Λογοτεχνία...

Πρέπει να έχουν κάποιο αφιέρωμα στον Ντίκενς στον Φιλελεύθερο εν εξηγείται αλλιώς. Ή απλώς πολλά ταλαντούχους δημοσιογράφους που είπαν ας το ρίξουμε στην λογοτεχνία. Αφού που δημοσιογραφία είμαστεν άστα να πάνε.

Παέννετε δαμέ να δείτε τη γλαφυρή περιγραφή ενός δημοσιογράφου σε στυλ Όλιβερ Τουίστ, κοριτσάκι με τα σπίρτα κλπ. 

Φυσικά άλλο λογοτεχνία τζαι άλλο δημοσιογραφία. Εξού τζαι ο συγγραφέας/καλλιτέχνης αναφέρεται στο μωρό με το όνομά του (τουλάχιστον εν τον λαλεί μικρό ρουμανούι, όπως τη μάνα που το όνομα της εν εμπήκαμεν στον κόπο να το μάθουμε. εξάλλου εν ρουμάνα, τούτον εν αρκετό). Λαλεί μας επίσης διεύθυνση τζαι οδό. Ξέρετε ούλλα όσα χρειάζεται να ξέρει ο αναγνώστης για να παρακολουθήσει την είδηση, άμπα τζαι εσυγχίστηκε με την οδό για το που εν ακριβώς.

Με έτσι αστέρια ο Φιλελεύθερος θα μπορούσε άνετα να μεταλλαχθεί σε λογοτεχνικό περιοδικό. Θα είσιεν ίσως παραπάνω χρησιμότητα. 

ΥΓ: εννά μου πεις αναγνώστη χαράς το θράσος σου να ειρωνεύκεσαι για έτσι τραγικές ειδήσεις. Τζαι εγώ λαλώ σου χαράς το θράσος τους να χρησιμοποιούν έτσι τραγικές ειδήσεις να πουλήσουν τη φυλλάδα τους. έλεος. έλεος.  

Arriba amigos !!!

(ενδιαμέσως τουριστικών διαδρομών ας πούμεν τζαι καμιά ιστορία για το μεξικό).

Όπως είπαμεν σε προηγούμενον ποστ, πρωτοχρονιάν εκάμαμεν στα Μεξικά. Συγκεκριμένα Κανκούν, βασικά ούτε καν Κανκούν, Πλάγια δελ Κάρμεν (όπως λέμεν μπαμος αλα πλάγια ω ωωω ω). Ο λόγος της επίσκεψεως όχι απλώς τουριστικός αλλά κατά βάση οικογενειακός (έτσι οικογενειακές υποχρεώσεις να είσιεν τζιάλλες).

Συγκεκριμένα οι κολλητοί της σχέσης, ένα καλαμαρο-μεξικάνικο ζευγάρι (ο τύπος από Ιθάκη, η κοπελιά Μέξικο Σίτυ), οι αποκαλούμενοι γκρέκολατινος, αποφασίσαν επιτέλους να παντρευτούν. Ήταν να παντρεύκουνταν δηλαδής προ-περσι στην Ιθάκη τζαι επιάμεν τζαι μεις τα αεροπλάνα τζαι τα βαπόρια τζι επίαμεν, αλλά γάμος νο. Λόγω μωρού που προέκυψε. έτσι ο γάμος αναβλήθηκε για μετά τζαι κανονίστηκε σε συνδυασμό με μεξικάνικα βαφτίσια (η σχέση τατάς εννοείται) σε άλλες παραλίες ονειρικές τζαι μαγεμένες.

έτσι που λέτε επιάμεν τα πράματα μας τζαι επίαμεν Μεξικό.

Η πρώτη επαφή, η διαδρομή που το αεροδρόμιο στο τουριστικό σύμπλεγμα που εμεινίσκαμεν. Κάθε τρίτο αυτοκίνητο τζαι έναν περιπολικό. Τα περιπολικά εν τω μεταξύ όπως τα φαντάζεσαι αγαπητέ αναγνώστη ή όπως μπορεί να τα είδες σε ταινίες, γέριμα, γέριμα τζαι καταφατσελλωμένα, παλιά αυτοκίνητα. Παρακμή ας πούμε. Αλλά παντού, παντού, παντού. Δεν έχω δει τόσην αστυνομία ποττέ κάπου. Όποταν αντιλαμβάνεσαι ότι το Μέχικο δεν είναι ακριβώς ντίσνευλαντ.

