Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

When you are strange...

Το ποστ στην αρχήν ήταν να το αναβάλω. Μετά εσυνειδητοποίησα ότι τούτην την εβδομάδα εν πρόκειται να δουλέψω καθόλου (εν χρειάζεται να το παλεύκω καν) τζαι μετά είδα τζαι τζείνον το βίντεο που μου έστειλεν με email η κολλητή η Μ. για την επινόηση των ψυχικών διαταραχών (έτο δαμέ για τζείνους που γουστάρουν. http://www.youtube.com/watch?v=xfocYFC1Pno)

το βίντεο άψεν μου τα λαμπούθκια μου (τζείνα τα ευαίσθητα τα ψυχολογικά) τζαι έτσι είπα να το γράψω το άρθρον τωρά που βράζει το σίδερον...

λοιπόν... οι doors τζαι η ψυχολογία.... δεν ξέρω τι είχαν στο νου τους τα πλάσματα όταν εγράφαν το τραούδιν, αλλά είπαν μιαν πολλά σοφήν κουβένταν...

no-one remembers your name
when you are strange

strange.... κανένας εν θυμάται το όνομα σου άμαν είσαι περίεργος, διαφορετικός, έξω από τη νόρμα. Η μαρία γίνεται η "καταθλιπτικιά", ο Γιώργος γίνεται "ο σχιζοφρενής", ο "αντικοινωνικός", ο "ψυχαναγκαστικός" κλπ κλπ.

πρώτο μάθημα Κλινικής ψυχολογίας. ορισμός της ψυχοπαθολογίας... που τραβάς τη γραμμή; πότε κάποιος που απλά strange, διαφορετικός, περίεργος... γίνεται άτομο με ψυχοπαθολογία; ψυχική ασθένεια που λέμε; τζαι τι γίνεται άμαν δώκεις του άλλου την ταπέλλαν; Τούτον το τραούδιν (όπως τζαι άλλα) εν μια υπενθύμιση για μένα του ότι το τι εν strange εν καμιά φορά θέμα προοπτικής, τζαι όι κάτι καθορισμένον, αλλά τζαι το πως ένι να είσαι strange (που μπορεί να μας φεύκει καμιά φορά).

Πολλοί άνθρωποι μπορεί να μεν συνειδητοποιούν ότι ένας ψυχολόγος μπορεί να περνά που τούτα ούλλα τα διλήμματα (φυσικά είμαι σίουρη ότι πολλοί εν μπαίνουν στη διαδικασία να αναρωτηθούν καν). Γιατί υπάρχει μια γενικότερη αίσθηση στην κοινωνία, που εν διάχυτη τζαι στο βίντεο πιο πάνω, ότι οι ψυχολόγοι (τζαι οι ψυχίατροι) εν κάμνουν τίποτε άλλον που να βάλλουν ταπέλλες στην διαφορετικότητα των ανθρώπων, να "επινοούν" διαταραχές, για δικά τους προσωπικά συμφέροντα (να έχουν πάντα δουλειάν τζαι να φκάλλουν λεφτά) τζαι ούτε που τους κόφτει. Ή ότι το επάγγελμαν εν μια παγκόσμια συνομωσία ή κάτι για καταστολή της διαφορετικότητας. Τωρά εννά μου πεις έχουν άδικο;

Το λοιπόν, πολλά πράματα μπορεί να αναθεμάτισα που εσπούδασα 1000 χρόνια τούρτζικα στο ΠανΚυ, αλλά ένα θεωρώ ευτυχές. Το ότι είχα την τύχη να μάθω την ψυχολογία στο πανεπιστήμιο που ακαδημαϊκους που ίσως να μεν είχαν επίγνωση του τι γίνεται έξω που το πανεπιστήμιον τζαι που είχαν στο νου τους μια "ιδανική", αν θέλετε μαξιμαλιστική εφαρμογή της ψυχολογίας. Τζαι μπορεί εμείς οι φοιτητές να μεν επροετοιμαστήκαμεν ποττέ για το τι γίνεται εκεί έξω, αλλά αν μη τι άλλον ούλλοι εχωνέψαμεν καλά το πως εννά έπρεπεν να ήταν η ψυχολογία. Τζαι ίσως κάποτε κάποιοι που μας (να έβρουν δουλειά), να φκούν έξω τζαι να κάμνουν ψυχολογία, όπως θα έπρεπε να γίνεται.

