(εν χρειάζεται μόσχος σιτευτός, ας κάμουμεν τζαι λλίην δίαιτα).
Ούλλες τούτες τες μέρες εθόρουν το μπλόγκ μου τζαι σκέφτουμουν, πόττε εννά γράψεις τίποτε?? Έσιει αιώνες. Ως τζαι το μπλόγκ άφηκα το τζαι κάθεται. Τίποτε.
Μεν με παρεξηγείτε που εχάθηκα. Εν τζαι εν ότι εν έχω τίποτε να πω σε τούτον το διαδικτυακόν, δημόσιο ημερολόγιο (κατά κάποιον τρόπο).
Αλλά έτο...
Η ζωή που τες αρκές του Δεκέμβρη άλλαξεν άρδην. Πολλά πράγματα σε σύντομο χρονικό διάστημα. που να προλάβει το πλάσμα; Να τα καταγράψει ούλλα πρώτα μέσα τζι ύστερα πόξω.
Που κάτοικος Λουέβεν, εγίνηκα κάτοικος Λονδίνου, τζαι επισήμως. Όι τόσον επισήμως βέβαια. προφανώς πρέπει να πιερώννεις λοαρκασμούς για να είσαι επισήμως δαμέ. Διαφορετικά εν υπάρχεις. Καλά τα συστήματα τους τζαι τούτους.
Ούφφου, τι να πω τζαι πόθθεν να αρκέψω.
Μετά που μια διαδικασία μετακόμισης ούλλης της σάρας τζαι της μάρας που εσύναξα που το Βέλγιο στο Λονδίνο, άφηκα το κρυαδικό μας διαμέρισμα (εν έσιει θέρμανση. πουποτε δεν έσιει θέρμανση στο άντρο των λονδρέζων χίπστερς που εβρεθήκαμεν) τζαι τη σχέση για Χριστούγεννα στην Κύπρο.
Τα Χριστούγεννα στην Κύπρο, κλασσικά ήταν γεμάτα με φαί. Φαί ώσπου να σπάσεις. Ούλλα τα φαγιά που μου εστέρησεν η ξενιθκιά. Καταρχήν κολοκάσιν, τζαι κουπέπια (τούτον εν η τεμπελιά που μου το στερεί εν η αλήθκεια), τζαι σούγλαν, τζαι πορτοκάλια πραγματικά τζαι έναν κουραπιέ (εν είμαι φαν) τζαι σιοκολατάκια. Στα οικογενειακά τραπέζια φέτι οι ερωτήσεις ήταν αναπόφευκτες. Αλλά διαφορετικές. Ετέλειωσες το γέρημο το διδακτορικό? (το γέρημο προσθήκη δική μου). Εννά έρτεις πίσω τωρά? Όι. Καλά εννά κάμεις. Εκτός που τη μάνα μου, βέβαια, που εν μάνα (τζι αν δεν γινείς μάνα εν μπορείς να καταλάβεις λαλεί), τούτη ήταν η απάντηση ούλλων. Μεν στραφείς. Που εν εσκόπευκα δηλαδής, αλλά όι για τους ίδιους λόγους.
Ήταν παράξενα στην Κύπρο φέτος. Υποθέτω γιατί τα πράματα αναπόφευκτα αλλάσσουν. Αν τζαι κάποια πράματα μεινίσκουν σταθερές αξίες στο χρόνο. Οι φίλοι, οι καφέδες (που αναγκαστικά πρέπει να αποκεντρωθούν που δαμέ τζαι να πάει. αναζητούνται: καφέ που να μεν έννεν αμερικαν στάιλ αλυσίδες εκτός παλιάς λευκωσίας), οι κουβέντες, οι περίπατοι σε τζείνα τα κομμάθκια της παλιάς λευκωσίας που ακόμα δεν ελεηλατηθήκαν που την τρεντιά. Τα καινούργια μπαρ, τζαι οι καινούργιες μουσικές (γιατί έσιει τζαι τέθκοια), ακόμα τζαι οι βόλτες με τα λευκωσιάτικα λεωφορεία (ούλλον καινούργιες εμπειρίες τούτα τα χριστούγεννα).
Τζαι μετά ήρτεν το Μεξικό. Τζιαμέ τζι αν ήταν παράξενα. Πρώτη πρωτοχρονιά μακριά που την οικογένεια, μακριά που την Κύπρο. Μακριά που την Ευρώπη ακόμα. Πρωτοχρονιά δίπλα στη θάλασσα, με σταφύλια αντίς βασιλόπιττας. Μεξικανικό έθιμο βλέπετε. Δώδεκα ευχές στο γύρισμα του χρόνου. αποφάσισα να μεν είμαι άπληστη, έξι ευχές για το 14, έξι ευχαριστώ στο σύμπαν για τζείνα που μου δωκεν το 13. Τζαι μετά χορό σε λάτιν ρυθμούς, στο παραθαλάσσιο μπαρ της πλάγια ντελ καρμεν.
