Back home

πολλά σαντανωμένη η έννοια του home τωρά τελευταία. Πάντως ένα είναι το σίουρον. Πρώτη φορά μετά που 1,5 χρόνον ένιωσα πραγματικά ανακούφιση να είμαι πίσω Βέλγιο. Μετά που ένα ακόμη όχι και τόσο επεισοδιακό αεροπορικό ταξίδι με το μελωδικό ήχο του μωρουδίστικου τσιριλλιχτού κλάματος τζαι τη διακριτική μυρωδιά της κρέμας συγκάμματος, έφτασα εψες σπίτι, άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου (τίποτε εν επήρεν φόκον, τίποτε εν εδιαλύθηκεν όσον έλειπα τούτη η Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή σε τίποτε εν πέφτει μέσα), άφηκα την βαλίτσα τη φορτωμένη ψωμιά, χαλλούμια, τζαι θκυόσμιν, έππεσα στο κρεβάτι είπα επιτέλους τζαι ετζοιμήθηκα...

Η επίσκεψη στην Κύπρον ήταν γεμάτη έντασην τούτην τη φορά. Κάτι η θλίψη του να πηαινοέρκεσαι στα νοσοκομεία ούλλη μέρα, κάτι το πένθος γιατί η γιαγιά τελικώς δεν πήρε παράταση, αλλά αποφασίσθη να την κάνει on time για τόπο χλοερό (εν το εκατάλαβα ποττέ τούτον, τάχα τόπον με γρασίθκια?), κάτι τζείνον το απογοητευτικό συναίσθημα της στασιμότητας στην Κύπρο, κάτι οι φίλοι που εχάθηκαν. κάτι τα ιατρικά ζητήματα που προκύπτουν τζαι συνειδητοποιάς ότι εν είσαι υγιής πλέον (όσον ασήμαντα τζι αν ένουν) τζαι κυρίως τζείνον το συναίσθημαν του επισκέπτη στη ζωή στην Κύπρο που όσον περνά ο τζαιρός τόσον παραπάνω το νιώθω.

Επισκέπτης στην Κύπρο, επισκέπτης στο Βέλγιο. Ξένος παντού στο τέλος της ημέρας;

Τζι όμως home η Κύπρος, home το Βέλγιο. Παράξενες έννοιες... παράξενες σκέψεις.

Bonus track: Πως καταλάβεις ότι η ετοιμοθάνατη γιαγιά στο θάλαμο εν η γιαγιά μου; που το ότι παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης επροσπάθαν να ψαρέψει τες νοσοκόμες μπας τζαι έβρει νύφην για τους ανύπαντρους άγγονες της. Η Ερυκίνη σας εγλύτωσεν την γιατί εν εβρέθηκεν κανέναν γιατρούιν να αρέσει της γιαγιάς. Πάλε καλά.
Bonus track2: εν έσιει έτσι πράμαν όπως το κλάμαν του μωρού το ασταμάτητον. εν αντέχεται, εν αντέχεται, εν αντέχεται. μιλούμεν ίνταλως αντέχουν οι μανάδες χωρίς να τσακρούν δεν καταλάβω

ΥΓ: σε ούλλους τους φίλους που εν επρόλαβα να δω τζαι να γυρέψω συγγνώμην. ήταν περίοδος δύσκολη. την επόμενη φορά...