Στο τουριστικό σύμπλεγμα όπου είχαμε κλείσει μια σπιταρώνα πέντε ασιελιές που τη θάλασσα της καραιβικής, είσιεν φρουρά στην είσοδο. Είπαν μας μετά για να διά μιαν αίσθηση ασφάλειας στους τουρίστες. Γενικώς, που το τουριστικό μας σύμπλεγμα εν εφκήκαμεν τζαι πολλά πόξω, ως τους τουριστικούς δρόμους της Πλάγια δελ Κάρμεν με τα καταστήματα τζαι τα εστιατόρια τζαι τα μπαρ, θκυό δρόμους παρακάτω εν θα επίεννες τη νύχτα.

Έτσι εν μπορώ να πω ότι είδαμεν το πραγματικό πραγματικό πραγματικό Μεξικό.

Είδαμεν όμως τη θάλασσα,

αλλά τζαι την τροπική, τροπικότατη τους φύση. Δηλαδή η ιδέα που έσιει κάποιος για το Μεξικό, ότι εν κάτι σαν έρημος... καμία σχέση. Τουλάχιστον για τη χερσόνησο του Γιουκατάν που εμεινίσκαμεν τζαι εταξιδέψαμεν εμείς. Γεμάτη δεντρά. Τζαι δεντρά ζούγκλα μιλούμεν. έξω που το σπίτι μας είσιεν μιαν μπανανιά τζαι τρεις φοινιτζιές με καρύδες έτοιμες για κόψιμον κανονικότατα.

Η σχέση επροσπάθησεν να κόψει μπανάνες, αλί ήταν ωμές τζαι δεν ετρώουνταν.

Είδαμεν διάφορα παράξενα ζώα τζαι εφάμεν "παράξενα" φρούτα. Πολλά ωραία τζαι ζουμερά τζαι πραγματικά φρούτα. Παράξενο φρούτο για τους υπόλοιπους ήταν η γκαβάφα. Εγώ πάααααθος. "έσιετε τζαι στο Μεξικό γκαβάφες (που να ξέρω πόθθεν ένουν)??? γιατί έχουμεν τζαι στην Κύπρο." άφωνοι οι Μεξικάνοι. Εντυπωσιασμός για την Κύπρο μας φουλ. Εγώ έφαα παπάγια πρώτη φορά τζαι άρεσεν μου πολλά!!!

Επίσης εφάμεν όπως εν αναμενόμενο τορτίγιας. Μεξικάνικο φαί κάθε μέρα. Αλλά πιο ντόπιο τζαι πολλά πιο απλό που το τι θα έτρωες σε ένα μεξικάνικο εστιατόριο. Τορτίγιας με μαύρα φασόλια λιωμένα, τζαι γέμιση (χοιρινό ή ψάρι ψημένο στο λεμόνι, ήταν τέλειο τούτο), τζαι λλίον τυρί (το τυρί στο Μεξικό χάααααλια). Η Μεξικάνικη οικογένεια που σεβασμόν στους θκυό γέριμους (εμένα τζαι τη σχέση) που δεν τρων καυτερά έβαλλεν την σάλσα (όι τον χορό) χώρκα οπόταν εφάμεν άφοα. Τζαι ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ είσιεν τεκίλα. τεκίλα να θέλεις. Η οικογένεια της νύφης, τζαι μιλούμεν, γονιοί, θκιούες κλπ. κάθε νύχτα μετά το δείπνο επίναν το ποτηρούιν τους. όι άλατα τζαι πελλάρες. Σκέττη νέττη η τεκίλα. Μιαν φοράν εδοκιμάσαμεν εγώ, η σχέση, τζαι οι καλαμαράες, το αλας-λεμόνι τζαι οι Μεξικανοί εγελούσαν στη γωνία. Εν τέλει ο καλύτερος τρόπος να πιεις τεκίλα (σχεδόν καλλύττερος τζαι που τες μαργαρίτες) είναι με σόδα γκρέιπφρουτ (όπως εν η φάντα πορτοκάλι ας πούμε, αλλά γκρέιπφρουτ). Tequila squirt το λεγόμενο. Δοκιμάστε το, θα με θυμηθείτε.

