Notes on a birth

Πριν να γίνω μάνα ελαλούσα ότι ουλλες οι μάνες επίτηδες εν περιγράφουν με λεπτομέρεια την εμπειρία τους για να μεν απωθήσουν άλλες γεναίτζες που το να κάμουν κοπελλούθκια, ότι εν έναν είδος συνωμοσίας για τη διαιώνιση του είδους εις βάρος σου αγαπητή άτεκνη αναγνώστρια.

Τώρα που το επέρασα νομίζω καταλάβω. Καταρχήν αναλόγως της γέννας μπορεί να μεν αθθυμάται τζαι πολλά μια γεναικα. Εμέναν το αναισθητικό που μου έδωκαν στην καισαρική ήταν τόσο δυνάμενο που ούλλα τα μετέπειτα εν θολά, κάτι εικόνες έρκουνται μόνο. Αλλά γενικώς οι έρευνες λαλούν οτι οι μάνες εν έχουν πολλά ακριβείς αναμνήσεις της γέννας τους, εν το κάνουν επίτηδες εν αυτόματη η διαστρέβλωση (τζαι απόλυτα λειτουργική εαν με ρωτάς εμένα). 

Που την άλλη η γέννα μπορεί ναν τόσο τραυματικό γεγονός που να μεν θέλεις ρε παιδί μου να το περιγράφεις τζαι τόσο με ενθουσιασμό. Μπορεί να θέλεις να το αφήκεις πίσω σου τζαι να θυμάσαι μόνο τα ευχάριστα (που υποθέτω έρκουνται σε κάποια φάση).
(UPDATE 27/02/20: τωρά που εμεγάλωσεν λλίον το τέκνον τζαι έφερα λλίον τα μίλια μου στα ευχάριστα βάλλω τζείνα τα χαμόγελα που κάμνει το τέκνο, αντανακλαστικά προς το παρόν, (αλλά τζαι που το ξέρεις τι σημασίαν έσιει;) τζαι αννοίει η καρκιά μου φύλλο φύλλο τζαι λιώνω σαν το παωτόν τον Αύγουστο.)  

Όπως και να έχει, γι' αυτούς τους λόγους ούτε κι εγώ θα σας περιγράψω λεπτομέρειες. Κυρίως γιατί δεν τες έχω τζαι πολλά ξεκάθαρες αλλά επίσης γιατί δεν υπάρχει λόγος να τα σκαλίζουμε. Θα σας πω τζείνα που μου έκαμαν εντύπωση τζαι που αθθυμούμαι 

1. άμαν σπάζουν τα νερά έννεν απαραιτήτως τζαι άμεσα πολλά ξεκάθαρη κατάσταση. Εάν εν 3 το πρωί μπορεί να νομίζεις ότι απλά θέλεις να κατουρήσεις. Πάεις στην τουαλέττα, κατουράς τζαι δεν καταλάβεις τι έγινεν, ώσπου συνειδητοποιάς ότι που το κρεβάτιν ως την τουαλέττα άφηκες πίσω σου έναν μονοπάτι που σταγόνες (σαν τα ψίχουλα στο γνωστόν παραμύθι, μπας τζαι χάσεις το δρόμο). Τζαι έτσι σιγά-σιγά έρκεται το χαπάριν, τζαι ο τρόμος του "απαναγία μου εκατούρησα πάνω μου" αντικαθίσταται που τον τρόμο του "απαναγία μου, γεννώ".

