Κάθουμαι σπίτι (δεύτερη μέρα στη σειρά που δεν εφκήκα της πόρτας έξω) με έναν κολάν τζαι μιαν φανέλα (η φανέλα με μιαν τάτσα τζιόλις γιατί είχα έναν ατύχημαν με την οδοντόκρεμαν το πρωί) τζαι με τες ριγέ μου τες κλάτσες. εννοείται δίχα σουτιέ (άμαν είσαι μόνη σου έσσω τι το θέλεις τον πελά), τζαι με μιαν μούττην ολοκότσινην γιατί αρκέψαν οι αλλεργίες τζαι το αψιούρισμαν πάει σύννεφο.
Σε τούτην την κατάστασην λοιπόν άνοιξα την πόρτα του διαμερίσματος τζαι εγνώρισα για πρώτη φορά μετά που 5 μήνες στην πολυκατοικία τον μυστηριώδη γείτοναν μας που το πουκάτω διαμέρισμα. εν ξέρω πως έτυχε, δεν τον είδαμε ποττέ. Ως σήμερα που ήρτεν πάνω γιατί επαρέλαβεν έναν πακέτο για μας.
Τζαι εν ένας Θ-Ε-Ο-Σ. Θεός όμως.
Τζαι εγώ ήμουν ρεζίλισσα. Ρεζίλισσα όμως.
Να ανοίξει η γη να σε καταπιεί ας πούμε.
Σε τούτην την κατάστασην λοιπόν άνοιξα την πόρτα του διαμερίσματος τζαι εγνώρισα για πρώτη φορά μετά που 5 μήνες στην πολυκατοικία τον μυστηριώδη γείτοναν μας που το πουκάτω διαμέρισμα. εν ξέρω πως έτυχε, δεν τον είδαμε ποττέ. Ως σήμερα που ήρτεν πάνω γιατί επαρέλαβεν έναν πακέτο για μας.
Τζαι εν ένας Θ-Ε-Ο-Σ. Θεός όμως.
Τζαι εγώ ήμουν ρεζίλισσα. Ρεζίλισσα όμως.
Να ανοίξει η γη να σε καταπιεί ας πούμε.
5 σχόλια:
ο καταραμένος ο Μέρφι :/
Καμιά πιο λεπτομερής περιγραφή δεν παίζει; Τίποτα στιβαρά μπράτσα, θεληματικά πηγούνια... (Το σουτιέ δεν είναι μπελάς, είναι ο σύμμαχος σου στην άνιση μάχη κατά της βαρύτητας - εγώ αν δεν το φορώ νιώθω ότι τα κορίτσια θα πέσουν στο πάτωμα.)
Ουφ!
Όντως ο Μέρφυ ούλλον εναντίον μας ολάν.
Νοορ,
Λεπτομερής περιγραφή; αντροπή καλέ μου. Στιβαρά μπράτσα, θεληματικά πηγούνια?? καμία σχέση :)). Νεαρός, ξανθούλλης, σχετικά γεροδεμένος, τατού πας τα σιερκα.
όσο για το σουτιέ, εν διαφωνώ, αλλά βαρκούμαι καλέ μου. εξού τζαι συμβαίνουν έτσι ρεζιλλίκια.
Χαιρετούμεν. Επειδή οι άλλοι συναθροιστές επαρατήσαν τα τζιαι επειδή τα κυπριακά μπλόγκς συνεχίζουν τζιαι υπάρχουν, έστησα το TheCyprusBlogs.blogspot.com το οποίον θα ενημερώννω με τα μπλόγκς που είναι σε λειτουργίαν. Επρόσθεσα τζιαι το μπλόγκ σας. Κάμετε το γνωστόν για να κάμνει τα μπλόγκ σας γνωστά. Ευχαριστώ.
Ερυκίνη,
μου θύμισες μια ιστορία τώρα...
Μια φίλη, είχε πέντε μέρες χωρισμένη. Πέντε μέρες μέσα στο σπίτι... Δεν είχε πάει ούτε μέχρι το περίπτερο! Φορούσε κάτι πυζάμες παμπάλαιες. Το μαλλί τζίβα από την αλουσιά. Μαυροι κύκλοι μέχρι το πιγούνι.. Άθλια κατάσταση...
Μέχρι που χτύπησε το κουδούνι ο γιος του ιδιοκτητη του διαμερίσματος...
Κατάληξη; Σήμερα, δυο χρόνια και κατι ψιλά μετα, είναι παντρεμένη με αυτόν το παίδαρο που της χτύπησε την πόρτα, που την είδε σαν την νυφη του Φραγκεστάιν και που την ερωτευτηκε με ένα τρόπο που δεν έχω ξαναδει απο άντρα!
Plus απέκτησαν και διδυμα αγοράκια!!
Αυτο που συμπαιρένω και από την δική σου ιστορια είναι πως αυτο που μου λένε "κουνα και συ λίγο το χεράκι σου" (κατα το συν Αθηνά και χείρα κίνει) δεν έχει καμια πρακτική εφαρμογή!
Αν είναι ο έρως να σε βρει, θα σε βρει ακόμα και σε λαγούμι αν κρυφτείς!!!
Δημοσίευση σχολίου