Πως περνά ο τζαιρός

Ο καθένας έσιει τες επετείους του.

Ακριβώς τέσσερα χρόνια πριν, στες 28 του Οκτώβρη έφκαιννα για πρώτη φορά έξω πόσσω μου (τζαι εν μεγάλη επέτειος τούτη) τζι έγραφα σας τούτα στην άφιξή μου δαμέ.

http://erykini.blogspot.be/2009/10/blog-post_29.html

Ίντα παράξενον πράμαν.

Τέσσερα χρόνια μετά τζαι φεύκοντας που το Βέλγιο (που τούτην την πόλην την μιτσιάν όπου ένιωσα πρώτη φορά τόσον ελεύθερη) γεμώννει με τζείνον το συναίσθημαν ξανά.

Επιτέλους ελεύθερη.

Σύντομα.


ΥΓ: κάμνει σε να αναρωθκιέσαι καμιά φορά, πόσον γρήγορα μπορεί να περάσει κανείς στο συναίσθημαν του εγκλωβισμού. Εγκλωβισμού ακόμα τζαι μέσα σε επιθυμητές, τζαι επιδιωκώμενες καταστάσεις. Πως το ελάλεν τζείνον το στένσιλ; if you don't move you don't feel your chains.

ΥΓ: έθελα να προλάβω να γράψω κάτι για τούτα τα τέσσερα χρόνια μέχρι σήμερα, αλλά εν τα κατάφερα. Πιο μετά, όταν θα έχω ξανά εγκεφαλικά κύτταρα.