Που τούτους τους ανθρώπους τα χρόνια των σπουδών μου έμαθα ότι ένα πράμα μπορεί να ξεχωρίσει τζείνον που θα γινεί καλός ψυχολόγος, η ηθική. οι δεξιότητες οι κλινικές αν με ρωτάτε εμέναν (που εν με ρωτάτε) μαθαίνουνται με πόνο και μόχθο βεβαίως, αλλά εν τέλει μαθαίνονται. το πως θα απαντήσεις σε ούλλα τα ηθικά διλήμματα που καλείται να απαντήσει ένας ψυχολόγος (όπως τζαι το να μπαίνεις στη διαδικασία να αναρωτιέσαι για τούτα τα πράματα)δύσκολα μαθαίνεται.

Στο βίντεο, το DSM (το εγχειρίδιο για τη διάγνωση ψυχικών διαταραχών) κατηγορείται για πολλά, με πολλά που τούτα συμφωνώ, αλλά κάποια άλλα δεν αντέχω να τα ακούω. όχι δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει ποτέ ένα τέστ που 100% θα σου πει αν κάποιος εν ψυχικά ασθενής ή όχι. Αν κάποιος εν απλά strange ή κάτι παραπάνω. Η ψυχολογία έννεν ιατρική ούτε φυσική. Τούτον εν σημαίνει ότι έννεν επιστήμη. Η ψυχολογική διάγνωση, πάντα θα γίνεται που έναν άνθρωπο, έναν άνθρωπον τζαι με γνώση τζαι με υπευθυνότηταν για τζείνον που κάμνει. Έναν πλάσμαν που πάνω που ούλλα μπορεί να πάρει ηθικές αποφάσεις, για το καλλύττερον του πλασμάτου που έσιει απέναντι (τζαι που ακούει Doors με φιλοσοφική διάθεση). Εν λαλώ ότι τζιαμέ έξω όσοι το παίζουν ψυχολόγοι είναι τούτον το πλάσμαν που έχω στο νου μου, αλλά ότι τούτον εννά έπρεπεν να ήταν.


ΥΓ: Τζαι δεν αντέχω να ακούω το συμπέρασμα του δημοσιογράφου ότι οι ψυχικές διαταραχές εν αυθαίρετες χωρίς επιστημονικό υπόβαθρο (τι σκατά κάμνουμεν εμείς ότι οι ερευνητές στα πανεπιστήμια;), επειδή δεν έχουν βρεθεί τελειωτικές απαντήσεις. ούτε καν ότι οι διαταραχές είναι "επινοημένες" δέχομαι (επινοημένες εν οι ταπέλλες, έσιει πλάσματα που πραγματικά υποφέρουν)... καλά εντάξει κάποιες διαταραχές εν πελλάρες, αλλά όι τζαι να τα βάλλουμεν ούλλα στο ίδιον σακκούλλιν.

ΥΓ2: αγαπητή Μ. βάσει του δικού μου πολύ σοβαρού τζαι επιστημονικού κριτηρίου περί ηθικής, ότι τζι αν κάμνεις στο νου μου είσαι πάντα που τζείνους τους καλούς...

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

eixa thn faeinh idea na koitaksw to videaki, kai apo kei na katalhksw na vlepw ki alla, eidika auta pou exoun na kanoun me thn paidopsuxiatrikh, pou einai kai o tomeas mou.

ligo to montaz, ligo h skhno8esia..kataferan me liga logia na kanoun kapoia spotakia se stul michael moore. Kapoioi apo tous polemious einai gnwstwtata onomata sto tomea ths psyxodynamikhs, opotan den me ekplhsei h epi8esh se otidhpote legetai diagnwsh, diaforikh diagnwsh kai kat' epektash farmako8erapeia.

eutuxws ta taboo f8hnoun siga siga kai pleon oloi eite fanera eite krufa, otan to xreiazontai, psaxnontai se psuxologous kai psuxiatrous/paidopsuxxiatrous.

tetoia dokumanter na se diaskedazoun...ta adynama shmeia tou kladou mas ta ksereis, kai epeidh akrivws ekei patane auta ta spotakia, gi auto se ekneurizoun...

kalh sunexeia sthn ereuna

Кроткая είπε...