Εν έχω τζαι πολλά να πω εν η αλήθκεια για το Μεξικό. Ίσως σε κάποιο άλλο ποστ.
Που το μεξικό επέστρεψα στο Λονδίνο με θκυό μαράκες, έναν εξάνθημα που δεν λέει να υποχωρήσει (εγώ εξάνθημα στο σιέριν, η σχέση τσιμπημα στα πόθκια που κάτι μέσα στη θάλασσα, πιο προσωπικά ενθύμια δεν γίνεται) τζαι με μαύρισμα στα μέσα του σιημώνα. Καθόλου άσιημα.
Τζαι που τα εξωτικά μέρη, στο Λονδίνο, τούτον το άγνωστο χάος που θα γίνει (που εννά πάει) κάποτε σπίτι.
Η προηγούμενη ήταν η πρώτη μου εφτομάδα κανονικά δαμέ. Μια εφτομάδα γεμάτη καθάρισμαν, τζαι πλυντήρια (πολλά πλυντήρια), ρούχα για στέγνωμα, κούτες με πράματα που ακόμα πρέπει να συγυριστούν, ψώνια για οικιακό εξοπλισμό, χάλια (πολλά χάλια) αγγλική τηλεόραση, αλλά τζαι το πιο τέλειο ινγκλισ μπρεκφαστ που έφαα ποττέ μου σε ένα γαλλικό μπιστρό στο πιο άσιαν κομμάτι της πόλης (ο πολιτιστικός αχταρμάς του Λονδίνου που λένε).
Στην έναρξη της δεύτερης εφτομάδας, κάθουμαι μπροστά στον υπολογιστή, βλέποντας τζείνον το ατέλειωτο διδακτορικό μες τα μμάθκια. Ξέρω το καρτερά με στη γωνιά του νου μου, κάπου πίσω που ούλλα. Μόνο που εγώ... μετά που τούτες τες 3-4 εφτομάδες μακριά του εθθυμήθηκα. εθθυμήθηκα ότι έσιει ζωήν εκεί έξω. Ζωήν αληθινήν. Τζαι όμορφην. Τζαι ενδιαφέρουσα.
Ούτε που ξέρω αν θα το τελειώσω ποττέ μου, αλλά για πρώτη φορά που τότε που το εξεκίνησα, εν έσιει τζαι τόση σημασία.
ΥΓ: τρώωντας τα σταφύλια την πρωτοχρονιά τζαι κάμνοντας τες ευχές μου αυτοσχεδιάζοντας (εν μου το είπαν που πριν να προετοιμαστώ), το διδακτορικό ήταν η τελευταία, τζιαμέ που δεν είχα τι άλλο να ευχηθώ πιον. Επιτέλους. Εμπήκαν οι προτεραιότητες στη θέση τους.
ΥΓ2: καλή χρονιά, χρόνια πολλά εν σας ευχήθηκα. Να σαστεν ούλλοι καλά.
Ούλλες τούτες τες μέρες εθόρουν το μπλόγκ μου τζαι σκέφτουμουν, πόττε εννά γράψεις τίποτε?? Έσιει αιώνες. Ως τζαι το μπλόγκ άφηκα το τζαι κάθεται. Τίποτε.
Μεν με παρεξηγείτε που εχάθηκα. Εν τζαι εν ότι εν έχω τίποτε να πω σε τούτον το διαδικτυακόν, δημόσιο ημερολόγιο (κατά κάποιον τρόπο).
Αλλά έτο...
Η ζωή που τες αρκές του Δεκέμβρη άλλαξεν άρδην. Πολλά πράγματα σε σύντομο χρονικό διάστημα. που να προλάβει το πλάσμα; Να τα καταγράψει ούλλα πρώτα μέσα τζι ύστερα πόξω.
Που κάτοικος Λουέβεν, εγίνηκα κάτοικος Λονδίνου, τζαι επισήμως. Όι τόσον επισήμως βέβαια. προφανώς πρέπει να πιερώννεις λοαρκασμούς για να είσαι επισήμως δαμέ. Διαφορετικά εν υπάρχεις. Καλά τα συστήματα τους τζαι τούτους.
Ούφφου, τι να πω τζαι πόθθεν να αρκέψω.
