Εκαθυστέρησα να πω για τούτην την ταινία, όχι μόνον επειδή που την ημέραν που την είδα εμεσολαβήσαν κάτι μαζικές δολοφονίες στη Λιβύη κάτι προσωπικές κρίσεις άστα να πάνε τζαι τζείνη η γέριμη η δουλειά που πρέπει να πάεις κάθε μέρα κάθε μέρα κάθε μέρα, αλλά τζι επειδή δεν είμαι σίουρη τι να πω ακριβώς.
εν τζαιν ότι εβαρέθηκα, αντιθέτως (υπάρχει περίπτωση ψυχολόγος να βαρεθεί ταινία με σχιζοφρένεια;). Απλά εν ένιωσα τζαι να το απολαμβάνω. Μόνον όταν ετέλειωσεν η ταινία σε τζείνην την τελευταίαν σκηνήν, σε τζείνην την τελευταίαν λέξην, ένιωσα ειλικρινά και κυριολεκτικά ένα ρίγος (τζείνον το πράμαν που περνά που την ραχοκοκκαλιά σου). Ανατρίχιασα, πως το λένε;
Παρόλαυτα, δεν έχω πει σε κανέναν "πάεννε δε το οπωσδήποτε". Εν μια που τζείνες τες ταινίες που εν μπορείς να καταλάβεις τι επίεν λάθος. Η Πόρτμαν ήταν πραγματικά εξαιρετική ως η τελειομανής, μικρή κι αθώα μπαλαρίνα, που ταλανίζεται που ψευδαισθήσεις, ψευδαισθήσεις ενός όχι και τόσο τέλειου σώματος, ψευδαισθήσεις μιας όχι και τόσο "τέλειας", "αθώας" ζωής. Η ταινία έσιει έναν πολλά ενδιαφέρον θέμα, τζαι κρατά το ενδιαφέρον τζαι την αγωνίαν καθόλη τη διάρκεια. τζαι έσιει τζαι έναν Αρονόφσκυ που πίσω. Πολλά σκοτεινή, ατμοσφαιρική. Φυσικά καμία σχέση με προηγούμενες δουλειές του Αρονόσφκυ. Εμφανώς πιο σύνηθες Χόλλυγουντ, άμα το συγκρίνεις με το Π ή με τον Παλαιστή.
Δεν ξέρω αν ο Μαύρος Κύκνος εν μια συνέχεια για τον Αρονόφσκυ στην απεικόνιση ηρώων που έχουν να παλέψουν με τους δαίμονες τους (τους ίδιους τους εαυτούς τους) μέχρι τελικής πτώσεως, αλλά αν ένι σαφώς προτιμώ τον Παλαιστή του παρά την μπαλαρίνα του.
ΥΓ. τα φετινά όσκαρ της Κυριακής για πρώτη φορά μετά που πολλάαααα πολλά χρόνια καρτερώ τα με αγωνίαν. Όι για τον Κύκνον, μα για τον Κυνόδονταν. Γιατί αν ο κύκνος με έκαμεν τζι ανατρίχιασα, ο κυνόδοντας επροκάλεσεν μου τέτοιον πάγωμαν που ακόμα θυμούμαι το τζι ας επέρασεν σχεδόν ένας χρόνος.
6 σχόλια:
Για το τελευταίο σχόλιο για τον Κυνόδοντα συμφωνώ απόλυτα, έχει τόσο καιρό, είδα το 2 φορές τζαι ακόμα ρε παιδί μου κουβαλώ τον μέσα μου.
Τον κύκνο εν τον είδα, είπα να πάω σινεμά μετά που 1 χρόνο, μπορεί τζαι παραπάνω για να τον δω, τζι αν δεν κάμνω λάθος ακόμα εν ήρτεν Κύπρο. Είδωμεν. Γενικά πάντως, ότι εθκιέβασα για το συγκεκριμένο εν όπως τούτα που λαλείς: κάτι εν πάει καλά.
Η τελευταία σκηνή νομίζω ήταν κατ’ εξοχήν Χόλυγουντ.
Σκοτεινή, ενοχλητική ταινία. Έχοντας μικρή κόρη που καθηκόντως κάνει μαθήματα μπαλέτου, σκέφτηκα πως δεν θα ήθελα να την δω ποτέ να πρωταγωνιστεί! Ας το κάνει ερασιτεχνικά, για άσκηση, για εκτόνωση, όχι όμως πρωταθλητισμό!
Εγώ θα έλεγα ότι το The Wrestler είναι πιο αμερικανιά, αν και μου άρεσε πάάάρα πολύ. Το Black Swan... ναι, ήταν πολύ artistic, αισθησιακό, καλογυρισμένο, υπέροχη μουσική, καταπληκτικό κόνσεπτ, αλλά έμενε κάπου φλατ. Αυτό δεν μου άρεσε εμένα.
@Moonlight,
Που ννα ρτει να παεισ τζαι να μας πεις την άποψην σου! εντάξει κάτι εν πάει καλά ωστε να πω ουάο τι ήταν τούτο που είδα, αλλά τούτον εν σημαίνει ότι έννεν καλή.
@στροβολιώτης
νομίζω έναν που τα πράματα που μπορεί να με εχαλάσαν λλίον στην ταινία είναι το θέμα του μπαλέττου αυτό καθεαυτό. Γενικώς η τέχνη αγγίζει με (εννεν ότι είμαι χοντρόπετση), αλλά το μπαλέττον καθόλου. εν μπορεί να τζίσει στην ψυσιήν μου γιατί έχω συνδυασμένην την εικόναν της μπαλαρίνας με καταπίεσην, πείναν, τελειομανία, που λυπούμαι αντί να σιέρουμαι. έτσι συμφωνώ, μπαλέτο για χόμπυ για ευκαρίστησην!
@Aurora
Υπό κάποιες πλευρές ο παλαιστής εν όντως αμερικανιά τζαι που κάποιες άλλες καθόλου. Αν θέλεις τζαι το θέμαν εν πιο αμερικανιά. Εν μπορεί ναν αισθησιακόν, τζαι artistic. Αλλά ο παλαιστής του Ρούρκ εν ξέρω εν ένας ήρωας που σου μεινίσκει, φκάλλει μιαν πολυπλοκότητα (όπως τζαι η ίδια η ταινία), θέλει λλίον προσπάθεια να την θκιαβάσεις σε ούλλα τα επίπεδα. Ο μαύρος κύκνος ήταν πιο ξεκάθαρος που άποψην τι θέλει να μας πει ο ποιητής.
Μα συμφωνώ, εμένα μου άρεσε πολύ περισσότερο ο Παλαιστής, μια βδομάδα πηγαινοερχότανε στο μυαλό μου, ενώ ο κύκνος ήταν λίγο... overestimated και χωρίς την αρμόζουσα/αναμενόμενη κορύφωση.
Η θεωρία της λογοτεχνίας εν το σημείο μου, όλες τις ταινίες έτσι τις ‘διαβάζω‘, οπότε οι πολλαπλές αναγνώσεις εν ψουμίν μου (δαμαί δικαιούσαι να πεις ‘Ε τζαι χέι ρε αουρόρα‘)
moonlight, prepei na irten (an den efyen jiolas) epeidi ekame post i cake prin kairo.... kai alloi
ektos an to eidan peiratika dld
Δημοσίευση σχολίου