Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Στο ενδιάμεσο

Νομίζω είμαι πολλά χαρούμενη που εν είμαι Κύπρο τούτην την περίοδο. Γιατί ξέρω ότι θα εφακκούσα την κκελλέν μου πας τον τοίχον ούλλη μέρα. Καλλύττερα να μεν ξέρεις, να μεν ακούεις. την υστερία των μέσων, τζαι τες συζητήσεις. Ειδικά σε τούτην την ενδιάμεση εφτομάδα, γλυψίματος τζαι συνεννοήσεων στο παζάριν των ψήφων. Καλλύττερα να μεν ξέρεις.

Την Κυριακήν επία τζαι ψήφισα στες Βρυξέλλες τζαι μετά έπαιζα Μορπορκ (άστα μεν τα ρωτάς) με την παρέα για ώρες τζαι μετά είδαμεν το Seven Psychopaths (κατάλληλη ταινία για την ημέρα των εκλογών δεν το συζητώ).  Με λλία λόγια νύχτα εκλογών δίχα τες εκπομπές, τες αναλύσεις, τες κάρτες με τα ποσοστά.  Κάπου στες 10.30 ώρα βρυξελλών ο Βελγος παρέας έστειλεν μου μήνυμαν σαν εβούρουν να πιάω το τρένο για σπίτιν "46% ο Αριστείδης" (έτσι τον λαλεί τον Αναστασιάδη).
Καμία έκπληξη. Αναμενόμενον ποσοστόν, με πιο λλία εκαρτέρουν, με παραπάνω.

Η έκπληξη ήταν τζείνος ο γέρημος, ο γλοιώδης, ο Λιλλήκας που έπιαεν 25%, εγώ έβαλλα τον κάπου στο 10%, αλλά ακόμα μια φορά υποτίμησα την "κρίση" των κυπρίων πολιτών. 25% εν το έναν τέταρτον του πληθυσμού. Που εψήφισεν τον Λιλλήκκαν γιατί εθεωρούσεν ότι ήταν η καλλύττερη επιλογή. Ακόμα εν εκατάλαβα με ποια λογική, ποιοι εν τούτοι οι άνθρωποι, τι υποστηρίζουν (γιατι ο Λιλλήκκας εν ότι κάτσει), αλλά τελοσπάντων, μην κρίνεις ίνα μην κριθείς (ή κάτι τέθκοιο).

Όπως τζαι να έχει σιέρουμαι που δεν είμαι Κύπρον να ακούω τες πελλάρες του νιου τζαι του άλλου, τζαι δεν προτίθεμαι ούτε διαδικτυακώς να γυρέψω να τες ακούσω. Ακόμα παραπάνω σιέρουμαι που τούτην την Κυριακήν κατά λάθος είμαι Αγγλία τζαι εν θα μπορώ να ψηφίσω. Το αν συμφωνώ ή όι με το εκλογικό αποτέλεσμαν εν αδιάφορον. Ότι πει η πλειοψηφία του λαού έννεν? Τζαι με πολλά άλλα διαφωνώ, αλλά η πλειοψηφία συμφωνεί.

Τελοσπαντων, το θέμαν εν το τι κάμνουμεν μετά που την Κυριακή. Γιατί εννά γινούν πολλά που δαμέ τζαι να πάει. Τζαι λυπούμαι να σου το πω φίλε ψηφοφόρε, αλλά η δουλειά σου εν τελειώνει την Κυριακήν. Έτσι όπως εξελίσσουνται οι συνθήκες τζαι στην κύπρον τζαι γενικότερα στον κόσμον, επιβάλλεται έναν πάρανταιμ σιηφτ που λέμεν στα κυπριακά. Οι πολίτες του μια φορά στα 5 χρόνια εν παρπατούν πλέον. Αν σε κόφτει το τι εννά γινεί, πρέπει να είσαι επι ποδός. Τα παιχνίθκια εννά παιχτούν στη Βουλή τζαι πρέπει να είσαι τζιαμέ, έπρεπε να ήσουν τζιαμέ λλία χρόνια πριν που η Βουλή απέρριπτεν το νομοσχέδιον για φορολόγηση του πλούτου, πριν λλίον τζαιρόν που η Βουλή επέρασεν ούλλα τα νομοσχέδια για αυξήσεις κλπ. αλλά εν επέρασεν το νομοσχέδιον για τον φόρο ακίνητης περιουσίας. Τελοσπάντων, το τι εννά περάσει τζαι το τι εννά αποφασιστεί εξαρτάται βεβαίως τζαι που την κυβέρνηση που εννά φκει, αλλά τζαι που μας που το πόσον αμάσητα εννά τα καταπιούμεν για το πόσον εννά παλέψουμεν. Οι καιροί απαιτούν λλίην καθαρήν σκέψην, τζαι πολλήν προσπάθειαν. Τζαι παραπάνω αλληλουποστήριξην, κυρίως προς τζείνους τους ανθρώπους που εν πιο "ευάλωτοι". Τα άλλα ούλλα εν πελλάρες.   

