Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη...

Κοπέλλες τζαι κοπέλια,

Καλως σας ήβρα τζαι καλώς με δεχτήκετε πάλε πίσω. Η Ερυκίνη σας εστράφηκεν στα βρεμένα εδάφη του Βελγίου (γιατί ναι άρκεψεν να βρέσιει πάλε κάτι ψιλά μεν φανταστείτε) μετά που μιαν εβδομάδαν στο νησί που δεν είναι απλώς ένα νησί είναι ιδέα (όπως ελάλεν η κυρία Τασία που μας εφιλοξέναν), στην Ιθάκη.

Η Νότια Ιθάκη (θέα που τη Μονή των Καθαρών στη Βόρεια Ιθάκη)

Μια εφτομάδα δίχα κομπιούτερ, δίχα ίντερνετ, με τηλέφωνο μεν (αλλά εν μου ετηλεφώνησεν κανένας δε). καμία επαφή με τον κόσμο έξω που το νσί καμία. Με ξέρω τι εγίνηκεν στον κόσμον όσον έλειπα. Πραγματικές διακοπές που λένε. Τζι όι όπου τζι όπου. Σε τζείνον τον ευλογημένον τόπο που λέγεται Ελλάδα. τζαι μεν αστειέψετε το "ευλογημένον", όποιος δεν είδεν το γαλάζιον της θάλασσας, όποιος δεν έφαεν τομάταν τζαι λάδιν τζαι φέτταν σπιθκιάσιμην δεν ξέρει. Εντάξει εμείς εκεί στη νήσο έχουμεν τα τούτα πάνω κάτω τζαι εν τα εκτιμούμεν, αλλά όπουδήποτε μακριά που τη Μεσόγειο.... τίποτε δεν είναι δεδομένον.

Οι διακοπές στην Ελλάδα τούτη τη φορά είχαν άλλη γλύκα. Πρώτη φορά σε νησί, όι στην Αθήνα. Στο νησί η θλίψη της κρίσης εν έφτασεν ακόμα. Δεν έφτασε εδώ η πείνα λαλεί η κυρία Τασία (η μάνα ενός παρέα που μας εφιλοξέναν σπίτιν του), ο κόσμος έσιει τα δεντρά του, τα ψάρκα του, περνά. Όι όπως στην πόλη. Στο νησί, ειδικά στο συγκεκριμένον που εν έσιει τρελό τουρισμό, απολαμβάνεις φύση, δίχα πολυκοσμίαν, ησυχία, ηρεμία, πράσινο (παραπάνω από ότι επερίμενα) τζαι μπλέ (που όσον τζι αν το καρτεράς πάντα εκπλήσσει σε). Ο χρόνος λες τζαι σταματά. Τζείνον το πράμαν που νιώθεις ότι βουρά τζαι εσύ ταπισών του αλλού, όι τζιαμέ.

Οι Αφάλες από ψηλά

Τζαι ο κόσμος πάνω-κάτω γνώριμη κατάσταση για μας που Κύπρο. Μιτσίν νησούιν, ούλλοι γνωρίζουνται με ούλλους, σιερεθκιούνται φωναχτά στους δρόμους, στη θάλασσα, κουτσομπολεύκουν, καλιούν ο ένας τον άλλον για φαίν. Τζειντο "κόπιασε" σε άλλη γλώσσα που τη δική μας δεν έσιει τόση γλύκα.

Τζείνα που μου εκάμαν εντύπωσην τούτην την φορά που τες διακοπές στην Ελλάδα ήταν πρώτον το πως οι τιμές των πραμάτων ήταν σχετικά ακριβές, πράγμαν που εν θα επερίμενες με όσα ακούεις για τους μισθούς στην Ελλάδα (πως τα φκάλλουν πέρα οι ντόπιοι αναρωθκιούμαι) τζαι δεύτερον το πόσον μα πόσον μεγάλον πράμαν ήταν για τους κατοίκους ενός νησιού τζείνη η αυγουστιάτικη πανσέληνος. Τα λιγοστά μπαρ του νησιού εκάμναν πάρτυ επι τη ευκαιρία, πολλοί εκανονίζαν σε ποιαν παραλία θα παν να δουν την πανσέληνο. Λες τζαι ήταν πρωτοχρονιά. Πόσον ωραίον πράμαν ένι αλήθκεια. Που αλλού στον κόσμο υπάρχει τέθκοια λατρεία για το φεγγάρι; Αναρωθκιούμαι.

Η σχέση ελάλεν "πρώτη φορά τυχαίνει στη ζωή μου να περιμένω κάπου για να δω τον ήλιο να δύσει." Αν δεν ήταν Ιρλανδός θα επρόσθετεν τζαι το "εν έσιει έτσι πράμαν"  

Τέλοσπάντων, μεν σας τα πολυλογώ. Ωραία η Ιθάκη. Αν άξιζε να βολοδέρνει κανείς 20 χρόνια για να πάει τζιαμέ εν ξέρω, αλλά ήταν πολλά ωραία. Μακάρι να σιεν τζι άλλον.





ΥΓ. Το τιπ των διακοπών. Αν ταξιδεύκετε με αυτοκίνητο προς Πάτρα τζαι περνώντας που τη γέφυρα Ρίου-ΑντιΡίου, έρτει σας η επιθυμία (αθώοι τουρίστες τζι εσείς) να ρέξετε που τη γέφυρα έτσι για την εμπειρία που εν τζαι τόσο γαμάτη και τα λοιπά, πάρτε 10 βαθειές αναπνοές ώσπου να σας περάσει. Γιατί αγαπητέ αναγνώστη το πέρασμα της γέφυρας κοστίζει σου ναι ναι 13 ευρά στο πάεννε τζαι 13 στο στράφου. Τέικ μαι γουόρντ φορ ιτ, φκάλε φωτογραφίες που μακριά καλλύττερα.
ΥΓ2. εντυπωσιάστηκα με το πως ούλλοι εδιούσαν μας αποδείξεις όπου επαένναμεν. Ακόμα παραπάνω δε που οι αποδείξεις ήταν νόμιμες. Εγράφαν το πάνω άλλωστε: "Νόμιμη απόδειξη". Τάχα τι, υπάρχει τζαι παράνομη???