Ερωτικό

Δεν ξέρω αν το σεξ ήταν ποτέ το ζητούμενο. Ή το άγγιγμα, η αγκαλιά. Ίσως ήταν απλώς προαπαιτούμενο. Δεν έχει και τόση σημασία. Το σώμα μου είναι ακόμη ζεστό στα σημεία που με άγγιξαν τα δάχτυλά του, λες κι έπλεξε ένα στρώμα χάδια και με κάλυψε.
Ξαπλώνω ακόμη γυμνή στο κρεβάτι. Δεν χρειάζομαι ρούχα, ούτε σεντόνια. Τίποτα που να βεβηλώνει το πέρασμά του, τα σημάδια της παρουσίας του.
Η μυρωδιά των τσιγάρων του ανακατεύτηκε με την ανάσα μου, με τα μαλλιά μου. Αγαπώ τη μυρωδιά των τσιγάρων του κι ας μην καπνίζω.
Το σώμα μου μυρίζει ιδρώτα, λίγο δικό μου και λίγο δικό του, και υγρά, λίγα δικά μου και λίγα δικά του.
Θα μπορούσα να ξαπλώνω εδώ μαζί του για ώρες. Μόνο που τα σεντόνια δίπλα μου είναι άδεια.
Και δεν με πειράζει που έφυγε αμέσως μετά. Ούτε που κλείνοντας την πόρτα άφησε στο χαλάκι ένα τυπικό «Θα τα πούμε».
Είναι που μου χρωστά ακόμη μια αγκαλιά…

LAPD - Latsia Aglantzia Police Department

(based on a true story)

Tα λάστιχα του λευκού αυτοκινήτου έτριξαν στην άσφαλτο με το απότομο φρενάρισμα. Η επίλεκτη ομάδα των πιο σκληροτράχηλων αστυνομικών στην ευρύτερη περιοχή Αγλαντζιάς είχε μόλις φτάσει. Χωρίς στολή, αλλά πάντα με όπλα, κατέβηκαν από τα αυτοκίνητα με το 3. Το βάδισμα βαρύ κι επιβλητικό του μάγκα του μπάτσου και ύφος που φωνάζει από μακριά "γαμώ και δέρνω". Απαραίτητο στοιχείο της δουλειάς το ύφος. Πως αλλιώς θα προκαλέσει κανείς το φόβο και το δέος ειδικά σε κάτι τέτοια αποβράσματα της κοινωνίας;

Στέκονται και οι τρεις στην πόρτα. Πρώτα ο Γιαννής, μετά ο Κότσιος τζαι ο Πάμπος. Αλληλοκοιτάζονται για μερικά δευτερόλεπτα. Μέσα κρύβεται ο κίνδυνος, και το ξέρουν. Με περίσσιο θάρρος προχωρούν (κρίμα που η πόρτα ήταν ήδη ανοικτή, διαφορετικά θα την έσπαζαν κινηματογραφικά για να μπουκάρουν). Ανεβαίνουν με προσοχή στον πρώτο όροφο, έτοιμοι για όλα. Δύσκολο το εγχείρημα, αλλά είναι οι επίλεκτοι. μπορούν να φέρουν εις πέραν κάθε αποστολή.

Να συλλάβουν δολοφόνους, έμπορους ναρκωτικών, ληστές, να εξαρθρώσουν κύκλωμα πορνείας, ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, να συλλάβουν απαγωγείς ή κομπιναδόρους. Δεν έχει σημασία που προς το παρόν ήρθαν να διαλύσουν ένα πάρτυ και να κάνουν παρατήρηση για διατάραξη κοινής ησυχίας.

Γιατί δηλαδή; Δεν έχει δικαίωμα ο κύπριος μπάτσος να ονειρεύεται;

Ταινία μικρού μήκους; Ευχαριστώ δε θα πάρω

ταινίες που να ξεκινούν αισθηματικές τζαι να καταλήγουν τσόντες (ψιλοτσόντες δηλαδή) εξανάδα,
ταινίες που να ξεκινούν δράματα τζαι να καταλήγουν τσόντες πάλε εξανάδα,
ταινίες που να ξεκινούν θρίλερ τζαι να καταλήγουν τσόντες εξανάδα,
ταινίες που να ξεκινούν τσόντες τζαι να παραμένουν τσόντες ως το τέλος εν θορώ, αλλά έννεν τίποτε σπάνιο

ταινία που να ξεκινά τσόντα τζαι να καταλήγει μιούζικαλ, ε όι εν εξανάδα....

