Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2019

Γενέθλια

Σήμερα που εν τα γενέθλια μου [εν ξέρω εαν εν επειδή εν τα γενέθλια μου ή επειδή εψές εκάθουμουν ως τες 1 τζαι εθόρουν Peaky Blinders (η τρίτη σεζόν, αλήθκεια αποφάσισα στο τελευταίο επεισόδιο ήταν πελλάρα. i could live without it) τζαι τωρά κουτουλλώ], ΔΕΝ έχω όρεξη καθόλου για δουλειά. 'Εχω πάααααρα πολλή δουλειά (τζείνον το πράμαν που πρέπει να βουρήσεις, αλλά νιώθω όπως το λαγουδάκι σε τζείνη τη διαφήμιση της Duracel, όχι τζείνο με τες μπαταρίες Duracel, το άλλο χωρίς Duracel που μεινίσκει μισοδότζιν), αλλά απλά ΔΕΝ έχω όρεξη.

Το μόνον πράμαν που έκαμα σήμερα ήταν το μάθημα. Τζαι τωρά μετά το μάθημα νιώθω φτώμαν. Α είπα σας ότι διδάσκω μάθημα στο ΠάνΚυ; Ναι, ναι πρώτη φορά. Μεν με ρωτάτε ίνταλως πάει, εν είμαι ακριβώς σίουρη, πάντως εν είμαι η πιο σκύλλα καθηγήτρια που υπάρχει, αυτό είναι βέβαιο. Επροσπάθησα, αλλά αμαν εν σου φκαίνει μάνα μου φυσικά, δύσκολο.

Έεεεενιγουέι, σήμερα λοιπόν που γίνουμαι αισίως 35 εδίδασκα στους μιτσιούς την ανάγκη του ανθρώπου για νόημα (στο μάθημα για τες ψυχολογικές ανάγκες), το οποίο έβρισκα λλίον αστείον, γιατί τι ξέρω εγώ που το νόημα της ζωής, ήβρα το για να πω τζαι σε άλλους που να το βρουν; Είπα τους τζείνον που εμπορούσα να τους πω, ότι εν δύσκολο πράμαν, ότι εν έσιει τεχνική, φόρμουλα, για το πως να έβρεις το νόημαν, εν έσιει βήματα να ακολουθήσεις. Τζαι ότι το νόημαν εν προσωπική υπόθεση, ο κάθε άνθρωπος μπορεί να έβρει έναν άλλο τζαι με διαφορετικό τρόπο. Οι φοιτητές μου, ήταν τζαι στο τέλος του μαθήματος, εθορούσαν με τζοιμισμένοι (εν πρωιν το μάθημα) ή βαριεστημένοι, δεν ξέρω. Εν είχαν ιδιαίτερον ενδιαφέρον να ασχοληθούν με το θέμα. Μπορεί ναν τζαι το ότι εν μιτσιοί τζαι έτσι ερωτήματα εν τους ήρταν ακόμα, δεν ξέρω.

Τζαι, εν η αλήθκεια, εσκέφτουμουν μετά τζι εγώ πόσον τζαιρόν έσιει να ασχοληθώ με έτσι ερωτήματα για τον εαυτό μου. Κανέναν χρόνο αλόπως. Υποθέτω εν πράματα που θέλουν ώρα να σκεφτείς, να έσιεις το περιθώριο να κάτσουν μες το νου σου να σε βασανίσουν.

Την τελευταία φορά που είχα τούτες τες σκέψεις ήταν σε μια που τες πολλές κρίσιμες καμπές της δουλειάς μου (άμαν πάεις που μονοετές σε μονοετές συμβόλαιο, τζαι γυρεύκεις δουλειά κάθε τρεις τζαι λλίον έσιει πολλές κρίσιμες καμπές, τζαι στιγμές αναθεώρησης υποθέτω). Τζαι νομίζω ότι πάλε εν είχα απάντησην, για το ποιον εν το νόημαν ή που εν το νόημα τέλοσπάντων, μόνον η γνώση πλέον ότι πρέπει να βρεθεί έναν, γιατί η αποδοχή μιας ζωής χωρίς νόημα (που ήταν η πεποίθηση μου σε κάποια φάση νεότητας) εν η αποδοχή μη ικανοποίησης (για μένα πάντα).

