΑΚΡΩ.

ουυυυυυυυφφφοοοοοοουυυυ.

ΥΓ: συγγνώμη για το ξέσπασμαν, αλλά αν δεν τα πω κάπου κυπριακά δεν θα φκει που μέσα μου.

St Paddy's

Τούτον το σαββατοκυρίακο στο Λονδίνο ήταν διαφορετικό που τα υπόλοιπα.

Saint Patrick's βλέπετε το Σάββατο τζαι ο τελικός του ράγκμπυ, τζαι pre-saint patrick's party σπίτιν της σχέσης την Παρασκευή, που με υποδέχτηκε στην πόρτα ντυμένος στα ολοπράσινα που πάνω ως κάτω, σαν την κάμπια έναν πράμα (ή σαν ομονοιάτης, το ένα και το αυτό).

Το highlight του Σαββατοκυρίακου δεν ήταν το παρτυ, το γεμάτο μεθυσμένους εγγλέζους, ούλλοι ξέρουμεν τι σημαίνει μεθυσμένος εγγλέζος άλλωστε. Ούτε οι ιρλανδικές σημαίες οι χρωματισμένες με παστέλ πάνω στες βούτζιες μας. Ούτε ο περίπατος στο Κάμπτεν τζαι το φλοράλ πορτοκαλλίζον φόρεμα που εγόρασα εν τέλει (όχι ακριβώς όπως το έθελα αλλά εν πειράζει ρε Ερυκίνη βάλε τζαι λλίον νερόν στο κρασίν σου τα γέριμα).

Ούτε η παρέλαση της Κυριακής, που πρώτη φορά επάεννα σε παρέλαση που δεν επεριλάμβανε μπλε και άσπρα ριγέ σημαιάκια, την ανακατωσούσα που την πολλήν εθνική υπερηφάνια, βαρετές (= βαριές) σημαίες τζαι βαρετό βηματισμό. είσιεν όμως τιτσίρες με κυτταρίτιδα τζαι πολλούς πελλο-ιρλανδούς που ετσιριλλούσαν (η σχέση επήρεν τη βουβουζέλαν του μαζί τζαι επόφκαλεν τα φκιά μου, εμίλησεν με ούλλους τους συντοπίτες του,

τζαι γενικώς εφκήκεν του το Ιρλανδέζικον του τζαι εχάρηκεν πολλά).

Ίσως έναν που τούτα να ήταν το highlight της σχέσης ή του βέλγου παρέα που έσιει φλέβαν ιρλανδέζικην (εν εξηγείται αλλιώς).

Για μέναν πάντως, το καλλύττερον κομμάτιν του σαββατοκυρίακου ήταν που ήρτεν η κολλητή η Μ.#2 που τες Οξφόρδες. Που εβρεθήκαμεν φάτσα φάτσα μετά που ναι ναι 4 ολόκληρους μήνες (εμετρήσαμεν τους). Εμιλήσαμεν (αγένεια ξέρω το) κάμποσα κυπριακά μεταξύ μας, είπαμεν, είπαμεν, είπαμεν. Ρε παιδί μου, τζείνα ούλλα τα μικρά μικρά τζαι μεγάλα μεγάλα πράματα που φυλάεις να πεις με τζείνον το δικό σου πλάσμα που κοντά. Τζαι τόσα φυλαμένα πως καταλήγουμεν στο τέλος να λαλούμεν πελλάρες δεν ξέρω.

Τέλοσπαντων, το πιο ωραίον κομμάτιν τούτου του σουκου ήταν η φίλη τζαι οι φίλοι.

ΥΓ: τζαι το τεράστιο πανώ έξω που το Hayward Gallery με το μότο της δεκαετίας ίσως (εν είχα μπαταρία για φωτογραφία):

Fight the nothingness

Shame

Για το Shame... ειλικρινά δεν έχω λόγια.

Μόνο μιαν προειδοποίηση. έσιει πολλύν σεξ μέσα. Τζαι πρώτη φορά στη ζωή μου είδα τόσο σεξ με τόση, τόση απόγνωση. Κατά τες 1 εψές που το συλλογίζουμουν τζαι δεν ετζοιμούμουν, εσκέφτηκα ότι το Shame θα μπορούσε κάλλιστα να ονομάζετουν τζαι Despair.

Σε μια δεύτερη μαθκιά, το Shame δε θα μπορούσε να ονομάζεται τίποτε άλλο, γιατί ακόμα τζι ο τίτλος αυτός καθεαυτός εν ένα ακόμα στοιχείο που τζείνα τα διάσπαρτα μέσα σε μια φαινομενικά συγχιστική ταινία, που σου επιτρέπουν να δεις την ιστορία πίσω που τζείνο που ξετυλίγεται μπροστά σου.

άλλο δεν ξέρω τι να πω.

ΥΓ: κατακρίβειαν έχω να πω ότι δίχα του Fassbender, που δεν τον εξανάδα πριν, η ταινία δεν θα είσιεν τόσην ένταση. ο άνθρωπος φκάλλει νάμια. χειροκροτούμεν στέκοντα.

