Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Be the change

(επιστροφή στα σοβαρά μέσα μέσα, έτσι για να μη ξεχνιόμαστε..)

Εν ιξέρω ποιος το είπεν ακριβώς τούτον, το να είσαι η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο, αλλά τωρά τελευταία εσκέφτουμουν το πολλά. Η φίλη μου η Κάτω Ύδατα είσιεν μιλήσει για τούτην την αλλαγήν την από κάτω δαμέ πριν λλίον τζαιρόν. Μιαν αλλαγήν που την πιστεύκω πολλά ή μάλλον επίστευκα την. Γιατί ακόμα εν είδα χαίριν.

Τα χρόνια που έζησα στην Κύπρο ως σκεπτόμενο ον (τζαι δυστυχώς δεν είναι όσα εν τα χρόνια μου) πολλές φορές έπιανα τον εαυτό μου να προσπαθεί να διαφοροποιηθεί που τους τριγύρω μου (όι που ψωνάραν, απλά γιατί εν εμπορούσα να κάμω αλλιώς).
Που τζείνους τους ανθρώπους που βάλλουν μέσα να κάμουν την δουλειάν τους,
που τζείνους τους ανθρώπους που γελούν στην ουράν τζαι μπαίνουν πρώτοι,
που τζείνους τους ανθρώπους που θεωρούν κοψονουρκάν το να καταφέρεις να πιάννεις όσον το δυνατόν παραπάνω ριάλλια με όσον το δυνατόν λλιόττερη δουλειά.

Που τζείνους που ξιτιμάζουν τους ιταλικούς καναπέδες Νατούτζι (έμαθα τα τζαι τούτα) γιατί "κόφκουν κκελλέν τζαι εν είμαστεν τζαι Σιακόλιες", αλλά γοράζουν τους γιατί τι θα πει η συναδέλφισσα που την τράπεζαν αν δεν έσιεις ιταλικόν καναπεν...
που τζείνους που συμπεριφέρουνται στες φιλιππενέζες τους σαν ναν γαούρκα...
που τζείνους που εθορούσαν τους παρέες μου τους καλαμαράες με μισό μάτι στο πανεπιστήμιο γιατί εν ήταν τρέντηδες
που τζείνους που χρεώννουνται διπλά τζαι τρίδιπλα για να χτίσουν σπιταρώνες που στα βελγικά δεδομένα είναι σπίθκια για πρέσβη ατ λιστ....

θα μπορούσα να συνεχίσω φορ έβερ εντ έβερ. Εγώ που λέτε με το σιέριν στην καρκιάν εν έβαλα μέσον ούτε μιαν φοράν για κάτι (που επία να φκάλω άδειαν οδήγησης η μάνα μου είσιεν τη φαεινή ιδέα να βάλει μέσον άμπα τζαι εν τα καταφέρω που ήμουν ασχέτου, τζαι εγίνηκεν έσσω μας καφκάς άσιημος. τελικά έπια τη με το τιμόνι-σπαθί μου). δεν μπορώ να διανοηθώ να μεν κάμω με ευσυνειδησία κάτι για το οποίο πιερώννουμαι. Δεν έκαμα ποττέ μαφία για να πιάσω λεφτά που την κυβέρνηση με οιονδήποτε τρόπο. ούτε εγώ ούτε η οικογένεια μου. τζαι τολμώ να πω, ότι στον τομέα μου (τη ψυχολογία), όταν ήρτεν τζείνη η ώρα που ένιωσα ότι έπρεπε να κάμω κάτι που εμπορούσα, που εν εμπορούσα εν τέλει να κάμω τζαι τίποτες, επάλεψα το για τζείνον που επίστευκα ότι ήταν σωστό τζαι δίκαιο (παίξαμε και χάσαμε βέβαια), τζαι παρά την απογοήτευση τζαι σχετική αηδία που σε πιάννει άμαν ανακατώνεσαι με βουλευτές, πολιτικούς, φοιτητικές οργανώσεις κλπ. εννά το ξανάκαμμα σιήλλιες φορές (νομίζω).

Εγώ που λαλεί τζι ο λαός, το κούτελλον μου έχω το καθαρό. Αναρωθκιούμαι πόσοι άλλοι στη γέρημη τη νήσο μπορούν να πουν τούτον το πράμαν. Πάντα ελαλούσα ότι που εννά πάει κάποτε εννά γινούμεν πολλοί τόσοι που εννά είμαστεν παραπάνω που τους άλλους, τζαι έτσι χωρίς να το καταλάβουμε η Κύπρος θα εν πολλά διαφορετική. Είμαστεν πιστεύκω όμως πολλά μακριά ακόμα.