(κρίμας που εν θυμούμαι τον τίτλο να σας πω τι να αποφύγετε ....)

Παράλληλοι κόσμοι

Σ’ εκείνο το παράλληλο σύμπαν
Που μπορεί να υπάρχει, μπορεί και όχι,
Υπάρχει ένα αντίγραφο του εαυτού μου,
Ίδιο με μένα, μέσα και έξω.
Σ’ εκείνο το παράλληλο σύμπαν
Ένα αντίγραφο του εαυτού μου
Αναπνέει, κινείται, νιώθει,
Ζει.
Μόνο που το αντίγραφο,
Δεν είναι απαραιτήτως αντίγραφο.
Κι εγώ δεν είμαι απαραιτήτως το πρωτότυπο.
Ποιος ξέρει;
Μπορεί να είμαι εγώ το αντίγραφο,
Αντίγραφο του πρωτότυπου εαυτού μου.
Ή να μαστε κι οι δύο αντίγραφα,
Αντίγραφα ποιανού;

Ας πούμε λοιπόν ότι το παράλληλο σύμπαν δεν υπάρχει.

Deadline

Λοιπόν.
Ο κύβος ερρίφθη. Η Ερυκίνη έβαλε στον εαυτό της deadline.
Μετά που έξι-εφτά μήνες αναβολής η Ερυκίνη αποφάσισεν. Πρέπει κάποια πράματα να τελειώσουν. Διαφορετικά εν θα πιάσω πτυχίον ούτε στον αιώναν τον άπαντα.
Έναν- έναν φυσικά μεν πάθουμεν τζαι υπερφόρτωσην.
Έτσι μέσα στο σαββατοκυρίακον πρέπει να τελειώσω έναν βασικόν κομμάτιν της διατριβής μου. έν έσιει σημασίαν που έν ξέρω τι κάμνω τζαι πως. εν έσιει σημασίαν που είμαι σταγκωμένη (=κολλημένη, φίλοι καλαμαράες αναγνώστες) σε τούτον το κομμάτι ένα εξάμηνον. Τούτον το σαββατοκυρίακον θα τελειώσει. Τέλος.

Δεν πρόκειται να φύει η Κυριακή τζαι να μεν το έχω. Δεν πρόκειται να ξημερώσει Δευτέρα χωρίς να τελειώσω. Εάν χρειαστεί εννά σταματήσω το χρόνο, λαλώ σας το. Γιατί φίλε αναγνώστη εν πιο πιθανόν μέσα σε τούτες τες θκυό μέρες να γεννήσω μιαν υπερδύναμην σαν τζείνην του Χίρο (του συμπαθητικού γιαπωνεζούλη που τους Heroes που ταξιδεύει στον χρόνο) παρά να ξικολλήσω και να τελειώσω.

Αυτά.
Παρένθεση: μόνον οι σχιζοφρενείς μιλούν για τον εαυτό τους στο τρίτον πρόσωπο, αλλά εν θα ανησυχήσω τωρά. έχω deadline. Που Δευτέρας.

εθνικότητες

τσιόφτα σκέψη Νούμερο 1 (που μου ήρτεν προχτές):
τζείνον που εν μισός καλαμαράς, μισός κυπραίος, τι τον λαλούμεν;
Ελληνοκύπριο; ή μήπως Ελληνοελληνοκύπριο;

τριόφτα σκέψη Νούμερο 2 (που μου ήρτεν πρόπερσι αλλά, έτο, η μια τσιόφτα φέρνει την άλλη):
τη γυναίκα που είναι από το Σαν Χοζέ, τζαι την άλλην που εν που το Σαν Χουάν πως τες λέμεν;
Σαν Χοζέζα και Σαν Χουανή μήπως;

