Δυστυχώς ή ευτυχώς (ευτυχώς φαντάζομαι) αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια η υποστήριξη μου δεν είσιεν κανέναν ιδιαίτερον ευτράπελον που θα μπορούσεν να κάμει τούτον το πόστ ενδιαφέρον.
Έτο επίαν ούλλα καλά.
Την προηγούμενη νύχτα επεράσαμεν την με τη σχέση κάμνωντας επανάληψη την παρουσίαση. Τζαι βλέποντας τσιόφτες στο γιουτιούμπιν για να μεν το πολλοσκέφτουμαι (επίσης εθκιαβάσαμεν στο Γουικιπίντια τα δημογραφικά στοιχεία της Ιρλανδίας τζαι της Κύπρου που ήταν ιδιαιτέρως επιμορφωτικόν).
Το πρωίν της υποστήριξης εξεκίνησεν με 2 κρουασάν σιοκολάτας για πρωινό (γιατί chocolate is the answer), μετά έκαμα αλλο μιάν επανάληψη. Εννοείται είσιεν κάμποσον πίεννε έλα στην τουαλέττα, γιατί εμέναν το άγχος φκαίνει μου σε ψυχοσωματική συχνοουρία. Ξέρετε, τζείνον το πράμαν που κάθε 5 λεπτά πάεις να κατουρήσεις περίπου 1-2 σταγόνες. Κάτι τέθκοιον.
Ε, επίαμεν στην αίθουσα με τη σχέση, εκανονίσαμεν τα πάντα. ήρταν ούλλα τα κοπέλλια (τουτέστιν ούλλοι οι επόπτες τζαι οι εξεταστές), μετά εκατεβήκαν οι συνάδελφοι τζαι οι φίλοι. Έκαμα την παρουσίασην μου, απάντησα στες ερωτήσεις της ιεράς εξέτασης, εν εφύρτηκα, εν έπαθα εγκεφαλικό/καρδιακόν επεισόδιο, εν επάγωσα, εν είσιεν καμιαν ερώτηση που δεν έξερα να απαντήσω. Γενικώς εν εγίνηκα ρεζίλιν. Μετά την υποστήριξην είσιεν φαίν τζαι ποτόν, τζαι εξύπνησα την επομένη με χανγκόβερ.
Με λλία λόγια φίλε αναγνώστη, ετέλειωσεν. Χωρίς δράματα τζαι χωρίς προβλήματα. Ετέλειωσεν.
Τζαι τζείνον που λεν για το κενό, τζαι την ψιλο-κατάθλιψη άμα κάτι μεγάλο τελειώνει κλπ κλπ. στη συγκεκριμένη περίπτωση... καμία σχέση.
Επιτέλους ετέλειωσεν, απλά ετέλειωσεν. Εν έσιει καλλύττερον πράμαν!!
ΥΓ: θα επερίμενες ότι μετά που το ξαλάφρωμαν του τέλους θα είχα έναν ύπνον βαθύ, τζείνον τον ύπνον τον άνενοιας, αλλά λόγω αλλεργίας τούτη η μούττη μου δε με άφηκε να τζοιμηθώ τίποτες. ώσπου τζι ακολούθησα τη συμβουλή της μάνας. Η ζιβανία εν τέλει δουλεύκει. έννεν μύθος.
ΥΓ2: έναν παράξενον πράμαν, όσο τζι αν μισώ την ιδέα του ταξιδιού πίσω στο Βέλγιο, με το που πατώ το πόδι μου τζιαμέ πιάννει με τζείνον το γλυτζίν συναίσθημαν του νόστου. Κάθε φορά.
Έτο επίαν ούλλα καλά.
Την προηγούμενη νύχτα επεράσαμεν την με τη σχέση κάμνωντας επανάληψη την παρουσίαση. Τζαι βλέποντας τσιόφτες στο γιουτιούμπιν για να μεν το πολλοσκέφτουμαι (επίσης εθκιαβάσαμεν στο Γουικιπίντια τα δημογραφικά στοιχεία της Ιρλανδίας τζαι της Κύπρου που ήταν ιδιαιτέρως επιμορφωτικόν).
Το πρωίν της υποστήριξης εξεκίνησεν με 2 κρουασάν σιοκολάτας για πρωινό (γιατί chocolate is the answer), μετά έκαμα αλλο μιάν επανάληψη. Εννοείται είσιεν κάμποσον πίεννε έλα στην τουαλέττα, γιατί εμέναν το άγχος φκαίνει μου σε ψυχοσωματική συχνοουρία. Ξέρετε, τζείνον το πράμαν που κάθε 5 λεπτά πάεις να κατουρήσεις περίπου 1-2 σταγόνες. Κάτι τέθκοιον.
Ε, επίαμεν στην αίθουσα με τη σχέση, εκανονίσαμεν τα πάντα. ήρταν ούλλα τα κοπέλλια (τουτέστιν ούλλοι οι επόπτες τζαι οι εξεταστές), μετά εκατεβήκαν οι συνάδελφοι τζαι οι φίλοι. Έκαμα την παρουσίασην μου, απάντησα στες ερωτήσεις της ιεράς εξέτασης, εν εφύρτηκα, εν έπαθα εγκεφαλικό/καρδιακόν επεισόδιο, εν επάγωσα, εν είσιεν καμιαν ερώτηση που δεν έξερα να απαντήσω. Γενικώς εν εγίνηκα ρεζίλιν. Μετά την υποστήριξην είσιεν φαίν τζαι ποτόν, τζαι εξύπνησα την επομένη με χανγκόβερ.
Με λλία λόγια φίλε αναγνώστη, ετέλειωσεν. Χωρίς δράματα τζαι χωρίς προβλήματα. Ετέλειωσεν.
Τζαι τζείνον που λεν για το κενό, τζαι την ψιλο-κατάθλιψη άμα κάτι μεγάλο τελειώνει κλπ κλπ. στη συγκεκριμένη περίπτωση... καμία σχέση.
Επιτέλους ετέλειωσεν, απλά ετέλειωσεν. Εν έσιει καλλύττερον πράμαν!!
ΥΓ: θα επερίμενες ότι μετά που το ξαλάφρωμαν του τέλους θα είχα έναν ύπνον βαθύ, τζείνον τον ύπνον τον άνενοιας, αλλά λόγω αλλεργίας τούτη η μούττη μου δε με άφηκε να τζοιμηθώ τίποτες. ώσπου τζι ακολούθησα τη συμβουλή της μάνας. Η ζιβανία εν τέλει δουλεύκει. έννεν μύθος.
ΥΓ2: έναν παράξενον πράμαν, όσο τζι αν μισώ την ιδέα του ταξιδιού πίσω στο Βέλγιο, με το που πατώ το πόδι μου τζιαμέ πιάννει με τζείνον το γλυτζίν συναίσθημαν του νόστου. Κάθε φορά.
