Στην Αθήναν που λαλείτε ανακάλυψα ότι εξέχασα τα ελληνικά μου. Μιαν τζαι δαμέ μιλώ ή αγγλικά με τους Βέλγους και λοιπούς άλλους ή κυπριακά στο τηλέφωνο ή το Skype με φίλους και οικογένεια. Ελληνικά μηδέν. Τζαι έρκεται η ώρα που κατεβαίνεις στο Ελ. Βενιζέλος τζαι θέλεις να ρωτήσεις πόσα ένι το εισητήριο του μετρού τζαι δεν μπορείς να θθυμηθείς πως το λένε το πόσα ένι στα ελληνικά... τραγικό.
Ότι επεράσαμεν πολλά ωραία εν χρειάζεται να το πω. Μια Κυπριοπούλα εκ Κύπρου ορμώμενη που έθελεν διακοπές εδώ και τώρα, μια Κυπριοπούλα εξ Αγγλίας τζαι μια εξ Βελγίου που είχαν να δουν ήλιον τζαι να βιώσουν πυράν, να βάλουν κοντά τζαι σάνταλα καμπόσον τζαιρόν. Εκαταλάβετε.... άσε που είχαμεν να βρεθούμεν τα τρία μας (οι τρείς σωματοφύλακες που ήταν όντως τρεις) που τα Χριστούγεννα αλόπως. Στερητικό σύνδρομον.
Οι τρεις Κυπριοπούλες που λαλείτε εκάμαν τα σιόνιν στην επιλογή χώρου διαμονής. Κυρίως γιατί δεν ξέρουμεν την Αθήναν τίποτες. Εννά μου πεις δεν ήξερες δε ρώταγες; τέλοσπάντων, στην προσπάθεια μας να αποφύγουμε τα ξενοδοχεία στην Ομόνοια εκλείσαμεν σε ένα ξενοδοχείο 2 λεπτά που την Ομόνοια (απόσταση τεράστια μεν το συζητάς). Τζαι το πρόβλημαν δεν ήταν που ήταν τόσο κοντά στην Ομόνοια. ήταν που κάθε φορά εχανούμασταν στη διαδρομή σταθμός Ομόνοιας-ξενοδοχείο με αποτέλεσμα να γυρίζουμε 10 λεπτά στα στενά με τύπους περίεργους ποτζεί ποδά. Αλλά το χειρότερο δε της περιοχής ήταν η βαβούρα του δρόμου. Την πρώτη μέρα ξυπνώ κατά τες 6 που κάτι σφυρκές. "Τι στα ανάθθεμαν ολάν; Ποιος σφυρίζει έτσι ώραν;". Μετά ακούεις το θόρυβο των αυτοκινήτων τζαι τα γαμοσταυρίδια που συνοδεύουν τες σφυρκές τζαι καταλάβεις. Η κίνηση. τζαι οι τροχονόμοι. Γιατί πρέπει οι τροχονόμοι να σφυρίζουν καλέ μου; Εν μπορούν απλά να δείχνουν με το σιέριν; κάθε μέρα η ώρα 6 έγερτήριο. Τραύμα. τραύμα.
Τέλοσπάντων, λόγω περιοχής η Αθήναν που είδαμεν, ήταν η Αθήνα των μεταναστών, των junkie (καλά μιλούμεν τούτον το πράμαν εν αδιανόητο) τζαι των κορούδων του πεζοδρομίου (μια κοπέλλα έκαμνεν πεζοδρόμιο η ώρα 9 το πρωίν, μα η ώρα 9 το πρωί;). Εν ξέρω πως το βιώννουν οι κάτοικοι της Αθήνας, αλλά μιαν θλίψην, έναν "σφίγγεται η καρκιά μου", εγώ προσωπικά ένιωσα το. Τζαι όι μόνον στην Ομόνοια. Σε ούλλην την Αθήνα τεθκοιες κόλλες ήταν κρεμμασμένες παντού......
τζαι άμαν κόψεις τζαι καμιάν κουβένταν με τόπακες, κυρίως ταξιτζίες εμείς, εννά σου πουν "ίνταλως μας εκαταντήσαν έτσι" (εννα σου το πουν στα καλαμαρίστικα όι στα κυπριακά, αλλά επιάσετε το νόημα). γενικώς... θλίψη.
