Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Ο πιο αδύναμος κρίκος

ναι ναι άλλο ένα καταθλιπτικό πόστ για τη ζωή του διδακτορικού φοιτητή. Μετά από μια (άλλη μια) χάλια εβδομάδα ή που επισκέπτεσαι τες ψυχοθεραπευτικές υπηρεσίες του πανεπιστημίου ή που γράφεις ποστ, τζαι που να βουράς τωρά στους ειδικούς?

Έτσι που λαλείτε. Είπα τα τζαι σε παλαιότερο ποστ. Το διδακτορικόν είναι σαν τον "πιο αδύναμο κρίκο" με την Έλενα Ακρίτα τζαι όχι σαν το "ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος" με τον Σπυράκο. δηλαδής στο τέλος της ημέρας κερτίζει όχι τζείνος που μπορεί να απαντήσει πιο πολλές ερωτήσεις, αλλά τζείνος που μπορεί να αντέξει την πίεση.

Το πρώτο κτύπημα ήρτεν πριν καναθκυό μήνες, αρχές Δεκέμβρη, τότε που εμάθαμεν ότι ο συνάδελφος διδακτορικός φοιτητής μερικούς μήνες πριν την υποστήριξη της διατριβής του είπεν μας πάι πάι, επαρέτησεν τα τζαι ήβρεν μιαν άλλην δουλειάν αλλού. Η φίλη η Ε. είπεν μου ότι εθκιάβασεν στα μμάθκια του μιαν αβεβαιότητα τζαι θλίψη (τζαι τωρά τι κάμνω), αλλά τζαι μιαν ανακούφισην τζαι έναν "εγώ εκατάφερα τα τζαι έφυα να σπάσετε". Μεν ρωτάτε ίνταλως τα εθκιάβασεν τούτα ούλλα μες τα μμάθκια του, οι ψυχολόγοι τζαι οι γεναίτζες τζαι ο συνδυασμός των δύο είναι παράξενα πλάσματα. Εγώ πάλε εθκιάβασα μέσα μου έναν ανάμικτο συναίσθημα θλίψης τζαι ζήλιας. Τζαι εν έξερα αν έπρεπε να πω "ίντα κρίμαν, μα αφού είσιεν τελειώσει, μόνον η υποστήριξη του έμεινε" ή "μαγκιά του". Είπα το πρώτον που έξω μου τζαι το δεύτερον που μέσα μου (κυρίως γιατί εν μπορώ να μεταφράσω τη λέξη μαγκιά στα αγγλικά).

Τούτην την εβδομάδα έμαθα (εν ήμουν μπροστά, εν είδα, άκουσα που άλλους) ότι ένας άλλος συνάδελφος εξέσπασε σε κλάματα λέγοντας " i cant do this". Όταν εβρεθήκαμε εφάνηκε μου ότι αντρέπετουν λλίον, ίσως να εφοάτουν ότι εμάθαμεν τη στιγμήν αδυναμίας του. Έθελα να του πω εν έσιει λόγον να αντρέπεσαι, εγώ έχασα το μέτρημα στο πόσες φορές έκλαψα που συκκίρτισην τζαι το πόσα i cant do this είπα. εσιώπησα τζαι είπα έναν γειά, τι κάμνεις, ούλλα καλά?

Ο κλοιός αρκέφκει τζαι σφίγγει τζαι οι αδύναμοι κρίκοι εξεκινήσαν να τρίζουν. λαλούν ότι εν ανακουφιστικόν να ξέρεις ότι τζαι οι άλλοι περνούν τα ίδια τζαι ότι τες ίδιες σκέψεις που κάμνεις εσύ κάμνουν τες τζι άλλοι, αλλά για να είμαι ειλικρινής έννενι...

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

When you are strange...

Το ποστ στην αρχήν ήταν να το αναβάλω. Μετά εσυνειδητοποίησα ότι τούτην την εβδομάδα εν πρόκειται να δουλέψω καθόλου (εν χρειάζεται να το παλεύκω καν) τζαι μετά είδα τζαι τζείνον το βίντεο που μου έστειλεν με email η κολλητή η Μ. για την επινόηση των ψυχικών διαταραχών (έτο δαμέ για τζείνους που γουστάρουν. http://www.youtube.com/watch?v=xfocYFC1Pno)

το βίντεο άψεν μου τα λαμπούθκια μου (τζείνα τα ευαίσθητα τα ψυχολογικά) τζαι έτσι είπα να το γράψω το άρθρον τωρά που βράζει το σίδερον...

