Έλα οι συμπεθέρες !!

Ναι αγαπητέ αναγνώστη.

Σε τούτον το ταξίδιν στην Κύπρον ανακάλυψα ότι στο σπίτι μας εμπήκε τούτο το λεξιλόγιο. Εννά μου πεις γάμος έρκεται, εν λογικό. Οπόταν η σχέση στες κουβέντες των γονιών μου έχασεν το όνομαν του (που ούτως ή αλλιώς εδυσκολεύκουνταν να το προφέρουν τζαι εγίνηκεν "ο γαμπρός σου", πχ. αύριο που εννά έρτει ο γαμπρός σου τι εννά μαειρέψουμεν;). Παρομοίως η μάμα της σχέσης εγίνηκεν η "συμπεθέρα" τζαι ο πατέρας της σχέσης ο "συμπέθερος".

Με το που ανακοίνωσα λοιπόν στους γονείς τη βόμβα (που τζαι εγώ λλίον πριν την κάθοδο στην Κύπρο έμαθα), ότι έρκουνται οι γονιοί της σχέσης στην Κύπρο για τη γνωριμία, άλλη κουβέντα δεν είσιεν έσσω μας. Τζαι τι τρώει ο συμπέθερος; πίνει ουίσκιν ο συμπέθερος; Τι; Αρέσκουν του τα σύκα; Κάτσε να πάω να φέρω κανένα 5κιλο. Τζαι πως εν η συμπεθέρα; Εν ποιο παστή που μένα; (ερώτηση Μάνας που την έπιασεν το κομπλεξ με τα κιλά της). Εννά δείξω της συμπεθέρας, που εν φαν της κηπουρικής τες γλάστρες μου κλπ κλπ.

Το θέμαν της γλώσσας οι γονιοί μου εξεχάσαν το. Τόση κουβέντα, τόσος σχεδιασμός (κυρίως για το φαίν), το μόνον που εν εσκεφτήκαν εν το ίνταλως εννά μιλήσουμεν με τους συμπεθέρους. Ως την ώρα που έπρεπεν να μιλήσουν με τους συμπεθέρους (όβερ μεσημεριανού στην ωραία Λεμεσό).

Τι να σου λαλώ αγαπημένε/η αναγνώστη/στρια. Τα πράγματα επίαν ακριβώς όπως στην πρώτη επίσκεψη της σχέσης έσσω μας. Άκρα του τάφου σιωπή στη νήσο βασιλεύει, κάτι άβολα χαμόγελα, πολλά άβολα χαμόγελα εν η αλήθκεια, τζαι η Ερυκίνη σας στο ρόλο μεταφραστή (έκαμνα τζαι λλίη λογοκρισία, εν ήταν λέξη προς λέξη, κυρίως τα όχι ακριβώς αστεία αστεία του Πατέρα, εκοπήκαν ούλλα). Οι συμπέθεροι επροσπαθούσαν να κόψουν καμιά κουβέντα μέσω εμού, οι γονιοί μου πάλε κατά βάση μια τζαι εν εμπορούσαν να μιλήσουν εκάτσαν στη γωνιά έτσι σαν τα ψάρκα έξω που το νερό. Ώσπου τζαι ήρτεν το φαίν τζαι υπήρχεν ένα θέμα συζήτησης, ή έστω εκάμναμεν τζείνους τους ήχους  που λαλεί τζαι η Λ.που εν ενδεικτικοί του καλού φαγιού (τα μμμμ....). Εξηγήσαμεν τους τι εν το οφτόν, εδείξαμεν τους μιαν ελιά (πρώτη φοράν εθορούσαν ελιά, πάθος τζαι ενθουσιασμός. Ετέλειωσεν το φαίν, εφκάλαμεν ομαδική φωτογραφία τζαι είπαμεν τα πάι πάι. Δαμέ εμιλήσαν οι γονιοί μου που μόνοι τους, το πάι πάι κατέχουν το.

Η δεύτερη συνάντηση των συμπεθέρων εγίνηκεν έσσω μας. Τζιαμέ οι γονιοί μου.... αααα στο στοιχείον τους, άνεση φουλ. Εταΐσαν τα πλάσματα, εταΐσαν τα δεν φαντάζεσαι αγαπητέ αναγνώστη. Η συμπεθέρα έπρεπεν να μάθει τζαι να χρησιμοποιήσει τη λέξη "έσπασα" για να σταματήσουν οι γονιοί μου. Εδείξαν τους τα δεντρά μας: τούτες εν οι ελιές (κλικ κλικ η φωτογραφική), τούτη εν η λεμονιά μας (κλικ κλικ η φωτογραφική ξανά), θέλετε λλία λεμόνια να πάρετε στην Ιρλανδία; πάρτε καμιά τσέντα. Μα γιατί; Τούτος εν ο θκυόσμις, τζαι η βαζανιές μας, ΒΑ-ΖΑ-ΝΙΕΣ (αργά αργά λες τζαι εννά καταλάβουν). Ερυκίνη μετάφρασε, πε τους βα-ζα-νιές (η Ερυκίνη κάπου δαμέ εχάθηκεν τζαι δεν εμπορούσε να θυμηθεί πως τες λεν τες βαζανιές με στα αγγλικά με στα ελληνικά, αλλά αφού τα βαζάνια εθορούσαν τα, τι εθέλαν μετάφραση;).

Εδώκαν τους σύκα, που δεν εξαναφάσιν φρέσκα (ναι γίνεται) τζαι εδείξαν τους την έννοια του παπουτσόσυκου, που το δεντρό στο πιάτο τζαι έφυεν η κκελλέ τους. Τα πεθερικά εφύαν που σπίτι μας με θκυό κουππούθκια μαρμελάδα της μάνας μου, μια τσεντούα σύκα, ένα κουππίν ελιές μαύρες, τζαι 4 λεμόνια. Το λάδιν εξέχασεν το η μάνα μου τζαι εβυθίστηκεν στην απογοήτευση. Η συμπεθέρα συγκλονισμένη που τη φιλοξενία (τζαι τα πορικά) εδεσμεύτικεν για αντίστοιχην πολιτισμικήν εμπειρίαν έσσω της το καλοτζαίριν.

Γενικώς, νομίζω, εκτός που μέναν, που ήβρα τες συναντήσεις εξαντλητικές που το άγχος τζαι τη μεταφραστικήν προσπάθεια, οι συμπέθεροι εχαρήκαν που εβρεθήκαν. Τζαι παρά την ανικανότητα επικοινωνίας εσυμπαθηθήκαν σε βασικό επίπεδο. Τζαι τα όνειρα για ρωμαιο-ιουλιεττικές βεντέττες μεταξύ οικογενειών που θα μας εξωθούσαν να κλεφτούμεν με τη σχέση τζαι να ακυρώσουμεν τα παναύρκα του γάμου εμείναν όνειρα.

Πρόσω ολοταχώς για γαμήλιο πάρτυ με λλία λόγια. τζαι να δω τες συμπεθέρες να χορεύκουν αντικριστό να φυρτώ.

ΥΓ: η μάνα μου ήπιεν 2 φορές μπύρα σε 3 μέρες. Η μάνα μου δεν πίνει. Τόσον καλά!