Την τελευταία φορά που επία Ιρλανδία, αρχές του Νιόβρη με τη σχέση για οικογενειακή ιρλανδέζικη θαλπωρή στο Κόρκ (που μεν ακούτε τζείνα που λαλούν μια χαρά ωραιότατη πόλη ένι), οι εφημερίδες είχαν τεράστια συζήτηση για την Erin Gallagher, μια 13χρονη που λλίες μέρες πριν πάμεν αυτοκτόνησε λόγω cyber-bullying. Τζαι από ότι φαίνεται δεν ήταν η μόνη (λίγο καιρό πριν είχε συμβεί ακόμη μια αυτοκτονία).
Εσυζητούσαμεν με τη σχέση τότε πόσον απαίσιον πράμαν ένι. Εννοώ το bullying υπήρχεν πάντα τζαι τα παιδιά εν καμιά φορά πολλά σκληρά. Εννοώ ούλλοι θυμούμαστεν τζείνα τα άτομα που πάντα ετυγχάναν περιπαιξίματος στο σχολείο. Παρόλα αυτά ελαλούσα της σχέσης πως πρέπει τούτα τα πράματα που τα εζήσαμεν ούλλοι λλίον πολλά (εμέναν εφωνάζαν με τζαμαρία στο δημοτικό γιατί εφορούσα τεράστια γυαλιά τύπου 80ς που τωρά εν μόδα αλλά τότε καθόλου) οι σημερινοί μιτσιοί να τα βιώννουν σε τόοοοσο μεγεθυμένο βαθμό με τα Φατσοβιβλία... Εννοώ εν άλλο πράμα να σου πει κάποιος κάτι στην αυλή τζι αλλον να το γράψει κάποιος στο Φατσοβιβλίον σου τζαι να εν τζιαμέ συνέχεια τζαι να το θορούν ούλλοι. Η αμεσότητα της τεχνολογίας μπορεί να προσδώσει τεράστιες διαστάσεις στο κάθε τι. Άσε που δεν μπορείς να το αποφύγεις. Το περιπαίξιμον επεκτείνεται που την τάξη τζαι τη σχολική αυλή ως το δωμάτιο σου, ώσπου έσιεις ίντερνετ, εν έσιεις ησυχία... φαντάζει αδιανόητο...
Εθυμήθηκα τα τούτα γιατί είδα σήμερα ότι κάτι παρόμοιο εγίνηκεν στην Ιταλία (εντάξει τζιαμέ παίζει τζαι το θέμα της ομοφυλοφοβίας, αλλά εννεν το ουσιαστικό σημείο πιστεύκω).
Εν ξέρω τι γίνεται. Έχουν γινει τα κοπελλούθκια πιο σκληρά, ή έχουν γινει τα θύματα του bullying πιο ευάλωτα (δεν "εξοπλίζουμε" τα κοπελλούθκια με αρκετά coping strategies), δεν ξέρω. Ίσως το δεύτερο. Πολλά πράματα επιρρίπτω (σωστά λανθασμένα δεν ξέρω) σε τούτον. Που τα κοπελλούθκια μεγαλώνουν με ένα σωρό άι-στανάθθεμαν πράματα, αλλά λλίην γονική παρουσία (γιατί οι γονιοί τους δουλεύκουν 3 δουλειές να πιερώννουν τα άι-ποτούτα τους) τζαι λλίην ουσιαστικήν γονική παρουσία, στήριξην...
Πάντως σιέρουμαι που δεν είμαι έφηβη σε έτσι εποχήν (τζαι που όταν ήμουν έφηβη εν είσιεν έτσι πράματα). επίσης σιέρουμαι που δεν είμαι μάνα σε έτσι εποχή (τζαι τρέμω την πιθανότητα να γινώ), γιατί δεν ξέρω τι θα έκαμνα αν το παιδίν μου είσιεν λογαριασμόν στο φατσοβιβλίο (μάλλον θα ήμουν που τζείνους τους παράλογους που κάμνουν ψεύτικους λογαριασμούς τζαι παρακολουθούν τα κοπελλούθκια τους).
Εσυζητούσαμεν με τη σχέση τότε πόσον απαίσιον πράμαν ένι. Εννοώ το bullying υπήρχεν πάντα τζαι τα παιδιά εν καμιά φορά πολλά σκληρά. Εννοώ ούλλοι θυμούμαστεν τζείνα τα άτομα που πάντα ετυγχάναν περιπαιξίματος στο σχολείο. Παρόλα αυτά ελαλούσα της σχέσης πως πρέπει τούτα τα πράματα που τα εζήσαμεν ούλλοι λλίον πολλά (εμέναν εφωνάζαν με τζαμαρία στο δημοτικό γιατί εφορούσα τεράστια γυαλιά τύπου 80ς που τωρά εν μόδα αλλά τότε καθόλου) οι σημερινοί μιτσιοί να τα βιώννουν σε τόοοοσο μεγεθυμένο βαθμό με τα Φατσοβιβλία... Εννοώ εν άλλο πράμα να σου πει κάποιος κάτι στην αυλή τζι αλλον να το γράψει κάποιος στο Φατσοβιβλίον σου τζαι να εν τζιαμέ συνέχεια τζαι να το θορούν ούλλοι. Η αμεσότητα της τεχνολογίας μπορεί να προσδώσει τεράστιες διαστάσεις στο κάθε τι. Άσε που δεν μπορείς να το αποφύγεις. Το περιπαίξιμον επεκτείνεται που την τάξη τζαι τη σχολική αυλή ως το δωμάτιο σου, ώσπου έσιεις ίντερνετ, εν έσιεις ησυχία... φαντάζει αδιανόητο...
Εθυμήθηκα τα τούτα γιατί είδα σήμερα ότι κάτι παρόμοιο εγίνηκεν στην Ιταλία (εντάξει τζιαμέ παίζει τζαι το θέμα της ομοφυλοφοβίας, αλλά εννεν το ουσιαστικό σημείο πιστεύκω).
Εν ξέρω τι γίνεται. Έχουν γινει τα κοπελλούθκια πιο σκληρά, ή έχουν γινει τα θύματα του bullying πιο ευάλωτα (δεν "εξοπλίζουμε" τα κοπελλούθκια με αρκετά coping strategies), δεν ξέρω. Ίσως το δεύτερο. Πολλά πράματα επιρρίπτω (σωστά λανθασμένα δεν ξέρω) σε τούτον. Που τα κοπελλούθκια μεγαλώνουν με ένα σωρό άι-στανάθθεμαν πράματα, αλλά λλίην γονική παρουσία (γιατί οι γονιοί τους δουλεύκουν 3 δουλειές να πιερώννουν τα άι-ποτούτα τους) τζαι λλίην ουσιαστικήν γονική παρουσία, στήριξην...
Πάντως σιέρουμαι που δεν είμαι έφηβη σε έτσι εποχήν (τζαι που όταν ήμουν έφηβη εν είσιεν έτσι πράματα). επίσης σιέρουμαι που δεν είμαι μάνα σε έτσι εποχή (τζαι τρέμω την πιθανότητα να γινώ), γιατί δεν ξέρω τι θα έκαμνα αν το παιδίν μου είσιεν λογαριασμόν στο φατσοβιβλίο (μάλλον θα ήμουν που τζείνους τους παράλογους που κάμνουν ψεύτικους λογαριασμούς τζαι παρακολουθούν τα κοπελλούθκια τους).