Σόρυ έννεν νέα της Κύπρου. Παραπάνω νέα της οικογένειας μου, του χωρκού μου. όπως μου τα πε η μάνα μου.
έτσι που λέτε.
Ο εργαζόμενος πατέρας καταλήγει άνεργος πατέρας στην οικογένεια Ερυκίνης.
Ο άνεργος αδελφός που την άλλη παλεύκει με το δίλημμα "παραμένω άνεργος ή λαλώ ναι σε εξευτελιστικό μισθό για χαμαλοδουλειάν μερική απασχόληση σε μεγαλη εταιρεία εξωτερικού (τωρά εκαταλάβαμεν ίνταλως εγινήκαν τόσο μεγάλοι, εν αλήθκεια τούτον που λαλούν όπου θορείς πολλά φτηνά προϊόντα, κάποιος εργαζόμενος τυγχάνει εκμετάλλευσης). Τζαι το τραγικόν ένι ότι τζαι για τέθκοιον εξευτελισμόν, έσιει τέθκοιαν κίνηση που είμαστε στο δεύτερο ίντερβιου τζαι πάμεν.
Ο γιος της κόρης της γειτόνισσας που τον πάνω δρόμο (που τους βρίσκει τούτους ούλλους η μάνα μου απορώ), μετά που 9 μήνες ανεργίας επίε σε συνέντευξη για να του πουν: "α, μα είσαι κυπραίος? συγγνώμη εν μπορείς να κάμεις συνέντευξη. Εν προσλαμβάνουμε κυπραίους" (ας πούμεν τούτον το πράμαν έννεν ΠΑΡΑΝΟΜΟ??).
Η μάνα δε, έξαλλη, θέλει να κάμει μόνη της επανάσταση. Ακόμα εν χωνεύκει που απολυθήκαν 150 πλάσματα στην ΚΕΟ τζαι δεν εγινήκε γενική απεργία, μια διαμαρτυρία, ένα κάτι ("αν ήταν άλλοι τζαιροί μάνα μου θα ήταν ούλλοι στο δρόμο, αλλά επίεν τζείνος ο τζαιρός. Τωρά ούλλοι τζοιμούνται"). Έξαλλη επίσης που στο πάραδίπλα χωρκόν που το δικό μας εκτίσαν ΑΚΟΜΑ μια παράνομη κτηνοτροφική μονάδα, δίπλα που τα σπίθκια των πλασμάτων. "Τζαι που να πάεις να διαμαρτυρηθείς τζαι να σακούσουν;"
Α ρε μάνα... το θέμαν έννεν το που εννά διαμαρτυρηθείς αλλά ποιος εννά διαμαρτυρηθεί μαζί σου. Εσύ θέλεις να διαμαρτυρηθείς για τον επιούσιο (έστω τζαι) μιας οικογένειας. Για τη βρώμα τζαι τες μούγιες στα σπίθκια των πλασμάτων. Αλλά για τους μπουρζουά επαναστάτες στη Λευκωσία τούτα τα πράματα εν τόσο μα τόσο ντεμοντέ. ίσως γιατί εν εχρειάστηκε ποττέ να γοράσουν το φαίν της εφτομάδας βερεσιέ που την μπακκάλλενα. ίσως γιατί υπάρχουν πιο σημαντικά πράματα να διαμαρτυρηθούν.
"Καρτέρα να δούμεν τι εννά κάμουν οι συντεχνίες τωρά ρε μάνα"
"ναι είδαμεν τες ίντα μπου εκάμαν τόσα χρόνια για τους εργάτες."
Τι να πεις? όι πέτε μου τι να πεις....
4 σχόλια:
Τζιαί όμως τούτα εν τα νέα της Κύπρου. Που ούλλην την Κύπρο. Άμαν λείψει το καλοτζιαίριν ακόμα. Να βκώ ψεύτης αμμά νομίζω ότι έτσι θα συνεχίσουμε για τζιαιρό. Έτσι δρομολογείται το πράμα. Οι πιό πολλοί τρομοκρατημένοι (τζιαι παριστάνοντας τους νούσιμους) πλέον θα κρύψουν μες τες πέτσες τους. Μπορεί τζιαι να δκιαλέξουν να σταυρώσουν άλλους για να έχουν οι ίδιοι ψουμίν. Διάθεση μαζικής κοινητοποίησης δεν βλέπω όμως. Έσιει το πουππούφιν μέσα ακόμα...
6 mines anergia and counting... dyskoloi kairoi gia doktores mallon :-(
ΚΕΟ- η πίττα με το μέλι...
κανένας μας δε έσιει πλεον την πολυτέλεια να βλέπει το πρόβλημα του διπλανού του τζαι να σφυρά αδιάφορα.
σήμερα εν εσύ αύριο εν εγώ.
να θυμηθούμε ξανά το νόημα της αλληλεγγύης τζαι πως ζούμε σε κοινωνία όι σε μια ζούγκλα αυθαίρετων συμφερόντων των αφεντικών. να θυμηθούμε τες κοινωνικές μας αξίες.
εύχομαι να έβρει κάπου ο παπάς σου να εργοδοτηθεί. γιατί σε λλίον τζαιρό θα εν αδύνατον να έβρεις έστω τζαι κάτι, οτιδήποτε.
εν έχουμε επιλογή...κάποια στιγμή-πε της μάμμας σου- ο κόσμος θα εν πάλε όπως παλιά, μέσα στους δρόμους.
take it easy,
έσιεις πολλύ δίκαιο. τα πράματα εννά σιηροττερέψουν όπως φαίνεται (τζαι όπως εγίνηκεν τζαι σε άλλες χώρες δηλαδή). ίσως άμαν φκερώσει το πουντσιν να φκει ο κόσμος στες στρατες.
πρήχτη,
ααααχ. καλήν τύχη βρε. δύσκολοι τζαιροί για ούλλους. έτσι με θωρώ τζαι μένα μετά τα διδακτορικά...
δυσ,
συμφωνώ πολλά μαζί σου. μακάρι ναν έτσι όπως λαλείς, αλλά εγώ τούτην την αλληλεγγύην εν τη θορώ. Γιατί ας είμαστεν ειλικρινείς τζαι τότε με το cafe la mode εκαμαμεν τα σιόνιν στην υποστήριξη των απεργών, τζαι μετά με την ΚΕΟ, τζαι τωρά με το Plus. Το μόνον σίουρον εν ότι μόνον άμαν ούλλοι μαζί υποστηρίξουμε τα δικαιώματα του κάθενού εννά χουμεν ουσιαστική φωνή. ελπίζω ο κόσμος να το δει σύντομα τούτον τζαι να αρκέψει τες διεκδικήσεις ανεξάρτητα τζαι που τες συντεχνίες ακόμα...
Δημοσίευση σχολίου