μιλούμεν για φοροδιαφυγήν, αλλά ποιος εν τζείνος που φοροδιαφεύγει? Μιλούμεν για ρουσφέτιν, αλλά ποιος εν που κάμνει ρουσφέτιν? Μιλούμεν για χρηματισμό δημοσίων/δημοτικών υπαλλήλων, αλλά ποιος εν που κάμνει τούτον τον χρηματισμό? Μιλούμεν για "εικονικές αναπηρίες" τζαι άλλα όμορφα που τρών τα λεφτά του φορολογούμενου, μα ποιος τες κάμνει τούτες τες μαφίες? Μιλούμεν για τους ανάξιους που μπαίνουν σε θέσεις ποτζεί ποδά? Μα ποιοι εν τούτοι οι ανάξιοι?

Άμαν ψαχτούμεν, ούλλοι ξέρουμεν έναν, θκυό, τρεις που τα κάμνουν τούτα. μπορεί τζαι εμείς να είμαστεν/υπήρξαμεν στη θέσην τους. Τζαι αλί έννεν μόνον υψηλόβαθμοι. Εν τζαι η γειτόνισσα πάρατζει που εκανόνισεν τσιέκκιν που το Γραφείον (Μα εν κρίμαν φτωσιή γεναίκα να χάσει το τσιέκκιν, δαμέ τόσοι τζαι τόσοι τρώσιν. τι να πάεις να καταγγείλεις??).

Το θέμαν ένι, να μεν απαιτούμεν μόνον που τους άλλους να αλλάξουν πράματα αλλά να είμαστεν έτοιμοι να αλλάξουμεν τζι εμείς, να καθαρίσουμεν τζι εμείς. Κάποιος Έλληνας είσιεν γράψει για τα εκεί χάλια "τουλάχιστον να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι". Νομίζω ταιρκάζει, όχι για το φτωχοί απαραιτήτως (που μακάρι να μεν φτάσουμεν τζιαμέ), αλλά για τζείνην την τιμιότηταν που εχάσαμεν....

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Δεν έσιει πιο επώδυνο πράμαν...

για έναν πεισματάρην άνθρωπον που θέλει πάντα να περνά το δικό του, να έρκεται τζείνη η μέρα/ώρα/στιγμή, που θα πρέπει να αφήκει να περάσει το δικόν κάποιου άλλου τζαι να σιωπήσει.

(εντάξει έσιει τζαι πιο επώδυνα πράματα but maaan it sucks).

Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

Ιστορίες της καφετέριας

Ότι με φλερτάρει ένα Βελγούδι στην καφετέρια είπα το στο προηγούμενο ποστ... εν το είπα?

Σε στυλ νεανικής αμερικάνικης ταινίας (εγώ υποθέτω πρωταγωνιστώ λόγω υφέρποντος παλιμπαιδισμού που κάμνει πλάσματα που εν εκλείσαν τα 20 να με θεωρούν τζαι πολλά κατάλληλον ταίριν, τι να πω???).

Το πρόβλημαν εν το πως αντιδρά το πλάσμαν. Γιατί λαλεί σου ο άλλος θέλεις να φάμε λαντς στο ίδιο τραπέζι αύριο? τζαι απαντάς εσύ (που το μεσημεριανό στην καφετέρια εν το έσιεις στη λίστα με τα πιθανά σενάρια απιστίας)... γουάι νοτ? εν μεσημεριανό που επρότεινεν ο άνθρωπος, όι βραδυνό τζαι με άφτερ (ιφ γιου νοου γοτ αι μιν). τζαι λαλείς εντάξει σε κάποια φάση εννά σύρεις τζιολας πας την κουβέντα ότι έσιεις φίλο, εννά εμφανιστεί μια στιγμιαία απογοήτευση στα μμάθκια του άλλου, αλλά μετά εννά του περάσει. εννά τεθεί το όλο πράγμα σε καθαρά φιλικό επίπεδο. εντ οφ στόρυ.

