Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Το Βελγικό

Ακούεται παράξενα άμαν εν λαλείς "το κυπριακό", "το μεσανατολικό", όμως υπάρχει τζαι βελγικό τζαι κρατά άνετα καμιάν 60ρκά χρόνια. Καλά αν θέλεις να το πάρεις τέλεια που την αρκήν, που τον 13ον αιώναν που άρκεψαν πρώτη φορά στο Βέλγιο οι Γαλλόφωνοι να διαφοροποιούνται που τους Ολλανδόφωνους (η τότε Γαλλόφωνη αριστοκρατία που τους ολλανδόφωνους εργάτες, ίντα παράξενο που εκαταλήξαν ανάποδα;).

Για το Βελγικό τίποτε δεν έξερα, εκτός του ότι έχει δύο γλωσσικά διαφοροποιημένες ομάδες. Τζι όσον παραπάνω πράματα μαθαίνω, τόσο πιο πολλές διαφορές τζαι ομοιότητες βρίσκω με το Κυπριακό (που κάποιοι στα πλαίσια μιας ομοσπονδιακής λύσης σπεύδουν να κάμουν copy paste).

Οι ομοιότητες με το Κυπριακόν, εν ότι η κατάσταση κρατά τόσον τζαιρόν που ο κόσμος φαίνεται να μεν φακκά πένναν. Ένας φίλος ελάλεν εψες, σε άλλες χώρες ο κόσμος διαδηλώνει με το παραμικρόν, εμάς ππέφτει η κυβέρνηση τζαι καμία αντίδραση. Αλλά τζαι πάλε...οι άνθρωποι εσυνηθίσαν. μήπως εν η πρώτη φορά που έππεσεν η κυβέρνηση; Τζαι σε αντίθεση με τον υπόλοιπο κόσμο κανένας δαμέ εν μιλά για διάλυση της ομοσπονδίας. παράξενοι άνθρωποι οι Βέλγοι.

Ομοιότητες. Υπάρχουν εξτρεμιστές, ακραίοι εθνικιστές, όπως τζαι στην Κύπρον. Μόνον που τα αιτήματα τους εν λλίον διαφορετικά που τους δικούς μας εθνικιστές. Θέλουν να σταματήσουν να πληρώνουν την κακοδιαχείριση της άλλης πλευράς του Βελγίου, θέλουν να χωρίσουν τες Βρυξέλλες. Εν θέλουν να ενωθούν με καμιάν άλλην χώραν, τζαι παρά τα όσα ακούουνται στην πραγματικότητα εν θέλουν να το διαλύσουν. Μάλλον προτιμούν να έχουν όσον το δυνατόν πιο αυτόνομα ομόσπονδα κράτη.

Ομοιότητες. Οι Βέλγοι ταυτίζουνται παραπάνω με το Φλαμανδός/Βαλλονός παρά με το Βέλγος. Η Βελγική ταυτότητα πάσχει, όπως τζαι η καθαρά Κυπριακή σε σχέση με το Ελληνοκύπριος/Τουρκοκύπριος πάσχει. Κατακρίβειαν, σε τούτον ίσως να είμαστεν σε ελαφρά καλλύττερην κατάστασην, γιατί αν μη τι άλλο τωρά τελευταία εμείς κάμνουμεν τζαι μιαν προσπάθειαν (τουλάχιστον υπάρχει ένα ρεύμα).

