Το πρόβλημαν (αλλιώς Μάθε πότε πρέπει να σιωπάς)

(ντισκ-κλειμερ: ακολουθεί ποστ κατηγορίας, εδώ ο κόσμος καίγεται και συ το παίζεις γκόμενα)

Ακούτε τωρά προβλήμαν που εκατάφερα να αποκτήσω, επειδή ποττέ μα ποττέ εν ισιωπώ. Τελοσπάντων, είπα ξείπα για την Βελγίδα τη συγκάτοικο μου, που το καθάρισμαν έσιει το στα χόμπυς (άμαν έχω χρόνο τζαι δεν έχω τίποτε άλλο να κάμω, έτσι κάπου εκεί μια φορά το μήνα), έτο που στο τέλος φεύκει τζαι αφήνει μας για να ζήσει με την σχέση στες βρυξέλλες. Ελυπήθηκα εν η αλήθκεια. Κυρίως γιατί μια συγκάτοικο που τη θορείς 1 φορά στες θκυό εβδομάδες τζαι που εν την ακούεις βολεύκει εν η αλήθκεια (αν εξαιρέσεις ότι εν την θορείς ούτε στο εβδομαδιαίον καθάρισμαν). ήταν λες τζαι μεινίσκω μόνη μου. αλλά όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν.

Έτσι που λέτε, εβρεθήκαμεν στο ψαξιμον για ενηλικα, νούσιμο/η συγκάτοικο πριν να βάλει η σπιτονοικοκυρά αγγελία τζαι να ξεκινήσουν να εμφανίζουνται πελλοκοπελλούθκια. Παράλληλα που λαλείτε η βελγίδα η συναδέλφισσα μου δαμέ στο γραφείο (εν ξέρω αν σας είπα ποττέ για τούτην την κοπελιάν) είπεν ότι εγύρευκεν δωμάτιον. Τζαι ανοιξα το στόμα μου (τα γέεεεριμα τα σκοτεινά) τζαι είπα της "ναι, έσιει εναν ελεύθερον έσσω μου". τωρά εννά μου πείτε ποιον εν το πρόβλημαν;

μια χαρά κορούδα ένι η συναδέλφισσα, καλόν πλάσμαν, τζαι ξέρω ότι εννάν καθαρά τζαι ήσυχα. Αλλά τα γέριμα πιο διαφορετικά πλάσματα δεν έσιει. μια φορά εφκήκαμεν οι θκυό μας τζαι τα κενά σιωπής εκρατούσαν παραπάνω ώρα που διαφημιστικό διάλλειμμαν. έννεν που εν χορτοφάγος (τζαι η προηγούμενη ήταν), έννεν που εν πορωμένη με τον αθλητισμό, ούτε καν ο βουδισμός εν με χαλά. παρά το γεγονός ότι εν μπόρω να τον ακούω. Δηλαδής λαλεί σου ο άλλος τες βασικές αρχές της πίστης του τζαι εσύ συγκραθκιέσαι γιατί είσαι τζαι της ανεξιθρησκείας τζαι ο καθένας ότι γουστάρει τζαι σέβεσαι τα πιστεύω του καθενού κου λου που αλλά που μέσα σου είσαι κάπως "μα ίντα παπαριές (που λαλούν οι καλαμαράες) μας λαλείς κοπέλλλα μου"? Εν που ούλλα μαζί σε συνδυασμό κάμνουν με να νιώθω ότι ζούμε σε γαλαξίες διαφορετικούς.

τελοσπαντων εγώ είμαι άνθρωπος ανεκτικός (με ούλλα ακόμα με το αγαλματούδιν του Βούδα) τζι αν κάτσει η φάση εννά είμαι εντάξει, αλλά πολύ θα προτιμούσα να μεν κάτσει (τι το θελα τζαι άννοια το στόμαν μου). τζαι μετά από σκέψην εκαταλήξαμεν ότι ενας τρόπος υπάρχει. Σήμερα που θά ρτει να δει το σπίτιν, να μεν της αρέσει τίποτες. έτσι αναγκαστικά ο κατά πάσης αράχνης πόλεμος αναβάλλεται, τα πιάτα δεν πλένονται, ξεσκόνισμα έτσι τζι αλλιώς δεν εκάμαμεν εδώ και κάτι αιώνες. Να προλάβω να σιωνώσω κανένα κολλιτσιάζων υγρό πάνω στο τραπέζι της κουζίνας όξα εν υπερβολή; την ιδέα του γάλλου παρέα να γοράσω στέκκιν (τουτέστιν κρέας όι τα καλά καθούμενα) τζαι να το αφήκω πόξω να τρέχουν τα γαίματα επέρριψα την γιατί εν μπορω ανακατσιώ.

άλλες ιδέες;

ΥΓ: το ότι η κυπριακή οικονομία επίεν που το ΑΑ- στο Α- εν το θεωρώ εξίσου σημαντικό πρόβλημα. Εν Α- που επιάσαμεν όι Ε. εννά μου πεις εντάξει τωρά εν είμαστεν ποιότητα ΑΑ (σαν τα φασόλια). εντάξει επεράσαμεν την βάσην όμως καλέ μου.