λοιπόν... οι doors τζαι η ψυχολογία.... δεν ξέρω τι είχαν στο νου τους τα πλάσματα όταν εγράφαν το τραούδιν, αλλά είπαν μιαν πολλά σοφήν κουβένταν...

no-one remembers your name
when you are strange

strange.... κανένας εν θυμάται το όνομα σου άμαν είσαι περίεργος, διαφορετικός, έξω από τη νόρμα. Η μαρία γίνεται η "καταθλιπτικιά", ο Γιώργος γίνεται "ο σχιζοφρενής", ο "αντικοινωνικός", ο "ψυχαναγκαστικός" κλπ κλπ.

πρώτο μάθημα Κλινικής ψυχολογίας. ορισμός της ψυχοπαθολογίας... που τραβάς τη γραμμή; πότε κάποιος που απλά strange, διαφορετικός, περίεργος... γίνεται άτομο με ψυχοπαθολογία; ψυχική ασθένεια που λέμε; τζαι τι γίνεται άμαν δώκεις του άλλου την ταπέλλαν; Τούτον το τραούδιν (όπως τζαι άλλα) εν μια υπενθύμιση για μένα του ότι το τι εν strange εν καμιά φορά θέμα προοπτικής, τζαι όι κάτι καθορισμένον, αλλά τζαι το πως ένι να είσαι strange (που μπορεί να μας φεύκει καμιά φορά).

Πολλοί άνθρωποι μπορεί να μεν συνειδητοποιούν ότι ένας ψυχολόγος μπορεί να περνά που τούτα ούλλα τα διλήμματα (φυσικά είμαι σίουρη ότι πολλοί εν μπαίνουν στη διαδικασία να αναρωτηθούν καν). Γιατί υπάρχει μια γενικότερη αίσθηση στην κοινωνία, που εν διάχυτη τζαι στο βίντεο πιο πάνω, ότι οι ψυχολόγοι (τζαι οι ψυχίατροι) εν κάμνουν τίποτε άλλον που να βάλλουν ταπέλλες στην διαφορετικότητα των ανθρώπων, να "επινοούν" διαταραχές, για δικά τους προσωπικά συμφέροντα (να έχουν πάντα δουλειάν τζαι να φκάλλουν λεφτά) τζαι ούτε που τους κόφτει. Ή ότι το επάγγελμαν εν μια παγκόσμια συνομωσία ή κάτι για καταστολή της διαφορετικότητας. Τωρά εννά μου πεις έχουν άδικο;

Το λοιπόν, πολλά πράματα μπορεί να αναθεμάτισα που εσπούδασα 1000 χρόνια τούρτζικα στο ΠανΚυ, αλλά ένα θεωρώ ευτυχές. Το ότι είχα την τύχη να μάθω την ψυχολογία στο πανεπιστήμιο που ακαδημαϊκους που ίσως να μεν είχαν επίγνωση του τι γίνεται έξω που το πανεπιστήμιον τζαι που είχαν στο νου τους μια "ιδανική", αν θέλετε μαξιμαλιστική εφαρμογή της ψυχολογίας. Τζαι μπορεί εμείς οι φοιτητές να μεν επροετοιμαστήκαμεν ποττέ για το τι γίνεται εκεί έξω, αλλά αν μη τι άλλον ούλλοι εχωνέψαμεν καλά το πως εννά έπρεπεν να ήταν η ψυχολογία. Τζαι ίσως κάποτε κάποιοι που μας (να έβρουν δουλειά), να φκούν έξω τζαι να κάμνουν ψυχολογία, όπως θα έπρεπε να γίνεται.

Που τούτους τους ανθρώπους τα χρόνια των σπουδών μου έμαθα ότι ένα πράμα μπορεί να ξεχωρίσει τζείνον που θα γινεί καλός ψυχολόγος, η ηθική. οι δεξιότητες οι κλινικές αν με ρωτάτε εμέναν (που εν με ρωτάτε) μαθαίνουνται με πόνο και μόχθο βεβαίως, αλλά εν τέλει μαθαίνονται. το πως θα απαντήσεις σε ούλλα τα ηθικά διλήμματα που καλείται να απαντήσει ένας ψυχολόγος (όπως τζαι το να μπαίνεις στη διαδικασία να αναρωτιέσαι για τούτα τα πράματα)δύσκολα μαθαίνεται.