Κάπως έτσι το εσκέφτηκα, τζαι μετά που 3 μέρες αποφυγήν της καφετέριας αποφάσισα να πάω ολάν. σιγά. το πολλύν πολλύν να αποκτήσω παρέαν στην καφετέρια να μεν τρώω μόνη μου σαν τον κούκο. Αλλά εν εφκήκεν ακριβώς έτσι. γιατί πάω εγώ, χαλάρα, καθουμαι στο τραπέζιν που εκάθετουν τζαι το Βελγούδιν τζαι λαλώ
"γεια ίντα μπου κάμνεις?"
τζαι απαντά μου
"Do you approve this???".

χάσκιασμαν η Ερυκίνη σας. ααααααααα, πολλά λάθος εξεκινήσαμεν, εσκέφτηκα. Τάχα για ίντα πράμαν θέλει μου τζαι έγκρισην τούτος??? ίντα σκοπούς έσιει? είπα έναν : "eating? yes, i approve eating, χαχα" (είμαι τζαι χιουμορίστας τρομάρα μου) τζαι έκατσα.

Τζαι εν ήταν μόνον η αρκή. ήταν τζαι η συνέχεια, που ο άνθρωπος ήταν τόσον αγχωμένος ενόμιζα ήταν να φυρτεί. άρα καθόλου φιλική τζαι χαλαρή κουβέντα για τζείνον. άσε που η κουβέντα εκινήθηκε στα τυπικά, ίντα μπου σπουδάζεις, τζαι ξέρω γω τζαι πούποτε μα πουποτε εν εκόλλαν ο γκόμενος τζαι έτσι δεν το έσυρα διακριτικά (ούτε αδιάκριτα). και κατά συνέπεια δεν ετέθηκε το καθαρά φιλικό επίπεδο που ήλπιζα (δηλαδής εγώ ήμουν τέλεια μα τέλεια φιλικιά, τζείνος όμως ήταν αγχωμένος φουλ λες τζαι επίεννεν στον χορό των αποφοίτων με τη αρχηγό των μαζορέτων, τόοοοοσο αμερικανιά).

Τζαι τι κάμνουμεν ερωτω? Να παέννω στην καφετέρια τζαι να κάθουμαι σε άλλο τραπέζι? εν πάει, εν πολλά φτύσιμον τζαι εν κριμαν το κοπελλούιν. Να κόφκουμεν καμιάν κουβένταν τζαι να καμνουμεν παρέα έτσι φυσιολογικά δεν το βλέπω... μήπως να κόψω το φαίν τα μεσημέρια??? επάσιηνα τζιόλις...

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

Έχουμε και λέμε...

Τούτην την εβδομάδα ανακάλυψα ότι...

1. ΔΕΝ έχω ζωή σε τούτην την παλιοχώρα εκτός που γραφείο-σπίτι, σπίτι-γραφείο (μήτε έναν έστω πλάσμα να του κλαφτώ ότι εν έχω ζωή λάιβ, κλαίουμαι στα skype, στα MSN τζαι στα email)

2. ΔΕΝ έχω υπόθεση ως επόπτρια μάστερ (γιατί διώ την ελευθερία στους άλλους να κάμνουν μόνον ότι θέλουν, αν δεν θελουν να καμουν τιποτε, νοτ μαι φολτ)

3. ΔΕΝ εχω τσιανς να ξεπεράσω τούτην ούλλην την κοπροσκυλλίασην τζαι την αναποφασιστικότητα για να τα καταφέρω να τελειώσω ποττέ τούτον το γέριμον το διδακτορικό

4. ΔΕΝ τα καταφέρνω με τίποτε να κάμω αφέλια σαν τζείνα της καφετέριας του ΠανΚυ (άδε τωρά κριτήριο ποιότητας), αν τζαι εν η αλήθκεια βελτιώννεται η γεύση όσο το παλεύκω

5. ΔΕΝ έχω γούστο στες σειρές, σύμφωνα με τον Β., γιατί θορώ The Bing Bang theory τζαι αρέσκει μου τζιόλας.

Παρόλα αυτά:

6. ΕΧΩ (μετά που 2 κύκλους Bing Bang theory) από ότι φαίνεται τζι εγώ λλίον OCD τζαι ναι, είμαι νερντ τελικά. Νερντ της ψυχολογίας. Τζαι του SPSS (ξου ξου ξου) τζαι του προγραμματισμού (ξου ξου ξου).

