Τζαι κάπως έτσι...

ετελειώσαν οι 15 μέρες στην Κύπρο τζαι σάζουμαστεν αύριον να πάμε πίσω σε χώρες ακυβέρνητες, στους 20 βαθμούς χωρίς εαρ-κοντίσια (τζαι ρεύματα)

με εκρήξεις

τζαι πεθαμένους

με ήλιον τζαι πυράν

αλλά χωρίς ρεύμαν

με διαδηλώσεις

τζαι "εκρήξεις στο πολιτικό σκηνικό" (πως τα λεν τούτοι οι δημοσιογράφοι ρε παιδί μου)

με παττίχαν (όι του Μάριου άλλην)

τζαι παπουτσόσυκα (όι πολλά παωμένα γιατί εν είχαμεν ρεύμαν)

με συγκλονιστικές αποκαλύψεις (γιατί οι Κυπραίοι ποτέ δεν σταματούν να σε εκπλήσσουν),

αγανακτισμένους, τζαι απηυδισμένους

με θάλασσαν τζαι παγωτά τζαι πανσέληνον (το φεγγάριν όι τίποτε τσιοφτοκυπριακοσειρές)

με σουβλάκια τζαι καφέδες στην παλιάν Λευκωσία

με πολλή πολλή σύγχιση, θλίψη, θυμό

έναν κομμάτι μου θέλει να πω τζι εγώ το "κύπρος ποσιερετώ σε" του Διάσπορου, να σύρω μαύρην πέτραν αλλά που μέσα μου να κρούζω σαν τον ασέρα, αλλά η Κύπρος με ή χωρίς ρεύμα, με ή χωρίς λύσην, με ή χωρίς κυβέρνησην εθνικής ενότητας (ίντα μπου την λαλούν), με ή χωρίς ουσιαστικήν αλλαγήν, με ή χωρίς παραλογισμό (δύσκολο το χωρίς), ξέρω το, θα με κρούζει, όπου τζι αν πάω. Έτσι η μαύρη πέτρα είναι κατανάγκην αδύνατη.

Τα γέριμα.

Σας αφήνω αγαπημένοι μπλογκο-φίλοι. Προς το παρόν τουλάχιστον. ώσπου να έβρω το θάρρος να ξαναθκιαβάσω νέα της Κύπρου μας, τζαι να σας πω τες πελλάρες που έχω μες το νου μου, να προσέχετε, να είσαστεν αγαπημένοι (όοοσον μπορείτε), να σκέφτεστε ψύχραιμα (όοοοσον μπορείτε), να φροντίζετε τούτο ν τον τόπον πον καμένος (κατά βάσην που τους κατοίκους του),να μεν χρησιμοποιείτε παραπάνω ρεύμαν που το απολύτως απαραίτητον, τζαι να μεν είσαστεν γαούρκα στο δρόμο (ΑΝ γίνεται).

Πολλά φιλιά,

η Ερυκίνη σας

Σήμερα...

άκουσα για πρώτη φορά στη ζωή μου (έναν πράμαν ούλλα τα προηγούμενα χρόνια ετζοιμούμουν όπως το γαούριν) τες σειρήνες της 20ης Ιουλίου. Εξύπνησα τζαι μες τη νύστα μου εσκέφτηκα προς στιγμής ότι έμοιαζεν ο ήχος τόσον πολλά με κλάμα... ή μπορεί τζαι να μου φάνηκεν.

Για σήμερα βάλλω το τραούδιν τζείνον του Αλκίνοου που λαλεί πολλά, πάρα πολλά, για την Κύπρο, για την Ελλάδα, για τον κόσμον... τζι ανάμεσά τους τούτοι οι στίχοι που μπορεί για άλλους ναν οι πιο ασήμαντοι (σε σύγκρισην με το υπόλοιπον) αλλά που την πρώτη φορά που το άκουσα εκαρφώθηκεν μου τούτη η εικόνα, η τόσο βασανιστικά κυπριακή, του πολέμου...

Κάτω από ένα τραπέζι

το θυμάμαι σαν τώρα

με μια κούπα σταφύλι

στου βομβαρδισμού την ώρα...

ΥΓ: για το τραγικό συμβάν στο Μαρί δεν έχω τίποτες να πω σήμερα. Γιατί δεν ξέρω τι να πω αλήθκεια, αλλά τζαι γιατί (λυπούμαι αν προσβάλω κόσμον), επιλέγω στο νου μου η εισβολή να παραμερίζει τα γεγονότα της 11ης κι όχι το αντίθετο... που τ'αύριον πάλε...

Περι διαδηλώσεως

Ένας Ιούλης που γράφω πόστ στες 15 χωρίς αναφοράν στο Πραξικόπημαν. Ποιος να μου (μας) το ελάλεν?

τέσσερεις μέρες παλεύκω με το να γράψω ή να μη γράψω. τζαι όι επειδήν μιαν έσιει ιντερνετ μιαν εν έσιει. αλλά τζαι τι να πεις? τι να πεις του πλασμάτου που εννά απαλύνει τον πόνον του μπροστά σε έτσι κακόν? τίποτες.