ΥΓ2: η σκηνοθεσία του Steve McQuin έσιει κάτι πολλά Βεντερικό (δες Alice in the cities), που εντάξει είτε αρέσκει σου είτε εν σου αρέσκει.

Τι θα έκαμνα εγω (πάλε για τους ελεγχτές)

Το ότι επέρασεν νομοσχέδιο που "ρυθμίζει" απεργίες με αριστερή κυβέρνηση, είναι ίσως το πιο μεγάλο σοκ των τελευταίων ημερών. άμαν έτσι εν η αριστερή κυβέρνηση, τι εννά κάμουν οι δεξιοί δηλαδής;

Το ότι έσιει την υποστήριξη του μεγάλου ποσοστού του κυπριακού λαού (ναι ακόμα θκιαβάζω τα σχόλια στον Πολίτη, κυρίως όποτε πεθυμώ την κύπρο τζαι κάμνω τες σκέψεις να έρτω πίσω. έτσι για να μου θυμίζει ίντα πλάσματα ζιουν τζιαμέ) εν ακόμα μεγαλύτερο σοκ.

Φυσικά τούτον εν σημαίνει ότι οι κυπραίοι εν εναντίον του εργατικού κινήματος (ίσως σημαίνει ότι δεν αντιλαμβάνονται το πως μπορούν ψηφισμένοι νόμοι να δώκουν πάτημαν τζαι για άλλα). Το πρόβλημαν τους εν ότι εν πρόκληση το να διαμαρτύρουνται τζείνοι που πιάννουν τόσα πολλά ριάλλια (σε σύγκριση με τους οικοδόμους ή τους καημένους τους ανθρώπους στο σφαγείο).

Βασικά που όσα άκουσα τούτον εν το μόνον επιχείρημαν εναντίον των ελεγχτών το ότι πιάννουν πολλά ριάλλια. Κανένας δεν εφκήκεν ακόμα να τους διαψεύσει όταν λεν ότι α) τα ριάλλια τους εν προέρχουνται που το κράτος τζαι β) αν κοπούν που τζείνους πάλε εν θα παν στο κράτος. για να μεν το διαψεύδει κανένας υποθέτω ότι έχουν δίκαιο.

Αν ήμουν εγώ λοιπόν κυβέρνηση θα έκαμνα 2 πράματα:
α) ΑΜΕΣΑ θα επροωθούσα την δημιουργία θέσεων για ελεχτές εναέριας κυκλοφορίας τζαι θα ενθάρρυνα κόσμο να δουλέψει στο συγκεκριμένο κλάδο, θα δημιουργούσα τόσες θέσεις ώστε να μειωθούν οι υπερωρίες αν όχι στο απόλυτο μηδέν, στο λιγότερο δυνατό επίπεδο, γιατί ως ψυχολόγα που είμαι έμαθα κάποτε πριν 300 χρόνια στο πρώτο έτος της ψυχολογίας (γνωστική ψυχολογία η ώρα 730 το πρωί θυμούμαι το ακόμα) ότι η οπτική έρευνα (visual search) που εν τούτον ουσιαστικά που κάμνουν οι ελεγχτές (σε πολλά πολλά πολύπλοκο επίπεδο φυσικά) εν ένα έργο στο οποίο η επίδοση των ανθρώπων ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΕΙ ανάλογα με το χρόνο που πρέπει να το κάμνουν. Σε καμιά περίπτωση δε θα έθελα έναν κουρασμένο άνθρωπο να θορεί οθόνες για παραπάνω ώραν από όσην πρέπει.

β) Για να μεν προκαλείται το αίσθημαν του λαού (που ΔΙΚΑΙΩΣ προκαλείται να εξηγούμαστε) θα εψήφιζα έναν νόμο με τον οποίο, όχι μόνο οι ελεκτές αλλά ούλλοι οι εργαζόμενοι που πιερώννουνται πάνω που πχ. 8000 ευρω το μήνα (πάνω κάτω 100.000 το χρόνο) θα πιερώννουν φόρο 50% (εν ξέρω πόσος εν τωρά ο φόρος, αν ξέρει κάποιος να μας πει). Πιστεύκω ότι ούλλος ο κόσμος δεν θα είσιεν πρόβλημαν να πιερώννεται ένας ελεκτής (ή οποιοσδήποτε άλλος) 100.000 ευρώ το χρόνο, άμαν 50.000 παν στα ταμεία του κράτους τζαι διαμοιράζουνται πχ. στους ανέργους. Τζαι πάλε δηλαδή 50.000 το χρόνον εν καμπόσες για να ζήσεις, αλλά πες να μεν είμαστεν πλεονέκτες.