Κάποιοι άνθρωποι κάμνουν κοπελλούθκια για να δώκουν στη ζωή τους νόημα ή τα κοπελλούθκια διούν στη ζωή τους νόημα. Εν ξέρω. Ίσως. Ξέρω σίουρα ότι δεν ήταν το δικό μου κίνητρο τζαι εν έχω έτσι προσδοκίες που την πιπεριά που εννά έρτει αν ούλλα παν καλά (ναι είμαστε στο σάιζ πιπεριάς τωρά). Τζαι νομίζω τούτον εν καλόν, αλλά πάλε τι ξέρω εγώ που τούτα τα πράματα; Τίποτε. 

Επίσης ξέρω ότι το νόημαν έννε στη δουλειά μου. Εννοώ αρέσκει μου τζείνον που κάμνω, τζαι εν το κάμνω για τα ριάλλια (εννά έκαμνα κάτι άλλον εαν το κίνητρον ήταν οικονομικό). Κάμνω το κατά βάση που μαζοχισμό (γιατί δεν εξηγείται αλλιώς) γιατί διά μου ευχαρίστηση (μια φορά στο τόσο, αλλά εν αρκετό να με κρατά προς το παρόν), αλλά η ευχαρίστηση έννεν το ίδιο με το νόημα. Τζαι που τούτη τη φάση επέρασα (ότι το νόημα της ζωής εν η απόλαυση τζαι η αποφυγή του πονου, ηδονισμός ολε), αλλά τζαι τούτον επέρασεν μου. Ίσως κατακρίβειαν τούτη ναν τζι η τελευταία μου συνειδητοποίηση για τον εαυτό μου, ότι το να κάμνεις πράματα που σε ευχαριστούν, το να περνάς καλά, πάλε έννεν αρκετό.

Άρα πάλε στο μηδέν. well... όχι ακριβώς στο μηδέν υποθέτω. Κάθε φορά που το βασανίζω το πράμα, βρίσκω ακόμα κάτι το οποίο δεν είναι το νόημα. Οπόταν στη δική μου την περίπτωση η εύρεση νοήματος εν παραπάνω διαδικασία εις άτοπον απαγωγής (απαγωγής ή επαγωγής εν ξέρω), ώσπου να μείνει μια απάντηση που ενναν σωστή.

Εννά μεν σε κάποια φάση;

ΥΓ: για πρώτη φορά μετά που πολλύν τζαιρόν αποφάσισα να κάμω κάτι για τα γενέθλια μου που να μεν ένι μόνον εγώ τζαι η σχέση ή εγώ, η σχέση τζαι οι δύο κολλητές (η τρίτη εν πέρα). Τζαι εν τέλει εν μπορεί να έρτει κανένας άλλος, οπόταν εννά είμαστεν πάλε εμείς τζι εμείς. Εν μπορώ να πω ότι με πειράζει ιδιαίτερα. Είμαι τέλεια μονόχνωτη τελικά.
  

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2019

Το ημερολόγιο της Ερυκίνης

Πως εν το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ; Καμία σχέση. Πως εν το ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς; Καμία σχέση (εντάξει εν πιο κοντά στο δεύτερο παρά στο πρώτο).

27/05/2019

Μετά που 5 μέρες άρνησης αποφάσισα να κάμω το τεστ. Τζείνα ούλλα τα ρομαντικά που βλέπεις αγαπητέ αναγνώστη στες ταινίες; Καμία σχέση. Τίποτε δεν ένιωσα. Ίσως να φταίει που εκατούρησα all over the test τζαι δεν ξέρω εαν εν valid. Εννά πρέπει να το ξανακάμω. Pause panic for tomorrow.

