Εχτές έκαμα τη φορολογική μου δήλωση τζαι για πρώτη φορά στη ζωή μου (που τα αλήθκεια αγαπητέ αναγνώστη) φκάλω αρκετά λεφτά για να πρέπει να πληρώσω στο κράτος φόρο.
Μάλιστα. Είμαι επισήμως αυτό που λέμε φορολογούμενος πολίτης.
Είμαι ο φορολογούμενος πολίτης που εμπαίζεται.
Η δανειολήπτης που πιερώνει τόκους.
Η οικοκυρά που τζιακκάρει το καλάθι της.
Μάλιστα.
Χρόνια μου πολλά.
Τώρα πραγματικά εμεγάλωσα υποθέτω. Επήρε μου 39 χρόνια αλλά ήρτε.
ΥΓ: το καλόν εν ότι εαν με δεις στο δρόμο εξακολουθώ να έχω τα ίδια χάλια που είχα και στα 29 (κατακρίβειαν σιηρόττερα γιατί τώρα δεν έχω χρόνο για πράγματα όπως καθρέφτες, χτενιές, σκουλαρίκια)
ΥΓ2: τι κάμνουν οι γεναίτζες άμαν παθαίνουν mid-life crisis; γιατί εγώ να γοράσω μοτόρα τζαι πέτσενα δεν το βλέπω (αν και έχω ένα πέτσενο σακάκι τώρα που το σκέφτομαι.....)
2 σχόλια:
Χρόνια πολλά! (;)
Έννεν τσιόφτες, τούτα, εν σοβαρά υπαρξιακά προβλήματα. Death and taxes, δάνεια, mid life crisis, πέτσενα τζιαι μοτόρες...the works. Πάντως το ότι επύκνωσες τες αναρτήσεις ήδη κάτι λαλεί ;)
Χάχα όντως. Ίσως τούτο ναν το δικό μου mid life crisis. Εξαναρκεψα το μπλογκ
Δημοσίευση σχολίου