Χρυσοπράσινον αποξηραμένον φύλλο

Σε τούτον τον σκατότοπο ο κάθε ένας μπορεί να πει τζαι να κάμει ό,τι, μα ό,τι θέλει. Απλούστατα γιατί κανένας εν θα βρεθεί να του κάμει ποττέ κριτικήν, να του πει ρε μαλάκα τι εν τούτα που κάμνεις ή τι εν τούτα που λαλείς. τζαι τούτον ισχύει για ούλλους, μα για ούλλους. Τους δημόσιους υπάλληλους, ούλλους τους υπουργούς, τους πολιτικούς, τους πρυτάνεις (και αντιπρυτάνεις), τους διευθυντές, όσους έχουν εξουσία. Κανένας εν χάννει τη θέσην του, όσες ματσουτζιές τζι αν κάμει, ότι να' ναι. κανένας ποττέ εν αναλαμβάνει προσωπικήν ευθύνην, τζαι κανένας ποττέ εν τιμωρείται (φυσικά τζαι κανένας εν παραιτείται).

Μετά τη μαλακία με το νερό επλήρωσεν κανένας; Όι. Μετά τη μαλακία με τες αφλατοξίνες, τζείνοι οι υπάλληλοι που απλά εν εκάμαν το καθήκον τους σωστά ("όι που δόλον, απλή αμέλεια" είπεν ο άλλος στο ραδιόφωνο) ετιμωρηθήκαν; Όι βέβαια.

Κάμνουν ό,τι θέλουν, τρών που παντού, κάμνουν κοντραμπάντα (και κοντραμπάσσα άμα λάχει) πίσω που τη ράσιη μας, πας τη ράσιην μας κατακρίβειαν τζαι μένουν στο απυρόβλητο. Γιατί απλούστατα εμείς είμαστεν αρνιά, αρνιά, αρνιά. Κανένας εν διαμαρτύρεται, κανένας εν ψάχνει να μάθει, κανένας εν απαιτεί. ούτε η αντιπολίτευση, ούτε οι δημοσιογράφοι, τζαι προ πάντων ούτε τζαι εμείς. κάνενας εν ιφκαίνει στους δρόμους να διαδηλώσει (μόνον οι γεωργοκτηνοτρόφοι άμαν θέλουν τζι άλλα ριάλλια), κανένας εν πάει να απαιτήσει πράματα. απλά χάφτουμεν τα. Ούλλα.

εν τζαι εν ότι είμαστεν παλαβοί. Ξέρουμεν τα, αλλά κάμνουμεν τους παλαβούς. Ούσσου να περάσουμεν ως πάρατζει. έννεν;

Χωρίς τίτλο

Η πιο όμορφη του χωρκού. Ετσι ελαλούσαν ούλλοι οι χωρκανοί. Τότε. Στα νιάτα της. Είσιεν τα πιο μακριά βρουλλιά που ούλλες στο χωρκό. Τούτα τα βρουλλιά που σήμερα εν ολόασπρα, πιο λεπτά, μα ακόμα τόσο μακριά. Κάθε μέρα κάμνει τα, γυρίζει τα θκυό φορές στην κκελλέν της τζαι χώννει τα μες το τσεμπέριν.

Θωρεί στον καθρέφτη τον εαυτό της. Τα άσπρα της μαλλιά, τες ρυτίδες. Κάποτε ήταν όμορφη. Αγαπήσαν την πολλοί. Τζαι τζείνη… κανέναν τους ή μάλλον ούλλους. Ποττέ της εν επαντρεύτηκεν. Ούτε καν τζείνος εν την επαντρεύτηκεν ποττέ, τζι ας έκαμεν μαζίν της έξι κοπελλούθκια. Εν πειράζει. Καλλίτερα έτσι. Μόνη της έφκιαξεν την μοίρα της. Μόνη της. Ας εν καλά τζι η μάνα της που εβοήθαν λλίο με τα μωρά.

Καλλίττερα που εν επαντρεύτηκε. Ελεύθερη πάντα. Οι άντρες, βέβαια, εν ελείψαν. Εχάρηκεν τον έρωτα λεύτερα, χωρίς περιορισμούς σε ούλλην της τη ζωή, ακόμα τζαι τότε που ούλλοι εθεωρούσαν την «κοτζιάκαρη», ακόμα τζι αν την ελαλούσαν πίσω που τη ράσιην της «παττάλλιτζην γεναίκα».