Εκτός που το φαίν, τζαι τον ήλιο τζαι τη θάλασσα, τζαι τα βαφτίσια (καμία σχέση με τα δικά μας, τελετή 10 λεπτά, απλή λιτή τζι απέρριττη) τζαι τους γάμους (στην παραλία, παραδοσιακή τελετή των Μάγια, με σαμάνον, που σαι ρε παπακωνσταντίνου), εκάμαμεν τζαι θκυό μέρες τουρισμό στους ναούς των Μάγια στο Γιουκατάν. Στο Τουλούμ, τζαι στο Τσιτσεν Ιτσά. Που είχαν πολλύν ενδιαφέρον, ειδικά στες διαφορές μεταξύ των Μάγια της πρώτης περιόδους τζαι των Μάγια-Τολτέκ της ύστερης περιόδου.

Οι Μάγια οι αρχαίοι ένας φιλησυχος λαός, ελατρεύαν τους θεούς τους προσφέροντας λουλούδια. Ο θεός της γονιμότητας ήταν ο πιο ουσιαστικός τους. Η ιδέα της ζωής τζαι του θανάτου, πολλά έτσι κοντά στη φύση. Τζαι εντρυφήσαν στες επιστήμες, την αστρονομία, τζαι τα μαθηματικά. Παρένθεση: Στην Τουλούμ ο οδηγός έκαμεν στο τέλος μιαν απίστευτη κουβέντα για τη διαφορά επιστήμης τζαι πίστης στους μύθους (αναφερόμενος στο υποτιθέμενο τέλος του κόσμου βάσει των Μάγια) που ήταν τόσον μα τόσον υπέροχη, ευχήθηκα μετά να το είχα καταγράψει. Τέλος παρένθεσης. Τζαι που την άλλη, οι Μάγια της ύστερης εποχής έχοντας ήδη κατακτηθεί που μιαν άλλη φυλή τους Τολτέκ, πολλά εμφανές στο Τσιτσεν Ιτσά, έχουν ως κύριες θεότητες, το ερπετό, τον αετό τζαι τον Ιαγουάρο. Κάμνουν ανθρωποθυσίες για να προσφέρουν ανθρώπινες καρδιές στον θεό τους. Τέλοσπαντων, ήταν τόσον μα τόσον ενδιαφέροντα τα πράματα που είδαμεν τζαι ακούσαμεν που ήδη που το Μεξικό αρκέψαμεν να θκιαβάζουμεν την ιστορία των Μάγια. Μπορώ να καταλάβω γιατί ο κόσμος έσιει πάθος μαζίν τους. έχουν πολλύν πολλύν ενδιαφέρον.

Ο ναός στο Τσιτσεν Ιτσά, αφιερωμένος στο Θεό Quetzalcoatl, το ερπετό. Σε κάθε ισημερία ο ήλιος ππέφτει πάνω του με τέθκοιο τρόπο που οι ακτίνες σχηματίζουν ένα ερπετό στα σκαλιά (που το Τουλούμ εν έσιει φωτογραφίες. Τα 50 λεπτά που επεράσαμεν τζιαμέ έβρεσιεν καταρρακτωδώς οπόταν για να κραείς ττόρον της θάλασσας πας τη κκελλέ σου να μεν γινείς πουλλιν βρεμένον για φωτογραφίες να φκάλλεις).

Τι άλλον?? επίαμεν τζαι στες σενότες που εν κάτι σαν υπόγειες δεξαμενές με νερό μέσα σε σπηλιές, αλλά εγώ εν εκολύμπησα γιατί γενικώς σιέζουμαι. ευτυχώς δηλαδή γιατί τζείνοι που εμπήκαν μέσα είπαν ότι ήταν τίγκα στη νυχτερίδα (τζαι εγώ άλλες επαφές με νυχτερίδες τζι αράχνες γλυκιά μου δεν μπορώ). επίσης είπαν ότι ήταν η πιο μοναδική εμπειρία έβερ, οπόταν αν ποττέ βρεθείτε στο Μεξικό, σκεφτείτε το.

Γενικώς, λόγω γάμων τζαι βαφτισιών τζαι πρωτοχρονιάς, εν μπορώ να πω ότι είδαμεν πολλά. ήταν παραπάνω μια γεύση που το τι μπορεί να εν το Μεξικό. Ανυπομονώ για την επόμενη φορά. Που αποφασίστηκεν ήδη. Στο Μέξικο Σίτυ.

