Τελικά πόσον δύσκολον ένι να είσαι στην άλλην πλευράν. δηλαδής να είσαι τζαι εποπτευόμενος, να είσαι τζαι επόπτης.
Ω, ναι γιατί εκτός επό εποπτευόμενη (συγκλονιστικές στιγμές) είμαι τζαι επόπτρια μιας κορούς βελγίδας, έχω με λλία λόγια master student. εν λαλώ, πολλά καλή κορούδα τζαι έξυπνη. αλλά έτο βιώννει τζι εκείνη τα διλήμματα (τι στα ανάθεμμαν κάμνω δαμέ και άλλα όμορφα). τζαι εγώ φυσικά είμαι επόπτρια με κατανόηση γιατί εν έσιει πολλύν τζαιρόν που ήμουν στην σαντανωμένην θέσην της. τωρά που το σκέφτουμαι για κατανόηση για μαλακία ένι.
Γιατί όποτε εν μπορεί να έρτει στο εργαστήριον εγώ ευχαρίστως να της τρέξω τα πειράματα. που ετσακκώθηκεν με τον φίλον της, εγώ ευχαρίστως έστειλα την έσσω τζαι είπα της εν πειράζει εν είσαι σε φάσην σήμερα. Τζαι που μου έστειλεν το πρώτο προσχέδιο του κειμένου της που ήταν χάαααααααααααααλια, εσυγκράτησα τον εαυτόν μου, γιατί ξέρω τι σημαίνει να πιάννεις το κείμενον σου κοτσινιασμένον που πάνω ως κάτω.
Τζαι στην πρώτη ματσουτζιάν είπα της μεν στεναχωρκιέσαι τούτα συμβαίνουν σε ούλλους. Τζαι στη δεύτερη το ίδιον. τζαι στην τρίτη μεν σου πω. Σήμερα εκάτσαν θκυό ματσουτζιές η μια πάνω στην άλλην. Το ξέρω, το νιώθω, έχει έρθει η στιγμή, πρέπει να σταματήσω να είμαι η καλούα Ερυκινούα τζαι να γινώ επόπτρια, τζαι σιύλλα μάλιστα, αλλιώς δουλειά εν θα φκει.
Μα ίνταλως κάμνεις έτσι πράμαν ολάν; πως;
ΥΓ: απολογίες στην Moonlight, η οποία επέτυχεν την αυτο-λογοκρισίαν μου, καμιάν φοράν λαλείς ασ μεν τα ποστάρω τζαι ούλλα!
7 σχόλια:
Υπήρχα τζαι υπάρχω στην ίδια θέση με σένα τζαι είναι τζαι για μένα πολλά δύσκολο να επιβληθώ σε κάποιο αλλά σιγά σιγά άρχισα να τα καταφέρνω με μερικούς. Κάποια στιγμή εκατάλαβα ότι δεν πρέπει να είμαι η μητέρα Τερέζα του εργαστηρίου γιατί εν τέλει εν η δική μου δουλειά που κόφκει πίσω. Π.χ πρόσφατα ένα παιδί είπεν μου να του κάμω ένα εξπέριμεντ γιατι εν τα καταφέρνει αν τζαι του έδειξα τζαι εξήγησα πολλές φορές τζαι εν κάτι απλό. Έκαμα το εγώ, τζαι επέτυχε. Μετά είπεν μου ξανά γιατί είσhεν παρουσίαση τζαι είπα οκ. Την 4-5η φορά είπα του εν νομίζω να εν λύση να σου το κάμνω εγώ τζαι να το παρουσιάζεις σαν δικό σου γιατι εν τέλει εν εσύ που ενιξέρεις να το κάμεις σωστά μόνος σου τζαι πρέπει να μάθεις.
Νομίζω εν έσhει κάποιο γενικό τρόπο, αλλά εν ανάλογα με ποιον έσhεις απέναντι σου. Το τεκνίσιαν ας πουμε εν μπορώ ποτε να του επιβληθω λόγω της στάσης του απέναντι μου. Ευτυχως που απολύθηκε τζαι φεύκει.
Σόρρυ για το τεράστιο κόμεντ αλλά συμπάσχω αφάνταστα με τον πόνο σου.