7. ΕΧΩ πέραση στα ποστ-αντολεσεντ Βελγούθκια, τζαι τυγχάννω φλερταρίσματος στην καφετέρια σε στύλ αμερικάνικη teen comedy, νεαρός-αγχωμένος-ντροπαλός-ζητά-από-καρακουκλάρα (εγώ είμαι τούτη)- να κάτσουν-μαζί-στο-τραπέζι-να φαν-λαντζ (μόνο που εγω ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΛΕΟΝ 18 τζαι έχω τζαι καπετάνιον, σχέση εννοώ με τον ΚΚ, άρα τι να το κάμω, ααα?) Στην καφετέρια του ΠανΚυ γιατί εν μου εκόντευκεν κανένας όταν έπρεπε? (ίσως γιατί εβούττουν μες τα αφέλια;)

8. ΕΧΩ (όσον ανώμαλον τζαι τρομακτικόν τζι αν ακούεται) κάπου μέσα μου κρυμμένο (αυτό ήταν το πόρισμα της μίνι αυτο-ανάλυσης που ακολούθησε του συμβάντος) μητρικό ένστικτο, γιατί είδα τυχαία τούτον το βίντεο. Τζαι, αν είναι δυνατόν, εγεμώσαν τα μμάθκια μου. Καν γιου μπιλιβ ιτ? εγώ όι.


Τζαι το σιηρόττερον που ούλλα ένι ότι ΔΕΝ έχω καν περίοδο...

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

Paolo Nutini η συνέχεια

δαμέ στο πιο νηφάλειο (νομίζω). ανάμεσα στα καλλύττερα 2.5 λεπτά μουσικής που άκουσα τα τελευταία χρόνια.

Εν τέλει

Τζαι μετά τες διακοπές τζαι το να τάλλο, είμαστεν πάλε στο γραφείο με αρκετό χρόνο τζαι αντοχήν (ενόμιζα) για να επιστρέψουμε στο θκιάβασμα νέων που την Κύπρον. άκουσα τζείνον τον τύπον που κάμει μήνυσην της κυβέρνησης επειδή αναγκάζει μας να αφτέννουμεν τες λάμπες μας με τούρτζικον (ξου ξου ξου) ρεύμα (τζερούιν κύριε μου τζερούιν) τζαι που κάτω οι άλλοι να του πισκαλιούν (μα ποιοι εν τούτοι ολάν;). άκουσα τζι εθκιάβασα απόψεις, νούσιμες, θκιαβασμένες, πελλάρες, παραλογισμούς, συνωμοσίολογίες, "πειραγμένα" ντοκουμέντα. εθκιάβασα τζαι τον Ασέρα που ο άνθρωπος έφτασεν σε σημείον ο σώζων εαυτόν σωθήτο. Ε, τζαι ως την Πέμπτη εψυχοπλακώθηκα, εμαύρισεν η ψυσιή μου.

σήμερα, Παρασκευή, αποφάσισα, εν έσιει άλλον. Εν ακούω κανέναν άλλον ποιον που τη νήσο. Εννά ακούω μόνον Πάολο (Νουτέλλα, ναι ναι το πάθος επέστρεψε) γιατί ο Πάολος κάμνει τη ζωή πιο ωραία (εν λλίον πιο αισιόδοξος βέβαια που μένα). Εννά σπάσω???



My hopes are high
but my eyes can't
Believe what they see,
Give me something to believe,
Gime me something to believe,

I got lucky in life and had plenty to eat
and I saw this world as one big pool of opportunity
But there's too much mind corruption,
Too little remedy (or that'show it seems to me)
Yeah we need a moral education to
Set the young minds free...

So let us change what we can and
Accept what we can't
Impart some of the wisdom
From that tried and tested man
There'no harm in being wrong you know no,
In fact to me, it's common ground - yeah
So take that feather from you cap sir,
And pass that feather around...

My hopes are high
but my eyes can't
Believe what they see,
Give me something to believe in,
Gime me something to believe,

ΥΓ. προς αγαπημένο Πάολο Νουτέλλα. Εν εμφανές που τα κιλούθκια που έβαλες ότι έκοψες τα βαριά. Αλλά πότε επιτέλους ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΠΙΝΕΙΣ? Εν κρίμαν τα γέριμα...
ΥΓ2. γράφοντας το "μα ποιοι εν τούτοι ολάν" πιο πάνω είπα που μέσα μου, τζαι το εν τους αναγνωρίζω. μήπως έκλεια τζι εγώ τα μμάθκια μου τόσον τζαιρόν? έτσι για να έχω τζαι εγώ high hopes αλόπως

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

The Monday effect...

has become a Tuesday effect
and a Wednesday effect,
shall i just call it love?