Δεδομένου δηλαδή ότι εννά τελειώσω το διδακτορικό, εννά έβρω δουλειά τζαι εν θα είμαι άνεργη οικοκυρά, τζαι άλλα σουρεαλιστικά.

ΥΓ: για τους μεξικάνους να πω ότι εν άνθρωποι πολλά χαλαροί, αλλά πολλά χαλάααααρες. Τα πάντα κινούνται σε ρυθμούς χελώνας στο Μεξικό. Αφού ως τζαι οι καλαμαράες απηυδίσαν.

H επιστροφή της άσωτης θυγατέρας

(εν χρειάζεται μόσχος σιτευτός, ας κάμουμεν τζαι λλίην δίαιτα).

Ούλλες τούτες τες μέρες εθόρουν το μπλόγκ μου τζαι σκέφτουμουν, πόττε εννά γράψεις τίποτε?? Έσιει αιώνες. Ως τζαι το μπλόγκ άφηκα το τζαι κάθεται. Τίποτε.

Μεν με παρεξηγείτε που εχάθηκα. Εν τζαι εν ότι εν έχω τίποτε να πω σε τούτον το διαδικτυακόν, δημόσιο ημερολόγιο (κατά κάποιον τρόπο).

Αλλά έτο...
Η ζωή που τες αρκές του Δεκέμβρη άλλαξεν άρδην. Πολλά πράγματα σε σύντομο χρονικό διάστημα. που να προλάβει το πλάσμα; Να τα καταγράψει ούλλα πρώτα μέσα τζι ύστερα πόξω.

Που κάτοικος Λουέβεν, εγίνηκα κάτοικος Λονδίνου, τζαι επισήμως. Όι τόσον επισήμως βέβαια. προφανώς πρέπει να πιερώννεις λοαρκασμούς για να είσαι επισήμως δαμέ. Διαφορετικά εν υπάρχεις. Καλά τα συστήματα τους τζαι τούτους.

Ούφφου, τι να πω τζαι πόθθεν να αρκέψω.

Μετά που μια διαδικασία μετακόμισης ούλλης της σάρας τζαι της μάρας που εσύναξα που το Βέλγιο στο Λονδίνο, άφηκα το κρυαδικό μας διαμέρισμα (εν έσιει θέρμανση. πουποτε δεν έσιει θέρμανση στο άντρο των λονδρέζων χίπστερς που εβρεθήκαμεν) τζαι τη σχέση για Χριστούγεννα στην Κύπρο.

Τα Χριστούγεννα στην Κύπρο, κλασσικά ήταν γεμάτα με φαί. Φαί ώσπου να σπάσεις. Ούλλα τα φαγιά που μου εστέρησεν η ξενιθκιά. Καταρχήν κολοκάσιν, τζαι κουπέπια (τούτον εν η τεμπελιά που μου το στερεί εν η αλήθκεια), τζαι σούγλαν, τζαι πορτοκάλια πραγματικά τζαι έναν κουραπιέ (εν είμαι φαν) τζαι σιοκολατάκια. Στα οικογενειακά τραπέζια φέτι οι ερωτήσεις ήταν αναπόφευκτες. Αλλά διαφορετικές. Ετέλειωσες το γέρημο το διδακτορικό? (το γέρημο προσθήκη δική μου). Εννά έρτεις πίσω τωρά? Όι. Καλά εννά κάμεις. Εκτός που τη μάνα μου, βέβαια, που εν μάνα (τζι αν δεν γινείς μάνα εν μπορείς να καταλάβεις λαλεί), τούτη ήταν η απάντηση ούλλων. Μεν στραφείς. Που εν εσκόπευκα δηλαδής, αλλά όι για τους ίδιους λόγους.