Κατά τα άλλα, τα προβλήματα τους τζαι τα προβλήματα μας εν διαφορετικά. Γιατί μπορεί να μιλούν διαφορετική γλώσσα, αλλά οι συγκρούσεις τους δεν είναι εθνοτικές. Μάλλον οικονομικές. Τζαι πολιτικές. Θκυό ομάδες που ποττέ εν ένιωσαν ως μια προσπαθούν να μπαλανσάρουν τα συμφέροντα τους σε ένα σύστημα που εν τους βοηθά. Βάλε έναν καπιταλιστικό τζαι ένα σοσιαλιστικό σύστημα να μοιράζουνται κοινούς πόρους, τζαι θκυό μέρη διαφορετική κατανομή πλούτου τζαι μιαν πρωτεύουσα στη μέση να διεκδικείται που ούλλους τζαι έσιεις το Βελγικό. Τους Φλαμανδούς που απαιτούν ή να έχουν ένα λέγειν στο πως ξοδεύκουνται τα κοινά λεφτά ή να έχουν τα θκυό κράτη παραπάνω αυτονομίαν τζαι τους Βαλλονούς που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά μιαν τέτοιαν αυτονόμηση. Το "γλωσσικό σύνορο", που σταματά η γαλλόφωνη τζαι που ξεκινά η ολλανδόφωνη πλευρά συνεχώς μετακινείται, κυρίως λόγω Βρυξελλών τζαι των γύρω προαστείων, με αποτέλεσμα να σαντανώνουνται τα πάντα. Πως να καθορίσεις τες εκλογικές περιφέρειες άμαν ο πληθυσμός των Γαλλόφωνων γύρω που τες Βρυξέλλες αυξάνεται ραγδαία, αλλά θεωρούνται ακόμα εντός του φλαμανδόφωνου μέρους;

Τα προβλήματα τους εν πολύπλοκα, τζαι η λύση δύσκολη. Θκυό πλευρές που η καθε μια κουντά προς τη δική της μερκά. Ο επόπτης μου λαλεί ότι η σύγχρονη ιστορία του Βελγίου εν θέμαν πίεσης, σαν την μέγγενη, ανά περιόδους σφίγγει, σφίγγει ώσπου φτάνει στην κρίσην τζαι μετά πάλε χαλαρώνει. Γιατί για κανέναν έννεν καλόν να παραμένει τόση πίεση. Τζαι οι πλείστοι Βέλγοι δεν είναι έτοιμοι να αποχαιρετίσουν το ομόσπονδο Βέλγιο, μάλλον καρτερούν να περάσει τζαι τούτη η κρίση, όπως επεράσαν τζαι οι άλλες.

Τωρά τι μπορεί να σημαίνει τούτον για μας; Όσο περνά ο τζαιρός τόσο βεβαιώνουμαι πως εν σημαίνει τζαι πολλά. Αμφιβάλλω αν θα έχουμε εμείς ποττέ παρόμοια προβλήματα με τα δικά τους. Πιθανώς να έχουμεν άλλα κατάδικα μας. Εν θα βιάζουμουν να πω "Bye bye Belgium" (νομίζω μόνον εκτός Βελγίου μιλούν για κατάλυσην του κράτους), αλλά μάλλον "εμείς να δούμεν τι θα κάμουμεν".

Γιατί όπως είπεν τζι ο Βέλγος παρέας, όταν η συζήτηση εγύρισε στην Κύπρο, στες εκλογές, στην αύξηση των εποίκων κλπ. " You are totally more fucked up than we are, men".

Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Quiz της ημέρας: η απάντηση

Ευχαριστούμε όλους τους σχολιαστές που προσπάθησαν, ομολογώ ότι οι κύπριοι τάχαμου τυφλοί διούν άλλη διάσταση στο όλο θέμα αλλά η σωστή απάντηση είναι (στα πλαίσια της εμπειρίας μου δαμέ):

Περπατά με την μεγαλύτερη άνεση που υπάρχει μες το δρόμο με τα γυαλιά τζαι το μπαστούνι του τυφλού τζαι τα ακουστικά του ipod μες τα φκιά. Τζαι απορείς πως μπορεί κάποιος να αποφεύγει τα αυτοκίνητα τζαι τους πεζούς χωρίς όραση τζαι χωρίς ακοή; Με την όσφρηση; Την αφή μήπως;;;;

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Το quiz της ημέρας!!!!