Παρόλα αυτά τζαι στην Ακρόπολην επίαμεν, τζαι στην Πλάκαν επίαμεν, εφάαμεν τζαι εσπάσαμεν τζαι τα καραφάκια με το κρασίν εκατεβάσαμεν τζαι το κερασμένον που τον επιχειρηματίαν ήπιαμεν, εγινήκαμεν ντέφιν που λένε. τζαι στο Γκάζιν επίαμεν, εφάαμεν σε τούτον το τοπούδιν
Γενικώς. Η Ελλάδα αρέσκει μου. Νιώθεις ότι εν ένας τόπος ευλογημένος. Με ήλιο, με θάλασσα, με ομορφκιάν, με λάδιν τζαι ελιές, τζαι φέτταν, τζαι ωραίον κρασούιν. τα φρέσκα τα φρούτα, το αγγουράκιν τζαι την ντομάτα. μπορεί να σας φαίνεται γελοίον, αλλά άμαν ζεις λλίον πιο πάνω εν μπορείς να καταλάβεις πόσο σου λείπουν τούτα τα πράματα. Ωραίον φαίν, όμορφοι άνθρωποι. Τζαι έσιει κάτι γειτονιές μέσα στην Αθήνα που θορείς τα παραδοσιακά τα μπακάλικα (τζείνα που ούλλα τα πράματα απλά εν τιγκαρισμένα στα ράφκια ποτζεί ποδά), τα δέντρα στα δρομούθκια, τζαι οι κουλουράες. Πράματα που μυρίζουν άλλες εποχές. Η λατέρνα σε ένα δρόμο. Εν είμαι Ελληνίδα τζαι εν έζησα ποττέ Ελλάδα, αλλά εγώ τούτα τα πράματα εσυνδύασα στο νου μου με την Ελλάδα τζαι τούτα τα πράματα με τραβούν κάθε φορά να θέλω να πάω τζαι να ξαναπάω τζαι να ξαναπάω.
Τζαι μετά ξεκινά η απεργία του δημοσίου. Να γίνεται της π******ας παντού. Να βουρούμε να προλάβουμε αεροπλάνα και βαπόρια. Οι περικοπές. Του 13ου, της άδειας. Η αύξηση του ΦΠΑ. Οι αποδείξεις. Ακόμα τζαι ο περιπτεράς έθελεν να μας δώκει απόδειξην. Η κρίση. Τίποτε εν δουλεύκει σήμερα στην Αθήνα, είπεν μας ο ταξιτζής, μόνο το αεροδρόμιο, γιατί είναι γερμανικό. Πόσο ειρωνικό αλήθεια. Ο παρέας να μας εκθειάζει τες αρετές της Αττικής Οδού. Το πως ούλλα δουλεύκουν ρολόι. το πως ούλλα εν γερμανικά. "Δεν είμαι γερμανόφιλος, μη με παρεξηγήσετε, αλλά η αλήθεια να λέγεται" λαλεί ο ταξιτζής. Οι παράνομες επαύλεις στο δρόμο προς το αεροδρόμιο, κτισμένες χρόοοονια τώρα. "Μα εντελώς μέσα στα μούτρα μας, να τις βλέπουμε κάθε μέρα;" λαλεί ο παρέας. Παραπάει, όντως. Να τα βλέπεις κάθε μέρα. Παραπάει. σκέφτουμαι που μέσα μου τι μπορεί να κάμει ένας πολίτης που ξέρει ποιος έχτισεν τζαι που, εν μπορεί να τον καταγγείλει; να κάμει κάτι; αλλά εν τα λαλώ πόξω μου.
Ανάμεικτα συναισθήματα η διαμονή στην Αθήνα. Θυμός τζαι θλίψη, εκνευρισμός. Καταλάβω τους που βρίζουν ούλλη μέρα. Αναρωθκιούμαι πως μπόρουν να εν αντιμέτωποι με τούτα ούλλα συνέχεια. Αλλά εν έχω παράπονο. σαν τουρίστας τζι εγώ τζαι τον ήλιον ελάτρεψα, τζαι τη θάλασσα, τζαι το φαίν, τζαι το πιοτό. i lived my myth in Greece τζαι ήρτα πίσω στο Βέλγιο που ούλλα δουλεύκουν ρολόι (ακόμα τζαι χωρίς κυβέρνηση) με φορτωμένες μπαταρίες για να φκάλλω αλλο κανέναν μήνα δαμέ!
