Τζαι κάπως έτσι...

ετελειώσαν οι 15 μέρες στην Κύπρο τζαι σάζουμαστεν αύριον να πάμε πίσω σε χώρες ακυβέρνητες, στους 20 βαθμούς χωρίς εαρ-κοντίσια (τζαι ρεύματα)

με εκρήξεις

τζαι πεθαμένους

με ήλιον τζαι πυράν

αλλά χωρίς ρεύμαν

με διαδηλώσεις

τζαι "εκρήξεις στο πολιτικό σκηνικό" (πως τα λεν τούτοι οι δημοσιογράφοι ρε παιδί μου)

με παττίχαν (όι του Μάριου άλλην)

τζαι παπουτσόσυκα (όι πολλά παωμένα γιατί εν είχαμεν ρεύμαν)

με συγκλονιστικές αποκαλύψεις (γιατί οι Κυπραίοι ποτέ δεν σταματούν να σε εκπλήσσουν),

αγανακτισμένους, τζαι απηυδισμένους

με θάλασσαν τζαι παγωτά τζαι πανσέληνον (το φεγγάριν όι τίποτε τσιοφτοκυπριακοσειρές)

με σουβλάκια τζαι καφέδες στην παλιάν Λευκωσία

με πολλή πολλή σύγχιση, θλίψη, θυμό

έναν κομμάτι μου θέλει να πω τζι εγώ το "κύπρος ποσιερετώ σε" του Διάσπορου, να σύρω μαύρην πέτραν αλλά που μέσα μου να κρούζω σαν τον ασέρα, αλλά η Κύπρος με ή χωρίς ρεύμα, με ή χωρίς λύσην, με ή χωρίς κυβέρνησην εθνικής ενότητας (ίντα μπου την λαλούν), με ή χωρίς ουσιαστικήν αλλαγήν, με ή χωρίς παραλογισμό (δύσκολο το χωρίς), ξέρω το, θα με κρούζει, όπου τζι αν πάω. Έτσι η μαύρη πέτρα είναι κατανάγκην αδύνατη.

Τα γέριμα.

Σας αφήνω αγαπημένοι μπλογκο-φίλοι. Προς το παρόν τουλάχιστον. ώσπου να έβρω το θάρρος να ξαναθκιαβάσω νέα της Κύπρου μας, τζαι να σας πω τες πελλάρες που έχω μες το νου μου, να προσέχετε, να είσαστεν αγαπημένοι (όοοσον μπορείτε), να σκέφτεστε ψύχραιμα (όοοοσον μπορείτε), να φροντίζετε τούτο ν τον τόπον πον καμένος (κατά βάσην που τους κατοίκους του),να μεν χρησιμοποιείτε παραπάνω ρεύμαν που το απολύτως απαραίτητον, τζαι να μεν είσαστεν γαούρκα στο δρόμο (ΑΝ γίνεται).

Πολλά φιλιά,

η Ερυκίνη σας