Καλλίττερα που εν την επαντρεύτηκε. Τζι’ ούτε ένιωσεν ποττέ πικρίαν ή ζήλιαν που επαντρεύτηκεν μιαν άλλην. Που αναγνώρισεν τα παιθκιά του με την άλλην, που τα αγάπαν, τζαι εθώρεν τα τζαι επρόσεχεν τα σαν πατέρας, ενώ τα δικά της ούτε τα είδεν ποττέ. Εν του κράτησεν κατζίαν, ούτε τζαι τζείνης. Τζαι δεν είπεν ποττέ κακόν λόον για τζείνον στα παιθκιά της. Όι πως τους ελάλεν τίποτε δηλαδή για τζείνον. Εν εχρειάζετουν άλλωστε. Είχαν την τζείνην, εν εθέλαν κανέναν άλλον. Είπεν τους μιαν φοράν πως ήταν καλός άδρωπος τζαι τίποτε άλλον. Τζαι πριν πέντε-έξι χρόνια είπεν τους «επέθανεν ο τζύρης σας», τζαι ελυπηθήκαν πολλά τζαι τζείνη τζαι τα παιθκιά της, σαμπώς τζαι επέθανεν ένας καλός φίλος.

Ούτε τον επεθύμησεν ποττέ τόσα χρόνια, τζαι ας έφυεν τότε που το χωρκόν για χάριν του, για την αγάπην του. Το χωρκόν της… Πόσα χρόνια έσιει να το δει; Σαράντα; Πενήντα; Έχασεν τον λοαρκασμό. Πριν τον πόλεμο σίουρα. Τζαι πριν το ’64, που εγίνην μάχη τζαι επεθάναν τόσοι που το χωρκόν. Έφυεν με τη μάναν της μόλις τον εγνώρισεν, θκυό γεναίτζες μόνες τους, τζαι που τότε εν εξαναπίεν. Όι πως εν το πεθυμά, μα έφερεν τα έτσι η ζωή τζαι εν το έκαμεν ποττέ τζείνον το ταξίδι ως το χωρκόν. Κάτι η μάνα της, κάτι ο πόλεμος που την έστειλεν ακόμα πιο μακριά, κάτι τα κοπελλούθκια της που εμεγαλώσαν, επαντρευτήκαν, εκάμαν της εγγόνια, τζαι επήραν την μαζίν τους… Τζαι ποιος ο λόγος αλήθκεια; τζιαμέ εν το τότε τζαι τζείνη έμαθεν να σκέφτεται μόνον το τωρά. Εν φελά να στρέφεσαι πίσω.

Έτσι εσκέφτετουν πάντα. Μα κάτι περίεργα πράματα, όσον γερνά τόσον παραπάνω το σκέφτεται το χωρκόν. Να καταφέρει να ξαναπάει πριν να πεθάνει; Να δει το σπίτιν της, τους συγγενείς της, όσοι ζιούν δηλαδή. Την εκκλησιάν, τζαι την φουντάνα που επίενεν να πιάσει νερόν. Την μάντραν τους, τζαι το βουνόν, τζαι τον καφενέν πας το ύψωμαν που εθώρες που κάτω ούλλην τη θάλασσα. Τζαι επέρναν με τα βρουλλιά της τζαι την ομορφκιάν της, εθωρούσαν την οι αντράες τζαι εσταματούσαν να μιλούν, για λλίο, όσον για να περάσει…


Τα βρουλλιά της εν έτοιμα. Έδισεν τα τζαι έβαλεν το τσιεμπέριν. Τούτα ούλλα εν φελούν τίποτε είπεν που μέσα της. Εσηκώθην τζαι εφκήκεν έξω να ταϊσει τες κότες της. Ευτυχώς που τες εσιει τζαι τούτες, να λαλεί καμιάν κουβένταν τζαι ας μεν απαντούν.

Extreme Makeover

Μόλις είδα τη διαφήμιση ενός νέου ριάλιτυ σόου.

Μια ομάδα ανθρώπων που μιλούν με το χειρότερο τρόπο για τον εαυτό τους, που δεν μπορούν να κοιτάξουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη, γιατί έχουν μια μεγάλη μύτη, πεταχτά αυτιά, μικρά βυζιά. Γιατί είναι άσχημοι.

Που δεν μπορούν να φλερτάρουν, να χαρούν τον έρωτα, να βρουν δουλειά, να κάνουν φίλους, γιατί είναι άσχημοι. ΄Η μάλλον γιατί νιώθουν άσχημοι. Γιατί δεν μπορούν να αγαπήσουν αυτό που είναι, δεν μπορούν να το δεκτούν και άρα ούτε να το μοιραστούν με κανέναν.