2. Μπορεί να σπάσουν τα νερά αλλα να περάσουν ώρες ώσπου να σε πιαν οι πόνοι. έξερες το τούτο; Ούτε τζι εγώ. Σε αυτή την περίπτωση το να ξαναππέσεις να τζοιμήθεις γιατί εν 3 το πρωί φαίνεται λλιον παράξενο στον κόσμον (άμαν το λαλείς εκ των υστέρων), αλλά αλήθκεια έχοντας τώρα τη γνώση θα εμείνησκα άλλο κανένα 2ωρο να τζοιμούμαι

3. Βασικά η γέννα εν λλιον μαραθώνιος φάση. Εννεν (μόνο) ο πόνος που πρέπει να αντέξεις, εν οι ώρες, οι τόσες πολλές ωωωωρες. Ώρες που δεν μπορείς να τζοιμηθείς, ούτε να φάεις. Ναι, ναι, βάλλουν σου ορό τζαι πελλάρες, αλλά τι να περιπαιζούμαστε, ο ορός εν γεμώννει την τζοιλια σου. Εν ξέρω για άλλες γεναιτζες εγώ πάντως εζήτησα παραπάνω φορές φαιν που επισκληρίδιο.

4. Κάπου δαμέ να πώ σε τζείνη/τζείνον που ανακάλυψε την επισκληρίδιο, μεγάλη ναν η χάρη σου τζαι τες ευτζές μου να σιεις. Εν θα σου πω ψέματα αγαπητέ αναγνώστη έσιεσα πάνω μου όταν ήρτεν η ώρα να μου βάλουν την ένεση τζαι λαλεί η αναισθησιολόγος "τωρά θέλω να κάτσεις εντελώς ακίνητη, ΕΝΤΕΛΩΣ, όι να ταράξεις καθόλου". Τζαι ελπίζεις ότι εν θαν σαν τη βιβλιοθήκη που επειδή πρέπει να κάμεις ησυχία, εσύ ασυνείδητα κάμνεις παραπάνω θόρυβο από ότι συνήθως. Τέλος πάντων, τι να σου λαλώ, άντεξα τζαι δεν ετάραξα, τζαι μετά....νιρβάνα. Νομίζω ετζοιμήθηκα μέσα σε τρία δευτερόλεπτα (εν τζιαμε που ξεκινούν τα κενά μνήμης)

5. Ανακάλυψα σε τούτη τη διαδικασία τι σημαίνει να τρέμεις που αδρεναλίνη (κανένας δε θα μείνει, Παυλίδης ολέ). έτσι μου είπαν δηλαδή εκείνη την ώρα: "Μεν φοηθείς, που την αδρεναλίνη εννά τρέμεις λλίον, εν φυσιολογικό". Μα ντα λλίον; Μιλούμεν, δεν έξερα ότι μπορεί να τρέμει έναν πλάσμα τόσο. Εγώ δηλαδή. Ανεξέλεγκτα. Τζαι τούτον ήταν φοητσιάρικο.

6. Στο pre-natal class που είχαμε κάμει με τη σχέση τζείνη η χίππισσα, ολιστική ιατρική κλπ κοπελιά, είσιεν πει μιαν κουβέντα ότι δεν ξέρεις τι γέννα εννά σου κάτσει τζείνην την ώρα, κανένας δε μπορεί να ξέρει (τούτον είπεν το τζι η γιατρός). Το σιηρόττερον που μπορεί να σου κάτσει εν το να πάεις για φυσική, να περάσεις ούλλο το σκόρσο, τζαι μετά να μεν κάτσει η φάση τζαι να κάμεις τζαι καισαρική. Που εν η γέννα που μου έκατσεν εμένα. Εσκέφτουμουν τούτη την κουβέντα σαν με ετοιμάζαν για καισαρική τζαι πριν να ξανατζοιμηθώ σαν το λέσιην (στην καισαρική εν τζοιμάσαι κανονικά, είσαι όξυπνη με τοπική αναισθησία, εν νώθεις τίποτε, βάλλουν σου έναν παραβαν, τζαι μετά που 15 λεπτά ξεπροβάλλει το μωρό σαν κάποιου είδους freaky κουκλοθέατρο. Αλλά εγώ, είπαμεν λέσιην κανονικό, με το που έππεσα πάνω στο κρεβάτι τζαι εμπήκεν η αναισθησία τσουπ ετζοιμήθηκα), εαν ήταν όντως η σιηρόττερη φάση. Φυσικά εγώ είπαμεν έκαμα επισκληρίδιο, γιατί εν είμαι τόσο χίππισσα τζαι εναλλακτική, οπόταν το σκόρσο που επέρασα ήταν σαφώς πιο μειωμένον. Σίουρα έκοψα παραπάνω ύπνον από ότι επερίμενα, οπόταν εν πρέπει να ήταν τόσον άσιημα έννε;

