Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

The end...

Δυστυχώς ή ευτυχώς (ευτυχώς φαντάζομαι) αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια η υποστήριξη μου δεν είσιεν κανέναν ιδιαίτερον ευτράπελον που θα μπορούσεν να κάμει τούτον το πόστ ενδιαφέρον.
 Έτο επίαν ούλλα καλά.

Την προηγούμενη νύχτα επεράσαμεν την με τη σχέση κάμνωντας επανάληψη την παρουσίαση. Τζαι βλέποντας τσιόφτες στο γιουτιούμπιν για να μεν το πολλοσκέφτουμαι (επίσης εθκιαβάσαμεν στο Γουικιπίντια τα δημογραφικά στοιχεία της Ιρλανδίας τζαι της Κύπρου που ήταν ιδιαιτέρως επιμορφωτικόν).

Το πρωίν της υποστήριξης εξεκίνησεν με 2 κρουασάν σιοκολάτας για πρωινό (γιατί chocolate is the answer), μετά έκαμα αλλο μιάν επανάληψη. Εννοείται είσιεν κάμποσον πίεννε έλα στην τουαλέττα, γιατί εμέναν το άγχος φκαίνει μου σε ψυχοσωματική συχνοουρία. Ξέρετε, τζείνον το πράμαν που κάθε 5 λεπτά πάεις να κατουρήσεις περίπου 1-2 σταγόνες. Κάτι τέθκοιον.

Ε, επίαμεν στην αίθουσα με τη σχέση, εκανονίσαμεν τα πάντα. ήρταν ούλλα τα κοπέλλια (τουτέστιν ούλλοι οι επόπτες τζαι οι εξεταστές), μετά εκατεβήκαν οι συνάδελφοι τζαι οι φίλοι. Έκαμα την παρουσίασην μου, απάντησα στες ερωτήσεις της ιεράς εξέτασης, εν εφύρτηκα, εν έπαθα εγκεφαλικό/καρδιακόν επεισόδιο, εν επάγωσα, εν είσιεν καμιαν ερώτηση που δεν έξερα να απαντήσω. Γενικώς εν εγίνηκα ρεζίλιν. Μετά την υποστήριξην είσιεν φαίν τζαι ποτόν, τζαι εξύπνησα την επομένη με χανγκόβερ.

Με λλία λόγια φίλε αναγνώστη, ετέλειωσεν. Χωρίς δράματα τζαι χωρίς προβλήματα. Ετέλειωσεν.
Τζαι τζείνον που λεν για το κενό, τζαι την ψιλο-κατάθλιψη άμα κάτι μεγάλο τελειώνει κλπ κλπ. στη συγκεκριμένη περίπτωση... καμία σχέση.

Επιτέλους ετέλειωσεν, απλά ετέλειωσεν. Εν έσιει καλλύττερον πράμαν!!

ΥΓ: θα επερίμενες ότι μετά που το ξαλάφρωμαν του τέλους θα είχα έναν ύπνον βαθύ, τζείνον τον ύπνον τον άνενοιας, αλλά λόγω αλλεργίας τούτη η μούττη μου δε με άφηκε να τζοιμηθώ τίποτες. ώσπου τζι ακολούθησα τη συμβουλή της μάνας. Η ζιβανία εν τέλει δουλεύκει. έννεν μύθος.
ΥΓ2: έναν παράξενον πράμαν, όσο τζι αν μισώ την ιδέα του ταξιδιού πίσω στο Βέλγιο, με το που πατώ το πόδι μου τζιαμέ πιάννει με τζείνον το γλυτζίν συναίσθημαν του νόστου. Κάθε φορά.



  

Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Στες 5 μέρες πριν...