28/05/2019

Πρωί πρωί σήμερα εκατούρησα μέσα στο yogurt pot (που ένα μικρό γιαουρτάκι με φρούτα, όι την κλασσική σίκλα), γιατί προφανώς εν μπορώ να κατουρήσω με στόχο. Εν την ξαναπαθαίνω. Πάλε θετικό. Shit just got real.

8/6/2019

Σήμερα στη γιατρό άκουσα την καρδιά του εμβρύου για πρώτη φορά. Πάλε καμιά σχέση με τζείνα τα δακρύβρεχτα που θορείς στα έργα. Ίσως να φταίει τζι η γιατρός που εν το έκαμεν πολλά δραματικό. Ήταν κάπως: τούτον εν το έμβρυο, τούτη εν η καρδιά του, πάμεν πάρακατω. Η σχέση αν εσυγκινήθηκεν εν το έδειξεν. Τζαι τζείνος ήταν απροετοίμαστος νομίζω. Εγώ πάλε έναν άλφα δέος ένιωσα το. Είδα πολλά καρδιογραφήματα ως τωρά στη δουλειά, πρώτη φορά έναν που την τζοιλιά μου. Ένιωσα μιαν ευχαρίστηση που το σήμαν ήταν καλόν (μαζοχισμός της δουλειάς υποθέτω), αλλά ως τζιαμέ. Στην επιστροφήν εσκέφτουμουν εαν μπορώ να πιάσω το σήμα στο εργαστήριο με τα ηλεκτρόδια. Μάλλον όι. Εν θα το δοκιμάσω. Νομίζω.

25/06/2019

Κκεραζούιν. Εν αστείον που τούτες οι ιστοσελίδες για εγκύους/μέλλουσες μάνες μετρούν το μέγεθος του εμβρύου σε φρούτα και λαχανικά. Που την άλλην εν έναν εύκολο παρατσούκλι για το έμβρυο (γιατί ας είμαστεν ειλικρινείς το "έμβρυο" εν λλίον πολλά σοβαρό τζαι ψυχρό). Πρώτα εν ρυζούιν, μετά φατζιη, μετά μπιζελούιν, μετά blueberry, rasberry τζαι τωρά στους 2 μήνες κκεραζούιν. Εντελώς συμπτωματικά εχτές έτρωα κκεράζια με πάθος. Τι λαλείς να σημαίνει τούτο;

Το κκεραζούιν λοιπόν μεγαλώνει, όπως τζαι η τζοιλιά μου. Τζαι τα βυζιά μου. This is really happening νομίζω. Η σχέση είπεν ότι εν πρέπει να βιαζούμαστεν ακόμα, εν πολλά νωρίς κλπ. Φυσικά πέντε λεπτά μετά ελάλεν για τατάες τζαι νούννες. Άτε να τον συνάξεις τωρά.

ΥΓ: Η εγκυμοσύνη εν ακριβή υπόθεση στην Κύπρο. Ας πούμεν, κύριε ελέησον!

7/07/2019

Έσιει μέρες που θέλω να γράψω, αλλά άτε εν εβρέθηκεν ώρα. Έθελα να γράψω πως τωρά που το κκεραζούιν εγίνην φράουλα (κατακρίβειαν εν παραπάνω με γαρίδα που μοιάζει με τα σιέρκα/ποθκια/παράξενα άκρα που έσιει), εξεκινήσεν τζαι η συζήτηση. Να το πούμε, να μεν το πούμε; Να περιμένουμε; Πότε; Τζαι ούφφουυυυυ.... εν θέλω. Όσον εν μεταξύ μας, εμέναν τζαι της σχέσης εν οκ. Μπορούμε να το αγνοήσουμε τζαι να ζήσουμε την άρνηση ακόμα λλίο. Που τη στιγμή που το πούμε, πάει τούτον ένι.