άσε που με έτρωεν (τζαι τρώει με ακόμα) έναν συναίσθημαν αντροπής. Εν έχω μούτρα να φκω να πω κάτι. Γιατί στες διαδηλώσεις εν επία την πρώτη μέρα τζαι τη δεύτερη. ήμουν που τζείνους που τα εθορούσαν που τον καναπέ (έτσι καλλύττερα να σιωπάς). τζαι ένιωθα τζαι άσιημα που εν ήμουν τζιαμέ. Αλλά κάτι... κάτι... κάτι εν μου εκάθετουν να πάω. εν έφκεννεν που μέσα μου.

Εν ξέρω αν ήταν η παρουσία των ΕΛΑΜιτών (που όπως λαλεί τζι ο Αγρινός στο ποστ του σήμερα πατούν πας την αγανάκτησην του κόσμου τζαι ο κόσμος που συνάεται τζιαμέ εν μπορεί να τους αποτινάξει γιατί εν έσιει απάντησην αποστομοτικήν να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα), εν ξέρω αν ήταν η υποψία του κινήτρου (που μερικούς) Αγανακτίστας wannabies in Nicosia (ότι θορούμεν στην τηλεόραση θέλουμεν), εν ξέρω αν ήταν το ότι δεν ήξερα ποιος οργανώνει τούτον το πράμαν, ποια εν τα αιτήματα, το ότι τούτον ούλλον το πράμαν εφαίνετουν να στερείται ψυχραιμης αντιμετώπισης (το αίτημαν μας εν απλά να παραιτηθεί ο πρόεδρος τελεία, λες τζαι τούτον αυτομάτως θα τα λύσει ούλλα) κλπ κλπ.

Εχτές για να εξιλεώσω τη συνείδηση μου (παραπάνω) επία στη διαδήλωσην (ίσως τζαι επειδή ο πρόεδρος απογοήτευσε με τζείνα που ΔΕΝ είπεν). Τζαι εν θα πάω σε άλλην. Γιατί πρώτη φορά μου συμβαίνει να είμαι σε διαδήλωση τζαι τα 3/4 των συνθημάτων να μεν φκαίνουν που το στόμα μου. Δεν μπορώ να πω "θάνατος στο Χριστόφια" λυπούμαι. μπορώ να πω πολλά, αλλά όι τούτον. δεν μπορώ να χειροκροτήσω στο "Ζήτω η ελλάς", λυπούμαι. Δεν είμαι ωραία ελληνίδα (είμαι ωραία κυπραία) τζαι δεν μπορώ να ακούω έναν παππούν να λαλεί πόξω που το προεδρικόν ότι ακόμα τζαι τωρά που εν 85 χρονών (νομίζω) δεν θα διστάσει να πιάσει το ντουφέκιν του (εναντίον ποιου αλήθκεια?) τζαι να του χειροκροτήσω τζαι που πάνω.

Ξέρω ότι οι διαδηλώσεις δεν είναι κομματικές, δεν είναι εναντίον του Χριστόφκια ως αριστερού προέδρου, αλλά ως προέδρου που φταίει (που μεγάλη μερίδα ανθρώπων τουλάχιστον), ότι ο πραγματικά πολύς κόσμος που πρώτη φορά φκαίνει στους δρόμους (τζαι μαγκιά τους, σιέρουμαι πολλά) δεν αποτελείται από μια συγκεκριμένη ομάδα, ότι δεν έχουν όλοι τες ίδιες απόψεις τζαι κυρίως ΔΕΝ υποστηρίζουν τους ελαμίτες τζαι τα χουλινγκανιλλίκκια. Δυστυχώς όμως τούτη η πολυφωνία δεν φαίνεται. εγώ εψές ένιωσα πολλύν οργήν για τζείνον που εγίνηκεν μεν, αλλά τζαι πολλύν θυμόν απέναντι στην κυβέρνηση για ένα σωρό άσχετα με το θέμα πράματα. τζαι το "ε καλά έσιει τζαι μερικούς που λαλούν μαλακίες/το μακρύν τους τζαι το κοντόν τους" για μέναν δεν είναι ασήμαντον πράμαν που μπορώ να το αγνοήσω.

εχτές εστέκουμουν στη διαδήλωση χασκιασμένη, συγχυσμένη πραγματικά.

Γι' αυτόν τζαι δεν θα πάω ούτε σήμερα ούτε την άλλην εφτομάδαν....

Απολογούμαι. Δεν μπόρω.

ΥΓ: (επειδή δεν αντέχω) το συγχωροχάρτιν στους Πραξικοπηματίες ήταν η πιο μεγάλη "ε σιγά ρε κουμπάρε, εν τζαι παρέας/συγγενής/κουμπάρος/οικογενειάρχης/κρίμαν"- ανοχή του κυπριακού λαού τζαι η απαρχή για πολλά που ακολουθήσαν μετά, πάρα πολλά, μικρά τζαι μεγάλα. Το κτίσιμο ενός πολιτικού συστήματος πας τα σκατά, εν μπορεί παρά να βρωμά που ούλλες τες πάντες. Η ανοχή κάποτε πρέπει να σταματήσει. Καθολικά, για όλα τα χρώματα της ίριδας. Τζαι να σταματήσει για πάντα.