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

Επειδή ο Carlin ειπεν τα ούλλα...

Τούτον αφιερωμένον στον κύριο Σιακόλα (μετά το 2:50) που μαθαίνω σήμερα ότι εγκαινιάζει εγκαταστάσεις με γήπεδα γκόλφ, ξενοδοχεία τζαι λοιπές μαλακίες, τζαι σε ούλλους όσους επαρακαλούσαν να γινεί κάτι τέθκοιον για να έρτει η μαυρογέριμη η ανάπτυξη τζαι να δημιουργηθούν δουλειές (κάπου στο 2:10) κλπ κλπ.

Υπενθυμίζω μόνον ότι ο κύριος Σιακόλας για να κάμει το καινούργιο σύγχρονον αεροδρόμιο μας που παραπλανά τους τουρίστες ότι είμαστεν μια ανεπτυγμένη ευρωπαϊκή χώρα έσυρνεν κάτι απόβλητα μέσα στην Αλυτζήν πράγμα για το οποίο εν αθθυμούμαι, εκατηγορήθηκεν ποττέ? επιέρωσεν κανέναν πρόστιμο? χμμμμμμ.... εν αθθυμούμαι, αλλά έχω μιαν υποψία.

Ούτε ξέρω που εννά γινεί το μαυρογέρημον τού, ούτε θέλω να μάθω. Αλλά τα περί σεβασμού στο περιβάλλον, εγώ εν τα χάφτω. Ώσπου να αννοίξουν τα μμάθκια μας στο νησί (τζαι εννά πάρει μερικά ακόμα χρόνια) εννάν αργά τζαι εννά κλαίμεν το τουριστικόν μας προϊόν που εχάσαμεν.



ΥΓ: μπορείτε να με πείτε οπισθοδρομικιά, αλλά εμέναν τούτη ούλλη η "ανάπτυξη" φακκά μου. Ίσως γιατί αντιλαμβανούμαστεν την ανάπτυξην μόνον οικονομικά, αλλά όι κοινωνικά, περιβαλλοντικά, πολιτισμικά. Πάρτε μολ, τζαι γήπεδα γκολφ, τζαι ρεζορτ για τους πλούσιους χλεχλέδες να δουμεν τι θα καταλάβετε. 
Λαλεί τζαι ο Πανούσης "θέλω να γίνω σαν Αμερικάνος, μ'αρέσει στα κρυφά κι ο Μητροπάνος" 

Argo

Συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Μεν το πολλοψαξετε, απλά παέννετε να το δείτε.

Πόση αλήθκεια, πόση μυθοπλασία δεν ξέρω. Εξάλλου εν ταινία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα τζαι όι ντοκυμαντέρ.

Αν ήταν να το κρίνω κάπως θα έλεα ότι είσιεν ούλλα τα σωστά συσταστικά, στες σωστές δόσεις (μαγειρική παρομοίωση γιατί θορώ Μάστερσεφ τούτες τες μερες). Μιαν μικρή δόση ανάλαφρου χιούμορ (με τον John Goodman!), μιαν καλή δόση Αμερικανιάς, μια γερή δόση δράσης τζαι αγωνίας (έτσι για να κραθκιέται ο καρδιακός ρυθμός ψηλά), τζαι κάποια ψύγματα ιστορικής αλήθκειας για τες σχέσεις ΗΠΑ-Ιράν χωμένα ποτζεί ποδά, όι πολλά έντονα. Αρκετά για ναν τζιαμέ χωρίς να φκάλουν άμυνες. Τζαι ούτε επικριτικά. Ενδιαφέρον το πως εν πιάννεις απαραιτήτως τζείνον το συναίσθημα του "καλοί Αμερικάνοι- ούλλοι οι άλλοι τέρατα".