Πως καταλάβεις ότι κάποιος παίζει τον τυφλόν, αλλά δεν είναι;

Ο νικητής κερδίζει ανάμισι κιλό βελγικά σοκολατάκια!



ΥΓ.: ξέρω είμαι λλίον γαιδούρα, άφηκα τούτον το γέριμον το μπλογκ πολλύν τζαιρόν, αλλα βιώνω περίοδο πολλής τζαι πιεστικής δουλειάς, με πολλύν άγχος, τζαι παντελή ανικανότητα ήσυχου ύπνου (που το άγχος), κάπου ανάμεσα σε γαμάτες μπλουζ βραδιές στην ανοιξιάτική Λεβέν, παράξενες γαλλικές ταινίες, ρομαντικά σαββατοκυρίακα με τη γνωριμιά/επαφή/σχέση τσακίζοντας παγιδάκια και άλλα είδη σχάρας (έχουμεν μια διεστραμμένη αίσθηση περι ρομαντισμού) στην γραφική Brugge, εκθέσεις στα ολλανδέζικα με τίτλο "το δωμάτιο μου" και πολλή δυσωδία. Εχτές εμάθαμεν στην παρέα ότι ένας διδακτορικός φοιτητής δαμέ έπαθεν που το άγχος παράλυση στο ένα του χέρι για κάτι ώρες τζαι επάρθηκεν η απόφαση να το πάρουμε λλίον πιο χαλαρά πριν να καταλήξουμεν ούλλοι ομαδικώς στα κρεβάτια του νοσοκομείου (ή στα Ιμαλάια για ορειβασία για να χαλαρώσει το πνεύμα μας σαν τον Γάλλο παρέα).
Έεεετσι..... επιστρέφω δριμύτερη με τες γνωστές μου τσιόφτες....

Κυριακή 11 Απριλίου 2010

Quelle decadence....

Που τα χιπ-χοπ street parties στη Φανερωμένη στα bal masque στο Gent.... πόση κατάντια πλέον; που σταματά τούτος ο κατήφορος επιτέλους;

Πόση βαρεμάρα εσκέφτηκα σε ένα bal masque (προσοχή! όταν λέμε bal masque ΔΕΝ εννοούμεν καρναβάλια); Τούτοι οι Βέλγοι ρε παιδί μου.... αλλά άτε έκαμα την καρκιάν μου πέτρα τζαι επία.

Φτάνοντας στο χώρο που μου εξηγήσαν, βέβαια, εκατάλαβα ότι εντάξει η στροφή μου στη νυχτερινή διασκέδαση δεν είναι ακριβώς τζαι 180 μοίρες.

Γιατί μπορεί το bal masque να περιλαμβάνει φουστάνια τζαι τακούνια τζαι έτσι μιαν κυριλάτην εμφάνιση (ναι, ναι εντύθηκα κυρία), αλλά για κάποιο λόγο τούτη η φίλη μου (όσο περνά ο τζαιρός συμπαθώ την παραπάνω) αποφάσισεν να κάμει το bal masque σε ένα μπαρ-καταγώγειο σε κάτι στενοσόκακα στο Gent. Ίσως να σας ακούεται λλίον σουρεαλιστικό η ιδέα ενός σκοτεινού μπαρ με έναν ράσταμαν στο μπαρ τζαι με θαμώνες κάτι τύπους- ξεχασμένους ήρωες που ταινίαν του '80-, πάνω κάτω 50-60 χρονών, λυμένους πάνω στο μπαρ, αλκοόλες, που ενόμιζες ότι πίνουν στον ίδιον τόπον τα τελευταία 45 χρόνια, τζαι στο βάθος ένα ξεχωριστό δωμάτιο με "σοβαρούς" τύπους με τα καλά τους, τες γραβάτες τζαι τα τακούνια τους τζαι τες χαρακτηριστικές μάσκες των bal masque (τζείνες που τες κρατάς στο σιέριν σου), αλλά, ναι, ήταν πραγματικότητα.

