Μια μικρή υποσημείωση (περί δημοσιογραφίας)

Ααααχ έχω πολλά να σας πω, τζαι για το Παρίσι, τζαι για την πρώτη μου συνάντηση με κάποιον που έκαμεν φυλακήν, τζαι για τα προσωπικά ζητήματα που κλιμακώνονται, τζαι άλλα πολλά, αλλά τα γέριμα πολλή πολλή δουλειά έππεσεν, εν προλαβαίνω να ανασάνω, πόσο μάλλον να συνάξω τες σκέψεις μου να γράψω ένα ποστ (όι ότι τα ποστ μου σκέφτουμαι τα τζαι πολλά δηλαδής, αυτοματη γραφή που λένε).

Κάμνω όμως μιαν σύντομην εμφάνιση στο βλογγινγκ γιατί είδα κάποια ποστ τζαι εν ιμπόρω εννά σπάσω. Το πρόβλημαν μας έννεν ότι ο Αρχιεπίσκοπος (ο τρισκατάρατος) λαλεί ούλλες τζείνες τες τσιόφτες που λαλεί. Το πρόβλημαν μας εν ότι έσιει κάτι καθυστερημένους, γιατί μόνον καθυστερημένους μπορώ να τους πω, δημοσιογράφους που παν τζαι ρωτούν έναν παπά την άποψην του τζαι το όραμαν του για το κυπριακό. ΤΙ ΣΤΑ ΑΝΑΘΕΜΑΝ έσιει να κάμει ένας παπάς με την πολιτική; ΓΙΑΤΙ, γιατί, γιατί να πιάννεις συνέντευξην που τον Αρχιεπίσκοπον λες τζαι εν ο πρόεδρος της Βουλής;;;

Τι σκατά δημοσιογραφία εν τούτη;

ΥΓ: άσχετον τζαι σχετικόν ατ δε σειμ ταιμ. Τι μας πρήζετε ρε δημοσιογράφοι που επέθανεν ο Οσάμας?? σιγά το κατόρθωμα. Δηλαδή είτε ήταν ζωντανός είτε ήταν πεθαμένος σιγά τη διαφορά αν με ρωτάς εμέναν. ο Πατέρας θα ελάλεν, γλαφυρότατα κυπριακά, εσιέστην η Φανού. Πιο μεγάλην επίδρασην είσιεν που επέθανεν ο Ρασούλης παρά που επέθανεν ο Οσαμας αν με ρωτάς εμέναν. Το πόσον "¨φτιαγμένη" τζαι καθοδηγούμενη εν καμιά φορά η επικαιρότητα δε λέγεται.