7. Στη γέννα δεν υπάρχει αξιοπρέπεια, dignity πως το λέμεν; Υποθέτω για ούλλες τες ιατρικές/νοσοκομειακές καταστάσεις (που πρέπει κάποιος να σε εξετάσει, να σε λούσει, να σου καθαρίσει την πληγή κλπ) ισχύει το ίδιο πράμα. Ούτε που ξέρω πόσα πλάσματα είδαν το... (πως να το πω διακριτικά;) .... την επίμαχη περιοχή τέλοσπάντων, μέσα σε 3 μέρες. Νοσοκόμες δηλαδή, μαίες, η γιατρός μου, όι άσχετοι. Αλλά τζαι πάλε... Ακόμα τζαι μετά τη γέννα το πόσα πλάσματα επιάσαν το βυζί μου (χωρίς να με ρωτήσουν), για να μου δείξουν τη σωστή τεχνική θηλασμού... Πλέον επισήμως επιάσαν το βυζί μου παραπάνω γεναίτζες παρά άντρες σε ούλλη μου τη ζωή (φυσικά βοηθά ότι τα γκομενικά μου ήταν πάντα φτωχά, όι ακριβώς sex and the city). Το σιηρόττερο δε εν ότι κάθε νοσοκόμα είχε διαφορετική τεχνική/οδηγίες, τζαι στο τέλος πιάσε πιάσε το βυζί, αλλά δεν έμαθα τίποτε για το θηλασμό, ανακάλυψα τα ούλλα μόνη μου ύστερα που επία έσσω.

8. Γενικώς η μετά τη γέννα φάση θεωρείται που τα πλάσματα που δουλεύκουν σε ένα μαιευτικό θάλαμο/κλινική ως μια περίοδο μάθησης, εαν είσαι πρώτη φορά μάνα. Ούτε τούτον το έξερα. Εαν το έξερα θα έπαιρνα το σημειωματάριο για σημειώσεις. Που κάμνει νόημα φυσικά άμαν το σκεφτείς. Που τη μια, έσιει πλάσματα τζιαμέ να σου δείξουν πως να αλλάξεις πανί, πως να λούσεις το μωρό, πως να θηλάσεις (είπαμεν το κάθε πλάσμαν έσιει τη δική του τεχνική για ούλλα τούτα, οπόταν εσύ στο τέλος φεύκεις παραπάνω συγχισμένος παρά ενήμερος, αλλά ας ένι, η πρόθεση μετρά). Που την άλλη, όμως, εσύ είσαι φτώμαν, άγρυπνη, πονείς, δεν αθθυμάσαι τα μισά που εγίναν την προηγούμενη μέρα, ας πούμε τέλοσπάντων ότι δεν είσαι ακριβώς σε τοπ φόρμα για απορρόφηση πληροφοριών. Τζαι δείχνουν σου τη μια μέρα πως να κάμεις μπάνιο το μωρό τζαι ως την επόμενη μέρα που εν το τεστ εσύ εν αθθυμάσαι τίποτε. Επίσης, έσιεις τζαι το συγγενολόι που θέλει να σε επισκεφτεί (εγώ το καλό μου είμαι τόσο μονόχνωτη που 5 πλάσματα με επισκεφτήκαν ούλλα τζι ούλλα, εφάμεν ούλλα τα τζεραστικά μαζί με τη σχέση μετά, αλλά ήρταν ούλλοι σε ακατάλληλες στιγμές). Τζαι να μου λαλεί η νοσοκόμα, η ώρα 6 εννά σου δείξω ίνταλως λούνουν το μωρό, τζαι άτε να πεις της θκειας που ήρτεν που τη Λεμεσό να σηκωθεί να φύει γιατί εσύ εννά λούσεις το μωρό. Βασικά μετά που τη δική μου εμπειρία, δεν ξαναπάω σε κλινική να δω κανένα άμα γεννήσει (τωρά που το σκέφτουμαι, εν τζαι επία σε κανένα προηγουμένως ένιγούει). 