Τα highlight της βραδιάς:
1. ένας που τους καραμεθυσμένους θαμώνες στο μπαρ να τη λαλεί στον ρασταμαν μπαρμαν, από ότι εκατάλαβα, γιατί το ουίσκιν που του έβαλεν έννεν άσιλας Jack Daniels τζαι να απαιτά να το σιονώσει τζαι να του βάλει άλλον. Ο καημένος ο ράσταμαν να προσπαθεί με έναν βαριεστημένον ύφος (λες τζαι εκάμαν τούτον τον καφκάν έναν εκατομμύριον φορές) να του εξηγήσει ότι εν πελλάρες που λαλεί. Φωνές τζαι αναστάτωση για λλίον, ώσπου στο τέλος τζαι ο μεθυσμένος να κουράζεται που τη διαδικασία τζαι απλά να αρκέφκει να πίνει.
2. Η Ερυκίνη σας επροσπάθησεν να ισορροπήσει στα ολοκαίνουργια γαμάτα κοραλλί τακούνια της, αλλά έμελλεν σε κάποια φάση να γκρεμοτσακιστεί, μόνο που εγκεμοτσακίστηκεν στο σκαλί του μπαρ (μπροστά σε όλους τους μεθυσμένους θαμώνες που στην κατάστασην που ήταν δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν με το περιβάλλον τζαι χαπάριν δεν επήραν) τζαι εκατέληξεν που τη μέσα πλευρά του μπαρ στα στιβαρά σιέρκα του ράσταμαν, που με αστραπιαίες κινήσεις έσωσεν μιαν σίουρην πτώσην. Μετά φυσικά επροσπάθησεν να φλερτάρει την γκομενάρα (γιατί ήμουν, η αλήθεια να λέγεται) που του ήρτεν έτσι ξαφνικά μες τα σιέρκα, αλλά τον ξενέρωσα στο δευτερόλεπτο παραγγέλλωντας μιαν κοκα-κόλα.
3. Τζαι όταν το κκέφιν άναψε τζι αρκέψαν οι χοροί με τον ντι-γκέι να μας θυμίζει μελωδίες του 80 και 90 οι τύποι του μπαρ, προς μεγάλην μου έκπληξην, εκάμαν ντου στο bal masque για να μας εξηγήσουν ακριβώς πως χορεύκει ο κόσμος. Τζαι αν δεν είδες φαλακρόν εξηντάρη (στην Κύπρον κάτι τέθκοιους θα τους έβρισκες κάπου στη Ρηγαίνης ή κάτι) να χορεύκει κάτι μεταξύ μπαλέτου, βαλς τζαι χιπ-χοπ (ναι γίνεται), δεν είδες τίποτε. Τζείνον που μου άρεσεν δε εν ότι οι υπόλοιποι του πάρτυ, σε αντίθεση με ότι θα έκαμναν οι πλείστοι καθωσπρέπει 25ηδες- 30ηδες στην Κύπρον, ούτε εχαλαστήκαν, ούτε απομακρυνθήκαν, αλλά βασικά εχορεύκαμεν ούλλοι μαζίν παρέαν, ώσπου τζαι εδιάλυσεν το πάρτυ.

Με λλία λόγια, τζιαμέ που ενόμιζα ότι θα με παρασύρουν οι κακές παρέες στην ευρωπαϊκή κυριλούρα, τζαι την κουλτούραν, από ότι φαίνεται εγλύτωσα την για ακόμα μια φορά. Ή απλά εγώ τζαι οι κυριλάτοι χαϊκλέδες δε θα συναντηθούμεν ποττέ! Ευτυχώς...

Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Εορταστικές εκδηλώσεις

Έσιει πολλύν τζαιρόν να γράψω. Όι ότι εν είχα πράματα να σχολιάσω. Το καινούργιο τρέντ του ξεθάμματος πεθαμένων. Πώς ήμασταν παλιά η νήσος των Αγίων, τωρά εγινήκαμεν η νήσος των ζωντανών νεκρών. Τον Αρχιεπίσκοπο που ποτζεί-ποδά καταφέρνει πάντα να με φκάλλει έξω που τα ρούχα μου, μιαν απόφασην που επήρεν μήνες μεν, αλλά αν μη τι άλλον εδικαίωσεν ούλλους τζείνους τους ανθρώπους που εφκήκαν στους δρόμους πρίν κάτι μήνες (μπορεί τζαι χρόνον πλέον) πιστεύκοντας ότι μπόρουν να κάμουν κάτι.... τες στρατιωτικές παρελάσεις με ένα touch ρατσισμού....

Έλα όμως που δαμέ ούτε 25η Μαρτίου έχουν, ούτε αρχιεπισκόπους έχουν (ζωντανούς ή πεθαμένους), ούτε παρελάσεις, ούτε διαφημίσεις για καλαμαράκια τζαι λοιπά μαλάκια, ούτε τραγούδια (σουξεδάκια στες ηλικίες 7, 8 και 9 ετών) που υμνούν ένδοξους ξεχασμένους αγώνες, ούτε πρωταπριλιάτικα ψέματα, ούτε ΕΟΚΕΣ (που επίες τζι έοκες;), ούτε Μεγάλην εβδομάδαν, ούτε νηστείες, ούτε εκκλησίες μες τη νύχτα, ούτε τσουρέκια, ούτε καθάρισμαν σπιθκιού που γωνιάς.

Η ζωή προχωρά με τους ίδιους ρυθμούς που επροχώραν πάντα, μόνη διαφορά τα σοκολατερί, που αντί τα τυπικά βελγικά σοκολατάκια, πουλούν τυπικά βελγικά σοκολατο-αυγουλάκια, τζαι σοκολατο-κουνελάκια....

Να είμαι απόλυτα ειλικρινής, εν μπορώ να πω ότι ένιωσα το κενό που εν είδα μιαν παρέλαση φέτος, έναν άρμαν, έναν στρατιωτικό χαιρετισμό, κάτι, που εν άκουσα το τροπάριο (όχι της Κασσιανής, της εθνικής ανάτασης), που εν με αναγκάζει η μάνα μου να νηστέψω (παρά το γεγονός ότι της ξεκαθάρισα ότι δεν πιστεύω στο Θεό), που εν χρειάζεται να καθαρίσω τζαι να πάω εκκλησία Μεγάλη Πέμπτη να μετρώ ευαγγέλια, περιμένοντας καρτερικά το τέλος. Εν έχω τζαι ώραν να νιώσω καν μοναξιάν στες εορταστικές ετούτες μέρες, μια και οι επισκέπτες μου διαδέχονται ο ένας τον άλλον τζαι κάμνω Leuven touring σε τακτικό πρόγραμμα πλέον....

Όσον σκέφτουμαι όμως τζείνα ούλλα τα φαγιά που δεν θα φάω, τούτες ούλλες τες μέρες άδειας που εγώ ΔΕΝ ΕΧΩ, τζείνην τη μυρωθκιάν που το φούρνον της γιαγιάς μου που έφκαλεν τα ψουμιά τζαι τες φλαούνες εχτές, τζείνα τα αυκά που εν θα φκάλω κεραμιδο-πορτοκαλιά γιατί είμαι ασχέτου. Τζαι τες φίλες μου που σύντομα θα πίνουν φραπεδάκι παρέα στα τραπεζάκια έξω στην ηλιόλουστη Παλιά Λευκωσία έρκεται μου να κλαίω..........

Πρέπει επιτέλους να πάω να δουλέψω (επίεν ήδη 12:30)....

Καλόν Πάσχαν να έσιετε.... τζαι καλά να περάσετε!

φάτε μέχρι σκασμού τζαι για χάρην μου....