Αλλά αλί ώσπου να έβρω ώρα να γράψω ούλλες τες σκέψεις τούτες εγίνην η πρώτη ανακοίνωση. Κατά λάθος. Όι ακριβώς καταλάθος, αλλά πάνω σε συζήτηση που δεν εμπορούσεν να αποφευχθεί. Το καλόν ήταν η κολλητή η Μ., που εχάρηκε βέβαια, αλλά εν με έφυρε με ερωτήσεις τζαι πίεση ή οτιδήποτε. Οπόταν το μυστικό μας πάει. Τζαι επισήμως είμαστεν 3 που ξέρουν. Παραδόξως, it feels good, παραδόξως I am still not panicking.

18/07/2019

Σήμερα ήταν το πρώτο μεγάλο τεστ. Ήταν αστείο. Το φρουτάκι (που καθόλου δε μοιάζει με φρούτο πλέον) δεν εκάθετουν έναν τόπο να το μετρήσουμεν. Η κοπέλα ετσίλλα που την μιαν, που την άλλην, εποφύσαν, εσταμάταν, εξαναξεκίναν, τίποτε. Το φρουτάκι εφάκκαν γυρούς. Πόθεν επήρεν δεν ξέρω (που μένα πάντως όι). Αλλά εν τέλει εκαταφέραμεν τα. Θκυό σιέρκα, θκυό πόθκια, θκυό ημισφαίρια στον εγκέφαλο (ενθουσιασμός η Ερυκίνη). Καρθκιά, στομάσιην τζαι φκιά. Εμέναν τα φκιά εθυμίσαν μου elf που τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών, η σχέση είπεν ότι φαίνεται σαν το alien. Η γιατρός ήταν κάπως: elf? alien? πρέπει να έβρετε καλλύττερο όνομα που τούτα. Εγώ πάλε θεωρώ ότι εν πολλά ταιρκαστά παρατσούκλια. Τέσπα.
Κατά τα άλλα καλά. Αν εξαιρέσεις τα ρεψίματα (ας πούμεν τόσον ρέψιμον δεν εξανάκαμα στη ζωή μου, ούτε φορτηγατζής μετά που μιαν πίττα σουβλούθκια τζαι θκυό πύρες ΚΕΟ τσακρίν). Τζαι ότι η τζοιλιά μεγαλώνει. Τζι άλλον. Τζαι τα βυζιά. Τζι άλλο.
Α τζαι τη Δευτέρα επισήμως ανακοίνωση στους γονιούς. Ούφφου, γιατί αγχώνουμαι; Εν θέλω, εν θέλω, έν θέλω....

04/09/2019

Σήμερα εσυνειδητοποίησα ότι η ιδέα να καταγράφω τες σκέψεις μου στο ωραιότατο δερμάτινο ημερολόγιο που μου έκαμεν δώρον η σχέση άντεξεν πολλά λλίον, αφού δεν έγραψα τίποτε που τον Ιούλη.
Εντάξει εν τζαι εχάσετε τζαι πολλά.
Η ανακοίνωση εγίνην, οι γονιοί εφυρτήκαν, η μάνα εσιώνωσεν το χυμόν που έπινεν, ο πατέρας  άρκεψεν να καταγράφει τι λιξιά εννά γοράζει του μωρού που το περίπτερο (γιατί υπάρχουν και ουσιαστικά θέματα που πρέπει να σκεφτούμε), η πεθερά τζαι ο πεθερός σχεδιάζουν το ταξίδι τους στην Κύπρο. Επίσης η πεθερά μου τες προάλλες που επισκεφτήκαμεν, έφκαλεν που την αποθήκη τα μωρίστικα ρούχα της αδερφότεχνης της σχέσης, έπλυνεν τα, εσιδέρωσεν τα τζαι έδωκεν μας τα να τα φέρουμεν Κύπρο τζαι η Ερυκίνη σας να φρικάρει λλίον που τωρά έχουμε μια τσέντα που μυρίζει μωρό έσσω μας.
Τζαι που τους γονιούς τα νέα φυσικά εταξιδέψαν σε θκιούες τζαι θκιάες τζαι ξαδέρφκια. Είπα το τζαι στη δουλειά, γιατί άρκεψεν ο κόσμος να θορεί παράξενα την τζοιλιά μου. Τζαι κάπως έτσι εγίνηκα επισήμως η αγκαστρωμένη. Ο κόσμος κάμνει μου χάρες, ρωτούν με πρώτη πρώτη τι θέλω να φάω, τζαι αραιά τζαι που κάποιος που έσιει μια λλίον πιο στενή σχέση τζαι το θάρρος έρκεται τζαι χαϊδεύκει την τζοιλιά μου. Ας πούμεν, what the fuck.
Τέλοσπάντων, εγώ πάλε έχω πολλή δουλειά, τζαι προσπαθώ να τη φκάλω πέρα χωρίς τον απογευματινό μου καφέ (α ναι εκτός που το αλκοολ τζαι τα αυκά τα μελάτα, εν πρέπει να πίνεις πολλύν καφέ αππαρεντλυ). Αλλό λλίον εννά αρκέψω να πατσαρκάζω τον εαυτό μου για να ξυπνώ.
Το μητρικόν ένστικτο ακόμα άφαντο, αλλά που εννά πάει εννά έρτει.


Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2019

Θέατρο στην πόλη

Αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια,

άφηκα σε ξέρω το, αλλά πραγματικά δεν έχω χρόνο (για άλλο πόνο). Έσιει μέρες που θέλω να γράψω, αλλά ώσπου να έρτει η ώρα που να έβρω αθκιάσην, πάει επέρασεν ότι ήταν να πω.

Σήμερα, λοιπόν, την πρώτη μέρα διδασκαλίας του πρώτου μου μαθήματος έβερ (ο πανικός του μπαίνω μες την τάξη πρώτη φορά τζαι έσιει 80 σετ μμάθκια πάνω μου... κατακρίβειαν εγώ ήμουν πρώτη στην τάξη τζαι τα 80 σετ μμάθκια εμπαίναν στην αίθουσα ένας ένας, γιατί ήταν πρωίν τζαι εν ήρτεν κανένας στην ώρα του, τέσπα), έφαα τόσον άγχος που αποφάσισα που τες 1030 που ετέλειωσεν το μάθημα τζαι μετά, ότι δεν χρειάζεται να δουλέψω πλέον, μπορώ να χαλαρώσω. Οπόταν κάθουμαι στο γραφείο τζαι κοπροσκυλιάζω (εκέρδισα το θεωρώ επειδή εψες η ώρα 430 εξύπνησα τζαι έκαμνα νοερά εξάσκηση. Τζαι η ώρα 530. Άρα τες ώρες εκάλυψα τες έσσω μου).

Οπόταν έχω ώρα να σας την εμπειρία της Κυριακής. Κυριακή, τουτέστιν ημέρα οικογενειακού γάμου για την οικογένεια Ερυκίνης (το ανήψιν): Μάνα Ερυκίνης, Πατέρας Ερυκίνης, Αδέρφιν Ερυκίνης και σχέση (φυσικά). Εφορήσαμεν ούλλοι τα καλά μας (βούρα κομμώτριες που το χάραμα του φου), επίαμεν στα αλλάματα σε έναν χωρκόν, μετά εκκλησιά στην Φανερωμένη τάγκα κέντρο, τζαι φαίν στην άλλην άκραν της πόλης, στα πέρα (όπου πέρα ίσον Γέριν), βασικά δώστου γυρόν της Λευκωσίας, αλλά άτε.