9. Στο τέλος της ημέρας υπάρχει τούτον που λαλούμεν TMI, too much information. Επέρασα τη μισή μου εγκυμοσύνη εκνευρισμένη με τη γιατρό μου, γιατί δεν μου εδίαν αρκετές πληροφορίες, δεν με είχεν ενημερώσει πλήρως για ούλλες τες πιθανότητες, ούλλες τες επιλογές. Επία σε μαθήματα βέβαια τζαι επήρα τες πληροφορίες (αλλά πάλε ήμουν εκνευρισμένη γιατί έπρεπε να έρκουνταν που τη γιατρό θεωρώ τζαι όι που δικές μου πρωτοβουλίες), αλλά τζαι που τες επήρα τι εκατάλαβα; Τζείνην την ώρα.... όσα πράματα τζαι να ξέρεις δε σε προετοιμάζουν. Εντάξει, εαν ξέρεις λλίον τες αναπνοές τζαι ΑΝ αθθυμηθείς να τες κάμεις, όντως βοηθούν με τον πόνο, αλλά ούλλα τα άλλα, εν τόσο έξω που τον έλεγχο σου... που τζαι να ξέρεις... ξίκκος σου. Την ώρα της γέννας εμπιστεύκεσαι τους ειδικούς που εν τζιαμέ τζαι εξανακάμαν έτσι δουλειάν. Τζαι τα υπόλοιπα, μετά, άμαν έρτει το κοπελλούιν, όσα τζαι να σου πουν, όσα Youtube βίντεο τζαι να δεις, στο τέλος της ημέρας τα βασικά που πρέπει να κάμεις να μείνει το κοπελλούι σου ζωντανό μπορούν να γινούν με λλίον ένστικτο τζαι (σχετική) κοινή λογική. Τα άλλα ούλλα εν απλά έξτρα.

ΥΓ: Η σχέση, σε αντίθεση με μένα, ήταν όξυπνη σε ούλλη τη διαδικασία της καισαρικής, τζαι σε κάποια φάση ελπίζω ότι εννά μοιραστεί μαζί μου τζείνα που εβίωσε, αλλά για να με μου λαλεί ακόμα πρέπει να ήταν τραυματικά.

ΥΓ2: στο τεστ μπάνιου στην κλινική απέτυχα παταγωδώς γιατί δεν έξερα τι να κάμω, πως να πιάσω το μωρό, βασικά επάγωσα, όπως θα επάγωνε ο οποισδήποτε μπροστά στον κίνδυνο. Δεν μου έππεσε το μωρό μέσα στο μπάνιο, να κουτουλλήσει την κκελλέ του. Τούτο εσυνέβηκε μου σπίτι, που δεν είχα κοινό. Τζι άμαν δεν το είδεν κανένας, ας κάμουμεν ότι δεν εσυνέβηκε σωστά;  

Αναβάθμιση τουριστικού προϊόντος (αλλιώς Κάτσετε τη μάππα λλίον χαμέ)

Κάμνω διάλειμμα που το Χρονικόν (όι του Λεόντιου Μαχαιρά, τζείνον της Μάνας. Ναι, ρε, με κεφαλαίο. Τόση αυπνία τζαι ταλαιπωρία έναν κεφαλαίον, τουλάχιστον, αξίζει μου), γιατί τούτον τον υφυπουργόν τουρισμού δεν περνά μέρα που δεν μου τον συναφέρνει κάποιος. Μια, θκυό, στην τρίτην ήρτεν η ώρα του.