Γιατί δεν το επρότεινεν κανένας βουλευτής τούτον στη Βουλή;;; Προκαλώ, έναν βουλευτή νιού κόμματος, να το προτείνει. Η Βουλή βέβαια θα το απορρίψει. τζαι μετά τζείνος ο βουλευτής ή το κόμμα που το επρότεινεν (θεωρητικά θα ήταν οι αριστεροί, αλλά τωρά τελευταία εθολώσαν τα πράματα) να φκει σε ούλλες τες τηλεοράσεις τζαι σε ούλλα τα κανάλια με τη λίστα ονομαστική τζείνων που το απορρίψαν.

Τούτα τα λλία θα έκαμνα εγώ με το νου που έχω. Μπορεί ναν πελλάρες τζιόλις.

Η μέρα της γυναίκας ήταν εχτές

Εχτές το πρωί η συναδέλφισσα μας Μ. έστειλεν ολόχαρη email σε ούλλον το γκρούπ για να μας ανακοινώσει τα χαρμόσυνα νέα της γέννησης του δεύτερου μωρού στην οικογένεια.

Η σύντροφος της, η Κ., εγέννησεν έναν υγιέστατο κοριτσάκι, που άμα μεγαλώσει θα λαλεί την Κ. μάμμα τζαι την Μ. με το όνομα της, όπως ο γιός τους που εγέννησεν η Μ., που λαλεί την Μ. μάμμα τζαι την Κ. με το όνομα της. Πολλή χαρά για τες μάμμες, πολλή χαρά για τους παππούδες τζαι τες γιαγιάδες. Τζαι για τους παπάδες εννοείται.

Η Μ. αγχώνεται λλίον τωρά που μεγαλώνει ο γιος. πως να του εξηγήσουν τες θκυό μάμες, τους θκυό παπάδες. εννάν λλίον συγχιστικό. αλλά εννά καταλάβει τζαι ούλλα εννάν καλά λαλεί.

Όταν έπιαννεν η Μ. το διδακτορικό της, ήμασταν ούλλοι τζιαμέ. Οι συνάδελφοι, οι γονιοί της, η σύντροφος της (έγκυος τότε), ο παπάς του μωρού Α, ο παπάς του μωρού Β. τζαι μπορεί κανενιού άλλου να μεν του εφάνηκεν παράξενον, αλλά εμέναν που επέρασα ούλλη μου τη ζωή σε ένα χωρκό της Λευκωσίας εφαίνουνταν μου ούλλα τόσο συγκλονιστικά φυσιολογικά. Εθόρουν τούτα τα 4 πλάσματα τζαι εθορούσα μιαν οικογένειαν πολλά αγαπημένη, ενθουσιασμένη, τζαι θκυό γυναίκες πολλά περήφανες για τον εαυτό τους, για τη σχέση τους, για την οικογένεια τους την πανέμορφη.

Τούτη εν η γιορτή της γυναίκας. Τζαι εύχομαι σε ούλλες τες γυναίκες να αποδέχουνται τζαι να αγαπούν τη γυναικεία φύση τους σαν την Μ. τζαι την Κ..

Τρεις πρόσφατες απαντήσεις στο "Πως καταλαβεις ό,τι είμαστεν την Κύπρο"

1. Η αναζήτηση υπευθύνων ή μάλλον η απλή έκφραση της επιθυμίας να αναζητηθούν υπεύθυνοι για κουβέντες που μπορεί να εστοιχίσαν κάτι εκατομμύρια στο κράτος, ονομάζεται που τον Υπουργόν Οικονομικών (που μεν σου πω εν τζαι δουλειά του) "παραφιλολογία".

2. Για να ξεκινήσει διαδικασία Ποινικής Δίωξης για έναν βιασμό πρέπει να μπει το θέμα 3 μέρες συνεχόμενες στες εφημερίδες (αν δεν το γράψουν οι εφημερίδες νοτ νεσεσαρυ).

3. Για να ακολουθήσει το κράτος πρόγραμμα προστασίας του περιβάλλοντος τζαι ενεργειακού χειρισμού πρέπει να το απειλά η Ε.Ε. με πρόστιμα έτσι 2-3 χρόνια, να φωνάζει ο Επίτροπος Περιβάλλοντος τζαι πάλε παίζεται ΑΝ ποττέ γινεί τίποτες

4. (bonus track) Να μάχουνται οι κύριοι της κυβέρνησης να μου κάμουν καζίνα (γιατί καλέ μου τι κακόν έσιει τζαι λλίος τζόγος??) τζαι παράλληλα η αστυνομία να γυρεύκει στες πύλες του άγιου Πέτρου κοτζιακάρες να τες συλλάβει για ποκεριζε.

ΥΓ: ειδικά τούτον το τελευταίον εν που τζείνα τα "μόνον στην Κύπρο".
ΥΓ2: μερικές φορές τσακράς τόσον με τούτα ούλλα που δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις (έτσι ποτζείνον το σπαστικόν το γέλιον), να αρκέψεις να φακκάς την κκελλέ σου πάνω στον τοίχο ή να φακκάν κανέναν άλλον χαμέ (τζαι ας μεν είσαι βίαιον πλάσμαν)