Κάθουμαι σπίτι (δεύτερη μέρα στη σειρά που δεν εφκήκα της πόρτας έξω) με έναν κολάν τζαι μιαν φανέλα (η φανέλα με μιαν τάτσα τζιόλις γιατί είχα έναν ατύχημαν με την οδοντόκρεμαν το πρωί) τζαι με τες ριγέ μου τες κλάτσες. εννοείται δίχα σουτιέ (άμαν είσαι μόνη σου έσσω τι το θέλεις τον πελά), τζαι με μιαν μούττην ολοκότσινην γιατί αρκέψαν οι αλλεργίες τζαι το αψιούρισμαν πάει σύννεφο.

Σε τούτην την κατάστασην λοιπόν άνοιξα την πόρτα του διαμερίσματος τζαι εγνώρισα για πρώτη φορά μετά που 5 μήνες στην πολυκατοικία τον μυστηριώδη γείτοναν μας που το πουκάτω διαμέρισμα. εν ξέρω πως έτυχε, δεν τον είδαμε ποττέ. Ως σήμερα που ήρτεν πάνω γιατί επαρέλαβεν έναν πακέτο για μας.

Τζαι εν ένας Θ-Ε-Ο-Σ. Θεός όμως.
Τζαι εγώ ήμουν ρεζίλισσα. Ρεζίλισσα όμως.

Να ανοίξει η γη να σε καταπιεί ας πούμε. 

Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Για το Pride

Επειδή είμαστεν στες 9 μέρες πριν την υποστήριξη (τζαι τα πόθκια μας φακκούν στον κώλο μας) ένα γλίορο πόστ για τα του Σαββάτου. 

Πρώτον:
Συζητώντας με τον παρέα τον Π. πρίν 5-6 μήνες για το Πράιντ εππέσαμεν εντελώς έξω στες προβλέψεις μας. Ελαλούσαμεν εννά κατεβούν πλάσματα εννά μεν κατεβούν, πόσοι εννά ναι που εννά ρτούν, εννά φκουν 100??? 

ΝΝΝΑΑΑ μες τα μούτρα Ερυκίνη, 4000 πλάσματα!!!! όταν λέμεν πέραν κάθε προσδοκίας εννοούμεν πέρα κάθε προσδοκίας (τζαι μπορεί τούτες οι μέρες να μεν εν τζαι τόσον ουσιαστικές όσον οι πράξεις, αλλά το ότι είσιεν τόσα πολλά πλάσματα ήταν απολύτως απολύτως ουσιαστικό) 

Δεύτερον:
Τζιαμέ που εππέσαμεν εντελώς έξω βέβαια με τον παρέα τον Π. ήταν για την αντι-πορεία. Που αλλού το εκαρτερούσαμεν που αλλού μας ήρτεν. 

Τζιαμέ που επεριμέναμεν τα ΕΛΑΜούθκια, εκατεβήκαν οι παπάες τζαι οι πιστοί Χριστιανοί. Τζι ύστερα λαλεί σου η εκκλησία τζαι ο φασισμός, καμία σχέση. 

Τέλοσπάντων, εμέναν εν με πειράζει που εκατέβηκεν ο Σύλλογος Χριστιανών Ορθόδοξων, ή ίντα μπου τους λαλούν τέλοσπάντων. Εξάλλου τι είπαν τα πλάσματα? είπαν την άποψην τους, όποια τζι αν εν τούτη (που ούτως ή αλλιώς εξέραμεν την, τζαι όχι δεν είναι μπανάλ συνθήματα του τύπου αγαπάτε αλλήλους), τζαι καλά εκάμαν αν με ρωτάς. Τούτον έννεν νέον. 

Το μεγάλο νέον εν ότι 4000 κόσμος εκατέβηκεν κάτω τζαι έσυμμετείχεν. το ότι εντύθηκεν η λευκωσία με τα χρώματα του ουράνιου τόξου (τζαι επίεννεν της τζιόλας). 

Είμαστεν παραπάνω, παραπάνω από ότι ενομίζαμεν φίλε. τζαι τούτον εν μεγάλο στήριγμα για να ελπίζει κανείς. 

ΥΓ: του χρόνου κοπέλια μεν βάλετε μικρόφωνα για ομιλίες. Μικρόφωνα μόνο για τραουθκιές!!!