Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015

Γαμήλιο πόστ 2: Κράτος- Εκκλησία : 1-1

Τι τζι αν η εκκλησία ήταν πιο γλήορη στο να απαντήσει ημέιλ αγαπητέ αναγνώστη, στην πρόσφατη ινκόγνιτο επίσκεψή μου στη νήσο, η εκ του σύνεγγυς επικοινωνία με το κράτος έφυρεν με.

Ναι, μιλούμεν για το κυπριακόν κράτος. Για δημόσιαν υπηρεσία. Τζαι ναι, εν εκατάλαβες λάθος, το έφυρεν με έσιει θετικήν χροιάν.

Όι εν επέλλανα ακόμα. Πίστεψέ το, μπορεί να συμβεί.

Έκλεισα ραντεβού στες 9, εμπήκα στο γραφείον της λειτουργού στες 9, ετέλειωσα στες 930. Η λειτουργός εθυμάτουν το ιμέιλ μου, έξερεν πολλά καλά όσα ελάλεν, έδωκεν μου ούλλα τα χαρκιά σε ελληνικά ΤΖΑΙ αγγλικά για τη σχέση, έστειλεν με σε έναν άλλο συνάδελφον, ο οποίος εκαρτέραν με στην πόρτα, καθυστέρηση μηδέν, τζαι γενικώς, πρώτην φοράν είδα τέθκοιον επίπεδον λειτουργικότητας στο κυπριακόν δημόσιον.

Φυσικά τούτον μπορεί να έσιει να κάμει με το πόσα λεφτά πρέπει να δώκεις στο δήμο Λευκωσίας να σε παντρέψει. Αν εν να τους δώκεις 300 ευρώ να σε παντρέψουν αν μη τι άλλον διούν σου τζαι την ανάλογην εξυπηρέτησην.

Αλλά άτε έναν καλόν που είπα να πω τζαι εγιώ έννεν ανάγκην να το φκάλομεν που την μούττην. Ριάλλια ασάιντ, ένας βαθμός για το κράτος. Σίουρα πράματα.

ΥΓ: ένας βαθμός τζαι για την εκκλησίαν (εξού τζαι η ισοπαλία). όι την ορθόδοξην, την καθολικήν της Λευκωσίας, μιας τζαι ο ιερέας (αν τζαι επροσπάθησα 3 φορές να τον έβρω τζαι είσιεν μόνον 5 λεπτά να μου μιλήσει), είπεν ότι μπορεί να προσθέσει στην καθολικήν τελετήν το ορθόδοξον στεφάνωμαν. Που ήταν μια υποχώρηση παραπάνω από ότι επερίμενα.

ΥΓ2: Φυσικά έτσι για να μην ξεχνιόμαστε, τα κλασσικά τα κυπριακά ήρταν τζι ήβραν με στο αεροδρόμιο (ναι το ιδιωτικό) στην πτήση της επιστροφής (άμπα τζαι κάμω έναν ταξίδι χωρίς νεύρα τζαι εγιώ). Βασικά στο αεροδρόμιο έσιει χρόνια να περάσω το σεκιούριτι χωρίς να έβρω κάτι να πάει λάθος. Τούτην τη φορά ήταν η ουρά. Είσιεν κόσμον ρε φίλε, πολλύν. έτυχεν. Τζαι ξέρετε πριν το σεκιούριτι που έσιει κάτι στυλλούθκια τζαι λωρίδες που διαχωρίζουν γραμμές, τες οποίες γραμμές ούλλοι μα ούλλοι αγνοήσαν στο αεροδρόμιον μας γιατί εννοείται εβαρκούνταν να περπατήσουν πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, τζαι έτσι εσταθήκαν ούλλοι μιαν πάντα, εκλείσαν ούλλον τον τόπο να μεν μπορούν να ρέσσουν όσοι εδείχναν τα διαβατήρια τους. Τζαι η μισή αίθουσα λλίον πάρατζει ναν όφκερη. Τζαι να πεν πάει ΕΝΑΣ, ένας υπάλληλος, ΕΝΑΣ, να βάλει μιαν τάξη στην ουρά. Όταν λέμεν χαμός, εννοούμεν χαμός. Τι να πεις, τι να πεις.

ΥΓ3: Είπα να μεν σας πω για την αντίδραση των γονιών στο άκουσμαν του πολιτικού γάμου, γιατί εν έσιει τζαι τίποτε πολλά ιδιαίτερον. έτο τα αναμενόμενα. Η μάνα μου έχασεν τον ύπνον της τζαι πιάννει με κάθε πρωίν τηλέφωνο: "αποφασίσετε για το γάμο;" "όι, τωρά έννα πάμεν στη δουλειά αν δεν σε πειράζει, ξαναδοκίμασε αύριο". Άστα, αναγνώστη άστα. Τι τους εθέλαμεν τους γάμους, τι τους εθέλαμεν.     

1 σχόλιο:

Ουφ! είπε...

έχασα επεισόδια!!!! :-))

μα πότε οργανωθήκαν οι δημόσιες υπηρεσίες έτσι;;!! :-))