δεν την ξέρω την επιστήμη σας,αλλά με ενδιαφέρει πολύ.
πολύ απλοϊκά: αν κάποιος είναι strange αλλά νιώθει καλά και είναι χαρούμενος, δεν έχιε πρόβλημα, νομίζω.
από την άλλη, τι βλακεία είναι αυτή που αναφέρεις στο ΥΓ που λέει ο δημοσιογράφος: δλδ επειδή οι γιατροί δεν έχουν βρει το φάρμακο για τον καρκίνο, είναι τσαρλατάνοι?

Δέσποινα είπε...

Πολύ ενδιαφέροντα όσα γράφεις.

Diasporos είπε...

Διαίσθηση.



Όση σπουδή τζιαι να έσιεις που την επιστημονική πλευρά, εν στο τέλος η Διαίσθηση που οδηγά ενα καλό γιατρό για να κάμει διάγνωση. Πιστεύκω το με πείσμα τούτο. Θεωρώ το χρήσιμο που υπάρχουν κατηγορίες, DSM, πρωτόκολλα κλπ, εν επιστήμη after all, μα στο τέλος ο ταλαντούχος ψυχίατρος/ψυχολόγος εν τζιείνος(η) που ξέρει να θκιεβάζει την αύρα του πελάτη.

Εν μουσική η ψυσιή. Τζι άλλοι έχουν ταλέντο να την θκιεβάζουν, να δημιουργούν με πάθος τζιαι γνώση, άλλοι μόνο τεχνικά παίζουν.

Aurora είπε...

εννοείται ότι δεν μπορώ να δω το βίντεο, αλλά μου άρεσε ο τρόπος που τα έθεσες και η αφόρμηση που είχες.

Ερυκίνη είπε...

@ανωνυμος
εχεις απολυτο δικαιο. ακριβως εν γιαυτό που εκνευρίστηκα, το ότι πιάννουν κάποια σημεία που όντως εν αποδεδειγμένα προβλήματα τζαι που πολλοί επιστήμονες στο βίντεο (δεν ξέρω ποιας κατεύθυνσης είναι) δεν είχαν πρόβλημα να τα πουν, τζαι χρησιμοποιούν τα για να περάσουν έναν πολλά ακραίον δικόν τους μήνυμα. εγώ εφαρμοσμένη ψυχολόγος δεν είμαι. ούτε έχω σχέση με φαρμακοθεραπείες ή την ψυχιατρική (εσύ ξέρεις τα καλλύττερα), αλλά το βίντεο επιτίθεται όχι μόνο στες φαρμακευτικές ή στην κατάχρηση της ταπέλλας στο σύστημα αλλά ακόμα τζαι στην ίδια την ιδέα της ψυχικής ασθένειας, τζαι τούτον εν προσβολή τζαι σε τζείνους που εφάαν τα χρόνια τους για να μπορούν να βοηθήσουν ανθρώπους, τζαι για τους ίδιους τους ανθρώπους που υποφέρουν που μιαν διαταραχή (εν φαντάζουνται πράματα). Καλη τύχη τζαι σένα, τζαι υπομονήν. Δύσκολη δουλειά νομίζω.

@Κροτ,
δυστυχώς ή ευτυχώς τζείνον το εγχειρίδιον που έσιει πολλά ελαττώματα θέτει πολλά αυστηρά κριτήρια για το μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ως διαταραχή τζαι υπάρχει ένα που επαναλαμβάνεται σε ούλλες, η λειτουργικότητα. Δηλαδής εν πα να είσαι όσον περίεργος θέλεις, αν δεν εμποδίζει τη ζωή σου τζαι τη λειτουργικότητα σου με γεια σου με χαρά σου.