Εγώ δεν έξερα καν ότι έχουμεν έτσι πράμαν, υφυπουργείον τουρισμού, ώσπου τζαι εθκιάβασα στου Ασέρα τες προάλλες, τες φαεινές ιδέες που εκατέβασεν κάποιος για τρένον ιμίσιη μου στο Τρόοδος (επειδή ελύσαμεν τες συγκοινωνίες για τους κατοίκους της νήσου, έμεινεν μας το τρένον, να παίρνει τους τουρίστες στα χωρκά να κάμνουν ππαλουζέ τζαι να συνάουν ελιές. είπαμεν έσιει μπίζνα ανεκμετάλλευτη στον αγροτουρισμό), τζαι ήμουν κάπως:
α) τι εν το υφυπουργείον τουρισμού; τζαι
β) ετελειώσαν με τες παραλίες τζαι επιάσαν τα όρη τζαι τα παραρά;

Αλλά λλίες μέρες μετά ήρτεν δεύτερον χτύπημαν που τον υφυπουργό τουρισμού, ως απάντηση στο δεύτερον μου ερώτημα, γιατί φαίνεται εν τελειώσαν με τες παραλίες ακριβώς. Εν τον κανεί το τρένο στο Τρόοδος τον υφυπουργό, θέλει να βάλει τζαι αστέρκα στες παραλίες. Ξέρεις, να έσιει πεντάστερες παραλίες, τετράστερες, τζαι παραλίες με έναν αστέρι, για τζείνες τες παραλίες που πάει η σάρα τζαι η μάρα (τζαι το συναπάντημα, τζαι πιάννουν ούλλα τα κρεβατάκια, τζαι εσύ φακκάς γυρόν μισήν ώρα να έβρεις μια γωνιά στους 40 βαθμούς πάνω στην καυτήν άμμο σαν τον φακίρη που περπατά στα κάρβουνα). Εννά μου πεις, μεν είσαι ιδιότροπη κόρη Ερυκίνη, μπορεί ναν τζαι καλόν που θα αναλάβει τες παραλίες ο υφυπουργός τουρισμού, ο άνθρωπος λαλεί σου θα αναβαθμίσει τες παραλίες, θα τες κάμει προσβάσιμες σε ΑμεΑ, θα τες καθαρίσει κλπ, ούλλα καλά πράματα. Ναι, ναι, αλλά εννά τες χρεώσει τζιόλις. Αλλιώς γιατί η παραλία ναν πεντάστερη; Πως να δικαιολογηθεί το να πιερώννεις για να πάεις στη θάλασσα; (αίσχος)

Αλλά ξέρεις αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια, ως δαμέ τίποτε δεν με εξέπληξεν, εκάμαν υφυπουργείον τουρισμού για να τη ξεζουμίσουν τέλεια την κότα (με τα χρυσά αυγά ρε), εν τουρισμού το υφυπουργείον, με περιβάλλοντος ένι, με παιδείας και πολιτισμού ένι.

Αλλά όχι ο υφυπουργός δεν σταματά τζιαμέ. Δεν τον κανούν οι παραλίες, δεν τον κανεί το Τρόοδος. Θέλει να κάμει επίθεση τζαι σε άλλες πτυχές της ζωής μας. Ναι, τούτον είπεν μου το ένας παρέας τζαι εν το επίστεψα, έπρεπε να το ψάξω για να σιουρευτώ ότι εν αλήθκεια. Ο υφυπουργός θέλει να απαγορεύσει τες πλαστικές τες καρέκλες γιατί εν χωρκάτικες ιμίσιη μου. Εφταίξαν του οι πλαστικές καρέκλες του υφυπουργού. Ας πούμεν που θα πάει ο Κυπραίος να σταθεί χωρίς την πλαστική την καρέκλα; Για κάποιους από εμάς η πλαστική η καρέκλα η Λόρδος είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την έννοια της κυπριοσύνης, με την ταυτότητα μας ως κυπραίοι (τι θα μας ενώνει λέω εγώ εαν δε θα έχουμε πλαστικές καρέκλες Λόρδος;). Φυσικά αγαπητέ αναγνώστη, πέραν που την πλάκα τζαι τα πυροτεχνήματα για το θεαθήναι, έσιει τζαι μικρά γράμματα. Στο άρθρο λαλεί τα κέντρα αναψυχής "θα μπορούν να αποκτήσουν προσωρινή άδεια λειτουργίας μέχρι να εξασφαλίσουν τις τελικές άδειες από την Πολεοδομία". Τι σημαίνει τούτον ακριβώς; ότι κάποιος μπορεί να κάμνει πολεοδομικές παρανομίες με τη βούλλα, αντί τωρά που πάλε κάμνει τες παρανομίες τζαι εν χωρίς άδειαν λειτουργίας (το να μεν κάμνει κάποιος παρανομίες καθόλου, εν πιθανότητα τόσον απομακρυσμένη που δεν μπορεί καν να το φανταστεί ο υφυπουργός). Βασικά που γυρόν νομιμοποίηση της παρανομίας, γιατί ας είμαστεν ειλικρινείς η Κύπρος εν η επιτομή του "ουδέν μονιμότερον του προσωρινού" (μετά το Κυπριακό, θα έπρεπε να είχαμεν αναπτύξει μιαν αλλεργία στα προσωρινά, αλλά άτε).

