Καποιος γιορταζει που να ξέρω...

ναι ναι είμαι εγώ....

Η μάνα μου υποθέτω θα πιάσει τηλέφωνο σε κάποια φάση τζαι θα πει τη γνωστή της παροιμία για τα 26 (εν το πιστεύκω ότι εν την θυμούμαι τόσες φορές που την άκουσα. μα καμιά προσοχή στη Μάνα άμα μιλά; τς, τς, τς). Τζείνην που λαλεί πάνω κάτω, άμαν περάσεις τα 26 μεν γυρεύκεις κανέναν καλόν γαμπρόν, έτο ότι κάτσει (ααα τώρα εξηγείται που εν διούμε καμιά, μα καμιά προσοχή στη Μάνα άμα μιλά). τωρά που το θυμούμαι, είχα υποσχεθεί της γιαγιάς μου για να σταματήσει να με πρήζει ότι στα 26 μου εννά παντρευτώ. Στηρίζομαι στες δυνάμεις του πανάγαθου Αλτζχάιμερ να το ξιχάσει. τι ψύχωσις η οικογένεια μου με το γάμο επιτέλους; τζαι τι ψύχωσις με τα 26?

μπορεί ναν επειδή στα 26 εν γέρνεις πλέον προς τα 20, αλλά προς τα 30. τι να σας πω; δεν ξέρω, δεν καταλάβω. τζαι που γέρνω δηλαδής ίντα μπου σιει; εντάξει παρατηρείς τες αλλαγές τες ανεπαίσθητες. Θορείς τη φάτσα σου στον καθρέφτη τζαι συνειδητοποιάς (λες τζαι εν την θορείς καθε μέρα) έτσι ξαφνικά ότι άλλαξεν. τα χαρακτηριστικά σου έννεν τα ίδια όπως τότε στα 17 (ππποοουυυυ, που εθθυμήθηκες τα 17), τζαι λαλείς, εντάξει, εμεγάλωσα. Τζαι θορείς το σώμαν σου τζαι καταλάβεις ότι επέρχεται ο χρόνος (κάτι ξέρουν ούλλοι που χτυπιούνται ολημερίς στα γυμναστήρια). κάμνω παύση δαμέ για να πω συμβουλήν, να αποφύγετε πάαααση θυσία παρακαλώ τους γκόμενους με σεττάκι αν βαρκέστε τη γυμναστική, γιατί βάλλουν σε στο τριππάκι να κάμεις τζαι εσύ γυμναστική γιατί λαλείς εν κρίμαν εσύ να χαιδεύκεις μυν τζαι ο άλλος μίλλαν (τραστ μι, αν μπορώ να μπω εγώ σε έτσι τριππάκι, μπορούν να μπουν ούλλοι). τέλος παρένθεσης.

Επανέρχομαι.

Εντάξει είδες τα τούτα ούλλα. Ε και; Ναι, εμεγάλωσες. Συμβαίνει τζαι στις καλύτερες οικογένειες που λένε. Τζαι μαζί με την ηλικία αυξάνεται τζαι η ζωή. Τζείνη που έζησες. τζαι που τα 25 παράπονο δεν έχω, η ζωή μου αυξήθηκε κατά έναν χρόνο πολλά ιδιαίτερον (όι ότι οι άλλοι οι λλιόττερον ιδιαίτεροι, εν ήταν καλοί). Μέσα σε τούτον τον χρόνον η ζωή μου εγίνηκεν... "'Αλλαξε το" με τον Σπύρο Σούλη. Τζείνον το πράμαν που χάσκεις με τα μμάθκια τα υπερβολικά γουρλωμένα (για να τα πιάννει καλά η κάμερα). Τζαι έννεν μόνο που αλλάξεν η ζωή, άλλαξα τζι εγώ. Εννοώ, ανακάλυψα τόσα πολλά καινούργια πράματα για μένα, που τρέμω να μεν καταλήξω στο τέλος άλλος άνθρωπος. Όι ότι έννεν βελτιωμένο version, αλλά έτο εν σαν το παλιό μου το αυτοκίνητο, το Ρενούιν μου, όσον τζι αν αγκομάχαν αγάπουν το, παραπάνω που το τζαινούρκον.

Που την άλλην πάλε συνειδητοποιώ πόσον η πόλη (ή το χωρκόν) μου ακολούθησεν με. τα issues που είχα, επακκετάραν τζαι ήρταν μαζί μου. άτσα ρε Καβάφη, καλά τα ελάλες. κάποια ηρεμήσαν τζαι κάποια εσιηροττερέψαν, αλλά εν τζιαμέ. Αντέχουν στο πέρασμαν των χρόνων γερά! Τζαι όι μόνον τα issues, τζαι τα καλά πράματα ήρταν μαζί. γενικώς, είμαστε όλοι εδώ. Με λλίες βελγικές συνήθειες έξτρα, με γκόμενο, τζαι ροζ συννεφάκια (ναι, ναι, ποιος μου το παραλάλησεν), με παραπάνω άγχος τζαι λλιόττερην αυτο-πεποίθηση, με παραπάνω κοινωνικότηταν, με παραπάνω νοικοτζυροσύνην τζαι (ακόμα) παντελή ανικανότητα για μαείρεμαν, με λλιόττερον social support, χωρίς παρέα για φραπέ (τζαι χωρίς φραπέ αππάρεντλυ), με καινούργιους φίλους που άλλες πλευρές της γης, με τους παλιούς σταθερούς φίλους, πιο μακριά από ποτέ, αλλά καμιά φορά τζαι πιο κοντά από ποτέ, με καινούργια στέκια τζαι με νοσταλγία για τα παλιά, με πολλή νοσταλγίαν τζαι αγάπην για την Κύπρο, με παραπάνω διάθεση για καινούργιες εμπειρίες τζαι καινούργιους τόπους τζαι με λλιόττερην όρεξην για δουλειάν. Με λλία λόγια, είμαστεν όπως είμασταν, αλλά κάτιτις παραπάνω. αν το κατιτις έρκεται τζαι με έναν ακόμα κεράκιν στην τούρτα, γιατί όχι;

τζαι έτσι με τούτην την μικρή (και χαρουυυυύμενη) ανασκόπηση πιάννουμεν αισίως τα 26. Οι εορταστικές εκδηλώσεις κλείνουν με συναυλία στο μπλουζ μπαρ της πόλης γιατί είμαστεν στη Λουέβεν τζαι είναι Δευτέρα, τζαι σε τούτην την πόλη η πιο γαμάτη μέρα να έχεις γενέθλια εν η Δευτέρα. Εορταστικές βελγικές μπύρες υπό τους ήχους μιας μπάντας, ώσπου να γινούν ούλλοι λουλούθκια. τι άλλο θέλεις;


Άτε χρόνια μου πολλά...


ΥΓ: εσυνειδητοποίησα ότι εξέχασα να γράψω έναν εορταστικό πόστ στες αρχές του μήνα για τα δεύτερα γενέθλια του μπλοκ μου. Τι σόι μάνα είμαι τέλοσπάντων; Αίσχος. Αίσχος και όνειδος...