τζαι για να απαντήσω τζαι του διάσπορου, δεν πιστεύω ότι είναι διαίσθηση ή ταλέντο, εν κριτική (τζαι ηθική σκέψη). έσιεις έναν βιβλίον που σου λαλεί 5 βασικά κριτήρια, αλλά εσύ είσαι τζείνος που θα κρίνει την κάθε διαφορετική περίπτωση. έσιεις τζείνους που κρατούν το βιβλίο στο ένα σιέρι τζαι ότι λαλεί κάμνουν, τεχνικά. Που έννεν το ίδιον με το να βάλλεις ψυσιήν, ούτε στη μουσική, ούτε σε τίποτες αλλον!

Aurora,
τι θα γίνει? να κόψω τα βίντεο νομίζω γιατί δυσκολεύκω σε!

Σκουλουκούιν είπε...

Διάβασα αυτά που έγραψες και είδα και το βίντεο. Νομίζω το θέμα περιπλεκεται λόγω του ότι έχει μπει στη μέση το χρήμα (κέρδος φαρμακευτικών εταιριών, γιατρών κτλ) ιδιαίτερα στην αμερική όπου γενικά παίρνουν φάρμακα εύκολα και έχουν πολλή δύναμη οι φαρμακευτικές εταιρείες.
Έχεις δίκαιο ότι είναι θέμα ηθικής τελικά. Και αυτό ισχύει σε πολλές επιστήμες και πράξεις εμάς των ανθρώπων.
Δεν συμφωνώ με αυτό που λέει στο βίντεο για την παθολογία ότι είναι πάντα valid γιατί κάνει πολλές διαφορετικές εξετάσεις. Μου έχει τύχει πολλές φορές και προσωπικά αλλά και σε άλλους που ξέρω ή άκουσα να πάνε σε γιατρούς και να λένε διαμετρικά αντίθετα πράγματα. Είναι να μην μπλέξεις ή να μην σε μπλέξουν.
Από την άλλοι οι διαγνώσεις και οι ονομασίες των διαφόρων ασθενειών κτλ "συμφέρουν" και στους "ασθενείς" και κάποια πράγματα έγιναν της μόδας. Είναι ας πούμε πιο εύκολο να πούμε ότι το μωρό μας έχει δυσλεξία ή ελλειμματική προσοχή παρά να παραδεχτούμε ότι είναι κακομαθημένο, ανώριμο και βαρκούμαστε να γυρέψουμε ευθύνες πάνω μας. Και είναι πιο σημαντικό τελικά το πώς αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα παρά το πώς το ονομάζουμε.

Ερυκίνη είπε...

@σκουλουκούιν.
συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες. Δεν αμφιβάλλω ότι τα λεφτά παίζουν μεγάλο ρόλο. Οι φαρμακευτικές έχουν μεγάλη ισχύ παντού. Τζαι θα συμφωνήσω ότι εκεί έξω πολλοί καταχράζονται τη χορήγηση φαρμάκων πχ. ξέρω περιπτώσεις ψυχιάτρων που διούν φάρμακα σε αδιανόητα πράματα (ενώ δεν χρειάζεται), όπως επίσης υπάρχει κατάχρηση της ταμπέλας. Όπως λες σήμερα εκατάντησεν της μόδας να βάλλεις μιαν ταπέλλαν του παιθκιού σου. Παλιά (όπως μας ελαλούσαν οι καθηγητές μας στο πανεπιστήμιο)στην Κύπρο η ψυχολογική ταπέλλα ήταν τόσον ταμπού που τα παιδιά με προβλήματα προσοχής, ADHD, ήταν απλά "άτακτα" ή "εν τα επαίρναν τα γράμματα" τζαι δεν επιάνναν καμία απολύτως βοήθεια για τα προβλήματα τους. Δεν ξέρω τι που τα δύο είχε χειρότερο. Παρόλα αυτά η κακή πρακτική μερικών εν μπορεί να αναθεματίζει ολόκληρον τον κλάδο, ούτε να οδηγεί στην εντύπωση "ού μανα μου, εν έσιεις τίποτε, εν ο γιατρός που εν πελλός". Τούτον μπορεί να εν τζαι επικίνδυνον.