Καλή δουλειά ακόμα μιαν φορά για τον Μπεν Αφλεκ, που όποτε κάμνει κάτι άλλον που το να παίζει φκαίνουν ενδιαφέροντα πράματα 

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Για τες εκλογές

(ακολουθούν 3 κείμενα σε ένα, σόρυ έγραψα τα ούλλα μαζίν πασανάκατα).


Για τες εκλογές απέφυγα να γράψω γιατί κατά βάσην δεν ξέρω τζαι τι να πω.

Εσκέφτηκα πολλά αν θα ψηφίσω ή όι. Γιατί εν είμαι σίουρη τι θα ψηφίσω, τζαι γιατί εσκέφτουμουν αν τελικά το σύρω λευκόν/άκυρον (που εν πιθανόν), να κόψω να πάω βρυξέλλες, 10.40 ευρά εισητήριον (ακρίβωσεν το γέριμον) για έναν λευκό?

Που την άλλη θέλω να ψηφίζω, εν το θεωρώ υποχρέωσην, εν δικαίωμαν, μακάρι να εμπορούσαμεν να το εκάμναμεν πιο συχνά για πιο πολλά θέματα (σε τοπικό επίπεδο για παράδειγμα). Εν συμμετοχή.  έτσι όταν ήμουν κύπρον εκανόνισα το (τζαι μάλιστα ον-λαιν) να ψηφίσω βρυξέλλες (μετά βεβαίως εξίασα τες εκλογές τζαι εκανόνισα ταξίδιν την ίδιαν κυριακήν έτσι εν ξέρω αν θα προλάβω να πάω Βρυξέλλες να ψηφίσω πριν κλείσει η κάλπη).

Αλλά είπα ας είμαι γραμμένη. Γιατί θέλω να ψηφίσω. Τζαι θα έθελα να ψηφίσω κάποιον. θα έθελα να μεν σύρω λευκόν (αλλά ζόριν). να ξεκαθαρίσουμεν. η φράση "ούλλοι τα ίδια σ***α ένι" εν με εκφράζει τζαι θεωρώ την επικίνδυνην τζιόλις. Υποτίθεται στην δημοκρατίαν θκιαλέει ο λαός (εντάξει η κουβέντα για το αν η δυνατότητα επιλογής εν ουσιαστικά μια ψευδαίσθηση εν μεγάλη), τζαι κάτι τέθκοιες νοοτροπίες βολεύκουν το σύστημαν πολλά. έννεν ούλλοι το ίδιον. ως τζαι τα σ****ά έχουν διαβαθμίσεις. Για μέναν τζείνος που ξεχωρίζει εν ο Λιλλήκκας. Αν φκει ο Λιλλήκκας (που εν θα φκει αλλά λεμεν) θα κρούσω το διαβατήριο μου, προτιμώ να πιάω βελγικήν υπηκοότητα (παρά κυβέρνηση με Λιλλήκκα καλλύττερα καθόλου κυβέρνηση). Έτσι ψηφίζω αρνητικά, ψηφίζω οποιονδήποτε εκτός που τον Λιλλήκκαν.

Φυσικά εννά μου πεις ποιον. Τζαι είπα να πιάω τζαι εγώ τη βοήθεια του κοινού (τουτέστιν της στατιστικής) που είπεν ότι ο Μαλάς εν ο υποψήφιος που εν πιο κοντά στες απόψεις μου, συμφωνούμεν σε έναν 33% σε αντίθεσην με το 12% του Αναστασιάδη. 33%. δηλαδής διαφωνούμεν στο υπόλοιπον 67%, που έννεν λλίον.

Ακόμα εν αποφάσισα τι εννά ψηφίσω να σας πω την αλήθκεια. Τζαι ξέρω ότι πολλοί έχουν παρόμοια διλήμματα. Που εν λογικό. Παρόλαυτά το σιηρόττερον μου που τούτην την περίοδο εν το πόσον  έντονον εν το "ούλλοι οι υποψήφιοι εν πιας τον έναν φάκκαν τον πας τον άλλον" (τζαι παλαιότερα αλλά κυρίως σε τούτες τες εκλογές). Όι ότι εν ψέματα. Αλλά εγώ λαλώ... ότι λαλεί ο Θεός George Carlin (παρά το ότι διαφωνώ στο δεύτερο μέρος). Οι πολιτικοί εν όπως εν ο λαός που τους ψηφίζει.