Στο βίντεο, το DSM (το εγχειρίδιο για τη διάγνωση ψυχικών διαταραχών) κατηγορείται για πολλά, με πολλά που τούτα συμφωνώ, αλλά κάποια άλλα δεν αντέχω να τα ακούω. όχι δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει ποτέ ένα τέστ που 100% θα σου πει αν κάποιος εν ψυχικά ασθενής ή όχι. Αν κάποιος εν απλά strange ή κάτι παραπάνω. Η ψυχολογία έννεν ιατρική ούτε φυσική. Τούτον εν σημαίνει ότι έννεν επιστήμη. Η ψυχολογική διάγνωση, πάντα θα γίνεται που έναν άνθρωπο, έναν άνθρωπον τζαι με γνώση τζαι με υπευθυνότηταν για τζείνον που κάμνει. Έναν πλάσμαν που πάνω που ούλλα μπορεί να πάρει ηθικές αποφάσεις, για το καλλύττερον του πλασμάτου που έσιει απέναντι (τζαι που ακούει Doors με φιλοσοφική διάθεση). Εν λαλώ ότι τζιαμέ έξω όσοι το παίζουν ψυχολόγοι είναι τούτον το πλάσμαν που έχω στο νου μου, αλλά ότι τούτον εννά έπρεπεν να ήταν.


ΥΓ: Τζαι δεν αντέχω να ακούω το συμπέρασμα του δημοσιογράφου ότι οι ψυχικές διαταραχές εν αυθαίρετες χωρίς επιστημονικό υπόβαθρο (τι σκατά κάμνουμεν εμείς ότι οι ερευνητές στα πανεπιστήμια;), επειδή δεν έχουν βρεθεί τελειωτικές απαντήσεις. ούτε καν ότι οι διαταραχές είναι "επινοημένες" δέχομαι (επινοημένες εν οι ταπέλλες, έσιει πλάσματα που πραγματικά υποφέρουν)... καλά εντάξει κάποιες διαταραχές εν πελλάρες, αλλά όι τζαι να τα βάλλουμεν ούλλα στο ίδιον σακκούλλιν.

ΥΓ2: αγαπητή Μ. βάσει του δικού μου πολύ σοβαρού τζαι επιστημονικού κριτηρίου περί ηθικής, ότι τζι αν κάμνεις στο νου μου είσαι πάντα που τζείνους τους καλούς...

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Μουσικούλα?

Αυτή είναι η απόδειξη ότι τζείνον το κόλλημαν που παθαίνουμεν μέσα μέσα που μας μεινίσκει μες τον νουν έναν τραούδιν τζαι παίζει συνέχεια τζαι συνέχεια είναι κολλητικόν....

τζαι επειδή εκόλλησεν του παρέα του Ε. εχτές, σήμερα εκόλλησεν μου τζαι μένα...



άσε που μου φαίρνει στο νου το μάθημα της Κλινικής στο ΠανΚυ, αθάνατες στιγμές... (η σύνδεσις με τη Ψυχολογία σε άλλο ποστ)

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Ο υπερτατος αθλητικός εξευτελισμός

Να χάσεις τζαι μάλιστα άσιημα τέσσερα παιχνίδια μπαντμιντον σερί που έναν παππού κάπου εκεί στα 80 και κάτι τζαι μάλιστα με γοφό!!! Δηλαδής ούτε να ταράξει, ούτε να βουρήσει, ούτε καν να σκύψει να πιάσει το φτερό. Τζαι έκαμεν μας σκόνη...

Εν τζαι εγώ που είμαι άχρηστη αποφάσισα. Απλά τζείνος πρέπει ναν κανένας παλαίμαχος Βέλγος πρωταθλητής μπαντμιντον, μεν σου πω τζαι ολυμπιονίκης (καλά εντάξει τωρά επαράσιεσα το).

ΥΓ: άσε που εν μπορω να παρω τα πόδια μου σημερα...

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Απορία V

(της επαφής/γνωριμίας/σχέσης συζητώντας την επικείμενη μας επίσκεψη στο Βρεττανικό μουσείο)

- Εσείς γιατί εν ζητάτε τα αρχαία σας που το Brittish Museum όπως οι Έλληνες? Εν τα θέλετε πίσω?