Τέλοσπάντων, μετά την εκκλησία η οικογένεια αποφάσισεν να πάει σε γνωστόν κκαφέ της Λευκωσίας δίπλα που το σχολείον της Φανερωμένης για κάτι κρυόν τζαι χαλαρόν (γιατί εφκάλαμεν τζαι βλάγκαν) πριν να πάμε να σταθούμεν πέριξ της πισίνας για το κλασσικό κοκτέιλ για ένα δίωρο. Τζαι τζιαμέ ανάμεσα σε τραπεζούθκια, καρέκλες τζαι φλυντζανούθκια του καφέ εστέκετουν ωσάν άγαλμαν ένας ηθοποιός βαμμένος ολόασπρος που πάνω ως κάτω, φορώντας κάτι φτερά και πούπουλα. Τζαι με το που εκάτσαμεν το άγαλμαν εζωντάνεψεν τζι άρκεψεν να απαγγέλλει.

Η Ερυκίνη σας που το παίζει τζαι κουλτουριάρα εκατάλαβεν ότι ήταν κάποιου είδους μονόλογος που μιαν αρχαία τραγωδία (δεν είμαι τόοοοσο κουλτουριάρα που θα αναγνώριζα την τραγωδία, όχι πλέον δηλαδή). Οι γονείς Ερυκίνης, όμως, πλάσματα του χωρκού, εμείναν κάγκελο. Λες τζαι εκατέβηκεν εξωγήινος στη Λευκωσία. Εφρικάραν δε φαντάζεσαι.

Η Μάνα Ερυκίνης να ρωτά: "Μα ίντα γλώσσα μιλά;"
Ο Πατέρας Ερυκίνης ναν κάπως: "Μα εν πελλός;"

Όι κοπέλια, εν θέατρο. Θέατρο στο δρόμο, πως το λένε;

Οι γονείς Ερυκίνης όμως ατού ο Γαβρίλης.

Μάνα Ερυκίνης: " Μα εν Ελληνικά που μιλά ολάν ο άνθρωπος"
Πατέρας Ερυκίνης (τζιαμέ που εφκήκεν ο άνθρωπος πας τα κάντζελλα τζαι εφώναζεν κάποιου Θεού, ποιος ξέρει): "Εννεν καλά ο άνθρωπος αφού φαίνεται".

Να έρκεται η σερβιτόρα τζαι να μας εξηγά ότι ο μονόλογος εν στα πλαίσια του φεστιβάλ Κύπρια (ίντα μπουν τούτο λαλούν οι γονείς Ερυκίνης) τζαι ότι έχει τζιάλλους ηθοποιούς σε άλλες γειτονιές της Λευκωσίας τζαι εννά βρεθούν στην πλατεία για τον τελικό χορό.

Τζαι εγώ να είμαι κάπως "ουάο ακούεται απίστευτο".
Η σχέση ναν κάπως "ουάο έτσι φάνκυ πράματα καρτεράς να έβρεις αλλού... κάπου .. ξέρω γώ... στο Λος Άντζελες ή κάτι" (παρολλίον να φκει ο χυμός που τα ρουθούνια μου. Ποιος έχασεν την τέχνη να την έβρουν στο Λος Άντζελες, περιπαίζεις μας ας πούμεν;)

Οι γονείς Ερυκίνης ναν κάπως: ΜΑ ΕΣΙΕΙ ΤΖΙ ΑΛΛΟΥΣ;;;;;;;

Εγέλασα τόσον πολλά δε λέγεται.

Ο υπόλοιπος γάμος ήταν βαρετός μετά που έτσι σκηνικά.

ΥΓ: δυστυχώς επρόδωσε με η ουροδόχος κύστη μου τζαι έπρεπεν να κατουρήσω σε κάποια φάση. Τζαι σύμφωνα πάντα με τη σχέση έχασα τη φάση που ο ηθοποιός ήρτεν στο τραπέζι μας (γιατί έκαμνεν τζαι γυρό στο χώρο) τζαι οι γονείς μου εσιέσαν πάνω τους. Χαχαχαχαχα.
ΥΓ2: απορώ τι να λαλεί ο συγκεκριμένος ηθοποιός στους συναδέλφους του για την εμπειρία.