Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

Το κοτο-πάρτυ (τουτέστιν Hen Party)

(αγαπητέ αναγνώστη ακολουθεί ποστ σιδηρόδρομος γιατί σήμερα βαρκούμαι να δουλέψω)

Το πρώτο κοτο-παρτυ που επία στη ζωή μου πρέπει να πω ήταν μια τραυματική εμπειρία. Μιας συμφοιτήτριας στο ΠάνΚυ που επαντρεύκετουν τζαι εκάλεσεν μας, εμέναν τζαι την Μ., στο κοτο-παρτυ της, παρά το γεγονός ότι εν την εξέραμεν τζαι πολλά καλά. Νομίζω εν γιαυτόν που εν εμπήκαμεν τζαι πολλά στο πνεύμα.

Εγώ τζαι η Μ. εν τω μεταξύ να μεν έχουμεν ξανακάμει έτσι κουβέντα (τζαι παράλληλα να φρικάρουμεν που εφτάσαμεν σε τζείνην την ηλικίαν που οι γνωστοί μας παντρεύκουνται). Εν εξέραμεν τι κάμνεις ακριβώς σε έτσι περιπτώσεις. Αποφασίσαμεν το λοιπόν να γοράσουμεν δώρον της νύφης κατάλληλο για την περίσταση που ένα κατάστημα τζιαμέ στη Ρηγαίνης, ξέρετε ποτζείνα με τα τσιηππο-προστυχο-καπαρε σουιταπολ εσώρουχα. Που μπορεί να μεν εντράπηκα ποττέ τόσον να μπω σε κατάστημα. Τζαι επίαμεν στο ππάρτυ με τα βρατζιά στο σιέριν (όι τα δικά μας, της νύφης). Το ππάρτυ σε γνωστή ταβέρνα της πρωτεύουσας, με ζωντανη μουσική, τα πιο ωραία λαϊκά. Νοτ μπαντ. Ο σουρεαλισμός άρκεψεν στο τραπέζι, πέη ποδά πέη ποτζεί πέη παραπέρα. εννοείται μετά το φαίν είσιεν τούρταν σε σχήμαν πέους (εγώ θυμούμαι έφαα έναν κομμάτιν που το αριστερόν αρχίδιν (σόρυ για τα γαλλικά), θυμούμαι το γιατί εν συμβαίνει πολλές φορές στη ζωή νιου πλασμάτου). Το σιηρόττερον δε ήταν που είχαμεν τζαι τέικ χόουμ ζαχαρωτό σε σχήμα πέους (τζαι άτε να εξηγήσεις της μάνας σου την επόμενη μέρα γιατί έσιει έναν πέος μέσα στο ψυγείο). Τέλοσπάντων, θυμούμαι εφίαμεν πρώτες (ως τζαι οι λλιόττερο σχετικές με τη νύφη, η οποία εχόρευκεν στην πίστα με 5 στρινγκ στην κκελλέν) τζαι ήμασταν κάπως "νέβερ αγκέν μαν". όι επειδή είμαστεν συντηρούκλες (εγώ είμαι λλίον) αλλά εντάξει ας πούμεν πρέπει εγώ τωρά να κάμω χάζι με τούτα τα πράματα?? εννοώ αλήθκεια, αν δεν είσαι 13 κάμνεις χάζι με τούτα τα πράματα?

Τέλοσπάντων, μετά που τούτον ούυυυλλον το τραύμαν αποφάσισα στο επόμενο κοτο-πάρτυ που ήμουν καλεσμένη (τζείνον της βελγίδας φιλενάδας Ε.) να είμαι στην οργανωτική επιτροπή, έτσι για να το σιουρέψουμεν ότι εν θα έσιει πέη (αν τζαι οι βέλγοι εν πολλά ξενερουά τζαι συνεσταλμένοι για έτσι κουβέντες) τζαι ροζ πελλάρες, τύπου φουστούες, φτερά τζαι πούπουλλα γιατί έχουμεν τζαι έναν πρόσωπο στην κοινωνία (τούτον ήταν μια πιθανότητα). Η οργάνωση επεριλάμβανε πολλές συναντήσεις με ένα τσούρμο γεναίτζες που με δική μου προτροπή εμιλούσαν ολλανδέζικα (αφού καταλάβω ολάν. φυσικά άλλον το να σου μιλά έναν πλάσμαν τζι άλλον 5 γεναίτζες ταυτόχρονα). Εγώ εν τω μεταξύ εβαρκούμουν φούλ τζαι στες τελευταίες θκυό επροσπάθησα να πω ψέματα να μεν πάω αλλά εν τα κατάφερα (άτιμη εντιμότητα).