3 σχόλια:
Πολλά μεγάλο θέμα... Τζαι είμαι σίουρη ότι εν πολλά που σκέφτεσαι, όι μόνο τούτα, αλλά πού να κάτσεις να ανοίξεις ούλλα τα θέματα μαζί;
Κυριολεκτικά τίποτε δεν λειτουργεί σωστά. Εν λαλώ ότι δαμέ εν ούλλα τέλεια, αλλά θέλεις που είμαστεν πιο μιτσίς τόπος, θέλεις που εν επιάσαμεν το γαλλικό το σύστημα τζαι να το εφαρμόσουμε παντού σάννα τζαι μπορεί ένα ξένο σύστημα να υιοθετηθεί τόσο άνετα που κάποιον άλλο, θέλεις που ερέξαν οι εγγλέζοι που πάνω μας...εν καλλύττερη η κατάσταση... Θορώ το όμως ότι σιγά σιγά τζι εμείς κοντέφκουμεν παραπάνω της Ελλάδας.
Τζαι θορώ να έρκουνται πολλά άσhημα χρόνια...που ούλλες τες απόψεις...
Κρίμαν...
den einai 8ema ellhnikou-gallikou-agglikou-timpouktouanikou systhmatos. Sthn agglia an koitakseis pisw apo to proswpeio tou "posh" Londinou 8a deis ftwxeia kai dystyxia pou na sou fygei o takos akoma kai ean eisai A8hnaios (sto Dundee pou emena as poume mia kopela 16 xronwn mporei kai na eixe hdh 2 paidia kai na douleye gia 25-26 lires th mera se apo8ikh). Apla h diafora einai oti sthn Agglia 1) to na kaneis apergia einai apistewyta dyskolo mias kai nomika sth bgazoun kataxrhstikh gia plaka kai 2) oi syndykalistikes hgesies synagwnizontai se alhteia kai glypsimo kybernhsewn tis kypriakes........
H a8hna 8a htan wraia polh an.......den eixe katedafisei h Xounta ola ta neoklassika gia na ta kanei mplok apo tsimento, an o dhmos analambane na anakainisei ola ta ktiriapou xaskoun erhma kai ta edine gia diafores koinwnikes kai politistikes xrhseis stous dhmotes,an eixe pio apotelesmatikes sygkoinwnies (kai ara ligotera amaksia), an eixe swsta kai fthna ghrokomeia gia na peri8alptoun olous aytous tous hlikiwmenous pou menoun sto dromo, ean oi mpatsoi anti na kynhgane metanastes, prezakia kai papakhdes kynhgousan tous dealers kai osous megalokarxaries lymainontai to kentro, ean ta 600 eyrw pou bgazw me to zori mou eftanan gia na zw aneta kai se diko mou spiti....
Καλημέρα. Θα συμφωνήσω zappa, ότι η φτώχεια δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, όπως και οι γειτονιές των μεταναστών/πρεζάκηδων/
υποκόσμου κλπ κλπ υπάρχουν παντού. Εγώ πιο πολλά ελυπήθηκα που είδα μιαν περιοχή τόσον αφημένη. Αφημένη που το κράτος. τζαι μιλούμεν για το κέντρο. τζαι σε τούτην την προοπτική Moonlight μοιάζει όντως με τη Λευκωσία που το τόσον όμορφον κέντρον εν εβρέθηκεν ακόμα δήμαρχος να το σάσει (γίνουνται κάτι ψιλοπροσπάθειες ποτζεί ποδά, αλλά....).
Μια που την παρέα είχε πάει Αθήνα στην Ολυμπιάδα του 2004 τζαι επερίμενεν άλλην Ομόνοια, γιατί τζείνον που είχεν δει τότε ήταν πολλά ωραίο είπε. Εν μπορώ να καταλάβω γιατί να πρέπει να ομορφίσει η πόλη για τους ξένους που εννά έρτουν αλλά να μεν ομορφίσει ρε παιδί μου μόνιμα για τους κατοίκους. Εν κρίμα. Εγώ για τούτον ελυπήθηκα. Τζαι να έσιει σε κάθε γωνιά μπάτσο. Εν τούτον το πράμαν λύση; Δεν το νομίζω.
Τζαι χωρίς να έχω ζήσει πολλά αλλού, που τα λλία που είδα στην Ευρώπη βλέπεις ότι έσιει χώρες, πόλεις, που χειρίζονται πολύ διαφορετικά κάποια θέματα, που έχουν πιο οργανωμένη πολιτική αντιμετώπισης τζαι δαμέ μπαίνει το σύστημα. Πολλά πράματα εν ξέρω για το πως δουλεύκουν τα συστήματα, αλλά εγώ ξέρω ότι αλλού δουλεύκουν. Εμείς ακόμα παλεύκουμεν το (βάλλω τζαι την Κύπρο μέσα).
Δημοσίευση σχολίου