Κοίτα, που την μιαν πρέπει να είσαι άνθρωπος, πάνω που ούλλα άνθρωπος. Μετά, η δουλειά πρέπει να γινεί σε κάποια φάση, οπότε προσπάθα να την κάμεις να δει τα πράματα τζιαι που την δική σου σκοπιά. Η ηγεσία θέλει ταλέντο, τζιαι αν δεν σε σέβεται ως ηγέτη γ*μησέ τα. Εσέναν η δουλειά σου εν ως εξής: 1) να σιουρευτείς ότι η δουλειά εννά γινεί. 2) ο άνθρωπος που εποπτεύεις να βελτιώννεται, δηλαδή να κάμεις κριτικήν αλλά με καλόν τρόπον, εποικοδομητικόν. 3)να κρατήσεις τα πράματα ταυτόχρονα ανθρώπινα τζιαι επαγγελματικά, πράμαν πολλά δύσκολον τζιαι στο οποίον συνήθως αποτυγχάννουν πολλοί. Το ότι γράφεις δαμαί δείχνει ότι έχεις έννοιαν οπότε σσιύλλα εν θα είσαι, αλλά να μεν σηκώννεις βάρος για 2.
Σόρυ για το τεράστιο κόμεντ που είπεν τζιαι η Πρασινάδα.
νομίζω έχει σχέση με τη δική της στάση αν θα γίνεις σσιήλα. αν εκείνη εν αδιάφορη και τα φορτώνει του κόκορα αναγκαστικά εννα γινείς ή εν να τη ξαπολύσεις στο έλεος τους θεού. τωρά αν προσπαθεί και σε μερικές περιπτώσεις δεν τα καταφέρνει ε εντάξει δε χρειάζονται αγριάδες!
Haha! Συγχωρώ σε!
Μάναμου ρε, έχω τζι εγώ μια ανιψιά σε έτσι φάση, λαλεί εν ξέρω αν με συμπαθούν αλλά στα πάρτυ μου ερκουνται!
Νομίζω εν θέμα να κάμνουν τη δουλειά, να καταλαβαίνεις ως ένα σημείο τη θέση τους και τη δυσκολία τους, αλλά εν νομίζω να μεν ήθελες εσύ αν ήσουν στη θέση τους να νοιώθεις πως εν κάμνεις τίποτε.
Τζαι νομίζω μπορείς με οτύτα ούλλα να κερδίσεις τζαι τη συμπάθειά τους.
H δουλεία εν δουλειά. Δεν είμαι ακαδημαϊκός, αλλά που βρέθηκα σε παρόμοια φάση έπρεπε να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα και ευτυχώς έγινε χωρίς γαβ-γαβ από καμιά πλευρά.
Χμμ, μάλλον είμαι η μόνη που της έρχεται φυσική η bitchiness... For what it's worth, η πρακτική μου όταν παίρνω κείμενο για διόρθωση είναι να σκέφτομαι, καθώς το διορθώνω, ότι 'θα ξεσκίσω το καθαρμα που κάνει τέτοια λάθη, που προσπαθεί να με ξεγελάσει, να κρύψει την άγνοια και την τεμπελιά του με γαλιφιές', κ.ο.κ. Και δώστου κοκκίνισμα. Όταν δω μετά τον φοιτητή για να το συζητήσουμε προσπαθώ (συνήθως δεν μου βγαίνει εκ του φυσικού!) να είμαι ανθρώπινη, να δείχνω κατανόηση, ακούω τις δικαιολογίες τους και δεν τους βρίζω (όπως θα ήθελα!) αλλά, όπως είπε και η πιο πάνω, η δουλειά είναι δουλειά. Πρέπει να μάθουν κάποια πράγματα και εσύ είσαι εκεί για να τους τα μάθεις. Αν αποτύχουν, θα είναι ΚΑΙ δική σου ευθύνη.
αααχ τι δίκαιο έσιετε ούλλοι.
παρακαλώ πολύ μεν απολογείστε που γράφετε κομμεντς, πάνω χαρά μου.
Νομίζω ότι ναι στο τελος της ημέρας αν δεν είμαι αυστηρή εν θα φκει δουλειά τζαι εννά την φάω τζι εγώ τζαι τ ζείνη. Εννεν ότι εν δουλεύκει αλλά προσπαθεί να το φκάλει με τον λλιόττερο δυνατό κόπο. άσχημη φάση να είσαι τζείνος που πρέπει να τρίξει τα δόντια, αλλά πρέπει να κάμω την καρκιάν μου πέτρα :). ευχαριστώ για τες συμβουλές !
Δημοσίευση σχολίου