Αλλά τζείνον που εξεσιήλησεν το ποτήριν αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια εν το τελευταίον του υφυπουργού που θέλει να απαγορεύσει το αλκοόλ σε δημόσιους χώρους. Συγγνώμην παιθκιά, αλλά ΔΕΝ έχουμεν πρόβλημαν με αλκοόλ σε δημόσιους χώρους στην Κύπρο. Θα ήθελα να μας δείξει ο κύριος υφυπουργός τα δεδομένα ότι τούτον εν ουσιαστικόν πρόβλημαν τζαι ότι ο νόμος θα κάμει κάτι καλό για την ευρύτερη κοινωνία, τζαι όι μόνο τα μπαρ τζαι τους άλλους τόπους που σε χρεώνουν για το ποτό σου. Ναι, εννά μου πεις ότι επήρα τον με κακό μάτι τον υφυπουργό τζαι μπορεί να έσιει καλές προθέσεις. Μπορεί, υπάρχει μια πιθανότητα, εν αντιλέγω, αλλά η πρόθεση του φκάλλω τζιάλλα λεφτά εν ακόμα πιο πιθανή! Ειδικά μετά τα πρόσφατα γεγονότα στην Αγία Νάπα, νομίζω εν πολλά προφανές ότι το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών έννεν με την απαγόρευση του αλκοόλ που θα αυξηθεί, αλλά με την actual πάταξη του εγκλήματος, την αντιμετώπιση του υποκόσμου κλπ.

Αν θέλει ο κύριος υφυπουργός να αναβαθμίσει το τουριστικό προϊόν, ας κάμει κάτι με την αισχροκέρδια κατά των γέριμων των τουριστών που έρκουνται στην Κύπρο τζαι νιώθουν (δικαίως) ότι όπου παν εννά τους γελάσουν, ας προωθήσει την αναβάθμιση τζαι ανάδειξη των μουσείων τζαι της ντόπιας τέχνης (που έχουμεν καμπόση) τζαι την προστασία της φυσικής ομορφκιάς της Κύπρου μας (που τες επεμβάσεις τζαι τα εκτρώματα που επιχειρούνται) τζαι μετά ξαναμιλούμεν.

Τα υπόλοιπα εν φαντασίες που θα ελάλεν η μάνα μου ή notions που λαλούν οι Ιρλανδοί (οι οποίοι εν τω μεταξύ ξέρουν πολλά καλά πως να διαφυλάττουν τζαι να αναδεικνύουν το δικό τους τουριστικό προϊόν, τη φύση).


 

Post-partum

05/02/2020

Που την ησυχίαν στο μπλογκ ίσως να κατάλαβες αγαπητέ αναγνώστη/αναγνώστρια ότι το τέκνον εκατέφθασεν. Έχω πολλά που θα έθελα να μοιραστώ μαζί σου, να καταγράψω τέλοσπάντων πριν να τα ξιάσω (βασικά εν ήδη αρκετά θολά τα παραπάνω), για την εμπειρία της γέννας, τζαι τα σουρεαλιστικά μετά τη γέννα, αλλά εν τέλει θα ξεκινήσω που αλλού.

