Εν είμαι σίουρη αν θα έπρεπε να σας συστήσω την ταινία μετά που το εψεσινό. Εξύπνησα η ώρα 4 μετά που έναν τεράστιο εφιάλτη γιατί το έργον εσυνέχιζεν μες το νου μου (να μου απαντήσει τα ερωτήματα). Μιλούμεν εξύπνησα με καρδιοκτύπιν. Τζαι μετά εν είσιεν ύπνον τίποτε. χάλια, χάλια νύχτα.
Παρόλα αυτά έχω να πω ότι 2.5 ώρες ταινία δεν ετάραξα τα μμάθκια μου που το πανί. Με εμίλησα της σχέσης, εν εγύρισα να τον δω καν. Ούτε κανένα άλλο πλάσμα στο σινεμά. Αν εφεύκαν ούλλοι τζι αφήνναν με μόνη μου δε θα έπαιρνα χαπάρι. Τόσον απορροφήθηκα.
Είσιεν τόσην ένταση, τόσην έντασην, το συμπαθητικό μου σύστημα επήρεν μισήν ώρα να επιστρέψει στα κανονικά του. Τζαι έσιει να κάμει με το στόρυ, που μπορεί να ήταν κάπως προβλέψιμο στη γενικότερη εικόνα, αλλά είσιεν τόσα πολλά αναπάντεχα, που μιλούμεν μπορεί να σε κρατήσει στην πρίζα ούλλην την ώρα. Μπορεί να πει κάποιος πολλά για την ταινία, αλλά εν μπορείς να την πεις βαρετή, ούτε για ένα δευτερόλεπτο.
Κατά τα άλλα εν μια ταινία με τον Μπεν Άφλεκ που εμέναν αρέσκει μου, εν ψυχολογικό θρίλερ που εμέναν αρέσκουν μου (αν δεν είναι η φάση σας μεν πάτε να το δείτε), τζαι με μιαν ηθοποιό που η φάτσα της εν γνωστή αλλά εν την έξερα ιδιαίτερα (Ρόζαμουντ Πάικ) τζαι ήταν πολλά καλή, φοητσιάρικη, αλλά πολλά καλή. Μετά το εχτεσινό εννά τη θυμούμαι σίουρα.
Αν σας αρέσκει η αγωνία, τούτη η ταινία εν για σας. Μόνο μεν πάτε στην τελευταία παράσταση, πάτε σχετικά νωρίς, έτσι να έσιετε χρόνο να τη φκάλετε που το μυαλό σας πριν τον ύπνο.
ΥΓ: Εν ξέρω πότε έρκεται κύπρον ή αν εν ήδη τζιαμέ. Πάντως δαμέ άρκεψεν τούτην την εβδομάδαν τζαι μιλούμεν εσπάσαμεν να έβρουμεν εισητήρια, ούλλες οι παραστάσεις, σε ούλλους τους σινεμάδες της περιοχής ήταν σολτ άουτ. Με λλία λόγια γίνεται χαμός για τούτον το έργον. Αν λαλεί κάτι τούτον δηλαδής.
ΥΓ2: ίσως να μεν εν κατάλληλο για άτομα που πρόκειται να παντρευτούν σύντομα ή σκέφτουνται το.
Παρόλα αυτά έχω να πω ότι 2.5 ώρες ταινία δεν ετάραξα τα μμάθκια μου που το πανί. Με εμίλησα της σχέσης, εν εγύρισα να τον δω καν. Ούτε κανένα άλλο πλάσμα στο σινεμά. Αν εφεύκαν ούλλοι τζι αφήνναν με μόνη μου δε θα έπαιρνα χαπάρι. Τόσον απορροφήθηκα.
Είσιεν τόσην ένταση, τόσην έντασην, το συμπαθητικό μου σύστημα επήρεν μισήν ώρα να επιστρέψει στα κανονικά του. Τζαι έσιει να κάμει με το στόρυ, που μπορεί να ήταν κάπως προβλέψιμο στη γενικότερη εικόνα, αλλά είσιεν τόσα πολλά αναπάντεχα, που μιλούμεν μπορεί να σε κρατήσει στην πρίζα ούλλην την ώρα. Μπορεί να πει κάποιος πολλά για την ταινία, αλλά εν μπορείς να την πεις βαρετή, ούτε για ένα δευτερόλεπτο.
Κατά τα άλλα εν μια ταινία με τον Μπεν Άφλεκ που εμέναν αρέσκει μου, εν ψυχολογικό θρίλερ που εμέναν αρέσκουν μου (αν δεν είναι η φάση σας μεν πάτε να το δείτε), τζαι με μιαν ηθοποιό που η φάτσα της εν γνωστή αλλά εν την έξερα ιδιαίτερα (Ρόζαμουντ Πάικ) τζαι ήταν πολλά καλή, φοητσιάρικη, αλλά πολλά καλή. Μετά το εχτεσινό εννά τη θυμούμαι σίουρα.
Αν σας αρέσκει η αγωνία, τούτη η ταινία εν για σας. Μόνο μεν πάτε στην τελευταία παράσταση, πάτε σχετικά νωρίς, έτσι να έσιετε χρόνο να τη φκάλετε που το μυαλό σας πριν τον ύπνο.
ΥΓ: Εν ξέρω πότε έρκεται κύπρον ή αν εν ήδη τζιαμέ. Πάντως δαμέ άρκεψεν τούτην την εβδομάδαν τζαι μιλούμεν εσπάσαμεν να έβρουμεν εισητήρια, ούλλες οι παραστάσεις, σε ούλλους τους σινεμάδες της περιοχής ήταν σολτ άουτ. Με λλία λόγια γίνεται χαμός για τούτον το έργον. Αν λαλεί κάτι τούτον δηλαδής.
ΥΓ2: ίσως να μεν εν κατάλληλο για άτομα που πρόκειται να παντρευτούν σύντομα ή σκέφτουνται το.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου