Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

Κάτσε τζαι λλίον τον κώλο σου χαμέ (αλλιώς Χουμίσια ν.2)

Έτσι θα μου ελάλεν η Μάνα, τζαι έτσι θα μου πει δηλαδής άμαν μάθει ότι εκτός που τες διακοπές στην Κύπρον τζαι το συνέδριο στη Νέα Ορλεάνη μαζί με τα κακά της μοίρας μου τον άλλο μήνα, στο ενδιάμεσο θα την κάνω για σύντομες διακοπές "έλα να πάμε στο νησί η μάνα σου εγώ κι εσύ".

Γιατί εν χορτάννουνται οι γέριμες. Θα σας αφήσω να μαντέψετε πάλε τραγουδιστικά που πάω.


ΥΓ1: ο ενθουσιασμός εν τόσον μα τόσον μεγάλος που εν μπορώ να δουλέψω (5 μέρες πριν το ταξίδι), αλλά που την άλλην εν μπορώ ούτε τζαι να προσκολιούμαι γράφοντας σας πελλάρες δαμέ γιατί μετά την ανακαίνηση του γραφείου απέκτησα τεράστιαν οθόνην που φαίνεται σε ούλλους, έτσι εν μπορώ να χωστώ πλέον. Ούυφφου
ΥΓ2: αναμνήσεις του κάποτε. οι Νάμα αρέσκαν μου που τότε που ήμουν μιτσιά. ήταν έναν που τζείνα τα μικρά μικρά στοιχεία που εδείχναν στην μικρήν Ερυκίνη ότι κάτι εν πάει καλά, εγώ με τους συγχωρκανούς εν πολλοταιρκάζουμεν. Ως παιδί είχα ρωτήσει ούλλα τα πλάσματα που αποτελούσαν τον τότε κόσμο μου αν ξέρουν τους ΝΑΜΑ. Κανένας εν τους έξερεν. Την πρώτη φορά που κάποιος είπεν α ναι ξέρω τους (μια συμμαθήτρια μου κάπου στην εφηβεία), έθελα να την αγκαλιάσω σχεδόν. Εν ήταν τόσον οι ΝΑΜΑ, όσον τζείνον το αίσθημαν το "όι τελικά δεν είμαι εξωγήινος"

Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

Πέτε μου ότι έννεν αλήθκεια...

Συγγνώμη,

μπορεί να μου πει κάποιος που εν στην νήσον εαν τζαι πόσος ντόρος εγίνηκε με τούτον ?? Γιατί αν δεν εγίνηκεν είμαστεν για να' μαστεν.

Μάλιστα. εμπήκεν τιμοκατάλογος τζαι στο νοσοκομείον ποιον. Θέλεις να  δεις γιατρόν, 5 ευρώ (αντί για 2). Είπε σου ο γιατρός να κάμεις αναλύσεις αίματος, 50 σεντ. Είσαι στη θάλασσα τζαι έτυχε ρε παιδί μου να "κλειδώσει" η σαούνα σου τζαι πρέπει να πάεις Πρώτες Βοήθειες? 10 ευρώ. εν έσιει σημασίαν που εν έσιει πούγγες το μαγιό οφείλεις να κουβαλείς 10 ευρώ πάνω σου γιατί αν σου τύχει τίποτες τζαι πάεις στες Πρώτες Βοήθειες χωρίς λεφτά εννά σε αήκουν τζιαμέ να υποφέρεις ώσπου να έβρεις τα ριάλλια.

Το πιο αστείο δε εν ο λόγος που εμπήκεν ο τιμοκατάλογος. Για να μεν γίνεται κατάχρηση ιμίσιη μου. Τι εννοεί ακριβώς ο παρέας με το κατάχρηση εν εκατάλαβα. Δηλαδή έσιει κόσμον που πάει-έρκεται στες Πρώτες Βοήθειες για χόμπι?? Γιατί εννά πελλάνω. Αν έχουμεν τόσα πλάσματα με τούτον που λέμεν υποχονδρίαση, ψυχοσωματικά συμπτώματα ή ιατρικώς ανεξήγητα συμπτώματα, τότε θα έπρεπε το Υπουργείο Υγείας να κάμει εκστρατείες/δομές να τους βοηθήσει, όι να τους βάλει είσοδο. Αλήθκεια τι σημαίνει κατάχρηση του συστήματος υγείας να μας πει ο Υπουργός γιατί εννά πελλάνω (εξανάπα το τούτον έννε? έτο άρκεψα ήδη).

Η άλλη δε εξήγηση εν ότι πιέζουνται πολλά οι γιατροί τζαι εν φκαίνει το πράμαν (που εν αλήθκεια, να λαλούμεν τα σύκα σύκα). Λύση σε τούτον εν συνήθως να πολλύνουν οι γιατροί όι να λλιάνουν οι άρρωστοι !!!! Πρώτη φορά θορώ έτσι αντιμετώπιση. Αφού εν μπορούμεν να στηρίξουμεν σύστημαν υγείας για τόσα πλάσματα ας αποθαρρύνουμεν τον κόσμο που το να παέννει στο νοσοκομείο. Μπορεί κάλλιστα α) να παέννει σε ιδιωτικές κλινικές ή β) να αναπτύξει αντοχές τζαι να σκληραγωγηθεί γιατί εγινήκαμεν τέλεια μυγιάγγικτοι με το παραμικρό τσουκ γιατρός.

Το δεν έχουμεν ριάλλια για να προσλάβουμε γιατρούς/στηρίξουμε το σύστημα υγείας ΔΕΝ είναι δικαιολογία. Έναν κράτος θκυό πράματα οφείλει να παρέχει εμπα να ππέσουν ούλλα κάτω. υγείαν τζαι παιδείαν. Αν δεν έσιει ριάλλια, εισηγούμαι να κλείσουν λλίοι δήμοι, το 70% των στρατοπέδων, τζαι να μειωθούν οι μισθοί ούλλων των Υπουργών/διευθυντάδων τζαι να προσλάβουμεν παραπάνω γιατρούς. Γίνεται??

ΥΓ. το επόμενον στάδιο εν Αμέρικα στάιλ σύστημα υγείας, φυσική επιλογή φαστφόργουορντ. Είσαι δυνατός (έσιεις ριάλλια) επιβιώννεις, είσαι αδύνατος (φτωχός), να πας να μεν κανίσεις. ΟΥΣΤ! 

Οι Γάλλοι έχουν ρέντα

Έτσι όπως πάει το πράμαν εν θα μπόρω να περιπαίζω το γαλλικό σινεμά. Με τούτα τζαι με τζείνα άφηκεν με πάλε άφωνη.

Μετά το "Poulet aux prunes"  ήρτεν το "Intouchables" να μας αποτελειώσει. Δεν έχω τζαι τι να πω. Απλά δέτε το, έβρετε το, αν το έσιει στο σινεμά βουράτε. Ενι ξέρω.

Αν έπρεπε να χρησιμοποιήσω έναν κλισέ θα εθκιάλεα το "είναι μια ταινία ύμνος στη φιλία". Αλλά δεν είμαστεν του κλισέ τζαι θα πω απλά ότι εν πολλά συναισθηματική, τζιήζει κάτι μέσα σου (ή τουλάχιστον εμέναν έτζιησεν μου). Έμεναν πάντως άρεσεν μου. Πέντε αστερούθκια (άτε εντάξει τεσσερισήμιση απλά για να είμαστεν αυστηροί)


Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

Το καλοκαίρι θα' ρθει

Τες τελευταίες μέρες για κάποιο λόγο ακούω τούτον το τραούδιν ξανά τζαι ξανά.



Κάθουμαι στο γραφείο τζαι ονειρεύκουμαι τες διακοπές (τζείνες που θα έρτουν σε θκυό εφτομάδες) σε μια ελληνική παραλία, χωρίς ίντερνετ, χωρίς κομπιούτερ. Χωρίς επαφή με τον έξω κόσμο. Καλοτζαίριν.

Θορώ τα to do lists μου, που τα οποία ακόμα δεν μπορώ να σβήσω τίποτε τζαι ξαναβάλλω το να παίξει.

Θκιαβάζω ειδήσεις στο ίντερνετ τζαι κλείω τα μμάθκια μου σφικτά. Στέλνω κύματα ενέργειας στο σύμπαν να μπορούσε να πάρει πίσω δολοφονίες μεταναστών τζαι πυρκαγιές τζαι κρίσεις τζαι τρόικες. Κλείω τα μμάθκια μου σφικτά (λες τζαι η ύπαρξη ή μη της πραγματικότητας εξαρτάται που την πρόσβασην στον αμφιβληστροειδή μου) τζαι βάλλω το να παίξει ξανά.

Πρωί πρωί στο γραφείο, θκιαβάζω τον Ίνβικτο τζαι το καλοτζαίριν μαυρίζει. Ίντα μοίρα τζαι τούτη, ούλλες οι μαύρες επέτειοι στες πιο φωτεινές μέρες. Προσπαθώ να μεν σκέφτουμαι τζαι βάλλω το τραούδιν να παίξει ακόμα μια φοράν.

Εν ξέρω γιατί. Γιατί τούτον το τραούδιν. Πολλούς εν τους αρέσκει ο Φοίβος. Εμέναν πάλε αρέσκει μου. Αλλά πάλε τούτον έννεν που τα αγαπημένα μου. Εν ξέρω. Ίσως γιατί έσιει μια θλίψην έντονην μέσα του συνυφασμένην με το καλοτζαίριν τζαι ταιρκάζει με την ατμόσφαιρα.

Ο Φοίβος θυμίζει μου τζείνον τον τζαιρόν που τον είδα πρώτη φορά. Τότε, πρώτη εβδομάδα στο πρώτο μου έτος στο Πανεπιστήμιο. Πάρτυ καλωσορίσματος που τες παρατάξεις τζαι μια (η Αναγέννηση αλόπως) είσιεν φέρει το Φοίβο. Να καθούμαστεν ούλλοι χαμέ στο γρασίδι τζαι ο Φοίβος να τραουδά στην σκηνή αρχικά τζαι μετά να περνά ανάμεσα μας στο γρασίδι. Δεκαοκτώ. Τότε που ούλλα ήταν απλά. Ίσως όι τζαι τόσον απλά, αλλά πιο εύκολα. Ή τελοσπάντων, τότε που ούλλα ήταν πιθανά τζαι τίποτε τετελεσμένον.

Τότε που το καλοτζαίριν εμπορούσεν να τα διορθώσει ούλλα. Ρε παιδί μου, τούτον το τότε κάποτε μοιάζει σαν χτες τζαι κάποτε σαν να επεράσαν εκατοντάδες χρόνια.

Ίσως το καλοκαίρι να μεν μπορεί να ξανάρτει όπως παλιά. Αθώα τζαι ξέγνοιαστα τζαι καταλυτικά. Ίσως να μεν είμαστεν ποττέ οι ίδιοι. Ίσως έτσι ναν τα πράματα εκ φύσεως. Σταματώ τες σκέψεις τζαι ακούω το ακόμα μια φορά.

Το καλοκαίρι θα' ρθει υποθέτω τζι ας μεν γίνουμεν χαζούληδες όπως ήμασταν μικροί. 

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Εμείς οι αθώοι...

Εχτές ετσακώθηκα με τη Μάνα μου. Όι ακριβώς καυκάς αλλά έτο, εδιαφωνήσαμεν. Τζαι παρά το γεγονός ότι εν αρκετά προσωπικά πράματα (τωρά εννά μου πεις τι αντρέπεσαι, τόσα τζαι τόσα είπαμεν δαμέσα) θα έθελα να μοιραστώ μαζί σας τη συζήτηση γιατί έσιει ενδιαφέρον.

Που λέτε... η Μάνα ελάλεν μου τα νέα της οικογένειας εχτές. Πως το ανεργιακόν επίδομα του Πατέρα με τον Αύγουστο έληξεν αισίως τζαι πως στη συζήτηση του ίντα μπου κάμνουμεν που δαμέ τζαι πέρα είπαν της (ποιος ξέρει ποιος) ότι δικαιούται ο Πατέρας το επίδομαν Ασθενείας που δεν είχεν πάρει (ούτε πέρσι, ούτε πρόπερσι, ούτε για πάρα πολλά πολλά χρόνια, γιατί εδούλευκεν αδιαλλείπτως).

"Ναι, μα έννεν άρρωστος" λαλώ εγώ
"Ναι, αλλά αφού δικαιούται το τζαι εν το έπιασεν" λαλεί η Μάνα
"Ναι αλλά αφού ΕΝ ήταν άρρωστος, πως ήταν να το πιάσει?" επαναλαμβάνω
"Ναι, αλλά μπορεί να το πιάσει τωρά"
"Ναι, μα ΕΝΝΕΝ ΑΡΡΩΣΤΟΣ", δαμέ αφτένω γιατί υποψιάζουμαι τι θα ακολουθήσει
"Ε να πάει σε ένα γιατρό να του υπογράψει ότι εν άρρωστος."
" ΡΕ ΜΑΜΜΑ μαφίες? Μαφίες? Εν αντρέπεσαι?"
"Ε... τζαι η τάδε η γεναίκα του τάδε έτσι έκαμεν τζαι έπιασεν το επίδομαν. Είπεν μου ο τάδε ότι τζαι εγώ μπορώ να το κάμω"
"Εν με κόφτει τι κάμνει ο ένας τζαι ο άλλος. Τζαι επειδή οι άλλοι κάμνουν μαφίες εννά τες κάμουμεν τζαι εμείς?"
Δαμέ εσυνειδητοποίησα ότι φωνάζω γιατί η Μάνα μου λαλεί με ύφος μωρού που του εκάμαν παρατήρησην
"Ούλλοι οι άλλοι να τα κάμνουν τζαι να κανονίζουνται, μόνον εμείς εμείναμεν αθώοι...."
"Ο καθένας κάμνει ότι καταλάβει. Αλλά αν κάμεις έτσι κουβένταν, μεν τολμήσεις να ξαναπαραπονεθείς για τες μαφίες που κάμνουν οι άλλοι εντάξει?"
Τούτον το επιχείρημαν φαίνεται να πιάννει πολλά στη Μάνα (που πάντα εδιαμαρτύρετουν για τους άλλους, γιατί εν ιμπόρει τες αδικίες). Εξάλλου είπεν "ο Πατέρας σου εδήλωσεν ευθαρσώς ότι δεν μπορεί ποττέ να φανταστεί τον εαυτόν του να παέννει στο γιατρό (ακόμα τζαι τζείνον του χωρκού) τζαι να ζητά έτσι πράμαν. Εν μπορεί λαλεί αντρέπεται."

Ξέρω ότι εν θα εκάμναν έτσι πράμαν, αλλωσπως δεν θα είχα την τόλμη να σας τα πω τούτα ούλλα δαμέ. Ξέρω τους. Αλλά εσκέφτουμουν εχτές μετά το τηλεφώνημαν τούτον, πόσο πόσο πόσο tempting ένι άμαν μεινίσκεις σε έναν τόπον που τούτα τα πράματα εν ο κανόνας τζαι όι η εξαίρεση, να τα κάμεις τζαι εσύ. Τζαι πόσον το σύστημαν όχι μόνο επιβραβεύει τζείνους που τα κάμνουν, αλλά τζαι τούτον εν το πιο δύσκολον, τιμωρεί στην ουσία τζείνους που μένουν αθώοι (τζαι που αθώοι γίνουνται μαλάκες). Πόσο μπορεί κανείς να παραμένει αθώος λαμβάνοντας τέθκοιαν τιμωρία?

ΥΓ: η πρώτη φορά που εσυνειδητοποίησα τούτην την τιμωρία την αθωότητας ήταν τότε όταν ούλλοι ετελειώσαμεν το μάστερ μας. Νέοι επαγγελματίες. Εγώ θα επάεννα για δικτατορικά, έτσι εν με έκοφτεν, αλλά οι υπόλοιποι συμφοιτητές μου, εκάμαν ούλλοι αιτήσεις για θέση ψυχολόγου στην κυβέρνηση. Ούλλοι να γνωρίζουνται μεταξύ τους, να ξέρουν τα προσόντα του καθενού. έτσι όταν εφκήκεν η λίστα, όσες παρατυπίες εγινήκαν για να φκούν κάποιοι πουπάνω, ήταν τόσον μα τόσον εμφανείς. Θυμούμαι την απογοήτευση τότε τζείνων που, αλί, ωσαν αθώοι, εβάλαν στην αίτησην τα πιστοποιητικά τους όπως ήταν, τα προσόντα τους όπως ήταν ειλικρινώς τζαι δίχα να κουντήσουν γνωστούς. Τζαι πως τούτοι εκαταλήξαν άνεργοι. Εσκέφτουμουν τότε, τι μαθαίνουν τούτοι οι νέοι στην πρώτη τους φορά που φκαίνουν στη δουλειά? τι τους μαθαίνει το σύστημα? Μεν είσαι ειλικρινής γιατί θα χάσεις.
Ευτυχώς υπάρχουν τζείνοι οι ρομαντικοί σε τούτον τον κόσμον, που δεν μαθαίνουν... Αλλά ως πόσον?  

Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

Τα πάσιη μου τα κάλλη μου..

(δεδομένου του τι συμβαίνει γύρω μας τζαι τούτον το πόστ μπαίνει στην κατηγορία "και το ***** χτενίζεται". εσυναχτήκαν τόσα πλέον που γίνεται τζαι επισήμως κατηγορία να ησυχάσουμεν)

Ναι αγαπητέ αναγνώστη επάσιηνα. Τζαι ξέρεις, όσο δεν έσεις αντικειμενικές αποδείξεις (έσσω μας δεν είχαμεν ποττέ ζυαρκάν έτσι ζυγίζουμαι σε σπάνιες περιστάσεις), εν έσιει πρόβλημαν. Μπορείς να αγνοείς όσο θέλεις σημάδια τύπου: τα ρούχα σου εν τσας πιο στενά πλέον, το φερμουάρ θέλει λλίην παραπάνω προσπάθεια να κλείσει, η Μάνα σου άμαν πάεις πίσω Κύπρον μετά το δακρύβρεχτον καλωσόρισες εν κάπως "επάσιηνες α;" κοκ.

Τέλοσπάντων, όσο δεν ξέρεις δεν έσιεις πρόβλημαν. Έλα όμως που θα έρτει τζείνη η μέρα που θα είσαι σε ένα σπίτι συγγενικό τζαι η Μάνα σου θα αποφασίσει να λύσει μια για πάντα τη διένεξη "επάσιηνες-όι εν η ιδέα σου". Τζαι φκαίνεις πας τη ζυαρκά. Τζαι όπως πάντα η μάνα σου θα έσιει δίκαιο.

Αχχχχ. Τι τό θελα αγαπητέ αναγνώστη; Τι το θελα. Επάσιηνα. Επισήμως. Έφτασα σε τζείνον τον στροτζυλόν αριθμό που πάντα είχα ως σημείον αναφοράς στες ελάχιστες εμπειρίες ζυγιάσματος (άμαν είσαι κάτω που τόσα είσαι καλά). Ε δεν είμαι πλέον.

Τζαι κάπως έτσι εξεκίνησεν το δράμαν. Θκυό εφτομάδες τωρά, που τότε που ήρτα που Κύπρον, κομμένα ούλλα. Εν η αλήθκεια πάντα είχα φοβερό αυτο-έλεγχο. Κομμένες οι σοκολάτες (τζαι υπενθυμίζω ζω στο Βέλγιο), κομμένα τα κεμπάμπ, οι πίτσες, τα φριτουράδικα, μόνο φαί μαειρευτό, κομμένες ή μάλλον περιορισμένες οι πατάτες οι τηανιτές (εν αδύνατον σε τούτη τη χώρα να μεν φάεις πατάτες τηανιτές, εννά πάθεις τίποτες). Έσσω σαλάτες τζαι πολλύ φασολάκι (μεν ρωτήσετε γιατί, έτο έτυχε). Κομμένα τζαι τα πολλά ψουμιά τζαι το σηρόττερο που ούλλα κομμένο τζαι το παγωτό, παρά το ότι εν καλός ο καιρός (πάααρα πολλά σχετικά) τζαι ούλλοι μα ούλλοι στους δρόμους κυκλοφορούν με τα παωτά τζαι εγώ να φύρνουμαι.

Τζαι εν μας εκανούσαν τούτα ούλλα άρκεψα τζαι γυμναστική, βέεεεεβαια. Μεν φανταστείτε κανένα σπορ. εγώ εν είμαι για τούτα, γυμναστική του 20λεπτού με το γιουτιούπ, τζαι συγκεκριμένα με κάτι βίντεο τύπου shake your booty and lose weight (μεν ακούσω κανένα να γελά), γιατί μπορεί την άσκηση να τη βαρκούμαι αλλά τα ταχτιριντι, ουυυυ, μια χαρά περνούν μου.

Αποτέλεσμα; Δύο εβδομάδες μετά είμαι ακριβώς στα ίδια κιλά (μεν ρωτήσετε που ήβρα ζυαρκάν, είναι μια ελαφρώς ντροπιαστική ιστορία) τζαι που πάνω α) νιώθω αφάνταστα μίζερη που δεν μπορώ να τρώω ότι θέλω τζαι να το ευκαριστιούμαι (έξερες ότι το φαίν εν ένα που τα οχτώ πιο σημαντικά συστατικά τούτου που λέμεν ευτυχία?) τζαι β) είμαι πιασμένη. ΠΑΝΤΟΥ!! Εν πιασμένοι οι κοιλιακοί μου (ο ένας κοιλιακός να ακριβολογούμεν), η ράσιη μου, τα σιέρκα μου, τα πόθκια μου τζαι ο κώλος μου (ειδικά τούτον το τελευταίον εν πολλά ζόριν). Τζαι τούτα ούλλα για το τίποτε!

Γι'αυτόν τζαι αποφάσισα. Παρά παστή τζαι μίζερη καλλύττερα πασιά τζαι ευτυχισμένη.

Ο κύβος ερρίφθη. Σήμερα εννά φάω παγωτόν (αν δεν βρέξει δηλαδή).