Μετά που μια διαδικασία μετακόμισης ούλλης της σάρας τζαι της μάρας που εσύναξα που το Βέλγιο στο Λονδίνο, άφηκα το κρυαδικό μας διαμέρισμα (εν έσιει θέρμανση. πουποτε δεν έσιει θέρμανση στο άντρο των λονδρέζων χίπστερς που εβρεθήκαμεν) τζαι τη σχέση για Χριστούγεννα στην Κύπρο.
Τα Χριστούγεννα στην Κύπρο, κλασσικά ήταν γεμάτα με φαί. Φαί ώσπου να σπάσεις. Ούλλα τα φαγιά που μου εστέρησεν η ξενιθκιά. Καταρχήν κολοκάσιν, τζαι κουπέπια (τούτον εν η τεμπελιά που μου το στερεί εν η αλήθκεια), τζαι σούγλαν, τζαι πορτοκάλια πραγματικά τζαι έναν κουραπιέ (εν είμαι φαν) τζαι σιοκολατάκια. Στα οικογενειακά τραπέζια φέτι οι ερωτήσεις ήταν αναπόφευκτες. Αλλά διαφορετικές. Ετέλειωσες το γέρημο το διδακτορικό? (το γέρημο προσθήκη δική μου). Εννά έρτεις πίσω τωρά? Όι. Καλά εννά κάμεις. Εκτός που τη μάνα μου, βέβαια, που εν μάνα (τζι αν δεν γινείς μάνα εν μπορείς να καταλάβεις λαλεί), τούτη ήταν η απάντηση ούλλων. Μεν στραφείς. Που εν εσκόπευκα δηλαδής, αλλά όι για τους ίδιους λόγους.
Ήταν παράξενα στην Κύπρο φέτος. Υποθέτω γιατί τα πράματα αναπόφευκτα αλλάσσουν. Αν τζαι κάποια πράματα μεινίσκουν σταθερές αξίες στο χρόνο. Οι φίλοι, οι καφέδες (που αναγκαστικά πρέπει να αποκεντρωθούν που δαμέ τζαι να πάει. αναζητούνται: καφέ που να μεν έννεν αμερικαν στάιλ αλυσίδες εκτός παλιάς λευκωσίας), οι κουβέντες, οι περίπατοι σε τζείνα τα κομμάθκια της παλιάς λευκωσίας που ακόμα δεν ελεηλατηθήκαν που την τρεντιά. Τα καινούργια μπαρ, τζαι οι καινούργιες μουσικές (γιατί έσιει τζαι τέθκοια), ακόμα τζαι οι βόλτες με τα λευκωσιάτικα λεωφορεία (ούλλον καινούργιες εμπειρίες τούτα τα χριστούγεννα).
Τζαι μετά ήρτεν το Μεξικό. Τζιαμέ τζι αν ήταν παράξενα. Πρώτη πρωτοχρονιά μακριά που την οικογένεια, μακριά που την Κύπρο. Μακριά που την Ευρώπη ακόμα. Πρωτοχρονιά δίπλα στη θάλασσα, με σταφύλια αντίς βασιλόπιττας. Μεξικανικό έθιμο βλέπετε. Δώδεκα ευχές στο γύρισμα του χρόνου. αποφάσισα να μεν είμαι άπληστη, έξι ευχές για το 14, έξι ευχαριστώ στο σύμπαν για τζείνα που μου δωκεν το 13. Τζαι μετά χορό σε λάτιν ρυθμούς, στο παραθαλάσσιο μπαρ της πλάγια ντελ καρμεν.
Εν έχω τζαι πολλά να πω εν η αλήθκεια για το Μεξικό. Ίσως σε κάποιο άλλο ποστ.
Που το μεξικό επέστρεψα στο Λονδίνο με θκυό μαράκες, έναν εξάνθημα που δεν λέει να υποχωρήσει (εγώ εξάνθημα στο σιέριν, η σχέση τσιμπημα στα πόθκια που κάτι μέσα στη θάλασσα, πιο προσωπικά ενθύμια δεν γίνεται) τζαι με μαύρισμα στα μέσα του σιημώνα. Καθόλου άσιημα.
Τζαι που τα εξωτικά μέρη, στο Λονδίνο, τούτον το άγνωστο χάος που θα γίνει (που εννά πάει) κάποτε σπίτι.