Έτσι κατά βάσην ελάχιστα με ανησυχεί ο Λιλλήκκας ή ο κάθε Λιλλήκκας, Ανησυχούν με τζείνοι για τους οποίους λαλεί τζείνα που λαλεί. Τζείνοι που το παίζουν κλαψομαρίες για το πολύπαθον νησίν μας που καρτερά να φυσήσει ένας αέρας κλπ κλπ., αλλά στην ουσία ΔΕΝ θέλουν καμία λύση του κυπριακού τζαι δεν θα συναινέσουν ποττέ, τουλάχιστον καμιάν που να περιλαμβάνει τζαι τουρκοκύπριους μέσα ή οποιοδήποτε μοίρασμαν της πίτας (τζαι εν για τούτους που επήρεν τζαι ο Αναστασιάδης πίσω το ναι του, λες τζαι ήταν τίποτε αμαρτία για την οποία πρέπει να μετανοήσει).

Ανησυχούν με τζείνοι οι κάτοχοι των αναθεματισμένων των αξιόγραφων (που τι ένουν ακόμα εν εκαταλάβαμεν). Φοβίζουν τζείνοι που καρτερούν να μας δώκουν ριάλλια οι ρώσσοι επειδή εν φίλοι μας (πόσον ηλίθιος/αποχαυνωμένος πρέπει να είσαι να πιστεύκεις ότι ο κόσμος λειτουργεί έτσι). Που καρτερούμεν ως λαός να φκάλουμεν πετρόλαα που τη θάλασσαν μας την όμορφην για τα ριάλλια τα γέριμα. Φοβίζουν με τζείνοι που θέλουν να διαφυλάξουμεν τον εταιρικό φόρο άμπα τζαι πιάει κανένας άλλος τα ριάλλια τα κλεψιμιά. Οι εργοδότες που αποφασίσαν να δώκουν μέσα τωρά που είδαν γαίμαν. Οι ντιβελοππερς που εν θέλουν να αφήκουν λλίον που το κέρδος που εφκάλλαν τόσα χρόνια.

Τσακρούν με τζείνοι που ακόμα τζαι σήμερα γοράζουν άι-φόουν των 12-χρονων κοπελλουθκιών τους, τζαι ποτζείνα τα καγιεν τα αυτοκίνητα λες τζαι εννά παν σαφάρι στην γρίβα διγενή, γιατί η κρίση-κρίση αλλά τζαι το χουμίσιν-χουμίσιν. Λυπούν με τζείνοι που κάμνουν παράνομα 3 δουλειές για να πιερώννουν τούτες ούλλες τες μαλακίες ενώ υπάρχουν τόσα πλάσματα που δεν έχουν ούτε μιαν (δουλειά). Τζείνοι που ακόμα τζαι τωρά θεωρούν ότι το μέγεθος των σπιθκιών στην Κύπρον εν φυσιολογικό τζαι δικαιολογημένο. Τζαι προπάντως τζείνοι που όπως το λαλεί η Μάνα μου "τωρά με την κρίση κλαιν επειδή εχάσαν τζείνον το παραπάνω που εβάλλαν στην πάντα, δίχα να σκέφτουνται ότι δίπλα τους έσιει πλάσματα που δεν έχουν ριάλλια να πιερώσουν το ρεύμα ή να ψουμνίσουν στον μπακάλλη".

Τζαι πάνω που ούλλα τζείνοι που χρησιμοποιούν την αχρηστοσύνην (αν υπάρχει έτσι λέξη) των πολιτικών ως δικαιολογία για την δική τους αδιαφορία (διαχωρίζω: δεν είναι ούλλοι όσοι χρησιμοποιούν το επιχείρημαν αδιάφοροι). Οι πολιτικοί α) λαλούν τζείνα που θέλουν να ακούσουν (αν όι οι πολλοί) κάποιες ομάδες τζαι β) κάμνουν όσα τους παίρνει να κάμουν.