Βάσει προηγούμενης εμπειρίας τζαι όλων όσων ξέρω για τον εαυτό μου πάντα υπέθετα ότι εάν έβρισκα τον εαυτό μου σε τούτη την κατάσταση, της λεχώνας (όι χελώνα, όι χελώνα), πιθανότατα θα ανέπτυσσα συμπτώματα τούτου που λέμεν επιλόχεια κατάθλιψη. Ας πούμεν ότι έχω το προφίλ τέλοσπάντων. Ήταν μια που τες πολλές ανησυχίες που με έκαμναν να διστάζω για το όλο κόνσεπτ της μητρότητας (όι η πιο ουσιαστική να είμαι ειλικρινής).

Τζείνον που δεν έξερα εν το πόσο γλήορα θα έρκετουν. Το τέκνον εν σήμερα 6 ημερών (κυριολεκτικά έπρεπε να κάτσω να μετρήσω τες μέρες τωρά, εάν με ερώτας πριν μισή ώρα θα σου ελάλουν ότι εν Γενάρης ακόμα) τζαι δεν επέρασεν ούτε μια που τούτες τες 6 που να μεν εξέσπασα σε κάποια φάση σε κλάματα, έξι στα έξι μέχρι στιγμής. Τζαι δεν εννοώ κλάματα συγκίνησης για το θαύμα της ζωής και άλλα τέθκοια ρομαντικά (είχα τζαι καναθκυό που τούτα βέβαια. Σήμερα ετραούδουν του τέκνου το παπάκι του Άσιμου, που εν που μόνον του συγκινητικό ένιγουέι, τζαι εθώρεν με, τζαι ελούθηκα τα). Μιλούμεν για κλάματα απελπισίας, άγχους, τούτο που οι εγγλέζοι λαλούν over-whelmed (τι ένι στα ελληνικά;). Απελπισίας βασικά, εν έσιει πιο ταιρκαστή λέξη. 

Στην κλινική  σαν έκαμνα τέστ μπάνιου την τρίτην ημέρα κατά τας γραφάς (ακούω σε να λαλείς του εαυτού σου ούλλον απορία «τεστ μπάνιου; Τι εν τούτο;», ααα, τούτην εν ιστορία για άλλο ποστ) κάπου μεταξύ σπαρακτικών κλαμάτων του τέκνου τζαι πανικόβλητων κινήσεων δικών μου είπα της νοσοκόμας ότι είμαι λλίον άχρηστη τζαι εξεπλάγην τζι εγώ τζαι τζείνη με τη λέξη που εφκήκεν που το στόμα μου. Εγύρισεν πάνω μου τζαι εκοίταξεν με αυστηρά, είπεν μου «μεν ξανακούσω να λαλείς έτσι πράματα. Εννά μάθεις τζαι εννά είσαι μια χαρά», τζαι εν εσυνέχισε ώσπου να πω εντάξει. Τζαι τούτην ήταν η τρίτη μέρα.

 