Ήταν παράξενα στην Κύπρο φέτος. Υποθέτω γιατί τα πράματα αναπόφευκτα αλλάσσουν. Αν τζαι κάποια πράματα μεινίσκουν σταθερές αξίες στο χρόνο. Οι φίλοι, οι καφέδες (που αναγκαστικά πρέπει να αποκεντρωθούν που δαμέ τζαι να πάει. αναζητούνται: καφέ που να μεν έννεν αμερικαν στάιλ αλυσίδες εκτός παλιάς λευκωσίας), οι κουβέντες, οι περίπατοι σε τζείνα τα κομμάθκια της παλιάς λευκωσίας που ακόμα δεν ελεηλατηθήκαν που την τρεντιά. Τα καινούργια μπαρ, τζαι οι καινούργιες μουσικές (γιατί έσιει τζαι τέθκοια), ακόμα τζαι οι βόλτες με τα λευκωσιάτικα λεωφορεία (ούλλον καινούργιες εμπειρίες τούτα τα χριστούγεννα).

Τζαι μετά ήρτεν το Μεξικό. Τζιαμέ τζι αν ήταν παράξενα. Πρώτη πρωτοχρονιά μακριά που την οικογένεια, μακριά που την Κύπρο. Μακριά που την Ευρώπη ακόμα. Πρωτοχρονιά δίπλα στη θάλασσα, με σταφύλια αντίς βασιλόπιττας. Μεξικανικό έθιμο βλέπετε. Δώδεκα ευχές στο γύρισμα του χρόνου. αποφάσισα να μεν είμαι άπληστη, έξι ευχές για το 14, έξι ευχαριστώ στο σύμπαν για τζείνα που μου δωκεν το 13. Τζαι μετά χορό σε λάτιν ρυθμούς, στο παραθαλάσσιο μπαρ της πλάγια ντελ καρμεν.

Εν έχω τζαι πολλά να πω εν η αλήθκεια για το Μεξικό. Ίσως σε κάποιο άλλο ποστ.

Που το μεξικό επέστρεψα στο Λονδίνο με θκυό μαράκες, έναν εξάνθημα που δεν λέει να υποχωρήσει (εγώ εξάνθημα στο σιέριν, η σχέση τσιμπημα στα πόθκια που κάτι μέσα στη θάλασσα, πιο προσωπικά ενθύμια δεν γίνεται) τζαι με μαύρισμα στα μέσα του σιημώνα. Καθόλου άσιημα.

Τζαι που τα εξωτικά μέρη, στο Λονδίνο, τούτον το άγνωστο χάος που θα γίνει (που εννά πάει) κάποτε σπίτι.

Η προηγούμενη ήταν η πρώτη μου εφτομάδα κανονικά δαμέ. Μια εφτομάδα γεμάτη καθάρισμαν, τζαι πλυντήρια (πολλά πλυντήρια), ρούχα για στέγνωμα, κούτες με πράματα που ακόμα πρέπει να συγυριστούν, ψώνια για οικιακό εξοπλισμό, χάλια (πολλά χάλια) αγγλική τηλεόραση, αλλά τζαι το πιο τέλειο ινγκλισ μπρεκφαστ που έφαα ποττέ μου σε ένα γαλλικό μπιστρό στο πιο άσιαν κομμάτι της πόλης (ο πολιτιστικός αχταρμάς του Λονδίνου που λένε).

Στην έναρξη της δεύτερης εφτομάδας, κάθουμαι μπροστά στον υπολογιστή, βλέποντας τζείνον το ατέλειωτο διδακτορικό μες τα μμάθκια. Ξέρω το καρτερά με στη γωνιά του νου μου, κάπου πίσω που ούλλα. Μόνο που εγώ... μετά που τούτες τες 3-4 εφτομάδες μακριά του εθθυμήθηκα. εθθυμήθηκα ότι έσιει ζωήν εκεί έξω. Ζωήν αληθινήν. Τζαι όμορφην. Τζαι ενδιαφέρουσα.

Ούτε που ξέρω αν θα το τελειώσω ποττέ μου, αλλά για πρώτη φορά που τότε που το εξεκίνησα, εν έσιει τζαι τόση σημασία.

ΥΓ: τρώωντας τα σταφύλια την πρωτοχρονιά τζαι κάμνοντας τες ευχές μου αυτοσχεδιάζοντας (εν μου το είπαν που πριν να προετοιμαστώ), το διδακτορικό ήταν η τελευταία, τζιαμέ που δεν είχα τι άλλο να ευχηθώ πιον. Επιτέλους. Εμπήκαν οι προτεραιότητες στη θέση τους.
ΥΓ2: καλή χρονιά, χρόνια πολλά εν σας ευχήθηκα. Να σαστεν ούλλοι καλά.