Όι καλέ εν τα θέλουμεν, ίντα μπου ννα τα κάμουμεν; τι εννά έσιει δηλαδή; κούζες, αγάλματα ή κκελλάες που αγάλματα; χάλκινα πράματα; ουυυυ έχουμεν πολλά που τούτα. αν δώκουμεν τζαι λλία παρακάτω έσιει τίποτες; Εξάλλου εμείς έχουμε πιο σοβαρά προβλήματα. Αυτή την εκατονταετία μας απασχολεί το κυπριακό. ΜΟΝΟΝ. Την επόμενη θορούμεν. Εν τζαι εννά πάθουν τίποτε οι κούζες αν καρτερούν λλίον. Τζαι τέλοσπάντων, επίες πρώτα να δεις το Κυπριακό Αρχαιολογικό Μουσείον? Τζαι εγώ αν ήμουν κούζα εννά προτιμούσα να μείνω στο Βρεττανικό.

Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Back home

πολλά σαντανωμένη η έννοια του home τωρά τελευταία. Πάντως ένα είναι το σίουρον. Πρώτη φορά μετά που 1,5 χρόνον ένιωσα πραγματικά ανακούφιση να είμαι πίσω Βέλγιο. Μετά που ένα ακόμη όχι και τόσο επεισοδιακό αεροπορικό ταξίδι με το μελωδικό ήχο του μωρουδίστικου τσιριλλιχτού κλάματος τζαι τη διακριτική μυρωδιά της κρέμας συγκάμματος, έφτασα εψες σπίτι, άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου (τίποτε εν επήρεν φόκον, τίποτε εν εδιαλύθηκεν όσον έλειπα τούτη η Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή σε τίποτε εν πέφτει μέσα), άφηκα την βαλίτσα τη φορτωμένη ψωμιά, χαλλούμια, τζαι θκυόσμιν, έππεσα στο κρεβάτι είπα επιτέλους τζαι ετζοιμήθηκα...

Η επίσκεψη στην Κύπρον ήταν γεμάτη έντασην τούτην τη φορά. Κάτι η θλίψη του να πηαινοέρκεσαι στα νοσοκομεία ούλλη μέρα, κάτι το πένθος γιατί η γιαγιά τελικώς δεν πήρε παράταση, αλλά αποφασίσθη να την κάνει on time για τόπο χλοερό (εν το εκατάλαβα ποττέ τούτον, τάχα τόπον με γρασίθκια?), κάτι τζείνον το απογοητευτικό συναίσθημα της στασιμότητας στην Κύπρο, κάτι οι φίλοι που εχάθηκαν. κάτι τα ιατρικά ζητήματα που προκύπτουν τζαι συνειδητοποιάς ότι εν είσαι υγιής πλέον (όσον ασήμαντα τζι αν ένουν) τζαι κυρίως τζείνον το συναίσθημαν του επισκέπτη στη ζωή στην Κύπρο που όσον περνά ο τζαιρός τόσον παραπάνω το νιώθω.

Επισκέπτης στην Κύπρο, επισκέπτης στο Βέλγιο. Ξένος παντού στο τέλος της ημέρας;

Τζι όμως home η Κύπρος, home το Βέλγιο. Παράξενες έννοιες... παράξενες σκέψεις.

Bonus track: Πως καταλάβεις ότι η ετοιμοθάνατη γιαγιά στο θάλαμο εν η γιαγιά μου; που το ότι παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης επροσπάθαν να ψαρέψει τες νοσοκόμες μπας τζαι έβρει νύφην για τους ανύπαντρους άγγονες της. Η Ερυκίνη σας εγλύτωσεν την γιατί εν εβρέθηκεν κανέναν γιατρούιν να αρέσει της γιαγιάς. Πάλε καλά.
Bonus track2: εν έσιει έτσι πράμαν όπως το κλάμαν του μωρού το ασταμάτητον. εν αντέχεται, εν αντέχεται, εν αντέχεται. μιλούμεν ίνταλως αντέχουν οι μανάδες χωρίς να τσακρούν δεν καταλάβω

ΥΓ: σε ούλλους τους φίλους που εν επρόλαβα να δω τζαι να γυρέψω συγγνώμην. ήταν περίοδος δύσκολη. την επόμενη φορά...