Εγώ ενόμιζα ότι χρειάζουνται μέρες, εβδομάδες, κούρασης, αυπνίας, ορμονικής διαταραχής τζαι ταλαιπωρίας για να φτάσει κάποιος στην απελπισία. Turns out, το ζόρι ξεκινά κατευθείαν, εν έσιει χάνιμουν περίοδο, για μένα τουλάχιστον (φυσικά υπάρχει η πιθανότητα τούτον τωρά να εν το χάνιμουν σε σχέση με τα σιηρόττερα που έρκουνται, αλλά εν θέλω καν να το φανταστώ τούτο). Ως άσχετη με τούτα τα πράματα, δεν έξερα ότι ξεκινάς τη μητρότητα ήδη φτώμα (που τες ώρες ταλαιπωρίας κατά τη γέννα), ασθενής ουσιαστικά που χρειάζεσαι βοήθεια εσύ η ίδια (γιατί μπορεί να έκαμες εγχείρηση τζαι να πονείς) ενώ παράλληλα εάν θηλάζεις ξεκινάς που την πρώτη μέρα τη μητρότητα με ένα πλάσμα που τρώει τα βυζιά σου. Να μεν μπορείς να φκείς που το κρεβάτι ή να ταράξεις χωρίς βοήθεια ή χωρίς πόνο, τζαι ταυτόχρονα ο μόνος τρόπος να φροντίσεις το κοπελλούιν σου (που ενστικτωδώς γίνεται το πιο σημαντικό πράμα στη λίστα) είναι να υποφέρεις εθελοντικά επώδυνην σωματικήν επίθεσην που τούτον το πλασματούιν. Βασικά πολύς πόνος. Τζαι τζείνον το συναίσθημα του δεν έχω ιδέα τι κάμνω. Απελπισία. 

Μια μέραν ερώτησα τη σχέση σαν τον εκρατούσαμεν «Αγαπάς τον;» τζαι η σχέση ήταν κάπως… Εν το εσκέφτηκα τουτον, ναι αγαπώ τον. Έμεινα κρυφτή... τζαι δεν ετόλμησα να κάμω του εαυτού μου την ερώτηση, γιατί δεν έξερα εαν η απάντηση θα ήταν ναι. Ακόμα τζαι τωρά δηλαδή έννεν ακριβώς ναι.

08/02/2020

Εσυνειδητοποίησα ότι εν ετέλειωσα το προηγούμενον. Ούτε ξέρω τι έθελα να πω παρακάτω. Υποθέτω εξεκίνησεν το baby brain, οι γνωστικές μου δεξιότητες μόνον κάτω μπορούν να παν που δαμέ τζαι πέρα.

Τα καλά νέα εν ότι που τότε είχα θκυό μέρες χωρίς δάκρυα (δικά μου γιατί το τέκνον κλαίει γοερά και ασταμάτητα, ας πούμεν πόσα ντεσιμπελ μπορεί να ένι το κλάμαν ενός μωρού;).

Επίσης, έκαμα επιτυχώς μπάνιο το μωρό. Little victories υποθέτω.

Δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω το ίδιο επίρρημα για ούλλες τες πάνες που άλλαξα βέβαια: μέχρι στιγμής το τέκνον εκατούρησεν 3 φορές στα ρούχα του, 1 φορά πάνω μου τζαι στο ταβάνι τζαι μια φορά πάνω στα σεντόνια μας, αλλά που θα πάει… εννά τα βρουμε.

UPDATE:

ΥΓ: δεδομένου ότι πολλοί που με θκιεβάζουν ξέρουν ποια είμαι στην έξω που το ίντερνετ ζωή, εσκέφτηκα το ότι το ποστ ίσως ναν λλίον too much sharing, αλλά που την άλλην όντας ψυχολόγα (όι πραγματική) δεν έχω και πολλύν ταμπού να μιλήσω για τούτα τα πράματα. Στο μπλογκ δηλαδή, δεν χρειάζεται να με ρωτήσετε τζαι στην πραγματική ζωή. άμαν με δείτε ποττέ δηλαδή (γιατί τωρά είμαι έγκλειστη)
ΥΓ2: ξέρω ότι τούτα εβιώσαν τα πολλές άλλες μάνες, τουλάχιστον ούλλες όσες ξέρω/εμίλησα μέχρι στιγμής  (της γενιάς μου δηλαδή, τη δική μου τη μάνα δεν τη βάλλω μέσα). Καταλάβεις το που τες ερωτήσεις των μανάδων, που εν διαφορετικές που τζείνες των μη μανάδων. Τζαι που μιαν συνεννόηση μη λεκτική, με τα μμάθκια. Τζαι ναν καλά ούλλες, γιατί ακόμα τζι αν δε έχει κάποια πρακτική χρησιμότητα, το ότι εν είσαι μόνη σου βοηθά.