Και κάνουν πλαστικές. Διορθωτική χειρουργική. Όλα φτιάχνονται. Μικραίνουμε τα αυτιά και τη μύτη, εξαφανίζουμε τις ρυτίδες, μεγαλώνουμε τα βυζιά. Η Μαρία η άσχημη γίνεται όμορφη, παίρνει και τα λεφτά και τον γκόμενο. Το ασχημόπαπο γίνεται κύκνος. Problem solved σωστά;

Γιατί το πρόβλημα το' χει ο Γιώργος που έχει μεγάλα αυτιά κι όχι όλοι οι άλλοι που δεν μπορούν να δουν πέρα από τα αυτιά του. Σωστά;

Γιατί το να είσαι άσχημος είναι κακό αλλά να μην προσπαθείς να το "διορθώσεις" είναι έγκλημα. Σωστά;

Γιατί το φαίνεσθαι είναι αυτό που μετρά. Σωστά;

Εξάλλου, σημασία δεν έχει το τι είσαι κάτω από όλα αυτά, φτάνει να φαίνεσαι αυτό που πρέπει, αυτό που οι άλλοι επιβάλλουν. Σωστά;

Ο Γιώργος θα μικράνει τα αυτιά του, μόνο που το πρόβλημα δε θα λυθεί. Γιατί το έχουμε όλοι εμείς. Και διορθωτική χειρουργική στις στάσεις, τις αξίες μιας κοινωνίας δε νομίζω να γίνεται. Τουλάχιστον όχι σε μια τηλεοπτική σεζόν....

PS: το πόουστ οφ μιζερυ Νο 2 ξεχάστε το. έγινε delete γιατί ακόμη κι εγώ δεν αντέχω τόση μιζέρια.

Δε πόουστ οφ μίζερυ Νο 1

τωρά τελευταία εσυνειδητοποίησα ότι ούλλα μου τα ελαττώματα (ναι, ναι, έχω τζαι ελαττώματα) με τα χρόνια αντί να φεύκουν, εντείνονται. πως γίνεται τούτον;

άμαν ξέρεις τι κάμνεις λάθος προσπαθείς να το σταματήσεις, να το αλλάξεις. έννεν; το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρος σοφού λαλούν. έλα όμως που εγώ δεν είμαι ούτε ανήρ τζαι σίουρα εν είμαι σοφή.

αποτέλεσμα; τα ίδια σκατά που έκαμνα κάποτε κάμνω τα τζαι τωρά τζαι με τόκο. ένας γνωστός χρησιμοποιεί κατά κόρον μια λέξη που ταιρκάζει απόλυτα. Ματαίωση. Υποτίθεται άμαν προσπαθείς, τζαι με την τριβήν τέλος πάντων γίνεσαι καλλύττερος. Εγώ πάλε όι.

εν όπως τότε που επροσπαθούσα να μάθω μπατμιντον. θκυό χρόνια τζι ήμουν στους αρχάριους. σαν να τζαι πάθαινα αμνησία. κάθε φορά εξαναξεκινούσαμεν που την αρκή. τζαι λαλείς οκ. η φυσική δραστηριότητα εν ήταν ποττέ το φόρτε μου (κοινώς είμαι κοπρόσκυλο). αναθεμάν το το μπάντμιντον, εννεν ανάγκη να πάμεν τζαι Ολυμπιακούς.

αλλά τα υπόλοιπα; που θέλεις να κάμνεις παρέα με άλλα πλάσματα τζαι έσσιεις τζείνον το αντικοινωνικόν, το εν μιλώ αν δεν με ρωτήσουν, εν ανοίουμαι κλπ κλπ

Ή πάλε που θέλεις να αποφασίσεις τι εννά κάμεις ρε παιδί μου με τη ζωή σου ή έστω τι εννά φάεις το μεσημέριν, τζαι εν μπορείς να πάρεις μιαν απόφασην, τα αναθεματισμένα, επειδή εν ξέρεις ίντα μπου θέλεις.

εν τζαι εν οτι έν επροσπάθησα, αλλά έτο "η εγχείρηση επέτυχεν, αλλά ο ασθενής επέθανεν" υποθέτω.