Η προηγούμενη ήταν η πρώτη μου εφτομάδα κανονικά δαμέ. Μια εφτομάδα γεμάτη καθάρισμαν, τζαι πλυντήρια (πολλά πλυντήρια), ρούχα για στέγνωμα, κούτες με πράματα που ακόμα πρέπει να συγυριστούν, ψώνια για οικιακό εξοπλισμό, χάλια (πολλά χάλια) αγγλική τηλεόραση, αλλά τζαι το πιο τέλειο ινγκλισ μπρεκφαστ που έφαα ποττέ μου σε ένα γαλλικό μπιστρό στο πιο άσιαν κομμάτι της πόλης (ο πολιτιστικός αχταρμάς του Λονδίνου που λένε).
Στην έναρξη της δεύτερης εφτομάδας, κάθουμαι μπροστά στον υπολογιστή, βλέποντας τζείνον το ατέλειωτο διδακτορικό μες τα μμάθκια. Ξέρω το καρτερά με στη γωνιά του νου μου, κάπου πίσω που ούλλα. Μόνο που εγώ... μετά που τούτες τες 3-4 εφτομάδες μακριά του εθθυμήθηκα. εθθυμήθηκα ότι έσιει ζωήν εκεί έξω. Ζωήν αληθινήν. Τζαι όμορφην. Τζαι ενδιαφέρουσα.
Ούτε που ξέρω αν θα το τελειώσω ποττέ μου, αλλά για πρώτη φορά που τότε που το εξεκίνησα, εν έσιει τζαι τόση σημασία.
ΥΓ: τρώωντας τα σταφύλια την πρωτοχρονιά τζαι κάμνοντας τες ευχές μου αυτοσχεδιάζοντας (εν μου το είπαν που πριν να προετοιμαστώ), το διδακτορικό ήταν η τελευταία, τζιαμέ που δεν είχα τι άλλο να ευχηθώ πιον. Επιτέλους. Εμπήκαν οι προτεραιότητες στη θέση τους.
ΥΓ2: καλή χρονιά, χρόνια πολλά εν σας ευχήθηκα. Να σαστεν ούλλοι καλά.
6 σχόλια:
Καλορίζικο το νέο σπίτι και η νέα χώρα. Είναι θετικό που δεν σε αγχώνει πλέον το διδακτορικό, αλλά ελπίζω να το τελειώσεις. Έτσι για να μπορείς να βάζεις το Ντόκτορ πριν από το όνομά σου (στους λογαριασμούς που θα έρχονται)!
Πες μας κι άλλα για το Μεξικό!
Έννα το τελειώσεις. Απλά εχρειάζεσουν τούτο το μπρέηκ, να επικεντρωθείς για λίο σε κάτι άλλο, να καθαρίσει το μυαλό σου. Αλλά εγώ εμπιστεύκουμαι σε ότι θα τελειώσει. Καλή χρονιά Ερυκίνη μου!
Έκαμε με τζαι εχάρηκα το ποστ σου τζαι ας μεν σε ξέρω!
Εννα το τελειώσεις, ναι. Εν μεγάλο το παίδεμα, σίουρα, αλλά κάπου, κάπως βρέθεται ο τρόπος.
Έφας τον βου, έμεινε σου ο νούρος και το σκέφτεσαι? θα το τελειώσεις με το καλό.Καλή χρονιά!
Sou euxomai na min peraseis alli prwtochronia makrua pou to nisi! Agapw sas esas tous kupraious! Polla agapw sas!!
Kali chronia
Νοορ μου,
για το Μεξικό σε κάποια άλλη φάση που θα έχω ώρα. ευχαριστώ για τες ευχές. έννοια που με πιαεν για το ντοκτορ μπροστά στο όνομα. το ερώτημαν εν εννά έχω ριάλλια να πιερώσω τους λοαρκασμούς??
Μουνλάιτ,
καλή χρονιά τζαι σε σένα. ότι επιθυμείς!! το σιηρόττερον εν η επιστροφή μετά το μπρέηκ νομίζω!
Ανώνυμε/η,
πέρκει, πέρκει. τωρά ψιλοζορίζομαι αλλά ελπίζω να βρεθεί ο τρόπος.
Ινα,
καλή χρονιά τζαι σε σένα. ο νούρος εν το σιηρόττερον!!!! Τα ίδια ελάλουν τζαι για άλλους, αλλά άμαν το ζεις καταλάβεις τι σημαίνει. εννά δείξει η έκβασις υποθέτω.
Ελλαδίτισσα,
τζι εγώ αγαπώ σας εσάς τους καλαμαράδες :))). καλή χρονιά τζαι σε σένα!!
Ε, καμιά φορά να δοκιμάσουμεν κάτι καινούργιο την πρωτοχρονιά έννεν άσιημα. Εν μπορώ να πώ ότι με χάλασε το μεξικό!! Αλλά γενικώς γιορτές μακριά που σπίτι εννεν το ίδιο!!
Δημοσίευση σχολίου