Αφού τούτοι εν άχρηστοι που εν οι χρηστοί ? (που λαλεί τζαι ο Carlin) θα περίμενε κανείς ότι μετά που τόσην "απαξίωσην της πολιτικής" θα εφκαίναν καινούργια άτομα, καινούργιες ιδέες, καινούργιες ομάδες να καλύψουν το κενό. Αντ'αυτού που το κενόν εφκήκεν η Μακαρία... Τουτον τζι αν εν ανησυχητικό...

ΥΓ: έτο είπα τα ούλλα σε ένα. εν χρειάζεται να γράψω άλλον ποστ για τες εκλογές. Κανεί.
ΥΓ2: παραπάνω ανησυχεί με η τόση δύναμη που θεωρείται ότι έσιει ένας άνθρωπος. Ανησυχεί με που θεωρείται ότι ένας Χριστόφκιας τζαι μόνον ο οποιοσδήποτε Χριστόφκιας εκατάστρεψεν τη χώρα τζαι φταίει για ούλλα τζαι παράλληλα ότι ένας άλλος (οποιοσδήποτε) θα τα διορθώσει ούλλα λες τζαι ο κόσμος δεν έσιει τίποτε να κάμει απολύτως. Τζαι τούτον εν πρόβλημαν συστημικόν. Που πρέπει να αλλάξει (αλλά πρέπει να το απαιτήσει ο κόσμος, ο οποίος εν μπορεί βαρκέται).

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

Life of Pi the Sequel (αλλιώς συλλογικό ασυνείδητο)

Που ούλλους τους φροϋδικούς ο Γιουνγκ ήταν ο αγαπημένος μου τζι ας μεν τον πολλοκατέχω, κυρίως τούτη η έννοια του συλλογικού ασυνείδητου, που την βρίσκω εξαιρετική τζαι σε επίπεδον κοινωνίας/κουλτούρας, αλλά τζαι σε επίπεδον πανανθρώπινο.

Σε κάποιου είδους ανθρώπινον συλλογικόν ασυνείδητον αποδίδω το σοκαριστικό γεγονός (που ανακάλυψα εχτές που είχαμεν αφιέρωμα "Γιάννης Χαρούλης" στη δουλειά) της ομοιότητας ανάμεσα σε τούτον το τραούδιν τζαι του Life of Pi. Αλλως πως δεν μπορώ να εξηγήσω το πως οι ιδέες, οι αλληγορίες εταξιδέψαν που τον Καναδά στην Κρήτη σε τόσο διαφορετικά πλαίσια.




Εν τόσον ωραίον πράμαν να κάμνεις συνδέσεις μέσα στο νου σου !!! Ή μόνον εγώ ενθουσιάζομαι δεν ξέρω.

ΥΓ: Άτε αφήνω σας να πάω στα Λονδίνα (τρομάρα μου). Κάτω Ύδατα μου..... ερκουμαιιιιι!!!!
ΥΓ2: ο βλογγερ λαλεί ότι με τούτον εφκήκαν 500 ποστ σε τούτον το μπλογκ (που τα οποια 450 πανω κάτω είδετε, τζαι καμιάν 50ρκαν άφηκα τα στο συρτάριν το ψηφιακόν) με 2005 σχόλια μέσα σε χμ.... πόσα ναναι... 4μιση χρόνια. Νοτ μπαντ. Πρέπει να το γιορτάσουμεν έννε?

Ποστ-μπειμπισιττινγκ σημειώσεις

Αν εν μιαν φοράν δύσκολο να φορήσεις κλατσό (καλτσόν σε απταιστα κυπριακά) στον εαυτό σου, μα τω Θεώ εν 1000 φορές πιο δύσκολο να φορήσεις κλατσό σε κάποιον άλλον, κυρίως άμαν εν έναν 2-χρονον κοριτσάκι που πορτοκλωτσά.

Αλλά μετά που 15 λεπτά εκαταφέραμεν τα !!

ΥΓ1: εν τέλει επιβιώσαμεν τζαι εγώ τζαι το μωρόν. Για την κάτταν εν μπορώ να πω το ίδιο, που μου ετσάκκισεν τα νεύρα μου ο παλιόκαττος...
ΥΓ2: την επόμενη φορά που εννά μου ζητήσουν μπέιμπυ-σιττινκ εννά είμαι άρρωστη νομίζω.