Το τελικό πρόγραμμα αγαπητέ αναγνώστη επεριλάμβανε πικ-νικ στο πάρκο αργά το πρωί με πράματα που θα εφτιάχναμεν εμείς (εγώ ως ελληνοκύπρια, δηλαδή "κάτι σαν ελληνίδα" για τους βέλγους, ανέλαβα την ελληνική σαλάτα τζαι το τζατζίκι), μετά εργαστήρι κατασκευής κοσμημάτων, μετά μαροκαν εστιατόριο τζαι τελικός προορισμός καραόκε αγάπη μου.

Απανταχού φιλενάδες, αν ποττέ αποφασίσετε να παντρευτείτε τζαι θέλετε να κάμετε κοτο-πάρτυ σας εκλιπαρώ μεν με βάλετε να μαειρέψω. αγχώνουμαι. πιάννει με η τελειομανία μου τζαι μετά απογοητεύκουμαι. έτσι την Παρασκευή στες 11 τη νύχτα (τη νύχτα πριν την κοτο-μέρα) η Ερυκίνη σας εκλαιεν μισήν ώραν, όι που τα κρομμύθκια, αλλά που τα σκόρτα γιατί το τζατζίκιν ήρτεν τόσον σκορδάτον που εταίρκαζεν παραπάνω σε χοροεσπερίδα το Συνδέσμου Φορτηγατζίων Κύπρου παρά σε βελγικό κοτο-παρτυ (τζαι δεν είχα ωρα να κάμω άλλον). ας πούμεν, σοβαρά, επιστήμων άνθρωπος διδακτόρισσα ττου μπι να κλαίει για τα σκόρτα??

Τέλοσπάντων, παρά το μαράζι του τταλαττουρκού, εξημέρωσεν Σάββατο (γιατί ήταν να ξημέρωννεν άλλη μέρα?). Τζαι ούλλα επίαν μια χαρά. Το πικ-νικ τέλειο (τζαι το τζατζίκι μετά που θεική παρέμβαση). εφάμεν τζαι σπάσαμεν. εσιώνωσα δυστυχως τα θκυό ποτήρια σαμπάνια που επροσπάθησα να πιω έτσι η μέρα εξεκίνησε νηφάλια τζαι ετέλειωσε νηφάλια (περίπου). Μετά τα φαγοπότια επίαμεν σε εργαστήρι κοσμημάτων, όπου η Ερυκίνη σας ανακάλυψεν ότι τα σιέρκα της εν πιάννουν τζαι πολλά (DAAA!!). 'Εκαμα 3 λουλούδια που τιρκουάζ μετάξι, σε τρία διαφορετικά μεγέθη (γιατί δεν εμπορούσαν να εν το ίδιο), τζαι στη φάση "καψαλίζουμε τες άκρες για να δώσουμεν την πινελιά του παλιού" εμέναν επήρεν φωθκιάν το μετάξι περίπου 3-4 φορές (τζαι εφκήκεν παραπάνω πινελιά καμένου). Στο μαροκινό εστιατόριο έεεεφαα τζαι έσπασα, οφτόν κλέφτικο του Μαρόκου τζαι σχεδόν έκλαψα που συγκίνησην (ας πούμεν οφτόν!!!). Στο καραόκε δε μιλούμεν.. ετσιρίλλισα λάικ δεαρ ις νοου τουμοροου. Το καραόκε τελικώς ανακάλυψα ότι αρέσκει μου γιατί επιτρέπει σου να τραουδήσεις δημοσίως αδιανόητα τραούθκια των 80'ς. Κατά τες 1 επέστρεψα σπίτι μου ξελαρυγγιασμένη τζαι φτώμαν. ετζοιμήθηκα μονομιάς παρά την σκορδίλα που (αλί) ακόμα δεσπόζει στο σπίτι.    


Μετά τζαι που το δεύτερο κοτο-πάρτυ της (όχι και τόσο) μικρής ζωής μου έναν έχω να πω. Πελλάρες. Τούτα ούλλα εν πελλάρες. Την επόμενη φορά εννά πάω σε κανένα αντρικό μπάτσελορ αλόπως.  


Αφήνω σας με το τραούδιν που μου έτζιησεν πιο πολλά που το καραόκε (ας πούμεν μόνον εμέναν η Dolly Parton φέρνει μου κάτι σε trashy Μαρία Αλιφέρη??).

  

3 σχόλια:

Noor είπε...

Ενδιαφέροντες στίχους έχει αυτό το τραγούδι. Πρώτη φορά τους προσέχω. Για Αμερικάνικα δεδομένα, το λες και σχεδόν κομμουνιστικό!

Ερυκίνη είπε...

Ναι έννεν?? ούτε εγώ το ήξερα, αλλά επίκαιρο όσο ποτέ!!

Ερυκίνη είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.