Νυχτεριδες κι αράχνες γλυκιά μου...

Ναι, ναι. Αυτά είναι τα αποτελέσματα του να βάλλεις το καθαρισμα του σπιθκιού σου σε δεύτερη μοίρα (τελευταια μοιρα δηλαδής). Σε κάποια φάση γίνεται Discovery Channel. "Ο κύκλος ζωής της αράχνης όπως τον εζησα με τα μμάθκια μου".

Ε τζαι τουτα τα πράματα πόσον τζαιρόν να γίνουνται κρυφά, σε κάποια φάση έρκουνται τζαι σε κοιτούν κατάματα. Με έξι μμάθκια συγκεκριμένα (για οχτώ, εν ξέρω πόσα μμάθκια έσιει η αράχνη). Πάντως με ούλλα της τα μμάθκια εθόρεν με μέσα που το ντουλάπι της κουζίνασ, τζι εθόρουν την τζαι εγώ με τρόμο τζαι αηδία. όι ότι φοούμαι τες αράχνες (τες κατσαρίδες ναι, να με ακούσει η γειτονιά). αλλά έτο εν τζείνον το πράμαν που εν μπορώ να γυρίσω το σιέριν μου τζαι να συνθλίψω εναν ζωντανόν οργανισμόν, εν ιμπόρω. Την πρώτη φορά απλά έκλεισα το ντουλάπιν τζι αφηκα την τζιαμέ. Τζαι τη δεύτερη τζαι την τρίτη (το ντουλάπι εξαναννοίαμεν το για να δούμεν αν εν τζιαμέ ή όχι). την τέταρτη αποφασίστηκε ότι πάει, η αράχνη πρέπει να πεθάνει.

αλλά άτε πως να την σκοτώσεις? έπιασα που λαλείτε ενα αντικείμενον (εν αθθυμούμαι τωρά), ετύλιξα το με χαρτί να μεν ξιμαριστεί, έπεισα τον εαυτόν μου ότι "yes, we can". Πλησιάζω αργά αργά τάχα για να μεν συντρομάξω την αράχνη, παραπάνω γιατί εν εμπορούσα. Πάω να της την δώκω τάχα, αλλά ξέρεις εν που τζείνα τα χτυπήματα που ξεκινούν δυνατά τζαι καταλήγουν χλιαρά (σαν την αποτρίχωση ένα πράμα). ε η αράχνη εξαφανίστην. έκλεισα το ντουλάπι τζαι είπα πάει, αύριο καθάρισμαν.

Τζαι κάπως έτσι που λαλείτε εκαθαρίστηκεν η κουζίνα επιτέλους που γωνιάς (λέμε τώρα).

ΥΓ: πως ξέρεις ότι δεν είσαι ακόμα έτοιμος για το επόμενο βήμα; Γιατί άμαν λαλείς της σχέσης στο MSN που είσαι να την σκοτώσεις την γέριμη την αράχνη, τζαι πιάννεις την απάντηση: come live with me then and i will kill your spiders, το πρώτο πράμαν που θκιαβάζεις αυτόματα εν το "καμ λαιβ γουιθ μι" τζαι αναρωθκιέσαι τι ακριβώς θέλει τωρά να μου πει ο ποιητής για κανένα 10λεπτο. τόσο κοντά είσαι στην πιθανότητα.