Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

Η πρώτη εντύπωση ότι τζι αν ένι

Έτυχε σου ποττέ αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια να πάεις στην τουαλέτα στη δουλειά τζαι να είσαι μόνη σου, να μεν έσιει κανέναν άλλον τζείνην την ώρα; Τζαι πάεις στην πρώτη τουαλέτα, λέσιην, πάεις στη δεύτερη, πάλε λέσιην, αλλά θέλεις να κατουρήσεις ρε παιδί μου, επειγόντως μιλούμεν, οπόταν... αναγκαστικά... κάμνεις την καρθκιά σου πέτρα τζαι παεις σε μιαν που τες θκυό τζαι κατουράς όπως όπως.

Τζαι σαν φκαίνεις που το δωμάτιο μπαίνει τζείνην την ώρα μια κοπέλα. Σιερετάς την γιατί εν η καινούργια σου συνάδελφος, που κάθεται ακριβώς απέναντι σου στο γραφείο. Συμπαθητική κοπέλα, ιταλίδα. Σιερετάς την, σιερετά σε. Περνούν 1-2 δευτερόλεπτα, τζαι έρκεται η συνειδητοποίηση... ω τι τρόμος... ότι η συνάδελφος, όπως τζι εσύ, εννά πάει στην πρώτη τουαλέτα, λέσιην, μετά στη δεύτερη, πάλε λέσιην, τζαι μια που εσύ είσαι το μοναδικό άλλο άτομο που εφκήκεν τζείνην την ώρα που τες τουαλέτες εννά υποθέσει λογικά ότι έναν που τα θκυό λέσια έκαμες το εσύ.

Τζαι θέλεις να στραφείς στες τουαλέτες τζαι να πεις... "έννεν εγώ. τζι εγώ έτσι τα ήβρα", αλλά εν ττού λέιτ τζαι ξέρεις το....

Τζαι κάπως έτσι ετζύλησεν η πρώτη μέρα στη δουλειά. Ακόμα δεν εξανακοιταχτήκαμεν με την ιταλίδα...