Στο αεροδρόμιο

(διάλογος μετά που τυχαία συνάντηση με γνωστόν που ήρτεν που Κύπρον Βρυξέλλες για διακοπές κατά την επιβίβαση στο αεροπλάνο. ο διάλογος στα αγγλικά καθότι δι-κοινοτικός)

Ε: sooo how is cyprus??

D: the same shit. i hate it more and more every day

E: come oooon

D: I am soooooo depressed that i am going back

E: I am soooooo happy that i am going back

(ταυτοχρόνως)

Ε: of course i will return here afterwards

D: yes, but you will return here afterwards!!

Αχ ρε Κύπρος που τρως τα παιδιά σου (για να συντηρείς τον καρακιόζην με τον τζιήλλιο).

όπως καταλαβαίνετε, I am back...

ΥΓ: Η Ryanair προφανώς αποφάσισεν να το παλέψει με τα ελληνικά. Δυστυχώς ακόμα χάνει με συντριπτικό σκορ.

Τη βουδίστρια μου πίσω παρακαλώ??

ααααχ τζαι μυρίζουμαι τα τα προβλήματα.

Ναι, ναι, είμαστεν στες 3 μέρες (ακόμα) πριν την κάθοδο στη Νήσο τζαι σε τρελούς ρυθμούς διακοπών (δηλαδής το μαείρεμαν εξιάσαμεν το αφού εννά φύουμεν, το ψούμνισμαν επίσης, το θκιάβασμαν καλά εν το συζητώ καν. εκλείσαμεν τα ούλλα λόγω διακοπών, 5 μέρες πριν). Τζαι κάπου δαμέ στην προετοιμασία αναχώρησης, πέφτει η βόμβα (άμπα τζαι πάμεν έσσω μας ήρεμοι).

Τι εννοώ? κάτσε ολάν να σου πω.

Που λαλείς, μετά που την ανεπιτυχή ανεύρεση συγκατοίκου (την συναδέλφισσαν τάχα εγλυτώσαμεν την), ανέλαβε η σούπερχίροου σπιτονοικοκυρά (που την φάση με τη νυχτερίδα η σπιτονοικοκυρά εγίνηκεν ο θηλυκός Μπατμαν) να έβρει νοικάρην τζαι πριν λλίες μέρες ανακοίνωσεν μου με μιαν απόλυτη φυσικότητα. "Ναι, ήβρα κάποιον για το δωμάτιον, εννά έρτει το Σεπτέμβρη". κάτσε, κάτσε είπεν he?????. Εν άντρας?

"Ναι, τζαι μάλιστα καλαμαράς (το καλαμαράς εν ελεύθερη μετάφραση εννοείται), εννά κάμετε καλήν παρέαν εσκέφτηκα".

Τι λες κυράααααα μου?? καλήν παρέαν?? (πως φαίνεται το πλάσμαν που δεν ξέρει).

Τωρά εννά μου πεις ε, σιγά τα ωα. Ρίιιιιλυ? εγώ τζαι ένας καλαμαράς στο ίδιο σπίτι???

Εν τζαι ότι εμέναν κόφτει με δηλαδής που εν άντρας (τζαι δη καλαμαράς) εν τζαι έχω έτσι κολλήματα, εν που πρέπει να την αποχαιρετίσω τζείνην την μικρή ελπίδα που εδιατηρούσα ότι τούτην την χρονιά εννά έχω συγκάτοικον που θα καθαρίζει όσον τζι εγώ τζαι εν θα νιώθω συνέχεια θύμαν (που δεν το βλέπω, δεν το βλέπω).

άσε που εγώ μυρίζουμαι προβλήματα λαλώ σας. Μυρίζουμαι τα.

Ο ΚΚ (καπετάν κοκκινογένης) ήδη εξίνισεν τα μούτρα του τζαι είπεν μόνον έναν "ελπίζω να μεν εννεν ωραίος" (που μέσα μου λαλώ ακριβώς το ίδιον πράμαν). Τι να πω? καταλάβω τον, ήδη έφαν του γκόμεναν ο απόδημος ελληνισμός στο παρελθόν, εν λογικόν να ανησυχεί.

Αλλά το υπέρτατον εν η Μάνα, η οποία (εκ τηλεφώνου προς το παρόν εκ του σύνεγγυς λίαν συντόμως) άρκεψεν τα "μα ίντα πράματα εν τούτα, να μεινίσκει μια κοπέλλα με έναν άντρα, αντροπή κλπ κλπ".

Ααααχ. έρχονται δύσκολες μέρες.....

Γίνεται να έρτει η βουδίστρια πίσω παρακαλώ? άλλαξα γνώμην...